🟣 صدور حکم اخراج مهشید گوهری، استاد ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد

حکم دادگاه علیه دکتر مهشید گوهری، پژوهشگر، نویسنده و مدرس پیشین دانشگاه فردوسی مشهد، در شعبه اول دادگاه انقلاب مشهد به صورت حضوری به وکیل ایشان ابلاغ شد. بر اساس رأی صادره، وی با اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام به نفع گروه‌های معاند»، محاکمه و محکوم شده است.

مبنای شکل‌گیری پرونده و تفهیم اتهام، فعالیت‌های ایشان همچون برگزاری جلسات ادبی و فرهنگی، داشتن پوشش اختیاری و ترویج آن و حمایت از دانشجویان در خلال قیام ژینا بوده است.

دادگاه پیشتر حکم ۹ ماه حبس تعزیری برای وی صادر کرد، اما اجرای این حکم به مدت ۲ سال به حالت تعلیق درآمده است؛ مشروط به آنکه در این مدت مرتکب جرم جدیدی مرتکب نشود.


🟣 از سوی دیگر چندی پیش روزنامه اعتماد اعلام کرده بود که از ابتدای مهرماه ۱۴۰۲، ۳۲ هزار استاد حق‌التدریسی از واحدها و رشته‌‌های مختلف دانشگاه آزاد‌ حذف ‌شدند.
موج اخراج اساتید دانشگاهی به‌خصوص در رشته‌های علوم انسانی و هنر، تاریخچه طولانی در تاریخ جمهوری اسلامی دارد که به فراخور هر بازه اعتراضی و وضعیت سیاسی کشور، با فراز و فرود، همراه بوده است.

#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 دهمین روز اعتصاب کامیون‌داران در ۱۶۳ شهر


از روز اول خردادماه سال جاری، رانندگان کامیون در اعتراض به وضعیت اسف‌بار معیشتی و کاهش سهمیه‌ی گازوئیل از ۲ هزار به ۱۰۰ لیتر در ماه، دست به اعتصاب سراسری زدند. مواجهه‌ی حاکمیت با این اعتصاب، باز هم چیزی جز بازداشت، تهدید، حمله گارد ضدشورش با اسپری فلفل (در پایانه سنندج)، وعده سوخت مازاد و در نهایت، تولید خلوارها پرونده‌ امنیتی نبوده است.

تا تاریخ جمعه ۹ خرداد، دست‌کم ۲۰ راننده در جریان این اعتصاب‌ها در شهرهای سنندج، اسلام‌آباد غرب، کرمانشاه، رشت، بندر خمینی، بندرلنگه و شیراز بازداشت شدند. #صدیق_محمدی و #شهاب_دارابی دو کامیون‌داری هستند که به‌ترتیب در سنندج و اسلام‌آباد غرب بازداشت شدند و تاکنون از محل نگهداری صدیق محمدی اطلاعی در دست نیست.

منشا این اعتصاب سراسری ناشی از کاهش سهمیه گازوئیل از دو هزار لیتر به ۱۰۰ تا ۲۰۰ لیتر در ماه، تأخیر در تخصیص سوخت، اختلال در سامانه‌های توزیع، افزایش هزینه بیمه تأمین اجتماعی، پایین بودن نرخ کرایه نسبت به عوارض سنگین جاده‌ای، نبود نظارت بر قیمت قطعات و تعمیرات و همچنین گرانی لاستیک و روغن، افزایش هزینه‌ها، وضعیت معیشتی نامناسب و بی‌توجهی دولت به مطالبات صنفی رانندگان است.

طی این مدت، رانندگان بسیاری از طریق شبکه‌های اجتماعی، رنج بی‌پایان خود و تلاش حاکمیت در جهت به‌جان هم انداختن راننده و کشاورز و کارگر را بیان کردند. آن‌ها می‌گویند که بدون‌شک با وجود اعتصاب، بار به کشاورز نمیرسد، اما کشاورزان و کارگران از خود ما هستند و می‌دانند که اعتراض ما، اعتراض آنها هم هست. رانندگان می‌گویند که اعتصاب آنها برای نان است و چرا مطالبه‌ی نان، برای حکومت در خطر انداختن امنیت ملی نامیده میشود؟

اعتصاب سراسری کامیون‌داران با همراهی رانندگان وانت‌بار نیز همراه شد. اتحادی که نشانگر هم‌پایه بودن مطلبات معیشتی زحمتکشان در هر جایگاه و موقعیتی است. این اعتصاب در شرایطی به وقوع پیوسته که اوضاع معیشتی و تنگنای اقتصادی، دیگر رمقی را برای اقشار مختلف مزدبگیر، اعم از کارگر، پرستار، معلم، کارمندان و تمامی زحمتکشان باقی نگذاشته است. بی‌کفایتی و وقاحت دولت و حاکمیت در افزایش اقلام سبد معیشتی، سوخت، انرژی و … روزگار مردم را به کنترل شبانه‌روزی جدول‌های قطعی برق و آب هم کشانده است. در این سقوط اسف‌بار زندگی و زنده ماندن زیر سایه‌ی گرانی‌های کمرشکن، اخراج از محیط کار و واحدهای تولیدی به دلیل قطعی برق و… اعتصاب کامیونداران، بیش از پیش حائز اهمیت است.

حاکمیت مثل همیشه مشغول پرونده‌سازی و بازداشت است. با اسپری فلفل به صف رانندگان حمله می‌کند و پلیس فتا در پی مسدودسازی صفحات رانندگان در اعتصاب است. اما همانطور که رانندگان و کشاورزان و کارگران از اهمیت اعتصاب سراسری‌شان آگاهند، جمهوری اسلامی نیز از سرایت اعتصاب، واهمه دارد. بازداشت و سرکوب او به این امید است که قدرت اعتصاب، زنجیروار به بدنه‌ی دیگر کارگران، کشاورزان، معلمان، پرستاران و‌… نچسبد و کماکان بتواند به ممد سرکوب، حکومت کند. اما این آگاهی و زیستن بر تلی از ویرانی اقتصادی و سیاسی، چونان آتش زیر خاکستر است. آتشی که با هر زندان و تزریق رعب و وحشت، نه خاموش، که شعله‌ورتر می‌شود.


♦️زنده‌باد اعتصاب، زنده‌باد آگاهی زحمتکشان

#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری


@bidarzani

🟣 ۱۲ خرداد، چهل و دومین سالگرد اعدام ۵۹ نفر از جوانان و دانش‌آموزان دبیرستانی مهاباد


به گزارش شبکه حقوق بشر کردستان: «در تاریخ ۱۲ خرداد ۱۳۶۲، فرمانداری مهاباد با انتشار اطلاعیه‌ای از اعدام ۵۹ شهروند کورد اهل مهاباد خبر داد. این ۵۹ نفر که چند تن از آنها کودک (دانش‌آموزان زیر ۱۸ سال) بودند، به فاصله چند ماه پس از بازداشت و  بدون برگزاری دادگاه و  اطلاع خانواده‌های‌شان در زندان‌های ارومیه و تبریز اعدام شدند.

با وجود گذشت ۴۰ سال از این اعدام‌های جمعی، تا کنون اطلاعی از محل دفن آنها در دست نیست و مقامات قضایی و دولتی جمهوری اسلامی ایران به صورت نظام‌مند و عمدی شواهد کلیدی‌ در خصوص این جنایت را که می‌تواند در روشن شدن حقایق مربوط به این اعدام مورد استفاده قرار بگیرد، پنهان کرده و یا از بین برده‌اند».

روز پنجشنبه ۱۲ خرداد ۱۳۶۲، صداوسیمای مرکز مهاباد بیانیه شورای تامین شهرستان مهاباد را پخش کرد که در آن به اعدام ۵۹ «زندانی ضدانقلاب» اشاره شده بود. صداوسیمای مهاباد پس از قرائت بیانیه با #حمیدرضا_جلایی‌پور که فرماندار وقت و رئیس شورای تامین شهرستان مهاباد بود، مصاحبه رادیویی کرد. او در آن مصاحبه تاکید کرد که نظام انقلابی، بدون هیچ گذشتی و با قاطعیت، ضدانقلاب را به‌سزای اعمال‌شان خواهد رساند و تهدید کرد اعدام‌های بیشتری در راه خواهد بود.
‏این فرماندار ۲۳ ساله، فردای همان روز در نماز جمعه مهاباد تهدیدهای خود را تکرار کرد و تاکید کرد که نظام انقلابی اجازه نخواهد داد ضدانقلاب دمکرات و کومله بیش از این کردستان را ناامن کنند.

‏این اعدام دسته‌جمعی، انتقامی بود که حاکمیت از کشته شدن محمد بروجردی فرمانده اصلی سپاه در غرب کشور (موسس قرارگاه حمزه) در روز یکشنبه ۱ خرداد در جاده مهاباد به نقده گرفت.

#نه_می‌بخشیم_نه_فراموش_می‌کنیم
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری


@bidarzani

🟣 وخامت سلامت مهوش صیدال و انتقال مجدد وی به زندان اوین


مهوش صیدال، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین که در هشتمین روز از اعتصاب غذا و دارو به‌سر می‌برد، پس از اعزام به بیمارستان و تشخیص کیست خونی، مجددا به زندان بازگردانده شد.

وی در تاریخ ۱۵ مهر ۱۴۰۳ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به بند زنان زندان اوین منتقل شد. پس از صدور یک رأی جدید علیه او، محکومیت پیشین وی که به حالت تعلیق درآمده بود، به حالت تعزیری تغییر کرد. او در این پرونده از بابت اتهاماتی همچون نشر اکاذیب توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران محاکمه شد. این دادگاه او را به دو سال حبس تعزیری و پرداخت ۵۶ میلیون تومان جزای نقدی محکوم کرد. بازنشر اخبار مربوط به #مسمومیت‌های_سریالی_دانش‌‌آموزان، از جمله مصادیق اتهامی علیه او اعلام شد.


#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 تداوم بازداشت و بی‌خبری از وضعیت سامان کریمی و فرزانه رشیدی


به گزارش خبرگزاری هرانا: «سامان کریمی، فعال سیاسی و همسرش فرزانه رشیدی (دانشجو)، ۹ روز است که توسط نیروهای امنیتی در شهرستان بانه بازداشت شدند و تاکنون از محل نگهداری این شهروندان اطلاعی حاصل نشده است.

براساس این گزارش، آنها روز یکشنبه ۴ خردادماه، توسط نیروهای امنیتی در بانه بازداشت شدند. بازداشت سامان کریمی در یکی از خیابان‌های این شهر و با اعمال خشونت توسط ماموران صورت گرفته است. سپس نیروهای امنیتی به منزل این زوج مراجعه و فرزانه رشیدی را بازداشت کردند. نیروهای امنیتی همچنین منزل آنها را تفتیش و شماری از لوازم شخصی آنها را ضبط کردند.


سامان کریمی در سال ۱۴۰۰ توسط دادگاه تجدیدنظر استان کردستان به ۹ سال حبس تعزیری محکوم شد. وی پیش از آن به #اعدام و ۱۱ سال حبس محکوم شده بود که حکم اعدام او توسط دیوان عالی کشور نقض شد. فرزانه رشیدی همسر وی، دانشجوی دانشگاه پیام‌نور بانه است.

از محل نگهداری و وضعیت پرونده‌ی آنان اطلاعی در دست نیست.

#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 «نه یعنی نه؛ نه به بازتولید فرهنگ تجاوز در پوشش عشق میان‌فرهنگی»


نویسنده: مهتاب محبوب


از متن: «داستانی ساده از (ناتوانی در) باز کردن یک بطری آب و گفت‌وگویی کوتاه میان یک زن ایرانی و یک مرد آلمانی، شاید در نگاه اول بی‌ضرر و روزمره به نظر برسد. اما وقتی این داستان در قالب یک ویدیوی حرفه‌ای از سوی رسانه‌ای بین‌المللی منتشر می‌شود و در آن زن پس از رد دعوت مرد، با لحن اغواگرانه می‌گوید «بیشتر اصرار کن»، دیگر نمی‌توان آن را بی‌طرفانه یا معصومانه تلقی کرد. این داستان قسمت اول سریال "ماجراهای عشق ایرانی من" ساخته دویچه‌وله فارسی است که به تازگی از سوی این رسانه منتشر شده است.
این تصویر، نه یک روایت رمانتیک ساده، بلکه تکرار و تأیید کلیشه‌هایی است که قرن‌ها به زنان تحمیل شده است: زنانی که منظورشان از «نه»، الزاماً «نه» نیست، زنانی که برای انجام کوچک‌ترین کارهایشان به کمک مردان نیاز دارند، و زنانی که انگار همیشه چشم‌انتظار مردان سفیدپوست و غربی‌اند. این‌ها فقط عناصر داستانی نیستند؛ این‌ها سازوکارهای زنده‌ نگه‌داشتن فرهنگ تجاوز، نابرابری جنسیتی، و شرق‌زدگی جنسی هستند…»

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:

https://shorturl.at/Rd3JB


#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 احضار ۱۶ معلم و فعال صنفی فرهنگی در سنندج و درفول



همزمان با روزهای پایانی سال تحصیلی، دستکم ۱۶ معلم در ایران به دادگاه احضار شده‌اند؛ در سنندج ۱۵ معلم و در دزفول یک معلم. شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان احضار معلمان را محکوم کرد و گفت که‌ سرکوب فعالان صنفی باید متوقف شود.

به گزارش این شورا، دادگاه کیفری سنندج ۱۱ خرداد ۱۴۰۴، ۱۵ تن از فعالان صنفی معلمان در استان کوردستان  را به دادگاه احضار کرده است. اتهام این معلمان «اخلال در نظم و آسایش عمومی» اعلام شده است.

♦️صلاح‌الدین حاجی میرزایی، محمدرضا مرادی، بهزاد قوامی، سید غیاث نعمتی، رضا طهماسبی، شهریار نادری، آرام ابراهیمی، صادق کنعانی، مجید کریمی، مختار اسدی، فاطمه زند‌کریمی، نسرین کریمی، فیصل نوری، رزگار حیدری و کوروش عزتی امینی معلمانی هستند که دادگاه کیفری سنندج با صدور ابلاغیه آنها را فراخوانده است.


شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان احضار ۱۵ فعال صنفی در سنندج را محکوم کرد و گفت «اتهام وارد شده به این افراد در حالی مطرح شده که فعالیت‌های آنان در چارچوب مطالبات صنفی و حقوق شغلی بوده است.»

♦️این شورا در اطلاعیه‌ای دیگر که ۱۳ خرداد منتشر شد، گزارش کرد «توران سلیمانی»، فعال صنفی معلمان در استان خوزستان به شعبه دوم دادگاه انقلاب دزفول احضار شده است.
توران سلیمانی پیش‌تر از سوی دادگستری دزفول به دادگاه احضار شده بود.
به گفته شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان در ابلاغیه دادگاه انقلاب اتهام توران سلیمانی «تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» عنوان شده است.

این شورا احضار معلمان در سنندج و دزفول را ادامه سرکوب فعالان صنفی خواند و به نهادهای امنیتی و قضایی هشدار داد: «تداوم فشار بر فعالان صنفی می‌تواند با واکنش شورای هماهنگی در دفاع از اعضای خود مواجه شده و سرآغاز دوباره اعتراضات میدانی در سراسر کشور شود».

تشکل‌های صنفی معلمان تداوم فشار امنیتی و سرکوب معلمان را محکوم کرد و گفت: «پیگیری خواست معلمان و دانش‌آموزان با خشونت متوقف نمی‌شود».


#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 گلاره عباسی جهت تحمل حبس راهی زندان اوین شد


امروز شنبه ۱۷ خردادماه، گلاره عباسی، فعال سیاسی جهت تحمل ۳۳ ماه حبس خود راهی زندان اوین شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا: «گلاره عباسی پیشتر توسط شعبه ۲۳ دادگاه انقلاب تهران از بابت اتهامات اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام مجموعا به سه سال و ۹ ماه حبس محکوم شد. این حکم نهایتا توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران تایید شد.

با اعمال ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، مجازات اشد یعنی ۳۳ ماه حبس برای وی قابل اجرا خواهد بود.

گلاره عباسی در تاریخ ۸ فروردین ۱۴۰۴، با تودیع وثیقه یک میلیارد تومانی از زندان اوین شده بود. وی در تاریخ ۲۸ بهمن ۱۴۰۳، در منزل شخصی خود واقع در غرب تهران، توسط نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت شد. 

♦️گلاره عباسی، ۴۸ ساله، مادر یک کودک دختر و تنها سرپرست خانواده است.

#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 جمهوری اعدام، جان مجاهد کورکور را گرفت


صبح امروز چهارشنبه ۲۱ خرداد، همزمان با سالگرد تولد #کیان_پیرفلک، مجاهد کورکور اعدام شد. خانواده‌ی کیان، بارها شهادت داده بودند که مجاهد، عامل قتل کودک‌شان نیست.

مجاهد کورکور شهروند اهل ایذه در ۲۹ آذر سال گذشته (۱۴۰۱) به اتهام آنچه که تیراندازی به شهروندان در جریان اعتراضات ۲۵ آبان در ایذه و به ویژه قتل کیان پیرفلک خوانده شد بازداشت شد.

انتساب این اتهام به مجاهد کورکور در حالی بوده که خانواده کیان پیرفلک بارها شهادت داده‌اند عامل تیراندازی به خودرو آنها و در نتیجه قتل کیان در شامگاه ۲۵ آبان ماموران امنیتی و انتظامی بوده‌اند و از این رو هیچ شکایتی از مجاهد کورکور ندارند.

به گزارش دادبان: «استدلال دادگاه انقلاب اهواز برای صدور حکم اعدام علیه مجاهد کورکور به اتهام «محاربه و افساد فی الارض»، این است که او در جریان اعتراضات ۲۵ آبان ۱۴۰۱ در ایذه اقدام به تیراندازی به سوی شهروندان کرده و در نتیجه این تراندازی کیان پیرفلک و تعداد دیگری از شهروندان کشته شدند.

این استدلال در حالی مطرح می‌شود که خانواده کیان پیرفلک بارها اعلام کرده و شهادت دادند که به چشم خود دیده‌اند عامل تیراندازی به خودرو آنها و در نتیجه قتل کیان در شامگاه ۲۵ آبان ماموران انتظامی و امنیتی بوده‌اند و هیچ شهروندی در این تیراندازی نقش نداشته است».

مجاهد کورکور دقیقا در روز ۲۱ خرداد، مصادف با سالروز تولد کیان پیرفلک اعدام شد.

#قیام_علیه_اعدام
#نه_می‌بخشیم_نه_فراموش_می‌کنیم
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣چرخه تلخ خشونت علیه زنان؛
از قربانی تا قاتل، سایه سیاست‌های سرکوبگرایانه

نویسنده: مریم یحیوی

♦️متن ارسالی به بیدارزنی


«هر روز از گوشه‌وکنار این سرزمین، خبر قتل زنی دیگر به دست یکی از نزدیکان یا غریبه‌ای ناشناس منتشر می‌شود؛ از الهه تا کبری، از هانیه تا صدها زن بی‌نام‌ونشان دیگر. این قتل‌ها تنها وقایعی فردی یا جنایت‌هایی اتفاقی نیستند، بلکه بازتاب خشونتی ساختاری و نهادینه‌اند که در تار و پود جامعه ما ریشه دوانده؛ جامعه‌ای گرفتار فقر اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی که به‌سوی فروپاشی اخلاقی و انسانی سوق داده می‌شود.

سال‌هاست حاکمیت، به‌جای توانمندسازی و حمایت از زنان، به کنترل و سرکوب آن‌ها پرداخته است. به‌جای آموزش، آگاهی‌رسانی، و سرمایه‌گذاری برای ارتقاء فرهنگی جامعه، منابع عمومی صرف گشت‌های ارشاد، دوربین‌های نظارتی، و طرح‌های سرکوبگرانه‌ای همچون استخدام «حجابان» شده‌اند. ابزارهایی که نه‌تنها امنیت نیاورده‌اند، بلکه ترس، خشونت و انفعال اجتماعی را نهادینه کرده‌اند. بودجه‌هایی که می‌توانستند صرف ارتقای مهارت‌های اجتماعی، پیشگیری از خشونت خانگی و ترویج برابری جنسیتی شوند، به کنترل بدن و رفتار زنان محدود مانده‌اند.

چرخه‌ای تلخ و تکراری شکل گرفته است: زنی کشته می‌شود، قاتلش اعدام می‌شود، و رسانه‌های رسمی فریاد می‌زنند: «اشرار را به سزای عمل‌شان رساندیم» تا تصویری ساختگی از امنیت به جامعه عرضه کنند. اما این امنیت، سرابی بیش نیست؛ امنیتی سطحی که زیر پوست آن، خشم، سرکوب، و ناامیدی موج می‌زند.

آیا هیچ‌گاه تصمیم‌گیران لحظه‌ای درنگ کرده‌اند؟ آیا هرگز از جامعه‌شناسان مستقل، از نهادهای مدنی، یا از تجربه کشورهای موفق در کاهش خشونت‌های جنسیتی بهره گرفته‌اند؟ آیا مجرمان – پیش از آنکه به جنایت برسند – از منظر روانی، خانوادگی، اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی بررسی شده‌اند؟ بسیاری از این افراد، خود قربانیان همان ساختار معیوبی‌اند که خشونت را بازتولید می‌کند؛ ساختاری که به‌جای ترمیم انسان‌ها، آن‌ها را به سوی سقوط سوق می‌دهد. بی‌تردید جنایت باید با واکنشی حقوقی همراه باشد. اما عدالت، فراتر از مجازات است. مجرمان نیز در دل همین ساختار شکل گرفته‌اند؛ ساختاری که با فقر، تبعیض، بی‌عدالتی و سرکوب، انسان را به مرز جنون و خشونت می‌کشاند. اعدام، هرچند ممکن است در لحظه‌ای مرهمی بر زخم خانواده قربانی یا بخشی از افکار عمومی باشد، اما پاسخی پایدار برای ریشه‌های این بحران نیست.

♦️سیاست اعدام، نه عدالت است و نه نمایش اقتدار. بلکه ابزاری برای سرکوب خشم جامعه‌ای‌ست که نادیده گرفته شده؛ جامعه‌ای که صدایش شنیده نمی‌شود، و زخم‌هایش درمان نمی‌شوند. خشم را نمی‌توان با ترس مهار کرد. اگر ساختارهای تبعیض‌آمیز، فرهنگ خشونت‌پرور و سیاست‌های سرکوبگر تغییر نکنند، این چرخه خشونت به اشکال پیچیده‌تر و پنهان‌تری ادامه خواهد یافت.

برای شکستن این چرخه، سیاست‌های شکست‌خورده برچیده و به سمت راه‌حل‌هایی انسانی، پیشگیرانه و عدالت‌محور باید حرکت کرد؛ راه‌حل‌هایی که بر پایه حقوق بشر، کرامت انسانی، و برابری جنسیتی استوار باشند.

مریم یحیوی ،خرداد ۱۴۰۴»


#قیام_علیه_اعدام
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 چرا زنان در سوریه، ناپدید می‌شوند؟



از متن: «سامی کایال، می‌گوید آن‌چه زنان در حمص، حماه و منطقه ساحلی تجربه می‌کنند را نمی‌توان از اشکال دیگر خشونت جدا دانست. این خشونت‌ها با هدف از بین بردن همبستگی اجتماعی در منطقه است. در تاریخ ۷ و ۸ مارس در منطقه ساحلی، قتل‌عام‌هایی رخ داد که سازمان عفو بین‌الملل آن‌ها را «کشتار جمعی» خواند.
عفو بین‌الملل «شبه‌نظامیان نزدیک به دولت جدید سوریه» را مسئول دانست. احمد الشرع، رئیس‌جمهور سوریه یک کمیسیون تحقیق تشکیل داد و وعده داد که مسئولان را به پای میز محاکمه بکشاند، بدون این‌که خود تقصیر را بپذیرد.
کایال می‌گوید:
آدم‌ربایی، ازدواج اجباری و تغییر دین و همچنین اجبار به انکار وقایع، نه تنها اقدام‌های مجرمانه، بلکه ابزارهای سیستماتیک برای نابودی ساختار اجتماعی جامعه علوی هستند.
کایال خشونت علیه زنان را ابزاری برای تحقیر می‌داند که افزون بر آن می‌تواند به ابزاری برای «نسل‌کشی فرهنگی» نیز تبدیل شود. به‌گفته او، در یک ساختار پدرسالارانه، زنان به‌عنوان افراد مستقل در نظر گرفته نمی‌شوند، بلکه ازدواج با زنان ربوده‌شده ابزاری برای انکار تعلق اجتماعی آن‌ها و از بین بردن هویت و جایگاه آن‌هاست.
کایال دولت موقت را مستقیماً مسئول می‌داند: «این قدرت دولتی است که این جنایت‌ها را مرتکب می‌شود.» او می‌گوید که دولت جدید از استدلال دولت مرکزی و انحصار خشونت برای بی‌اعتبار کردن مخالفان استفاده می‌کند. «اما این لفاظی شایسته یک دولت نیست، بلکه با منطق ائتلافی از گروه‌های مسلح مطابقت دارد.»
به‌گفته کایال، شبه‌نظامیان در سوریه «از قدرت خود برای حذف زنان از فضای عمومی و از بین بردن وجود آن‌ها به‌عنوان سوژه‌های عامل استفاده می‌کنند.» به‌نظر کایال، حامیان دولت به دلیل سکوت و دورویی خود شریک جرم هستند: «اگرچه بسیاری می‌دانند که آن‌چه با علویان انجام می‌شود جنایت است، اما روایت دولت را تکرار می‌کنند» و این به آن‌ها احساس برتری می‌دهد.»

♦️متن کامل را در لینک زیر بخوانید:

https://shorturl.at/SJNZx


#ژن_ژيان_ئازادی


@bidarzani

🟣 شش زن بهائی در همدان مجموعا به ۳۸ سال و ۱۱ ماه حبس محکوم شدند


ندا محبی، عاطفه زاهدی، فریده ایوبی، نورا ایوبی، زرین‌دخت احدزاده و ژاله رضایی، شش زن بهائی ساکن همدان، توسط شعبه دوم دادگاه انقلاب این شهر مجموعاً به ۳۸ سال و ۱۱ ماه حبس محکوم شدند. عضویت در جامعه بهائی و آموزش و تبلیغ مخل شرع، از جمله اتهامات مطروحه علیه این افراد عنوان شده است.

♦️پیشتر نیز در اصفهان، طی سه بازداشت گروهی گسترده، تعداد ۵۰ زن بهایی با توقیف اموال، پرونده‌سازی امنیتی و صدور احکام طولانی‌مدت حبس مواجه شدند.

#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 تنها یک تماس تلفنی در ۴ ماه، وضعیت ارغوان فلاحی، بحرانی است

ارغوان فلاحی، زندانی سیاسی که چهارمین ماه بازداشت موقت خود را در بند ۲۰۹ زندان اوین می‌گذراند، همچنان تحت فشار بازجویی و محروم از حق تماس با خانواده و وکیل است.

یک منبع مطلع نزدیک به خانواده در گفتگو به خبرگزاری هرانا اعلام کرده است: «ارغوان بیش از چهار ماه است که در بازداشت به‌سر می‌برد و در وضعیت بلاتکلیف در زندان اوین نگهداری می‌شود. او حدود یک ماه پیش با خانواده‌اش تماس داشته و اعلام کرده که در بند ۲۰۹ این زندان محبوس است. تاکنون هیچ اطلاعاتی درباره اتهامات مطرح‌شده علیه او در دست نیست و هنوز مقدمات آزادی موقت وی فراهم نشده است.»


ارغوان فلاحی پیشتر همراه با پدرش نصرالله فلاحی و برادرش اردوان، با اتهامات «عضویت سازمان در مجاهدین خلق»، «اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم بر ضد امنیت داخلی و خارجی» و «تبلیغ علیه نظام» توسط قاضی ایمان افشاری محاکمه شده بود.

♦️ محرومیت ارغوان فلاحی از تماس با خانواده، حق ملاقات و ارتباط با وکیل، همچنین تداوم بیش از ۴ ماه حضور در بند امنیتی ۲۰۹ زندان اوین، نگرانی‌ها پیرامون وضعیت سلامتی و پرونده‌سازی‌های امنیتی علیه او را افزایش داده است.

#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 حمله اسرائیل به زندان، دادگاه و دادسرای اوین حضور خانواده‌های زندانیان مقابل این زندان

دقایقی پیش، در پی حملات گسترده به شمال و شمال شرق تهران و اطراف زندان اوین، سردر این زندان و همچنین شیشه‌های بند زنان اوین، همراه با دادسرا و بخش اداری فرو ریخته است. برخی خبرگزاری‌ها از تخریب ورودی دادسرای اوین، خبر داده‌اند.

🟣همچنین بنا بر اطلاع‌رسانی خانواده‌ها: «چند زندانی زخمی شدند» که هنوز اسامی آنان گزارش نشده است.

ایران و سراسر زندان‌های کشور، مصون از حملات موشک و پهبادهای اسرائیل نیست. طبق‌مصوبه شماره ۲۱۱ شورای عالی قضایی در ۲۲ دی ۱۳۶۵ در وضعیت‌های اضطراری جنگی، قوه قضاییه موظف است با استفاده از ابزارهای قانونی مانند تبدیل قرار، آزادی مشروط، پذیرش وثیقه یا کفالت و انتقال زندانیان، نسبت به حفظ جان زندانیان اقدام کند.

جمهوری اسلامی به موازات قریب بر ۵۰ سال سرکوب، کارشکنی قوانین داخلی و بین‌المللی و … هیچ‌گونه ارزشی برای جان تک به تک زندانیان اعم از جرایم عمومی و سیاسی، قائل نیست .

هم‌اینک خانواده‌های زندانیان حاضر در بند زنان اوین، مقابل این زندان حضور به دارند و جز فحاشی و متفرق کردن آنان، عملی صورت نگرفته است.

به فریادشان برسیم.

#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 گزارش تکمیلی از وضعیت زندان اوین در پی حملات اسرائیل

ظهر امروز ۲ تیرماه ۱۴۰۴، ساختمان‌های اداری، دادسرا، سالن ملاقات، #بهداری، سردر زندان اوین و خاصه بندهای ۸ و زنان این زندان، بیشترین آسیب را دید.

بنا بر اطلاع‌رسانی خانواده‌های حاضر در این بندها: «در بند زنان اوین، دیوار، بخشی از سقف و شیشه‌های این بند تخریب شده، اما در صورت زخمی شدن زندانیان نیز، در فقدان بهداری و عدم اعزام به بیمارستان، هیچ‌گونه خبری مبنی بر سلامت جانی و روانی این زندانیان به‌صورت کامل در دست نیست.

همچنین در بند ۸، با وجود زخمی شدن شماری از زندانیان، گارد زندان با حمله به زندانیان، مانع از تلاش آنان برای خروج از وضعیت دهشتناک حمله شده است.

♦️ همچنین بنا بر برخی گزارشات اعلام شده - که نیازمند تایید خانواده‌های این زندانیان است - بازداشت‌شدگان بند امنیتی ۲۰۹ به مکانی خارج از زندان منتقل شدند.

خبرگزاری قوه قضاییه نیز با چندین ساعت تاخیر، اعلام کرد که در پی این حملات، «چند تن از کارمندان زندان» کشته شدند و شرایط زندان را عادی اعلام کرد. این در حالی است که فاجعه‌ی آتش‌سوزی۲۳ مهر ۱۴۰۱ (همچنین آتش‌سوزی زندان لاکان رشت) در آغاز قیام ژینا را هرگز از خاطر نبردیم.

ورود نیروهای ضدشورش، تیراندازی به زندانیان، قطع و محدودیت دسترسی به تلفن، عدم اعزام مجروحین به بیمارستان‌های مجهز و دست آخر ثبت پرونده‌سازی‌های جدید، کارویژه‌ی سازمان امور زندان‌ها به وقت «حملات داخلی» بوده است.

حالا به وقت «حمله و جنگ خارجی» با اسرائیل نیز مسئولیت حفظ جان و امنیت روانی و تسهیل در آزادی زندانیان، بیش از پیش و تماما بر عهده‌ی این سازمان، قوه قضاییه و تمامی نهادهای ذی‌ربط امنیتی و اطلاعاتی است.

صدای زندانیان محبوس در زندان‌های کشور باشیم.


#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 گزارشی از وضعیت زنان زندانی سیاسی اوین که به زندان قرچک منتقل شدند


سه روز از انتقال بند زنان سیاسی و‌‌ بندهای ۸ و‌ ۴ زندان اوین به زندان‌های قرچک و تهران بزرگ می‌گذرد. این انتقال در پی تخریب گسترده زندان بر اثر حملات موشکی اسراییل به بخش‌های مختلف این زندان صورت پذیرفته است. پس از ۳ روز بی‌خبری و عدم برخورداری از حق تماس، شماری از زندانیان توانستند با خانواده‌های خود صحبت کنند.

زندان قرچک ورامین که در خود هزاران زن با جرائم عمدتا عمومی و…را جای داده، از منظر امکانات رفاهی، آب شرب سالم، جیره‌بندی سالم و ارزان مواد غذایی، تهویه و سیستم گرمایش/سرمایش، سالن‌های ورزشی امن، کتابخانه‌ی مجهز و حتی دستگاه‌های تلفن سالم، یکی از فجیع‌ترین زندان‌های کشور است.

برای زنان جرائم عمومی، مواد، قتل و‌… که با احکام طولانی مدت حبس، سالهاست که در بندهای این زندان، دوران محکومیت خود را می‌گذرانند، قرارگیری در یک سوتغذیه‌ی مداوم، گرانی سرسام‌آور اقلام و وسایل بهداشتی و ضروری در فروشگاه‌های زندان و تبعیض‌هایی نظیر زمان کوتاه برخورداری از تلفن، سیگار، نوع پوشش و همچنین برخورد ماموران زندان -خاصه در دفتر افسر نگهبانی- یک کابوس استمراری و ضجری هر روزه است.

در زندان قرچک - همچون دیگر زندان‌ها- برخورداری از پول، به معنای خرید بیشتر و رفاه بیشتر است و این مسئله خود حاکی از وضعیت بی‌شمار زنان فقیر، محروم از خانواده‌های حمایتگر یا زنان سرپرست خانواری است که با ۱۲ ساعت کار در کارگاه‌ها، نان‌آور خانواده‌های خود نیز هستند.

از سه روز گذشته، بند زنان سیاسی زندان اوین، بدون مهلتی برای جمع‌آوری وسایل خود، به زندان قرچک منتقل شدند. #آنیشا_اسداللهی در تماسی کوتاه ضمن اطلاع از سلامت خود و دیگر زندانیان، اعلام کرده است که همگی زنان بند در کنار هم هستند. همچنین #ریحانه_انصاری‌فر، شرایط حاضر در قرچک را «بسیار فاجعه‌بار» توصیف کرده است.

♦️برای مسئولین سازمان امور زندان‌ها که مدت‌هاست به‌دنبال تعطیلی بند زنان اوین و انتقال آنان به زندان قرچک ورامین بودند، حمله‌ی اسراییل و کشتار بی‌شمار سرباز وظیفه، خانواده‌های زندانیان حاضر در سالن ملاقات، رهگذران خیابان و کارمندان این زندان، مجرایی برای تحقق فوری این امر بوده است.

تا کنون اسامی زندانیان بند سیاسی زنان اوین در این زندان ثبت نشده است و هیچ‌گونه قطعیت یا چشم‌اندازی مبنی بر انتقال مجدد آنان به اوین - پس از بازسازی زندان- یا تداوم حضور آنان در قرچک وجود ندارد. هم‌اینک #صغری_خدادادی رئیس زندان قرچک ورامین، سازمان امور زندان‌ها و قوه قضاییه، مسئول جان زندانیان بند سیاسی زنان اوین نیز هستند که در بلاتکلیفی کامل و بهت ناشی از انفجار و تخریب بند بر پیکره‌شان، تنها از زندانی به زندانی دیگر منتقل شدند.

#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 درد ما درد شماست، مردم به ما ملحق شوید


«مردم شریف و آگاه ایران!

علیرغم بحران جنگ، فرزندان شما در گیلان، سنگر کف خیابان را ترک نگفته و طی دو هفته گذشته با افتخار، پرچم مطالبه‌گری را در اهتزاز نگهداشتند.
    بنابراین دگربار به یکشنبه‌های اعتراضی سراسری پیوسته و کف خیابان را از آن خود کرده و فریاد " کارگر- معلم- کشوری- لشکری /اتحاد اتحاد  " را با شعار محوری " «درد ما درد شماست مردم به ما ملحق شوید» پیوند زده بلکه زینهاری باشد برای تصمیم‌سازان نابخرد.

" کارگر زندانی، معلم زندانی آزاد باید گردد"
"ماده‌های ۹۶ و ۵۴ اجرا باید گردد"
"فقط کف خیابون/ بدست میاد حقمون"

زمان: یکشنبه ۸/تیر/۴۰۴ ساعت ۱۰/۳۰
مکان: رشت، گلسار،مقابل اداره کل تامین اجتماعی استان گیلان»


#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 بهناز محجوبی، خواهر دادخواه بهنام محجوبی بازداشت شد

بهناز محجوبی، خواهر بهنام محجوبی، درویش گنابادی جانباخته، صبح امروز توسط نیروهای امنیتی در کرمان بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شده است.

به گزارش هرانا: «بتول حسینی، مادر بهناز محجوبی با انتشار ویدیویی اعلام کرد که دخترش امروز توسط نیروهای لباس شخصی در محل کار خود بازداشت شده است. وی اظهار داشت که پیشتر وی توسط ماموران امنیتی در محل کار خود مورد ضرب‌وشتم ماموران اطلاعاتی قرار گرفته بود. همچنین او اعلام کرد که فرزندش از بیماری قلبی رنج میبرد و مسئولیت سلامت خانم محجوبی با اداره اطلاعات و دادگستری کرمان است».

#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 دو هفته بازداشت دنیا حسینی و بی‌خبری از وضعیت وی پس از حمله اسرائیل به زندان ا‌وین

دنیا حسینی (آزاد)، فعال مدنی ساکن تهران ۱۴ روز است که توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده و در بلاتکلیفی به‌سر می‌برد.


یک منبع مطلع نزدیک به خانواده به هرانا گفته است: «دنیا حسینی در تاریخ ۲۶ خردادماه توسط نیروهای امنیتی در منزل شخصی‌اش در تهران بازداشت و پس از آن طی تماسی تلفنی از انتقال خود به زندان اوین خبر داد. با این حال، از زمان حمله اسرائیل به زندان اوین در دوم تیرماه و انتقال گسترده زندانیان به سایر زندان‌های استان تهران، وی هیچ‌گونه تماسی با خانواده نداشته است».

🟣 این درحالی است که در میانه‌ی جنگ ۱۲ روزه، #علی_یونسی از زندان ا‌وین به مکانی نامعلوم منتقل شد و تا کنون هیچ خبری از وی در دست نیست و تلاش‌های وکیل و خانواده‌ی وی نیز بی‌نتیجه مانده است. همچنین #ارغوان_فلاحی و #مطهره_گونه‌ای که در زمان این حمله در بند امنیتی ۲۰۹ حضور داشتند، مشخص نیست که به کدام زندان یا نهاد امنیتی منتقل شدند و تا کنون نتوانستند از حق تماس برخوردار باشند. این تداوم بی‌خبری از بازداشت‌شدگان حاضر در بند ۲۰۹ و عدم پاسخ‌گویی قوه قضاییه و‌ سازمان امور زندان‌ها از سلامت و حفظ جان آنان، حقیقتا شکنجه و اضطرابی کشنده است.

دنیا حسینی با نام مستعار “دنیا آزاد”، متولد ۲۸ بهمن ۱۳۶۷، پیش از نیز به دلیل فعالیت های خود سابقه بازداشت و برخورد قضایی داشته است. او نیز همچون دیگر عزیزان حاضر در این بند امنیتی، معلوم نیست که در چه وضعیتی قرار دارد.

#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : زندانیان ما کجا هستند؟


در میانه‌ی فاجعه ایستاده‌ایم. در کنار انتقال توامان با خشونت بند زنان سیاسی و بندهای ۴ و ۸ زندان اوین به زندان‌های تهران بزرگ و سوله ورزشی زندان قرچک و همچنین در کنار جنایت جنگی اسرائیل و حمله به این زندان، حالا قریب به یک هفته است که فاجعه‌ای دیگر نیز در جریان است:

بی‌خبری مطلق و کُشنده از وضعیت بازداشت‌شدگان حاضر در بند امنیتی ۲۰۹.

#علی_یونسی ، #ارغوان_فلاحی ،#مطهره_گونه‌ای ، #دنیا_حسینی و دیگر بازداشت‌شدگان بی‌نام و نشان محبوس در بند ۲۰۹ اوین کجا هستند؟


نام بازداشت‌شدگان ۲۰۹ را مادامی فریاد زنیم که در تمامی روزهای گذشته از حق تماس نیز محروم بودند و قوه قضاییه، سازمان امور زندان‌ها و تمامی نهادهای امنیتی حاکمیت، با مسکوت گذاری و عدم پاسخ‌دهی شفاف در این زمینه، زایشگر جنایتی دیگر شدند: شکنجه‌ای به نام «بی‌خبری».


#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani