با آنکه مثال ها در اندیشه ورزی مفید هستند ولی گاهی همان مثال ها باعث خطای ذهنی می‌شوند. در چنین شرایطی تسلط کسی که مثال را انتخاب یا ساخته بر موضوع می تواند ضریب خطای ذهنی را کاهش دهد به این معنی که چندین مثال دیگر بیاورد که جمع معانی استنباط شده از آن مثال ها بتواند مخاطب را به معنی اصلی نزدیک کند.
هر چه ذهن اهالی گفت و گو عمیق تر شده باشد و بتوانند انتزاعی تر امور را ادراک کنند از طریق اشارات و مثال ها بهتر می‌توانند کند و کاو و نقادی کنند.
یکی از کارهای اندیشه ورز ایجاد فرض هایی است که بتواند در آن تعمق کند. مثلا ابن سینا با فرض و مثال انسان معلق به اهل اندیشه می فهماند که انسان دارای روحی است که از بدن فراتر است.
او می گوید فرض کنید در یک شب تاریک هستید بدون آنکه سرد یا گرم باشد. هیچ بویی نمی آید، هیچ باد و نسیمی هم نمی آید، هیچ صدایی هم نیست و ما در هوا معلق هستیم و هیچ چیزی را هم لمس نمی کنیم؛ آنگاه سوال می‌کند که آیا در این شرایط، ما هستیم یا نیستیم ؟
در این بریده از یک کارگاه مهیج، یکی از دو فرض متضاد که طرح کرده ام را مشاهده می‌کنید. قصد من آن بوده که اعضا نقش بسترها و رسانه ها و افکار عمومی را در خوشآمد یا ناخوشایندی حال و احوال خویش مورد اندیشه قرار دهند و بدانند نقادی باید با در نظر گرفتن بسترهای میانه و غیر سو گیرانه باشد.
#کارگاه_اندیشه
#گفت_و_گو
#بچه_های_اندیشه_ورز
#بچه_های_تحلیل_و_نقد
#وطن_دوستی
#احمد_رضا_آذربایجانی
#چرا_ایرانی_ام
#فرض_و_مثال