نام آهنگ: #سکوت_یک_ملت
خواننده: #اینا_ایشچنکو


این ترانه بر اساس یکی از سوگواره های بومی #اوکراین نوشته شده است.
این آهنگ فولکلور یادآور رودخانه‌ای است که با سفر به مکان‌های جدید جاری و تغییر می‌کند.
آوازی ساده که قلب شنوندگان را تحت تأثیر قرار میدهد و به آنها کمک میکند تا درد مادری را که در غم از دست دادن پسر دلبندش می‌سوزد درک کنند
این آهنگ زیبا در سال 1990 در کنسرت های جشن "100 سال اسکان اوکراینی ها در کانادا" به نمایش درآمد، به این دلیل که بسیاری از مادران برای همیشه از فرزندان خود که رفته بودند جدا شدند. در جستجوی زندگی بهتر در سرزمینی دور.

مولانا در طی ساعت‌های طولانی در خلوت روحانی به صدای شمس گوش می‌داد. زبان #سکوت، زبان #موسیقی و زبان #رقص را که سخن بر وجه کبریا از آن می‌آمد مثل صدای وحی و صدای هاتف غیب می‌شنید. همه چیز را رفته رفته در صدای #شمس، در نگاه شمس و در شور و حال شمس محو می‌یافت. صدای شمس هر چه را در حجره بود، هر چه را در اطراف خلوت بود، و هر چه را در ماورای خلوت بود در خود می‌گرفت، در خود جذب می‌کرد و جزو خود می‌کرد و حتی #مولانا را هم در خود می‌کشید. برای مولانا همه چیز در این صدا محو می‌شد و خود او نیز در این صدا ناپدید می‌گشت. هر چه در عالم بود در آن لحظه‌ها برایش تبدیل به شمس می‌شد و عين شمس می‌شد. برای مولانا آفتاب که از روزن می‌تافت عين شمس بود و هوایی که در سینه‌اش شادی و نشاط می‌آفرید نفس شمس بود. در و دیوار خانه شمس بود، کاینات عالم شمس بود، ماورای کاینات شمس بود، عشقی هم که ذكر «الله» در قلب وی القا می‌کرد شمس بود. این پندار وسوسه‌یی یا توهمی بود که او را ترک نمی‌کرد و همواره مثل یک مکاشفه در خاطر مولانا رسوخ داشت.

📗 کتاب پله پله تا ملاقات خدا
✍️نوشته استاد #عبدالحسین_زرین‌کوب