خیال یار ِ کتاب بدست
.
🌋 بخش اول:
صحبت از رویا و خیال‌پردازی افتاد و آنچه ارزشی درونی ماست و تبدیل به خیالات ما می‌شود.

سوال: تو در خیال خودت، دختری را دوست داری که کتاب به دست باشد؟ #مطالعه کند و تو در گوشه‌ای نگاهش کنی یا خودت هم مشغول خواندن باشی؟
بعد ادامه داد: فکر نمی‌کنم. در خیال تو چنین چیزی را نمی‌بینم!

جدای اینکه می‌دانم برای حفظ و افزایش #عزت_نفس نباید همواره در برابر دیگران، از ارزش‌هایت دفاع کنی، اما من کمی دفاع کردم. سیر تحولِ جالبی دارم این روزها.

در مدت زمانِ محدودِ گفتگو، تلاش کردم به ارزش‌ها و خاطراتِ عمیق جانم مراجعه کنم، به گمان خودم (و نه یقین) در خیالِ من این #رویا زنده است‌.
اما پرسش درونی من این است:
چه رفتار و برخوردی داشته‌ام که چنین تصویر و برداشتی منعکس شده؟
دوستِ عزیز ِ من چگونه #فکر و تحلیل می‌کند که چنین نکته‌ای در ذهنش نقش بسته؟
با چنین نکته و مفهومی چه باید کرد؟
.
.
🌋بخش دوم:
یک فایل صوتی درباره‌ی #پارادایم و زیرساخت‌های فکری خودمان.
به گمان ِ من #توجه به 《جنس ِ خیال‌پردازی و رویاهایمان》 می‌تواند بسیاری از پارادایم‌ها و باورهای فکری ما را شناسایی کند و به خودآگاهی بسیار عمیق منتهی شود.
محصول نهایی این توجه و پردازش، افزایش #قلبم (قدرت، لذت، بقا و معنا) در زندگی است.
.
.
🌋 بخش سوم:
با استفاده از این نمونه می‌شود به بخش‌های دیگر ذهن خودمان مراجعه کنیم.
دلایل هر #آرزو و رویا را پیدا کنیم.
ببینیم کجا حرفِ ما با رفتار و افکارمان تفاوت جدی دارد. کجاها فقط شعار می‌دهیم‌.
اگر نکته‌ای و نمونه‌ای به ذهن ِ شما رسید، برایم بنویسید با هم فکر کنیم.
.
.
🌋 بخش چهارم: هشدار 🌋
مراقب باشید تصویری که رسانه‌ها از 《چیز‌های خوب》 در ذهن ِ ما ساخته‌اند، به آرزوها و رویاهای ما تبدیل نشود.
ثروت، پارتنر، شهر محل زندگی، نوع تفریح کردن، رشته‌ی دانشگاهی، مفاهیم موفقیت، شکل تعامل با دوستان و حتی خرید کردن ِ ما این روزها ساخته و پرداخته‌ی #رسانه هاست. تلوزیون، اینستاگرام، ماهواره‌ها و.. همه سازنده‌ی رویاهای ما شده‌اند.
.
.
🌋 بخش پنجم:
اما رویای من 😊
عکسی که بالا مشاهده می‌کنید، حدود دو سال پس‌زمینه (بک‌گراند) گوشی همراه ِ من بود. در سایت خودم آن را منتشر کردم به همراه شعر بسیار زیبایی با عنوان 《عاشق دختری باش که کتاب می‌خواند》.

من همچنان این رویا را دارم، به آن می‌بالم و پیگیر ِ محقق شدنش هستم.
.
.
🌋بخش ششم:
نکته‌های بسیار دیگری نیز وجود دارد که به مرور خواهم نوشت.
بسیار خوشحالم از داشتن چنین گفتگویی. بیش باد!

با مهر
سجاد سلیمانی
@SajadSoleimanicom

‌
وظیفه رشد کارمندان، با مدیره (و مجموعه و شرکت)
‌
عکس‌هایی که می‌بینید، جلسه کوتاهی هست از پرزنت و ارائه بچه‌های یک مجموعه که من مدیریت اونجا رو بر عهده دارم.
‌
مدت‌ها بود که ازشون سوال و بازخورد و گزارش می‌گرفتم، اما حس میکردم «ناتوان از ارائه خودشون و مهارت‌هاشون» هستند.
یعنی به اندازه کافی، بلد نیستند از خودشون و کاری که انجام دادن، دفاع کنند و گزارش عملکرد بهم بدن.
‌
تصمیم گرفتم در میانه‌ی کارها، وقتی حدود نیم ساعت درنظر بگیرم، و ازشون بخوام تک به تک، بیان جلوی جمع،
🔹خودشون رو معرفی کنند (کامل)،
🔹مهارتهای نرم و سخت خودشون رو بگن،
🔹چرایی و روش انجام کار امروز رو بگن،
🔹از اشتباهات کاری و نقاط قوت خودشون بگن،
🔹نقاط ضعف و قوت مدیر و مجموعه رو بیان کنند،
🔹برنامه رشد فردی خودشون برای آینده رو بگن
‌
بعدش همه ما تک‌به‌تک، نظرمون در مورد صحبت‌ها اونها رو با درصد بگیم و نقاط ضعف و قوتشون رو بگیم.
خوششون اومد و قرار شد پنجاه بار دیگه این کار رو انجام بدیم، اونقدری که همه تسلط بسیار کاملی بر شناخت توانمندی‌های کاری خودشون و نحوه ارائه‌اش رو داشته باشند.
به پیشنهاد خودشون، بعد این ارائه هرکسی با دوربین خودشون ضبط میشه تا بره خونه و با دقت نحوه صحبت خودش رو ببینه.
‌
خیلی خوششون اومد، #عزت_نفس و #اعتماد_به_نفس تقویت شده بین بچه‌ها رو بین بچه‌ها حس می‌کردم، مخصوصاً وقتی صادقانه ایراد می‌گرفتم یا نقاط قوت هر فردی رو می‌گفتم.
‌
بهشون بارها گفتم ، وظیفه من به عنوان مدیر شما، اینه که حداکثر بهره‌وری رو برای مجموعه فراهم کنم و بسیار بسیار زیاد در این موضوع سخت‌گیرم، (اینو عمیقاً درک می‌کنند)
اما متعهد به رشد فردی تک‌تک بچه‌ها هستم. هرجایی لازم باشه #کوچ یا #مشاور یا #مدرس هستم تا مشکلشون رفع بشه.
‌
محیط کار، محیط زندگی تک تک ماست
پرورش و توانمندسازی، وظیفه ذاتی مدیر هر مجموعه است. در این شرایط، لبخند از روی لبشون محو نمیشه، مودب و متعهد، طی ضوابط توافق شده و استراتژی تدوین شده برای مجموعه کار می‌کنند. یک بازی برد-برد، و چی بهتر از این؟
‌
🔸عکس‌ها رو وسط صحبتهاشون گرفتم.
@Sajadsoleimanicom