🟣بیدارزنی : تجمع سراسری بازنشستگان کشوری، علیرغم تهدید و بازداشت پیش‌گیرانه‌ی مستمری‌بگیران برگزار شد
@bidarzani
روز گذشته، ۱۴ فروردین‌ماه، #اسماعیل_گرامی با ورود ماموران امنیتی در منزل خود بازداشت و به دادسرای اوین، منتقل شد. دو تجمع اخیر #بازنشستگان در ۱۷ اسفند و ۲۶ بهمن‌ماه ۹۹ با سرکوب و ورود ماموران انتظامی، بازداشت اسماعیل گرامی و کامیار فکور و ضرب و شتم بازنشستگان صورت پذیرفت. اما تمامی این موارد، مانع از ضرورت تشکل‌یابی مستمری‌بگیران و فریاد مطالبات خود نشد.
بنا بر گزارشات متعدد «شورای بازنشستگان کشوری»، تجمع بازنشستگان علیه عدم اجرایی شدن طرح همسانسازی حقوق و فقر حداکثری در شهرهای شوشتر، گرگان، قزوین، رشت، نیشابور، شیراز، اهواز، اصفهان، اردبیل، ایلام و... مقابل سازمان تامین اجتماعی هر استان و در تهران، روبه‌روی ساختمان وزارت کار انجام شد.
تعیین حداقل دستمزد ۲ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان در روزهای پایانی اسفندماه، افزایش سبد معیشت خانوار کارگری به ۸ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان و مجموع خط فقر مطلق ۱۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومانی، تبعات اقتصادی خود را بر تثبیت فقر مستمری‌بگیران نمایان کرده است. از این‌رو، ضرورت مطالبه‌ی همسانسازی حقیقی رقم مستمری با تورم پله‌ای ماهانه در جامعه، خواسته‌ای حیاتی و روزانه است، چرا که جان و دورنمای اقتصادی بازنشستگان را در خطر قرار داده است.
@bidarzani
@bidarzani
روز گذشته، ۱۴ فروردین‌ماه، #اسماعیل_گرامی با ورود ماموران امنیتی در منزل خود بازداشت و به دادسرای اوین، منتقل شد. دو تجمع اخیر #بازنشستگان در ۱۷ اسفند و ۲۶ بهمن‌ماه ۹۹ با سرکوب و ورود ماموران انتظامی، بازداشت اسماعیل گرامی و کامیار فکور و ضرب و شتم بازنشستگان صورت پذیرفت. اما تمامی این موارد، مانع از ضرورت تشکل‌یابی مستمری‌بگیران و فریاد مطالبات خود نشد.
بنا بر گزارشات متعدد «شورای بازنشستگان کشوری»، تجمع بازنشستگان علیه عدم اجرایی شدن طرح همسانسازی حقوق و فقر حداکثری در شهرهای شوشتر، گرگان، قزوین، رشت، نیشابور، شیراز، اهواز، اصفهان، اردبیل، ایلام و... مقابل سازمان تامین اجتماعی هر استان و در تهران، روبه‌روی ساختمان وزارت کار انجام شد.
تعیین حداقل دستمزد ۲ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان در روزهای پایانی اسفندماه، افزایش سبد معیشت خانوار کارگری به ۸ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان و مجموع خط فقر مطلق ۱۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومانی، تبعات اقتصادی خود را بر تثبیت فقر مستمری‌بگیران نمایان کرده است. از این‌رو، ضرورت مطالبه‌ی همسانسازی حقیقی رقم مستمری با تورم پله‌ای ماهانه در جامعه، خواسته‌ای حیاتی و روزانه است، چرا که جان و دورنمای اقتصادی بازنشستگان را در خطر قرار داده است.
@bidarzani
🔸 زنان چگونه به برابری می‌رسند؟
بار مسئولیت کار خانگی که با پاندمی کرونا و قرنطینه از همیشه سنگین‌تر شده عمدتاً بر دوش زنان است، با این حال ۴۵ سال پیش زنان خانه‌دار ایسلند به ما نشان دادند که تغییر امکان‌پذیر است.
روز ۲۴ اکتبر سال ۱۹۷۵، ۷۵ هزار زن در ایسلند محل کار، کودک و خانه خود را ترک کردند و برای اعتصاب عمومی به خیابان‌ها آمدند. روزی که به «یک روز تعطیل برای زنان» معروف شد.
در ریکیاویک ۳۰ هزار زن همگام با پخش موسیقی سریال بریتانیایی «شانه به شانه» به سمت جاده Laugavegur حرکت می‌کردند و می‌خواندند: «ما راهپیمایی می‌کنیم چون در مورد زنان خانه‌دار می‌گویند «او کار نمی کند، او فقط از خانه مراقبت می‌کند.» ما راهپیمایی می‌کنیم چون سابقه کار یک زن خانه‌دار در بازار کار هیچ ارزشی ندارد.» این روز برای مردان ایسلندی به «جمعه طولانی» معروف شد.
بدون وجود زنان پشت میز کار، بانک‌ها، کارخانه‌ها و بسیاری از مغازه‌ها نیز نظیر مدارس و مهدکودک‌ها مجبور به تعطیلی شدند و بسیاری از پدران چاره‌ای جز بردن فرزندان خود به سر کار نداشتند.
گزارش‌هایی مبنی بر مسلح شدن مردان به شیرینی و مدادشمعی‌های رنگی برای سرگرم کردن کودکان در محل کار وجود داشت! برخی از آنها بچه‌های بزرگتر را برای مراقبت از کوچک‌ترها با خود برده بودند.
سوسیس و کالباس (به دلیل طبخ آسان و البته مورد پسند کودکان در سراسر جهان) به قدری تقاضا داشت که دیگر در مغازه‌ها پیدا نمی‌شد و در حالی که خوانندگان اخبار مرد رویدادهای روز را در رادیو گزارش می‌کردند صدای خنده کودکان در پس‌زمینه به گوش می‌رسید.
واقعیت این است که بسیاری از بزرگ‌ترین موفقیت‌های فمینیسم در لحظاتی رقم خورده است که زنان به خیابان‌ها آمده‌اند.
به گزارش اعتمادآنلاین، به نقل از گاردین، در بریتانیا واکنش عمومی نسبت به خشونت جنسی علیه ۳۰۰ زنی که در ۱۸ نوامبر سال ۱۹۱۰ در روز جمعه سیاه به سمت پارلمان راهپیمایی کرده بودند در به دست آوردن رأی زنان نقش اساسی داشت.
اعتصاب سال ۱۹۶۸ توسط زنان کارگر خیاطی فورد در داگنهام و به دنبال آن اعتصابات ۱۹۷۰ از سوی زنان کارگر کارخانه‌های تولید لباس در لیدز موجب تصویب قانون حقوق برابر ۱۹۷۰ شد.
با وجود این، بی‌عدالتی کار خانگی همیشه موضوعی دشوار برای اعتراض بوده است. این بی‌عدالتی در خلوت خانه اتفاق می‌افتد و برای زنان سخت است که یکدیگر را در حال انجام این کار ببینند و به این باور جمعی برسند که مردان به طور مساوی در تحمل این بار شریک نیستند. و البته اگر این کار را کنار بگذاریم، عواقب ناگواری نیز به دنبال خواهد داشت: کودکان بدون سرپرست و اعضای خانواده آسیب‌پذیر.
در حال حاضر در بریتانیا ۶۰ درصد شست‌وشو، تمیز کردن و مراقبت از کودکان همچنان بر عهده زنان است، پاندمی کار خانگی را به حدود ۹ ساعت در روز افزایش داده است.
اعتصاب زنان غیرممکن است و به همین دلیل ضروری است.
در مانیفستی که در ماه نوامبر منتشر شد سازمان WSA نوشت: «ما اعتصاب می‌کنیم زیرا از اینکه کار ما بدیهی شمرده میشود خسته شده‌ایم. ما اعتصاب می‌کنیم زیرا اکنون مجبوریم سه شیفت کار کنیم: کار با حقوق، کار خانگی بدون حقوق و آموزش فرزندان‌مان در دوره شیوع کرونا.»
#کارخانگی #زنان_کارگر
ادامه مطلب را در اعتماد آنلاین بخوانید: https://v.gd/CrRvM6
@bidarzani
بار مسئولیت کار خانگی که با پاندمی کرونا و قرنطینه از همیشه سنگین‌تر شده عمدتاً بر دوش زنان است، با این حال ۴۵ سال پیش زنان خانه‌دار ایسلند به ما نشان دادند که تغییر امکان‌پذیر است.
روز ۲۴ اکتبر سال ۱۹۷۵، ۷۵ هزار زن در ایسلند محل کار، کودک و خانه خود را ترک کردند و برای اعتصاب عمومی به خیابان‌ها آمدند. روزی که به «یک روز تعطیل برای زنان» معروف شد.
در ریکیاویک ۳۰ هزار زن همگام با پخش موسیقی سریال بریتانیایی «شانه به شانه» به سمت جاده Laugavegur حرکت می‌کردند و می‌خواندند: «ما راهپیمایی می‌کنیم چون در مورد زنان خانه‌دار می‌گویند «او کار نمی کند، او فقط از خانه مراقبت می‌کند.» ما راهپیمایی می‌کنیم چون سابقه کار یک زن خانه‌دار در بازار کار هیچ ارزشی ندارد.» این روز برای مردان ایسلندی به «جمعه طولانی» معروف شد.
بدون وجود زنان پشت میز کار، بانک‌ها، کارخانه‌ها و بسیاری از مغازه‌ها نیز نظیر مدارس و مهدکودک‌ها مجبور به تعطیلی شدند و بسیاری از پدران چاره‌ای جز بردن فرزندان خود به سر کار نداشتند.
گزارش‌هایی مبنی بر مسلح شدن مردان به شیرینی و مدادشمعی‌های رنگی برای سرگرم کردن کودکان در محل کار وجود داشت! برخی از آنها بچه‌های بزرگتر را برای مراقبت از کوچک‌ترها با خود برده بودند.
سوسیس و کالباس (به دلیل طبخ آسان و البته مورد پسند کودکان در سراسر جهان) به قدری تقاضا داشت که دیگر در مغازه‌ها پیدا نمی‌شد و در حالی که خوانندگان اخبار مرد رویدادهای روز را در رادیو گزارش می‌کردند صدای خنده کودکان در پس‌زمینه به گوش می‌رسید.
واقعیت این است که بسیاری از بزرگ‌ترین موفقیت‌های فمینیسم در لحظاتی رقم خورده است که زنان به خیابان‌ها آمده‌اند.
به گزارش اعتمادآنلاین، به نقل از گاردین، در بریتانیا واکنش عمومی نسبت به خشونت جنسی علیه ۳۰۰ زنی که در ۱۸ نوامبر سال ۱۹۱۰ در روز جمعه سیاه به سمت پارلمان راهپیمایی کرده بودند در به دست آوردن رأی زنان نقش اساسی داشت.
اعتصاب سال ۱۹۶۸ توسط زنان کارگر خیاطی فورد در داگنهام و به دنبال آن اعتصابات ۱۹۷۰ از سوی زنان کارگر کارخانه‌های تولید لباس در لیدز موجب تصویب قانون حقوق برابر ۱۹۷۰ شد.
با وجود این، بی‌عدالتی کار خانگی همیشه موضوعی دشوار برای اعتراض بوده است. این بی‌عدالتی در خلوت خانه اتفاق می‌افتد و برای زنان سخت است که یکدیگر را در حال انجام این کار ببینند و به این باور جمعی برسند که مردان به طور مساوی در تحمل این بار شریک نیستند. و البته اگر این کار را کنار بگذاریم، عواقب ناگواری نیز به دنبال خواهد داشت: کودکان بدون سرپرست و اعضای خانواده آسیب‌پذیر.
در حال حاضر در بریتانیا ۶۰ درصد شست‌وشو، تمیز کردن و مراقبت از کودکان همچنان بر عهده زنان است، پاندمی کار خانگی را به حدود ۹ ساعت در روز افزایش داده است.
اعتصاب زنان غیرممکن است و به همین دلیل ضروری است.
در مانیفستی که در ماه نوامبر منتشر شد سازمان WSA نوشت: «ما اعتصاب می‌کنیم زیرا از اینکه کار ما بدیهی شمرده میشود خسته شده‌ایم. ما اعتصاب می‌کنیم زیرا اکنون مجبوریم سه شیفت کار کنیم: کار با حقوق، کار خانگی بدون حقوق و آموزش فرزندان‌مان در دوره شیوع کرونا.»
#کارخانگی #زنان_کارگر
ادامه مطلب را در اعتماد آنلاین بخوانید: https://v.gd/CrRvM6
@bidarzani
✅مروری بر عملکرد، سیاست‌ها و چالش‌های برخی از کنشگران در جریان «من‌هم ایران»
پیش‌روی در مسیری ناهموار
✍تنظیم گزارش: دلارام علی
📍بیدارزنی: آزار و خشونت جنسی مجموعه‌ای از رفتارهاست که بسیاری از انسان‌ها در موقعیت‌های نابرابر قدرت آن را تجربه می‌کنند. اما زنان و کسانی که خود را در دوگانه صفر و یکی جنسی/جنسیتی (محدود به زن و مرد، زنانه/مردانه) تعریف نمی‌کنند، بیش از سایرین در معرض مواجهه با چنین رفتارهایی هستند. آزار و خشونت جنسی تجربه‌ای است که با وجود گستردگی، پرتکرار بودن و پیامدهای طولانی مدتی که گاه برای بازماندگان به دنبال دارد، کمتر به طور عمومی روایت شده یا مجال و فضایی برای شنیده‌شدن پیدا کرده است.
📍موضوع مقابله با آزار و خشونت جنسی برای کنشگران و گروه‌های فمینیستی بحث تازه‌ای نیست و برخی از آنان سالهاست که فعالیت‌های خود در نقاط مختلف دنیا را بر آگاهی‌بخشی و پیشگیری، خدمات‌رسانی و حمایت از بازماندگان و نیز مقابله با ساختارهای تقویت‌کننده و بازتولیدکننده چنین رفتارها و مناسباتی متمرکز کرده‌اند، اما حرکتی که با عنوان «من‌هم»در سال ۲۰۱۷ آغاز شد، فضای تازه‌ای در این حوزه ایجاد کرد و توانست در زمان کوتاهی افشاگری خشونت جنسی و بحث‌های پیرامون آن را به موضوعی پر سر و صدا در فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی مجازی تبدیل کند.
ادامه مطلب را در لینک زیر بخوانید:
https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/34859&rhash=3ec4f87be6d7d1
پیش‌روی در مسیری ناهموار
✍تنظیم گزارش: دلارام علی
📍بیدارزنی: آزار و خشونت جنسی مجموعه‌ای از رفتارهاست که بسیاری از انسان‌ها در موقعیت‌های نابرابر قدرت آن را تجربه می‌کنند. اما زنان و کسانی که خود را در دوگانه صفر و یکی جنسی/جنسیتی (محدود به زن و مرد، زنانه/مردانه) تعریف نمی‌کنند، بیش از سایرین در معرض مواجهه با چنین رفتارهایی هستند. آزار و خشونت جنسی تجربه‌ای است که با وجود گستردگی، پرتکرار بودن و پیامدهای طولانی مدتی که گاه برای بازماندگان به دنبال دارد، کمتر به طور عمومی روایت شده یا مجال و فضایی برای شنیده‌شدن پیدا کرده است.
📍موضوع مقابله با آزار و خشونت جنسی برای کنشگران و گروه‌های فمینیستی بحث تازه‌ای نیست و برخی از آنان سالهاست که فعالیت‌های خود در نقاط مختلف دنیا را بر آگاهی‌بخشی و پیشگیری، خدمات‌رسانی و حمایت از بازماندگان و نیز مقابله با ساختارهای تقویت‌کننده و بازتولیدکننده چنین رفتارها و مناسباتی متمرکز کرده‌اند، اما حرکتی که با عنوان «من‌هم»در سال ۲۰۱۷ آغاز شد، فضای تازه‌ای در این حوزه ایجاد کرد و توانست در زمان کوتاهی افشاگری خشونت جنسی و بحث‌های پیرامون آن را به موضوعی پر سر و صدا در فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی مجازی تبدیل کند.
ادامه مطلب را در لینک زیر بخوانید:
https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/34859&rhash=3ec4f87be6d7d1
بیدارزنی
آزار و خشونت جنسی، پیش‌روی در مسیری ناهموار-دلارام علی/ - بیدارزنی
این مقاله درباره عملکرد کنشگران جریان من‌هم ایران در زمینه آزار و خشونت جنسی، سیاست‌ها، چالش‌هاو انتقاداتی که به عملکردشان است.
🟣 با تعویق مجازات حبس، سمانه نوروزمرادی از زندان لاکان رشت آزاد شد
سمانه نوروزمرادی، زندانی سیاسی، دوشنبه ۱۶ فروردین‌ماه به دنبال موافقت نماینده دادستان تهران با تعویق مجازات حبس، با تودیع قرار کفالت از زندان لاکان رشت آزاد شد. خانم نوروزمرادی که از بیماری لوپوس مفصلی رنج می برد و علیرغم نیاز به بستری جهت تخلیه عفونت سینه و درمان کیست مویی تاکنون از رسیدگی پزشکی محروم مانده بود.
به گزارش خبرگزاری هرانا، پس از پیگیری‌های مکرر خانواده نوروزمرادی، پیشتر نهایتا نماینده دادستان تهران موافقت خود را نسبت به تعویق مجازات، به دلیل عدم تحمل حبس این زندانی سیاسی اعلام کرد. با این وجود با کارشکنی و عدم هماهنگی مسئولان خانم نوروز مرادی تا دقایقی پیش در زندان لاکان رشت در حال تحمل دوران محکومیت خود بود.
#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani
سمانه نوروزمرادی، زندانی سیاسی، دوشنبه ۱۶ فروردین‌ماه به دنبال موافقت نماینده دادستان تهران با تعویق مجازات حبس، با تودیع قرار کفالت از زندان لاکان رشت آزاد شد. خانم نوروزمرادی که از بیماری لوپوس مفصلی رنج می برد و علیرغم نیاز به بستری جهت تخلیه عفونت سینه و درمان کیست مویی تاکنون از رسیدگی پزشکی محروم مانده بود.
به گزارش خبرگزاری هرانا، پس از پیگیری‌های مکرر خانواده نوروزمرادی، پیشتر نهایتا نماینده دادستان تهران موافقت خود را نسبت به تعویق مجازات، به دلیل عدم تحمل حبس این زندانی سیاسی اعلام کرد. با این وجود با کارشکنی و عدم هماهنگی مسئولان خانم نوروز مرادی تا دقایقی پیش در زندان لاکان رشت در حال تحمل دوران محکومیت خود بود.
#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani
🖋 ویژه نامه انجمن حمایت از حقوق کودکان به مناسبت روز جهانی پذیرش اوتیسم
به مناسبت روز جهانی پذیرش اوتیسم، ۱۳ فروردین، گروه ترجمه کمیته پژوهش انجمن حمایت از #حقوق_کودکان درباره #اوتیسم اقدام به ترجمه و تولید محتوا کرده است. تلاش ما بر آن بوده تا این محتواها برآمده از خود جامعه افراد اوتیستیک باشد.
اسلاید های فوق اولین بخش از این مجموعه محتوا هستند و به معرفی جنبش تنوع عصب‌شناختی می‌پردازند.
@irsprcorg
@bidarzani
به مناسبت روز جهانی پذیرش اوتیسم، ۱۳ فروردین، گروه ترجمه کمیته پژوهش انجمن حمایت از #حقوق_کودکان درباره #اوتیسم اقدام به ترجمه و تولید محتوا کرده است. تلاش ما بر آن بوده تا این محتواها برآمده از خود جامعه افراد اوتیستیک باشد.
اسلاید های فوق اولین بخش از این مجموعه محتوا هستند و به معرفی جنبش تنوع عصب‌شناختی می‌پردازند.
@irsprcorg
@bidarzani
📌 اجتماع دست‌ها
برای همسایگان، همسنگران و همباوران
✍🏽نوشته‌ی: افسون همصدایی
در این جستار که حاصل گفتگوی جمعی ماست از خشونت می‌گوییم، اما از امکان‌های مقاومت، گفت‌وگو و زیست جمعی آغاز خواهیم کرد، زیرا به باور ما خشونت چیزی نیست جز ابزاری برای سرکوب زندگی. سرکوبِ تمایل ما انسان‌ها به با هم بودن و با هم کار کردن، مراقبت از هم و شریک بودن با همدیگر.
گفتگو مقاومت را امکان‌پذیر می‌کند
گفتگو کمک می‌کند جور دیگری به مسائل فکر کنیم یا چیز تازه‌ای یاد بگیریم، به دانش عملی‌مان چیزی اضافه شود، به این نتیجه برسیم که مثلا باید کارهای‌مان را تقسیم کنیم یا اصلا روش یا ابزار جدیدی بسازیم، از هم مراقبت کنیم و رسوم و آیین‌های جمعی را برگزار کنیم.
گفت‌وگوهای ما بخشی از همدستی ما است. ما از دل این گفتگوکردن‌ها، روایت‌کردن‌ها، تولید‌کردن‌ها و به‌طور خلاصه این هم‌جواری بدن‌هایمان یاد می‌گیریم که چطور در برابر خواسته‌های جنسی صاحب کار بایستیم، چطور شب‌ها دیرتر به خوابگاه برویم، در مواجهه با گشت ارشاد چگونه برخورد کنیم، چطور به بارداری ناخواسته‌مان پایان دهیم و در این راه دروغ‌هایی سر هم کنیم که شاید ماجرا را پنهان کند.
زنان گاه می‌پندارند که راه نجات از موقعیت فرودست‌شان این است که رفتارهای مردانه را الگوبرداری کنند. یعنی از طریق خاموش‌کردن صدای دیگران صدای خود را بلند کنند و به‌زور، تهدید، تحقیر و دیگری‌سازی متوسل شوند. یعنی به‌جای اینکه رابطه ستمی که زن را زن و مرد را مرد کرده است به هم بزنیم، می‌خواهیم خود به ستم‌گر دیگری تبدیل شویم.
خشونت ابزاری است برای درهم شکستن مقاومت
خشونت در مقابل مقاومت ما برای بازپس‌گیری و ساخت فضاهای جدید بوده است. مگر می‌توانستند و می‌توانند بدون خشونت حجاب را اجباری کنند؟ مگر می‌توانند بدون خشونت ساعت ورودمان را به خوابگاه تنظیم کنند؟ آب، غذا، هوا و محل زندگی را پولی کنند؟
خشونت ابزاری‌ست برای رام‌کردن بدن‌ها و در دست گرفتن تولید‌های ما انسان‌ها. تولید‌اتی که منشأ میل ما به زندگی است. بدن زن که خود تولیدگر است در طول تاریخ به‌طور مستقیم هدف این خشونت بوده‌است. از این روست که خشونت جنسی فقط خشونت یک فرد علیه دیگری نیست. در نظام مردسالار بدن زنانه به شی‌ای قابل تصرف و مصرف تبدیل شده است.
این تهدیدشدگی بدن‌ها منحصر به بدن زنان نیست. هر بدنی که در سلسله‌مراتب اجتماعی در جایگاه فرودست قرار می‌گیرد و با استانداردهای تعریف‌شده در تضاد است به‌نحوی هدفِ خشونت است؛ برای مثال کودکی که در مدرسه آزار می‌بیند، فردی که روی صندلی چرخدار می‌نشیند و فضای شهری جایی برای او ندارد، بدنی با هویت جنسی متفاوت که برچسب بیماری می‌خورد، مهاجری که رد مرز میشود و بدن‌هایی که در کوهستان‌ها و نیزارها هدف گلوله قرار می‌گیرند.
پتانسیل‌های حوزه‌ی عمومی و جمع‌ها برای شکل‌دادن به گفتگو
با وجود تمام این‌ها، ما باید به سمت ساختن جمع‌های خود پیش برویم. جمع‌هایی حول محلی که زندگی می‌کنیم، فضایی که کار می‌کنیم، فضایی که درس می‌خوانیم و … . جایی‌که می‌توانیم درباره‌ی تجربه‌های زیست مشترک‌مان با هم گفتگو کنیم، همدردی کنیم، دانش خلق کنیم و دست به تولید بزنیم. جمع‌هایی که به ما امکان خلق فضاهای جدید و بازپس‌گیری فضاهای پیشین را می‌دهد. جمع‌هایی که به ما این امکان را بدهد که فراتر از گفتگو برویم، در آنها احساس امنیت کنیم، بتوانیم خودِ واقعی‌مان را فارغ از قضاوت‌ها روایت کنیم، همدستانی پیدا کنیم، مشکلات‌مان را برای هم مطرح کنیم، برای آنها راه‌حل پیدا کنیم و با هم برای حل آنها اقدام کنیم.
شعار «شخصی سیاسی است» از مهم‌ترین شعارهای فمینیستی از دهه هفتاد به این سو است. بیان خشونت و زور، اَشکال روزمره سلطه و مرئی‌کردن سازوکارهای پنهان ستم از اولین قدم‌ها برای نشان‌دادن ابعاد سیاسی و ساختاری خشونت علیه زنان است و در همین فرایند است که جایگزین رهایی‌بخش خود را می‌یابیم.
متن کامل این نوشتار را در #نقد بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-271
#مقاومت #همبستگی #افسون_همصدایی #جنبش_زنان #سازمانیابی
@naghd_com
@bidarzani
برای همسایگان، همسنگران و همباوران
✍🏽نوشته‌ی: افسون همصدایی
در این جستار که حاصل گفتگوی جمعی ماست از خشونت می‌گوییم، اما از امکان‌های مقاومت، گفت‌وگو و زیست جمعی آغاز خواهیم کرد، زیرا به باور ما خشونت چیزی نیست جز ابزاری برای سرکوب زندگی. سرکوبِ تمایل ما انسان‌ها به با هم بودن و با هم کار کردن، مراقبت از هم و شریک بودن با همدیگر.
گفتگو مقاومت را امکان‌پذیر می‌کند
گفتگو کمک می‌کند جور دیگری به مسائل فکر کنیم یا چیز تازه‌ای یاد بگیریم، به دانش عملی‌مان چیزی اضافه شود، به این نتیجه برسیم که مثلا باید کارهای‌مان را تقسیم کنیم یا اصلا روش یا ابزار جدیدی بسازیم، از هم مراقبت کنیم و رسوم و آیین‌های جمعی را برگزار کنیم.
گفت‌وگوهای ما بخشی از همدستی ما است. ما از دل این گفتگوکردن‌ها، روایت‌کردن‌ها، تولید‌کردن‌ها و به‌طور خلاصه این هم‌جواری بدن‌هایمان یاد می‌گیریم که چطور در برابر خواسته‌های جنسی صاحب کار بایستیم، چطور شب‌ها دیرتر به خوابگاه برویم، در مواجهه با گشت ارشاد چگونه برخورد کنیم، چطور به بارداری ناخواسته‌مان پایان دهیم و در این راه دروغ‌هایی سر هم کنیم که شاید ماجرا را پنهان کند.
زنان گاه می‌پندارند که راه نجات از موقعیت فرودست‌شان این است که رفتارهای مردانه را الگوبرداری کنند. یعنی از طریق خاموش‌کردن صدای دیگران صدای خود را بلند کنند و به‌زور، تهدید، تحقیر و دیگری‌سازی متوسل شوند. یعنی به‌جای اینکه رابطه ستمی که زن را زن و مرد را مرد کرده است به هم بزنیم، می‌خواهیم خود به ستم‌گر دیگری تبدیل شویم.
خشونت ابزاری است برای درهم شکستن مقاومت
خشونت در مقابل مقاومت ما برای بازپس‌گیری و ساخت فضاهای جدید بوده است. مگر می‌توانستند و می‌توانند بدون خشونت حجاب را اجباری کنند؟ مگر می‌توانند بدون خشونت ساعت ورودمان را به خوابگاه تنظیم کنند؟ آب، غذا، هوا و محل زندگی را پولی کنند؟
خشونت ابزاری‌ست برای رام‌کردن بدن‌ها و در دست گرفتن تولید‌های ما انسان‌ها. تولید‌اتی که منشأ میل ما به زندگی است. بدن زن که خود تولیدگر است در طول تاریخ به‌طور مستقیم هدف این خشونت بوده‌است. از این روست که خشونت جنسی فقط خشونت یک فرد علیه دیگری نیست. در نظام مردسالار بدن زنانه به شی‌ای قابل تصرف و مصرف تبدیل شده است.
این تهدیدشدگی بدن‌ها منحصر به بدن زنان نیست. هر بدنی که در سلسله‌مراتب اجتماعی در جایگاه فرودست قرار می‌گیرد و با استانداردهای تعریف‌شده در تضاد است به‌نحوی هدفِ خشونت است؛ برای مثال کودکی که در مدرسه آزار می‌بیند، فردی که روی صندلی چرخدار می‌نشیند و فضای شهری جایی برای او ندارد، بدنی با هویت جنسی متفاوت که برچسب بیماری می‌خورد، مهاجری که رد مرز میشود و بدن‌هایی که در کوهستان‌ها و نیزارها هدف گلوله قرار می‌گیرند.
پتانسیل‌های حوزه‌ی عمومی و جمع‌ها برای شکل‌دادن به گفتگو
با وجود تمام این‌ها، ما باید به سمت ساختن جمع‌های خود پیش برویم. جمع‌هایی حول محلی که زندگی می‌کنیم، فضایی که کار می‌کنیم، فضایی که درس می‌خوانیم و … . جایی‌که می‌توانیم درباره‌ی تجربه‌های زیست مشترک‌مان با هم گفتگو کنیم، همدردی کنیم، دانش خلق کنیم و دست به تولید بزنیم. جمع‌هایی که به ما امکان خلق فضاهای جدید و بازپس‌گیری فضاهای پیشین را می‌دهد. جمع‌هایی که به ما این امکان را بدهد که فراتر از گفتگو برویم، در آنها احساس امنیت کنیم، بتوانیم خودِ واقعی‌مان را فارغ از قضاوت‌ها روایت کنیم، همدستانی پیدا کنیم، مشکلات‌مان را برای هم مطرح کنیم، برای آنها راه‌حل پیدا کنیم و با هم برای حل آنها اقدام کنیم.
شعار «شخصی سیاسی است» از مهم‌ترین شعارهای فمینیستی از دهه هفتاد به این سو است. بیان خشونت و زور، اَشکال روزمره سلطه و مرئی‌کردن سازوکارهای پنهان ستم از اولین قدم‌ها برای نشان‌دادن ابعاد سیاسی و ساختاری خشونت علیه زنان است و در همین فرایند است که جایگزین رهایی‌بخش خود را می‌یابیم.
متن کامل این نوشتار را در #نقد بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-271
#مقاومت #همبستگی #افسون_همصدایی #جنبش_زنان #سازمانیابی
@naghd_com
@bidarzani
نقد: نقد اقتصاد سیاسی - نقد بتوارگی - نقد ایدئولوژی
اجتماع دست‌ها
برای همسایگان، همسنگران و همباوران نوشته‌ی: افسون همصدایی کنش رسانه‌ای بدون مواجهه فیزیکی و گفتگوی رودررو، ما را به‌سمت کنش‌های فست‌فودی هدایت می‌کند. چرا که وقتی کنشی از رسانه آغاز میشود و به رسا…
صد روایت، یک روایت؛ حرکتی جمعی برای ایجاد همدلی میان دادخواهان
در روزهای گذشته برنامه آنلاین «صد روایت، یک روایت» برای بازگو کردن «چهار دهه مقاومت و دادخواهی، سرکوب و شکنجه» در زندان‌های جمهوری اسلامی برگزار شد. برخی از شرکت کنندگان در این برنامه جمعی، ایجاد همدلی و همبستگی در میان دادخواهان را از جمله دستاوردهای این برنامه می‌دانند.
https://www.radiozamaneh.com/663543/
@bidarzani
در روزهای گذشته برنامه آنلاین «صد روایت، یک روایت» برای بازگو کردن «چهار دهه مقاومت و دادخواهی، سرکوب و شکنجه» در زندان‌های جمهوری اسلامی برگزار شد. برخی از شرکت کنندگان در این برنامه جمعی، ایجاد همدلی و همبستگی در میان دادخواهان را از جمله دستاوردهای این برنامه می‌دانند.
https://www.radiozamaneh.com/663543/
@bidarzani
Radiozamaneh
صد روایت، یک روایت؛ حرکتی جمعی برای ایجاد همدلی میان دادخواهان
در روزهای گذشته برنامه آنلاین «صد روایت، یک روایت» برای بازگو کردن «چهار دهه مقاومت و دادخواهی، سرکوب و شکنجه» در زندان‌های جمهوری اسلامی برگزار شد. برخی از شرکت‌کنندگان در این برنامه جمعی، ایجاد همدلی و همبستگی در میان دادخواهان را از جمله دستاوردهای این…
شهلا جهانبین، کمتر از ۲۴ ساعت پس از آزادی، مجدداً بازداشت و به زندان اوین بازگردانده شد.
روز دوشنبه ۱۶ فروردین، شهلا جهانبین، فعال مدنی و از امضاکنندگان بیانیه ۱۴ تن از فعالان زنان با خواست استعفای رهبر جمهوری اسلامی، به صورت زودهنگام از زندان اوین آزاد شده بود.
خبرگزاری هرانا از یک منبع نزدیک به خانواده خانم جهانبین نقل می‌کند: «صبح امروز نیروهای امنیتی شهلا جهانبین را از منزلش با ادعای اینکه جهت تکمیل پرونده باید به دفتر قاضی اجرای احکام منتقل شود، به دادسرای اوین بردند. نهایتا خانم جهانبین به این بهانه که اشتباها بجای زندانی دیگری آزاد شده جهت تحمل ادامه دوران محکومیت به زندان اوین بازگردانده شد.»
خانم جهانبین از ۲۴ آبان ۹۹ دوران محکومیت ۲۷ ماهه خود را در بند زنان زندان اوین می‌گذراند. عباس واحدیان شاهرودی، فعال مدنی، از امضاکنندگان بیانیه ۱۴ تن و همسر خانم جهانبین که در اسفندماه از حمله قلبی خفیف او خبر داده بود، امروز در اینستاگرام خود نوشت: «بعد از بازداشت مجدد شهلا حال مادر سالخورده‌اش به شدت بد شده...این آزادی نیم بند، صرفا جهت آزار و اذیت شهلا و خانواده بیگناه من است.»
@bidarzani
@IranRights بنیاد برومند 🔔
روز دوشنبه ۱۶ فروردین، شهلا جهانبین، فعال مدنی و از امضاکنندگان بیانیه ۱۴ تن از فعالان زنان با خواست استعفای رهبر جمهوری اسلامی، به صورت زودهنگام از زندان اوین آزاد شده بود.
خبرگزاری هرانا از یک منبع نزدیک به خانواده خانم جهانبین نقل می‌کند: «صبح امروز نیروهای امنیتی شهلا جهانبین را از منزلش با ادعای اینکه جهت تکمیل پرونده باید به دفتر قاضی اجرای احکام منتقل شود، به دادسرای اوین بردند. نهایتا خانم جهانبین به این بهانه که اشتباها بجای زندانی دیگری آزاد شده جهت تحمل ادامه دوران محکومیت به زندان اوین بازگردانده شد.»
خانم جهانبین از ۲۴ آبان ۹۹ دوران محکومیت ۲۷ ماهه خود را در بند زنان زندان اوین می‌گذراند. عباس واحدیان شاهرودی، فعال مدنی، از امضاکنندگان بیانیه ۱۴ تن و همسر خانم جهانبین که در اسفندماه از حمله قلبی خفیف او خبر داده بود، امروز در اینستاگرام خود نوشت: «بعد از بازداشت مجدد شهلا حال مادر سالخورده‌اش به شدت بد شده...این آزادی نیم بند، صرفا جهت آزار و اذیت شهلا و خانواده بیگناه من است.»
@bidarzani
@IranRights بنیاد برومند 🔔
📌نماینده مجلس: ۴۰ درصد دانش‌آموزان در شهرستان ها فرصت آموزش را از دست دادند
نماینده مجلس یازدهم نسبت به ترک تحصیل ۳۰ تا ۴۰ درصدی دانش آموزان در برخی از شهرستان‌های کشور ابراز نگرانی کرد.
"بهروز محبی" در خصوص بیشترین مطالبات دانشجویان و دانش آموزان از مجلس اظهار داشت: علاوه بر این زیرساخت‌های مناسب جهت استفاده از نرم‌افزار شاد و فضای اینترنتی برای آموزش مجازی در برخی نقاط دوردست و شهرستان‌ها آماده نبود، از این رو متاسفانه عده زیادی از دانش آموزان فرصت تحصیل را از دست دادند.
#آموزش_برابر
@bidarzani
نماینده مجلس یازدهم نسبت به ترک تحصیل ۳۰ تا ۴۰ درصدی دانش آموزان در برخی از شهرستان‌های کشور ابراز نگرانی کرد.
"بهروز محبی" در خصوص بیشترین مطالبات دانشجویان و دانش آموزان از مجلس اظهار داشت: علاوه بر این زیرساخت‌های مناسب جهت استفاده از نرم‌افزار شاد و فضای اینترنتی برای آموزش مجازی در برخی نقاط دوردست و شهرستان‌ها آماده نبود، از این رو متاسفانه عده زیادی از دانش آموزان فرصت تحصیل را از دست دادند.
#آموزش_برابر
@bidarzani
📌#بیدارزنی: رها عسکری‌زاده فعال حقوق زنان و عکاس برای اجرای حکم به دادسرای اوین احضار شد.
📍خانم عسکری‌زاده در ۶ آذر ۹۸ در فرودگاه امام‌خمینی دستگیر و به انفرادی زندان اوین منتقل شد. ایشان بعد از گذراندن ۱۲ روز در زندان انفرادی و ۳۴ روز در بند ۲۰۹ اوین، در بهمن ۹۸ با وثیقه یک میلیارد تومانی از زندان مرخص شد.
📍وی بعدا در دادگاه شعبه ۱۵ به ریاست قاضی صلواتی به اتهام اقدام علیه امنیت ملی از طریق اجتماع و تبانی به ۲ سال زندان تعزیری، ۲ سال منع فعالیت در مطبوعات، فضای مجازی و گروه‌ها و احزاب سیاسی و ۲ سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شد.
📍خانم عسکری‌زاده به‌تازگی برای گذراندن محکومیت ۲ ساله خود به شعبه اجرای احکام شهید مقدس فراخوانده شده است.
#زنان_زندانی
@bidarzani
📍خانم عسکری‌زاده در ۶ آذر ۹۸ در فرودگاه امام‌خمینی دستگیر و به انفرادی زندان اوین منتقل شد. ایشان بعد از گذراندن ۱۲ روز در زندان انفرادی و ۳۴ روز در بند ۲۰۹ اوین، در بهمن ۹۸ با وثیقه یک میلیارد تومانی از زندان مرخص شد.
📍وی بعدا در دادگاه شعبه ۱۵ به ریاست قاضی صلواتی به اتهام اقدام علیه امنیت ملی از طریق اجتماع و تبانی به ۲ سال زندان تعزیری، ۲ سال منع فعالیت در مطبوعات، فضای مجازی و گروه‌ها و احزاب سیاسی و ۲ سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شد.
📍خانم عسکری‌زاده به‌تازگی برای گذراندن محکومیت ۲ ساله خود به شعبه اجرای احکام شهید مقدس فراخوانده شده است.
#زنان_زندانی
@bidarzani
📌تاب‌آوری؛ دو روی یک سکه برای زنان
✍ژینا مدرس گرجی
📍خشونت علیه زنان یکی از رایج‌ترین موارد نقض حقوق بشر در جهان است که هر روز و هر دقیقه بارها و بارها در اقصی نقاط جهان رخ می‌دهد. از انواع اجبار، تهدید و محروم کردن‌ها گرفته تا انواع تجاوز. در سال‌های اخیر از طرف کنشگران و فعالین سعی شده که تعریف انواع خشونت (جسمی، جنسی، روانی، اقتصادی) روشن شود و راهکارهای پیشنهادی (از تصویب و تغییر قوانین گرفته تا آموزه‌های فرهنگی و…) داده شود.
📍تعریف مشخصی از انواع خشونت با طیف‌های گسترده باعث میشود برای بخشی از مردم، بخصوص زنان بیشتر با حقوق خود آشنا شوند. چندی پیش در سایت سازمان ملل متحد مطلبی دیدم که در بخشی از آن کاربرد واژه‌ی «قربانی» را نقد کرده بود و پیشنهاد داده بود که واژه‌ی «بازمانده از خشونت» جایگزین آن شود:1 بعد از مطالعه در مورد تاب‌آوری به این نتیجه رسیدم که تاب‌آوری بعد از وقوع خشونت چه برای شخص خشونت دیده و چه برای اطرافیان این شخص و حتی جامعه چقدر می‌تواند برای بهبودی و مقابله با آن مؤثر باشد.
📍ولی تاب‌آوری هم مثل بقیه‌ی مفاهیم در زندگی می‌تواند متناقض باشد. تاب‌آوری اینگونه تعریف میشود: «توانایـــی مقابله کردن با مشکلات و شرایط سخت زندگی، تعدیل کردن آن شـــرایط و بیرون آمدن از بحران بدون آســـیب رساندن به خود یا دیگری» و اینجاست که دو روی سکه‌ی تاب‌آوری -وجه مثبت و منفی آن – برایمان مشخص و قابل‌تأمل میشود.
#تاب_آوری
⚡️ادامه مطلب را در لینک زیر بخوانید:
https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/34916&rhash=3ec4f87be6d7d1
✍ژینا مدرس گرجی
📍خشونت علیه زنان یکی از رایج‌ترین موارد نقض حقوق بشر در جهان است که هر روز و هر دقیقه بارها و بارها در اقصی نقاط جهان رخ می‌دهد. از انواع اجبار، تهدید و محروم کردن‌ها گرفته تا انواع تجاوز. در سال‌های اخیر از طرف کنشگران و فعالین سعی شده که تعریف انواع خشونت (جسمی، جنسی، روانی، اقتصادی) روشن شود و راهکارهای پیشنهادی (از تصویب و تغییر قوانین گرفته تا آموزه‌های فرهنگی و…) داده شود.
📍تعریف مشخصی از انواع خشونت با طیف‌های گسترده باعث میشود برای بخشی از مردم، بخصوص زنان بیشتر با حقوق خود آشنا شوند. چندی پیش در سایت سازمان ملل متحد مطلبی دیدم که در بخشی از آن کاربرد واژه‌ی «قربانی» را نقد کرده بود و پیشنهاد داده بود که واژه‌ی «بازمانده از خشونت» جایگزین آن شود:1 بعد از مطالعه در مورد تاب‌آوری به این نتیجه رسیدم که تاب‌آوری بعد از وقوع خشونت چه برای شخص خشونت دیده و چه برای اطرافیان این شخص و حتی جامعه چقدر می‌تواند برای بهبودی و مقابله با آن مؤثر باشد.
📍ولی تاب‌آوری هم مثل بقیه‌ی مفاهیم در زندگی می‌تواند متناقض باشد. تاب‌آوری اینگونه تعریف میشود: «توانایـــی مقابله کردن با مشکلات و شرایط سخت زندگی، تعدیل کردن آن شـــرایط و بیرون آمدن از بحران بدون آســـیب رساندن به خود یا دیگری» و اینجاست که دو روی سکه‌ی تاب‌آوری -وجه مثبت و منفی آن – برایمان مشخص و قابل‌تأمل میشود.
#تاب_آوری
⚡️ادامه مطلب را در لینک زیر بخوانید:
https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/34916&rhash=3ec4f87be6d7d1
بیدارزنی
تاب‌آوری؛ دو روی یک سکه برای زنان
تاب‌آوری اینگونه تعریف میشود:توانایـــی مقابله کردن با مشکلات،تعدیل کردن آن و بیرون آمدن از بحران بدون آســـیب رساندن به خود یا دیگری