جناب نیک جو، «از بهر خدای مخوان»!

نویسنده: منصوره اردشیرزاده

...
فروید می گوید: «اگر شما یک انگشت خود را به روانکاوی دراز کنید روانکاوی تمام دست شما را می بلعد.»..
قطع به یقین هم این مقاله فروید را نخوانده اید [زیرا شما هم مثل بسیاری دیگر خواندن مطالب دست هزارم از فروید و لکان را ترجیح می دهید!] و نمی دانید که او گفته است: «من جداً به شما توصیه می‌کنم که برای بار دوم به جمع شنوندگانم نپیوندید. در توجیه این توصیه به شما توضیح خواهم داد که هر آموزشی در روانکاوی لزوماً چقدر باید ناکامل باشد و چه مشکلاتی بر سر راه شما برای انجام قضاوتی از خودتان در مورد آن وجود دارد. به شما نشان خواهم داد که چگونه روند کلی آموزش‌های گذشته و تمامی عادت‌های فکری شما لاجرم شما را از مخالفان روانکاوی می‌سازد، ‌و این که برای ایستادگی در مقابل این تضاد غریزی چقدر باید بر خودتان فائق آیید. البته،‌ من نمی‌توانم پیش بینی کنم از آن اطلاعاتی که به شما می‌دهم به چه میزان روانکاوی را می‌فهمید اما می‌توانم این را قول دهم: که با گوش کردن آن یاد نخواهید گرفت که یک بررسی روانکاوانه را آغاز کنید یا درمانی از این دست را انجام دهید. هر چند،‌ اگر واقعاً کسی از شما باشد که با آشنایی زودگذر با روانکاوی راضی نشده بلکه مایل است که در رابطه پایداری با آن وارد شود، من نباید فقط او را از انجام چنین کاری منصرف کنم بلکه به طور جدی به او در این باره هشدار می‌دهم. »..

خوب البته این موضوع «درباره همه صادق است»..همه ابنا بشر! زیرا «فروید بیش از یک قرن است که بشریت خرفت را دچار دل پیچه کرده است.»..

به علاوه مشکل دومی هم در مورد شما وجود دارد که به قول معروف وضعیت شما را «قوز بالا قوز» می کند و آن اینکه شما پزشکید. فروید در اینباره هم می گوید: «روانکاوی برای دشواری دومی‌که در رابطه شما با آن وجود دارد مقصر نیست؛ من باید خودتان را مسؤول بدانم، خانم‌ها و آقایان، مسؤول از این لحاظ که شما دانشجویان پزشکی هستید. آموزش‌های قبلی شما جهت خاصی به تفکرتان داده، که باعث دور شدن از روانکاوی می‌شود. »..

برای مطالعه کل متن به #سایت_انجمن_فرویدی رجوع کنید.

انتخاب متن و تصویر: مهدی ربیعی

@doostdaran_freudianassociation

@doostdaran_freudianassociation

در حیطه روانکاوی از هر کجا که شروع کنیم به ناچار همیشه به عشق ختم خواهیم کرد.

@doostdaran_freudianassociation
💬👇

گاهی وقت ها احساس می کنم که صحبت کردن از روانکاوی برای مخاطبین پارسی زبان بسیار ساده تر از مخاطبین غربی است. به این دلیل ساده که من هیچ قوم دیگری را نمی شناسم که در تاریخ و فرهنگش تا بدین حد در وادی عشق راه پیموده باشد. در این فرهنگ هر کسی که خواسته در دنیای شعر و ادب جایی برای خود باز کند چاره ای نداشته جز اینکه در وادی عشق قدم نهد یا شاید برعکس چون در وادی عشق طی طریق کرده توانسته از خود نامی بجا بگذارد.
گفتم مخاطبین پارسی زبان و نه مخاطبین ایرانی زیرا که در ناخودآگاه فقط هویت زبانی وجود دارد و یا بهتر وجود زبانی. به همین دلیل هم هست که وقتی قومی تصمیم به نابودی قوم دیگری می گیرد سعی در از بین بردن زبانش دارد. هستند ملتهایی که هیچگونه سرزمین رسمی ندارند اما چون زبان خاص خود را دارند پس وجود دارند.
.......
در حیطه روانکاوی از هر کجا که شروع کنیم به ناچار همیشه به عشق ختم خواهیم کرد. جای تعجب هم نیست، علمی که از رؤیا آغاز کرد باید هم به عشق ختم کند.

منبع : كتاب #مكتب_لكان ، روانكاوی در قرن بیست ویکم دکتر #میترا_کدیور

#فروید #لکان #روانکاو #روانکاوی #ناخودآگاه #سمپتوم #سوژه #ژوئی_سانس #اشتیاق #عشق #پارسی #پارسی_زبان #انتقال #رؤیا #فانتاسم #لیبیدو #کاستراسیون #زبان #زبانشناسی #هویت #ملت #سرزمین #تاریخ #فرهنگ #مولانا

آواز : سید خلیل عالی نژاد
انتخاب ویدیو و متن : ربابه ايلخانی زاده

@doostdaran_freudianassociation

@doostdaran_freudianassociation

روانکاوی موضوعی مستقل از علوم روانشناسی، روانپزشکی، مشاوره و روان درمانی است.

@doostdaran_freudianassociation
💬👇

فکر کردید روانکاو شدن هم به اندازه IPA شدن درپیتی است؟
نویسنده: ماریه مرادی

انجمن روانشناسی ایران با اقدام اخیر خود یعنی تشکیل گروه تخصصی روانکاوی بار دیگر نشان داد «کشور جهان سومی کشور جهان سومی است» [۱]
به تیتر موشکافانه ای که در وبسایت «تنها نهاد رسمی روانکاوی در ایران»  چاپ شده، توجه کنیم: «اول انتخابات برگزار کردیم، بعد عضویت شرکت کنندگان را کنترل کردیم و دست آخر هم سامانه عضوگیری را راه انداختیم!!!» [۲] اول اینکه به نظر می آید آنچه انجمن روانشناسی ایران برگزار کرده بیشتر انتصابات باشد تا انتخابات. دوم این انجمن یا از حضور بیست و چند ساله دکتر کدیور در ایران و وبسایت انجمن فرویدی و طبیعتا اخبار به روز و لحظه به لحظه مرتبط با روانکاوی و «مافیای روان» [۳] که حالا دیگر از هم جدانشدنی اند، مطلع نیستند یا مطلعند. در وجه اول یعنی اگر بی اطلاعند، باید پرسید انجمنی با این همه غفلت و بی خبری چطور در ده گروه «تخصصی» انتخابات برگزار می کند؟ آیا حق نداریم به لفظ تخصص و متخصصانی که این اندازه از اخبار روز غافلند بخندیم؟ در وبسایت انجمن روانشناسی ایران آیکونی به نام «روانشناسی در جهان» [۴] در نظر گرفته شده. انجمنی علاقه مند به اتفاقات در ابعاد «جهانی» اما بی اطلاع از اخباری مهم در داخل کشور که انعکاسی جهانی نیز داشته است![۵]
وجه دیگر اینکه این انجمن از حضور بیست و چند ساله دکتر کدیور در ایران و وبسایت انجمن فرویدی  مطلع اند که بدون شک همینطوراست. و این یعنی با خبر بودن از اقدامات گسترده و اختاپوس وار «مافیای روان» در این مملکت.....

انجمن روانشناسی ایران که در این اغتشاش و آشفتگی ایجاد شده توسط انجمن روانپزشکان و مافیای روان خواست از قافله باطل IPA وطنی ۱ عقب نماند و بعد از گذشت بیشتر از بیست سال از حضور
دکتر کدیور در ایران و تکرار هر روزه این موضوع در وبسایت انجمن فرویدی که «روانکاوی موضوعی مستقل از علوم روانشناسی، روانپزشکی، مشاوره و رواندرمانی» است، [۱۱] دست به چنین اقدام سخیف، مغرضانه و غیر علمی زد، چه چیزی عایدش خواهد شد جز تبدیل شدن به زمینی آماده برای رویش هر چه بیشتر«علف های هرزه»؟ [۱۲] جز تبدیل شدن به لانه ای دیگر برای مافیای روان؟ این است مفهوم واقعی انجمن؟

فروید می گوید: «این واقعیت است که روانکاوی به سادگی نمی‌تواند فرا گرفته شود و افراد زیادی وجود ندارند که آن را به طور مناسب آموخته باشند.» [۱۳] و «اگر شخص با یک آنالیست ماهر روانکاوی شود پیشرفت‌های بسیار بیشتری خواهد داشت». [۱۴] انجمن روانشناسی ایران باید توضیح دهد افراد معرفی شده به عنوان منتخبین گروه تخصصی روانکاوی [۱۵] کجا، چه مدت و توسط کدام «آنالیست ماهر» روانکاوی شده اند؟ انجمنی که هنوز در خوانش و نه حتی فهم اولین جملات فروید در پیشگفتارش (سال ۱۶-۱۹۱۵ یعنی صد سال پیش) وامانده ادعای تشکیل گروه تخصصی روانکاوی می کند؟

منبع #سایت_انجمن_فرویدی

انتخاب متن : مهدی ربیعی

@doostdaran_freudianassociation

@doostdaran_freudianassociation

تروما مثل خاطره ای است که در ذهن فرد تثبیت شده و اختلال و رنج روانی شدیدی را موجب می شود و تلاش های فرد برای بیان و توضیح عقلانی آن بی نتیجه مانده و از این رو مدام تروما بر می گردد.

@doostdaran_freudianassociation
💬👇

امر واقع (The Real Order)
امر واقع همان واقعیت نیست. آنچه واقعیت می‌نامیم مربوط به امر نمادین یا واقعیت اجتماعی است. امر نمادین بدون امر واقع نمی‌تواند وجود داشته باشد و در عین حال امر واقع امر نمادین را تخریب می‌کند و بدین سو ماهیتی پارادوکسیکال دارد. امر واقع رابطه مؤثری با بدن دارد. امر واقع نیازی است که گرسنگی را بر می‌انگیزد، نه ابژه‌ای که آن را ارضاء می‌کند. در حقیقت امر واقع جایی است که این نیاز از آن‌جا شکل می‌گیرد. ما می‌دانیم که امر واقع وجود دارد و از طریق نشانه‌هایش در امر نمادین (مثل گریه نوزاد هنگام گرسنگی) تجربه‌اش می‌کنیم اما راهی برای نمادینه کردنش نداریم. واقعیت اجتماعی از طریق فرایند حذف و نمادسازی امر واقع است که خلق می‌شود. به کلامی بهتر امر واقع آن چیزی است که مطلقاً تن به نمادینه شدن نمی‌دهد. در سال ١٩۶۴ لاکان ارتباط امر واقع با نیاز را تصحیح می‌کند و آن را با مفهوم «تروما» ـ زخم روحی التیام ناپذیر ـ مرتبط می‌داند. تروما مثل خاطره‌ای است که در ذهن فرد تثبیت شده و اختلال و رنج روانی شدیدی را موجب می‌شود و تلاش‌های فرد برای بیان و توضیح عقلانی آن بی نتیجه مانده و از این رو مدام تروما بر می‌گردد. مثال خوب سینمایی برای توضیح تروما فیلم «مارنی» ساخته آلفرد هیچکاک (١٩۶۴) است که در آن مارنی قادر به بیان رنج روحی‌اش نیست اما مدام وقتی رنگ قرمز را می‌بیند روانی می‌شود، نهایتاً وقتی مارنی قادر به بیان خاطره تلخ کودکی‌اش می‌شود تروما از بین می‌رود. به همین علت است که نام دیگر روانکاوی گفتار درمانی (Talking Cure) است. لاکان بیان می‌کند که تروما تا آن جایی که امر واقع است نمادناپذیر می‌ماند و همانند جابه جا شدن استخوان در سوژه است. هر قدر هم که برای نمادپردازی و به قالب کلام در آوردن درد و رنج ناشی از تروما بکوشیم همواره چیزی از آن بیرون می‌ماند. همواره مازادی وجود دارد که نمی‌توان با زبان بیانش کرد، این مازاد که لاکان با X
نشانش می‌دهد همان امر واقع است.

منبع: #سایت_انجمن_فرویدی
(لاکان و آوار فلسفی_قسمت آخر)
....
#روانکاو #دکتر_میترا_کدیور
#امر_واقع #تروما #ابژه #خاطره_تلخ_کودکی #رنج
#فیلم #مارنی #آلفرد_هیچکاک

انتخاب ویدئو و متن: فاطمه حُسنی ابراهیمی

@doostdaran_freudianassociation

@doostdaran_freudianassociation

محور "تداعی آزاد_ تعبیر" رکن روانکاوی و رکن منحصر به فرد آن است.

@doostdaran_freudianassociation
💬👇

محور "تداعی آزاد_تعبیر" رکن روانکاوی و رکن منحصر به فرد آن است. تکلیف کردن تداعی آزاد خود یک پارادوکس است. جمله ای که در آن تکلیف و آزادی در کنار هم قرار می گیرند. اما روانکاوی از این پارادوکس ها زیاد دارد. آنچه حائز اهمیت است این است که در این تداعی آزاد هیچ چیز آزادی وجود ندارد، همان طور که در سوژه ی انسانس هیچ چیز آزادی وجود ندارد.
تداعی آزاد فقط از اصول حاکم بر محاورات انسان ها آزاد است وگرنه خود عمیقاً در بند تلاطمات ناخودآگاه است و به وسیله آنها هدایت می شود.
آزاد بودن از اصول حاکم بر محاورات بین انسانها آن کلامی را به وجود می آورد که می توان به زبان ساده آن را ((پرت و پلا)) توصیف کرد.
از آنالیزان خواسته می شود، هر آنچه را به ذهنش می رسد بیان کند و اجازه دهد هیچ ارتباط منطقی بین قسمت های مختلف صحبتش وجود نداشته باشد. موضوعاتی را که بی اهمیت تلقی می کند مطرح کرده و افکاری را که باعث شرمندگی اش می شود به زبان آورد. خلاصه پرت و پلا بگوید. زیرا روانکاو با همین پرت و پلاها کار دارد نه با سانسور کلامی که سوژه های انسانی بر خود روا می دارند تا بتوانند با یکدیگر در یک صلح و آرامش نسبی زندگی کنند و همدیگر را نَدَرند.
در یک کلام: آزادی اجباری کلام. زیرا که روانکاوی شونده به اجبار تن به این آزادی می دهد. پرت و پلا گفتن چندان هم آسان نیست و پرت و پلا گفتن محض به کلّی غیرممکن است. صرف نظر از آنچه به طور معمول و مرسوم به کلام لجام می زند یعنی شرم و حیا، خود پدیده انتقال نیز نوع دیگری از لجام را به وجود می آورد. آنالیزان می خواهد که در نظر روانکاوش دوست داشتنی باشد، مهم جلوه کند، بی نزاکت به نظر نرسد...
به نقل از کتاب؛
#مکتب_لکان روانکاوی در قرن بیست و یکم

#روانکاوی #میترا_کدیور #تداعی_آزاد #کلام #ناخودآگاه
#انجمن_فرویدی #دوستداران_انجمن_فرویدی

انتخاب متن و تصویر: مریم قائدرحمتی

@doostdaran_freudianassociation

@doostdaran_freudianassociation

این حضوری که بیشتر از خود من خود من است و بر خود من ناشناس، که زبان مرا می لغزاند و اعمال مرا میچرخاند، که زندگی مرا گرفتار تکرار همان مکررات می کند، که رویاهایم را پر کرده و سرنوشتم رت رقم می زند، چیست این حضور؟

@doostdaran_freudianassociation
💬👇

در این تعقیب و گریز بی امان، آنالیزان مدام در حال نوسان بین دو قطب متضاد است. از یک طرف اجبار به گفتن، گفتن آن چیزی که با تمام وجود آرزوی گفتنش را دارد، و از طرف دیگر ناممکن گفتن، ناممکن تمام گفتن. در تداعی آزاد حقیقت را نگفتن غیر ممکن است. دروغ و نیرنگ هم به سمت حقیقت جریان دارند. در اینجا حقیقت را نگفتن غیرممکن است و تمام حقیقت را گفتن نیز غیر ممکن. این آن باریکه تنگه ای است که تمام راز روانکاوی در آن جاری است.
کشف فروید همین است. تمام این پرت و پلاها مکاشفه ای است که همه چیز را متحول میکند. آنچه زائر کلام را در این مکاشفه هدایت میکند اشتیاق ناخودآگاه است. همان اشتیاقی که خالق تمام رویاهای ماست و به قول فروید همیشه حاضر است و همیشه همان، پا برجا و غیر قابل تخریب. اشتیاقی که نیّتی مبهم را از خلال کلمات سوژه به نمایش میگذارد.
به گفته "کولت سولر" این حضوری که بیشتر از خود من خود من است و برخود من ناشناس، که زبان مرا می لغزاند و اعمال مرا میچرخاند، که زندگی مرا گرفتار تکرار همان مکررات می کند، که رویاهایم را پر کرده و سرنوشتم را رقم میزند، چیست این حضور؟ این همان سوال آنالیزان است. در ورای سمپتوم هایش که بی صبرانه درصدد مداوای آنهاست او به دنبال جواب این سوال است. به دنبال دستیابی به این دیگری که خود اوست. او میخواهد بداند که کیست؟ درخواست برای دانستن.
به نقل از کتاب؛
#مکتب_لکان روانکاوی در قرن بیست و یکم

#روانکاوی #میترا_کدیور #آنالیزان #دانستن #تداعی_آزاد #انجمن_فرویدی #دوستداران_انجمن_فرویدی

انتخاب متن و تصویر: مریم قائدرحمتی

@doostdaran_freudianassociation