مقصد از عید، تماشاست، به دیدن برسیم
مثل یک سیب، الهی به رسیدن برسیم

مثل نوروز، دمادم نفسی تازه کنیم
دم به دم دل بدهیم و به دمیدن برسیم

خانقاهی ست در این باغ و در این جامه دران
کاش یک شب به تب جامه دریدن برسیم

روز و شب این همه گفتیم و نگفتند چه گفت
کاش در کوه حرایش به شنیدن برسیم

عرفات است جهان، مشعر الغوث کجاست؟
شاید امشب به منایِ طلبیدن برسیم

برگها آینه چیدند به پیش من و تو
پیش از افتادن مان، کاش به چیدن برسیم

هر چه گفتند و شنیدیم ز فردوس بس است
بارالها نظری تا به چشیدن برسیم...

#علیرضا_قزوه
@karunagroindustry

نمی توانم برایت زندگی ای آرزو کنم که بی خزان و بید زمستان باشد.
نمی توانم بگویم سالی پر از فقط شادی و موفقیت داشته باشی.
نمی شود بگویم برایت سالی پر از ثروت و سلامت می خواهم!

من و تو می دانیم که زندگی بسیار زیبا، اما دشوار و شکننده است!
می دانیم قرار است همانطور که گاهی موفق می شویم، جاهایی هم موفق نشویم، یا دست کم رسیدن به برخی خواسته ها و آرزوهای مان را مدتی به تعویق بیندازیم.
یاد گرفته ایم که بیماری هر از چند گاهی در ما، یا یکی از عزیزان و دوستان مان، میهمان می شود تا درسهای سخت انسان بودن را مرور کنیم.
می دانیم که گاه با داشتن مال و گاه به نداشتنش، گرفتار می شویم.

می دانیم از این بهار تا آن بهار، فاصله ای است؛ پر از ماجراهای تلخ و شیرینی که بسیاری از آنها خواست و انتخابِ ما نیستند، اما گریز ناپذیرند.

نمی خواهم بگویم تو را به خدا می سپارم و خیالت راحت باشد که خدا نمی گذارد هیچ اتفاق بدی برایت رخ دهد! چون می دانم که ناخواستنی ها، همانقدر فراوانند که سپردن های نارس و فهم ناشده ی ما!

دیگر آنقدر بزرگ شده ایم که بفهمیم در هفت سین، چیزهایی را می چینیم که هراسِ نبودن، کم شدن یا از دست دادنشان را داریم.
آنقدر تجربه داریم که درک می کنیم، مردم این بهانه های خوشرنگ و شاد را همچون فرصتی مهم تلقی می کنند؛ برای اینکه، خودشان را به آن راه بزنند؛ که انگار قرار است زندگی طبق آرزوها، شادباش ها، تبریکات، تهنیت ها و مبارک بادهای ما بچرخد! (و شاید این خود نمایش قدرت اُمید در انسان باشد، که به رویارویی هر احتمالی، با لبخند می رود!)

می دانی!
می خواهم این بار برایت آرزویی کنم که تو را در تمام فُصولِ زندگی، در سرما و گرمایِ روزگار، در تمام بارانها، برف ها، طوفان ها، خشکسالی ها، شکست ها و موفقیت ها، شادی ها و غم ها، از دست دادن ها و به دست آوردن ها؛ در امان و قرار دارد!

آرزو می کنم، آنقدر به خودت رسیده باشی و برسی؛ آنقدر خدا در خودت داشته باشی و بیابی، و آنقدری در قلبت آگاهی و در ذهنت روشنایی باشد و بیاید که:

تمام زندگی را - هر طور که پیش رود - مشتاقانه، اُمیدوارانه، سرافرازانه و عاشقانه، زند گی کنی!

تو نیز مرا همین آرزو کن.

باشد که سال بعد، همین حوالی، خوشنود از خود و آنچه گذشته، به یکدیگر لبخند بزنیم و همچنان چون بهار، مشتاق و سرافراز و عاشق زندگی باشیم.
@karunagroindustry

بار الها
ما را در سال جدید
در بهارانه ی عید
لحظه در لحظه و پی در پی
آب تر، باران تر
ناب تر، حاضرتر
مهربان تر فرما...

زندگی جز این نیست
زندگی، تر شدنِ پی در پی
در بهاری سرمست
"زندگی آب تنی کردنِ در حوضچه یِ اکنون است."
@karunagroindustry

فقط 10% منبع شادی ما انسانها وابسته به عوامل خارج از ماست.
خوشحالی را از درون خود جستجو کنید.
منتظر نمانید کسی شما را خوشحال کند.
@karunagroindustry

هفت درس برای كنار آمدن با مشكلات زندگی

دوست داشته باشیم و زندگی کنیم.
زمان همیشه از آنِ ما نیست...
@karunagroindustry

فرض کنید 78 سال عمر خواهید کرد.
شما 69 سال آن را به کارهای تقریبا از پیش تعیین شده می گذرانید.
پس فقط 9 سال آنرا میتوانید به دلخواه استفاده کنید.
شما میخواهید با این 9 سال چه کنید؟
@karunagroindustry

امروز جمال تو بر دیده مبارک باد
بر ما هوس تازه پیچیده مبارک باد

گل‌ها چو میان بندد بر جمله جهان خندد
ای پرگل و صد چون گل خندیده مبارک باد

خوبان چو رخت دیده افتاده و لغزیده
دل بر در این خانه لغزیده مبارک باد

نوروز رخت دیدم خوش اشک بباریدم
نوروز و چنین باران باریده مبارک باد

بی گفت زبان تو بی‌ حرف و بیان تو
از باطن تو گوش ات بشنیده مبارک باد

#مولانا
@karunagroindustry

ایام عید است و فرصتی برای دید و بازدید با اقوام و فرصتی بیشتر با خانواده. در این میان یک نفر را فراموش نکنیم: #خودمان را.

لازم است که سری به خودمان بزنیم، احوال پرسی کنیم از آنچه که در سال گذشته بر ما رفته است و با هم در خصوص آنچه که در سال آینده می خواهیم انجام دهیم کمی گپ بزنیم.

✅سه کاری که در این میهمانی می توانیم بکنیم:
1️⃣جشن گرفتن سه دستاورد مهم سال ۹۶: مهیمانی بدون جشن و شادکامی لذتی ندارد! در میهمانی با خودمان سه دستاورد مهمی که در سال ۹۶ داشته ایم را مرور کنیم، آن را عمیقا مزه مزه کنیم و از بازنگری خاطرات آنها لذت ببریم. حس مثبت و اعتماد به نفس جدیدی پیدا کنیم.

2️⃣سه تجربه درس آموز سال ۹۶: در ادامه این میهمانی، خوب است که یادی هم سه تجربه درس آموز سال ۹۶ داشته باشیم. سه اتفاقی که شاید چندان مطلوب نبود، اما فرصتهای کلیدی برای تغییر دیدگاه و تغییر رویکرد در زندگی ما فراهم کرد. محروم شدن از یک فرصت کاری که باعث کشف فرصتهای یادگیری جدیدی شد. از دست دادن یک مشتری که باعث کشف فرصتهای بهبود در محصولات شد.

3️⃣سه توافق کلیدی سال ۹۷: در انتهای میهمانی چه خوب است که با «خودمان» در خصوص سه هدف مهم به توافق برسیم. اهدافی که ما را یک گام اساسی در زندگی حرفه ای جلوتر می برند. حیف است که این توافقات در امواج فکری و امواج صوتی هوا گم شوند! پس چه بهتر که در سه جمله کوتاه و ساده نوشته شوند!

این یک #دیدار بود؛ هر دیدی، یک بازدیدی هم دارد!

#محمدحسین_رضازاده_مهریزی
@karunagroindustry

خوشنویسی زیبای همکار قدیمی و هنرمندمان
جناب آقای محمدجواد عزیز زاده
تقدیم نگاه زیبابین همراهان کارون
@karunagroindustry

نفر آخر شدن خیلی راحته؛
فقیر بودن؛
تنبل بودن؛
بدبخت بودن؛... خیلی راحته...

اما تو به دنیا نیومدی که فقیر باشی؛ تو به دنیا نیومدی که بدبخت باشی؛ تو به دنیا نیومدی که ضعیف باشی!

🔶از هر لحظه برای خوشبختی و حرکت استفاده کن. اصلا مهم نیست که قبلا چه کسی بودی؛ از همین الان شروع کن و همه چیز رو تغییر بده.
⭕️یادت باشه هیچکس به جز خودت، مسئولِ زندگیِ تو نیست؛ نه پدرت نه مادرت و نه هیچ فرد دیگری...!

✅اولین قدم برای تغییر، پذیرفتنِ تمامِ مسؤولیتِ زندگی خودمان است...!!
@karunagroindustry

امیدوارم در آن لحظه که تاریکیِ مطلق اطراف‌تان را گرفته، چراغ‌هایی روشن شود و اطراف‌تان به طرز باورنکردنی روشن شود.

امیدوارم جرات کنید که یک‌بار برای همیشه، تکلیف برخی چیزها را با خودشان و با خودتان روشن کنید.

🔸اگر سال‌هاست که حسی را و تصمیمی را در خودتان می‌کُشید، اجازه دهید که پرواز کند.
برخی پرونده‌ها را ببندید و برخی را باز کنید.
به برخی افراد بیشتر نزدیک شوید و از برخی، بیشتر دور شوید.

به قول محمدرضا شعبانعلی، "کیفیت و عمق یک رابطه را، تعداد سال‌هایی که از آن گذشته، تعیین نمی‌کند.
بلکه تعداد سال‌هایی که برای آینده‌اش پیش‌بینی می‌کنیم، تعیین می‌کند."

🔸فکر می‌کنم لازم باشد که یک‌بار هم که شده، رابطه‌هایمان را با این دید نگاه کنیم.
رابطه‌ی من با کارم.
رابطه‌ی من با دوستم.
رابطه‌ی من با عشقم.

و به قول اندرو متیوس٬ "درد و رنج، اجتناب‌ناپذیر است، اما بدبختی را خودت انتخاب می‌کنی."
@karunagroindustry

شکست بسیاری از افراد در دنیای کسب و کار و رسیدن به شغل رویایی، بخاطر نداشتن اطلاعات کافی از بازار کار نیست؛ بلکه به خاطر نداشتن اطلاعات کافی درباره خودمان است.
پس بهتر است خودمان باشیم نه آنچه دیگران از ما میخواهند.

⭕️دیک بولس پیشنهاد میکند 10 کاغذ برداریم و به عنوان مثال روی آن بنویسیم فلانی (نام خودمان) کیست؟ و به آن خیلی به دقت جواب دهیم.

9 برگه باقی مانده را به 9 نفر از نزدیکان که به خوبی ما را می شناسند بدهیم تا جواب دهند.

جواب های این 10 برگه را مقایسه کنیم. آنگاه به نکات مشترک و عجیبی برخواهیم خورد که استعدادها، ارزش ها و حتی رسالت ما از زندگی را نشان خواهد داد.

#دیک_بولس
#برندسازی_شخصی
@karunagroindustry

از گذشته آموختن و از آن گذشتن: تجربه ژاپن

در میان یادداشت‌هایم چشمم افتاد به خلاصه کتاب «در میان ژاپنیها: مردم و مدیران» (حسین افشین منش، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، 1377). دوباره آن را مرور کردم. نکات خوبی در آن آمده بود که شایسته اشاره است. این کتاب در اصل در زمان جنگ ایران و عراق نوشته شده است. در این زمان نویسنده برای آموزش مدیریت مدتی به ژاپن رفته بود و این کتاب سفرنامه او است.

⭕️یکی از نکات خوب این کتاب اشاره به موضع ژاپنیها در باب حمله اتمی به هیروشیما است. به گفته نویسنده، ژاپنی ها در این قضیه هم ژاپنی ها را مقصر می‌دانند و هم آمریکاییها را. با این حال، زیاد در پی برجسته کردن این مسئله و تأکید بر آن نیستند، بلکه ترجیح می‌دهند از آن درس بگیرند و بگذرند و کشورشان را بهتر کنند. با این نگاه، هنگام بازدید از هیروشیما فیلمی مستند به بازدیدکنندگان نشان داده و اصل حادثه شرح داده می‌شود. اما تأکید می‌شود که هیروشیما مرکز اعزام نیرو بر ضد آمریکاییان و بمباران پرل هاربر بود و انتظار می‌رفت که روزی در معرض حمله قرار گیرد. همچنین از مسبب حادثه چیزی نمی‌گویند و به سادگی از آن می‌گذرند. هنگامی که درباره نقش آمریکا در بمباران پرسش می‌شود، راهنما توضیح می‌دهد: «البته ما از آمریکایی‌ها دل خوشی نداریم، اما به هر حال در جنگ امکان پیش آمدن هر فاجعه‌ای می‌رود».

نویسنده با دیدن این ماجرا نتیجه می‌گیرد که نباید علت بدبختی را بیرون از خود جست، برعکس باید در نهایت ریشه‌های مشکلات را در درون خود جستجو کرد.

🔶همچنین در کتاب‌های تاریخ که در مدارس خوانده می‌شود، «ذکری از مسئله هیروشیما و بمباران اتمی ژاپن را نمی‌بینم. از آقای هایاما علت را می‌پرسم. می‌گوید نظام فرهنگی ما عقیده دارد که نباید اختلافات نسل‌های گذشته را به میان نسل‌های بعد آورد. لزومی ندارد که جوانان خود را با فجایع قبلی که در دنیا روی داده آزرده کرده دشمنی بین ملت‌ها را شعله‌ور سازیم. ما که قرار نیست وارد جنگی دیگر شویم، دلیلی نیز برای یادآوری گذشته نداریم».

🔶مدیران این کشور با این نگرش، فرهنگی را رواج داده‌اند که حاصل آن اقتصاد نیرومند و مصرف پایین است. خانه‌های آن‌جا کوچک است، تا جایی که خانه‌های ژاپنی غالباً بین 35-40 متری است و از این که می‌شنوند در ایران خانه‌های هزار متری هم یافت می‌شود حیرت می‌کنند. برای آن‌ها خانه فقط برای خواب است و بس.

🔶ژاپنیها به واقع از موهبت جنگ بهره بردند و از طریق آمریکایی ها موفق شدند کیفیت اجناس خود را بالا ببرند. به گفته مدرس ژاپنی مدیریت، موفقیت ژاپن مرهون عوامل مختلفی چون شانس و موقعیت منطقه و به خصوص جنگ کره بوده است. در واقع، اجناس ژاپنی در آن موقع بنجل بود و بر اساس سختگیری آمریکایی‌ها در مقام مشتری ارتقای کیفیت پیدا کرد. به گفته پروفسور تاکاناکا:
«تقدیر خواست که ما در جنگ کره نقش تدارکات را برای آمریکا بازی کنیم. تولید کالاهای نظامی و سختگیری مشتری آمریکایی از بابت کیفیت محصول، خود به خود کارگران و مدیران ما را به سوی کیفیت بهتر هدایت کرد».

این درس‌آموزی از گذشته است و در گذشته نماندن است.
@karunagroindustry

مادربزرگم می‌گفت:
هر یک از ما با یک قوطی کبریت در وجودمان متولد می‌شویم امّا خودمان قادر نیستیم کبریت‌ها را روشن کنیم.
برای این کار، اکسیژن و شعله می خواهیم. مثلا، اکسیژن از نفسِ کسی می‌آید که دوستش داریم.

شعله هر نوع موسیقی، نوازش، کلام یا صداییست که یکی از چوب کبریت‌ها را مشتعل می‌کند...
آدم باید به این کشف و شهود برسد که چه عاملی آتش درونش را پیوسته شعله ور نگه می‌دارد... آن آتش، غذای روح است.

اگر کسی به موقع در نیابد که چه چیزی آتشِ درون را شعله ور می‌کند، قوطی کبریت وجودش، نم بر می‌دارد و هیچ یک از چوب کبریت‌هایش هیچ وقت روشن نمی‌شود...

#لورا_اسکوئیول
#مثل_آب_برای_شکلات
@karunagroindustry

از همين امروز تلاش كنيد تا در پنج زمينه ي زير، هر روز حداقل يك درجه پيشرفت كنيد.

1️⃣تسلط بر جسم :
ورزش ، تغذيه ، كنترل وزن ، رسيدگي به ظاهر بدن ، ترك سيگار ، قهوه و وابستگي هاي جسماني ديگر .

2️⃣تسلط بر هيجانات :
خشم ، پرخاشگري ، عصبانيت ، افسردگي ، دمدمي مزاجي ، نااميدي ، خوشي هاي بي اساس ، لذت جويي با پيامدهاي منفي .

3️⃣تسلط بر مسائل مالي :
تعادل بين دخل و خرج ، اقتصاد در مصرف و مديريت مالي زندگي .

4️⃣تسلط بر زمان :
مديريت زمان ، جلو افتادن از برنامه ها ، پيگيري كارها و به موقع عمل كردن .

5️⃣تسلط بر روابط :
مديريت روابط بين فردي و اجتماعي خود با ديگران
(دوستان ، خانواده ، فاميل و رفت و آمدهاي ديگر ) .

#زندگي_در_صدف_خويش_گهر_ساختن_است
#دکتر_علی_صاحبی
@karunagroindustry

آرامش را زمانى تجربه خواهیم كرد،
كه ترسها و نگراني ها، کینه ها، رنجش ها و توقعات بی جا از دیگران را كنار بگذاریم...
@karunagroindustry

بدترین ورشکستگی در جهان، از دست دادن #اشتیاق است؛
اگر شخصی تمام هستی خود، به جز اشتیاق را از دست بدهد، می‌تواند دوباره به موفقیت دست یابد...
@karunagroindustry

مواظب دور و وری های خودمون باشیم

همه ی آدمایی که دور و ورمون هستن رو بذارین تو یه جدول...
بهش میگیم جدول اعداد آدم ها...

بعضی از این آدمها خیلی کوچیکن، نمیتونن اونقدری که تو می خوای بزرگت کنند، برای همیشه باهاشون ناچیز می مونی!

بعضی هاشون درست مثل یه "ده" هستند، تو تنهاترین حالت ممکن هم ضربشون بشی، چند برابرت می کنن... بزرگت می کنن!

یه سری از آدمای توی جدول رادیکال دارند، اونم نه رادیکال آزاد! باید بری زیر یوغ خواستنشون؛ می تونی آزاد شی، می تونی بیرون بیای؛ اما کم میشی!

بعضی هاشون درست مثل یه عدد اعشاری می مونن؛ بین خودشون و بقیه یه ممیز گذاشتن، با اینا میشه جمع شد اما جواب همیشه تقریبیه، هیچ وقت مطمئنت نمی کنن از بودنشون، هیچ وقت باهاشون به ثبات نمی رسی.

یه جای جدول آدمایی هستن که "صفرن" ... یه "صفر" گنده... هرچقدر هم بزرگ باشی، تا بی نهایت هم رفته باشی، ضرب در صفر که بشی، هیچی نیستی؛ صفرت می کنند. خاصیتشون همینه اصلا!

اما ته جدول، آدمایی رو می بینی که عدد نیستن؛ یه علامتند... یه علامت منفی. اینا از همه ی اونای دیگه خطرناک ترند... اگه همراهت باشند، هرچقدر هم بزرگ باشی، کنارشون کم میشی، کم میمونی...

مواظب خود باش...
@karunagroindustry

همه اولویت‌هایمان را فهرست کنیم
سه گزینه اول را نگهداريم!
بقیه را از بالن دور بریزیم!

علت اصلي اتلاف انرژی ما بخاطر عدم تمرکز بر اولویت‌هاست!

#وارن_بافت
@karunagroindustry

نکاتی برای داشتن بیشترین #بازدهی در سال جدید

1️⃣تعیین خرده هدفها و جدی گرفتن آنها:
برای خودت ده ‌ها هدف کوچک تعیین کن و تلاش کن به تک‌تک آنها برسی. این کار به تو انگیزه می‌دهد. نباید هدفت را کلی تعیین کنی؛ چون در این صورت، ممکن است ماه‌ها بگذرد و احساس کنی این هدف دست‌نیافتنی است. وقتی اولین کار را انجام دادی، خودت را تشویق کن چون گام اول را برداشته‌ای.

2️⃣کشف بهترین روش برای انجام کارها:
هر وقت احساس کردی فرآیندی به سختی پیش می‌رود، آن را یادداشت کن. فرصت‌های زیادی پیرامون ما وجود دارد که می‌توانیم با کمک آنها فرایندها را اصلاح کنیم. نترس از اینکه روال همیشگی را تغییر دهی. لیست کارهایی که باید انجام دهی را مورد بازبینی قرار بده. از خودت بپرس: "آیا این وظایف هنوز هم معقول هستند؟"

3️⃣فرآیندها را زیر سوال ببر:
اگر یک مدیر یا یک کارمند هستی، هرگز از کارمندان یا همکارانت نخواه که تو را زیر سوال نبرند. اتفاقا از آنها بخواه که تو را به چالش بکشند.

4️⃣به توانایی‌ات توجه کن:
به جای آنکه روی انجام وظایف و روند انجام کارها تمرکز کنی، به جریان انرژی بدنت توجه کن.

5️⃣هر زمان که نیاز داشتی استراحت کن:
بعضی از کارها انرژی ما را تحلیل می‌برند. هر زمان خسته شدی، به خودت استراحت بده و از قضاوت دیگران نترس.

6️⃣هر شب، روزی را که گذراندی در ذهنت مرور کن:
مکالمات، جلسات، ایمیل‌ها و احساسی که طی روز داشتی در ذهنت بازخوانی کن.
روی بدنت تمرکز کن. کدام یک از اشخاص، اتفاقات و فضاها، انرژی تو را تحلیل می‌برند؟
کدامشان روحیه تو را تقویت می‌کنند؟

7️⃣چشم‌اندازت را فراموش نکن:
شغل تو علاوه بر اینکه منبع درآمدت است، چه مزیت دیگری دارد؟ آیا همانقدر که زحمت می‌کشی، نتیجه می‌گیری؟ برای آینده‌ات چه شغلی را مد نظر داری؟ به این سوالات پاسخ بده.
هر کسی مسیر زندگی شغلی‌اش را خودش انتخاب می‌کند. فقط کافی است در مسیر قرار بگیری.

8️⃣ممکن است شرایطی پیش بیاید که راه درست را بدانی، اما از ترس عواقبش، مجبور شوی کاری را انجام دهی که به آن اعتقاد نداری:
گاهی به چشم‌اندازت نگاهی بینداز. از رویاهای بزرگ نترس. چشم‌اندازت تعیین می‌کند که لحظات زندگی خود را چگونه بگذرانی.

9️⃣به جای آنکه مثل کامپیوتر، لیست "بایدها" را تیک بزنی، کارهای دلخواه و ناخوشایند را از هم تفکیک کن:
چرا بعضی از جنبه‌های شغلت خوشایندند و بعضی دیگر، عذاب‌آور؟
کارهای سخت رابرای خودت تجزیه و تحلیل کن.

نویسنده: Liz Ryan
@karunagroindustry