فروید به این نکته پی برد که سمپتوم یک خطاب است. سمپتوم در تلاش است که چیزی را به کسی بگوید. سمپتوم حقیقت بیمار است. تلاش برای امحاء سمپتوم برای امحاء حقیقت بیمار است. آن کس درصدد است سمپتوم را به هر قیمت درمان کند در واقع کسی است که نمیتواند حقیقت بیمار را تحمل کند و می خواهد به هر ترتیب آن را خفه نماید. او در واقع ناقل گفتار ارباب است که معتقد است هیچ حقیقتی جز حقیقت ارباب وجود ندارد. به همین دلیل است که لکان معتقد است گفتار دانشگاهی در بسیاری از موارد چیزی جز مرکبی برای گفتار ارباب نیست. سمپتوم، اعتراضی است بر سلطه گفتار ارباب، اعتراضی ناتوان و ناممکن. گفتار ارباب و گاهی گفتار دانشگاهی تاب تحمل این اعتراض را ندارند و باید آن را از بین ببرند. باید آن را ((درمان)) کنند.

به نقل از کتاب #مکتب_لکان
(عنوان: رابطه جنسی وجود ندارد)
....

#سمپتوم# حقیقت#گفتار_ارباب#گفتار_دانشگاهی

انتخاب متن و تصویر: پرهام زرگر
@doostdaran_freudianassociation