چالش را بگذار روی ترازو ...

ودرباره‌ی #چالش گزارش‌نویسی خودم یک نکته را بگم خدمتتون

من قرار گذاشتم که روزی پانصد کلمه گزارشی از زندگی خودم بنویسم تا آخر ماه و یک جایزه و جریمه هم برایش تعیین کردم.

یک روز که گذشت به این نتیجه رسیدم که بهتره چالش خودم را اندازه_گیری کنم، و به صورت دقیق بدانم که هر روز چه اندازه این کار را انجام دادم. به همین دلیل در فایل وردی که باز کردم یک جدول درست کردم و هر روز تعداد کلمه‌هایی که تایپ می‌کنم را می‌نویسم.

پیشنهاد من به شما هم اینه که هر چالشی که برای خودتون. در نظر گرفتید را اندازه‌گیری کنید، یک جدول و برنامه داشته باشید. این خیلی مهم بود و لازم دیدم بگم خدمتتون

این روش چالش داشتن ماهیانه را انتخاب کنید، برای تربیت دوباره خودمون خیلی کاربردیه.
مخصوصاً اگر دغدغه زمان دارید و می‌خواهید #مدیریت_زمان حرفه‌ای داشته باشید.

https://www.instagram.com/p/Bk1mF87gvog/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=sieib2e7jnvb

❇️ اگر دوست داشتید چالش خودتون رو توی اینستاگرام دایرکت کنید یا اینجا توی تلگرام @soleimanisajad ارسال کنید و بعد انتخاب جایزه و جریمه برای خودتون، هر روز برای من #گزارش بنویسد.
خوشحال میشم تلاشتون را ببینم.😊

شخصیت

بیشتر از یکسال است با تمرکز روی بحث #مدیریت_زمان کار می‌کنم، دوره‌ی آموزشی و مشاوره دارم و مطالب و مباحث مرتبط را پیگیری می‌کنم، آنچه فهمیده‌ام این است: #شخصیت آدمیزاد در زندگی او بسیار تعیین‌کننده است، چه به عنوان دانشجو، همسر، همکار، تاجر و شهروند و یا حاکم.

این اواخر هم یک ضرب‌المثل انگلیسی مرتبط خوانده‌ام که بسیار از آن لذت می‌برم و چند روزی است به شدت مرا درگیر خود ساخته: 《شخصیت، سرنوشت‌ساز است》.
Character is Destiny

فکر می‌کنم این ضرب‌المثل از آن ِ هراکلیتوس فیلسوف بزرگ است.

شاید این نوع نگاهِ من به آموزش، نگاهِ مربی یا کوچ است شاید هم کمی فراتر، بسیار زمان‌بر است و تلاش و زحمت فراوان می‌خواهد، کوتاه مدت نیست و همه‌ی قوای ذهنی فرد را برای تربیت‌شدن و نو شدن، بسیج می‌کند.

به گمان من، در بحث آموزش امروز کشور عزیزمان ایران و با مخاطب ایرانی، بایستی روی چنین عنوان، مفهوم و درون‌مایه‌ای به شدت کار کرد. ما به 《 سیستم‌هایی که شخصیت #تربیت می‌کنند》 احتیاج داریم.

ابتدا استادان و مربیان باید سال‌ها #زحمت بکشند، تربیت شده و شخصیت ِ خاصی را بسازند و آنگاه پیشاروی شاگردان، درس پس بدهند، شخصیت یک استاد، مربی یا کوچ در بحث آموزش بسیار اهمیت دارد.

تلاش من این است که به بحثِ بسیار مهم 《شخصیت》 به عنوان یک دانش‌آموز و علاقمند بپردازم و نتایج فکری و مطالعاتی خودم را با شما به اشتراک بگذارم‌.

بسیار خوشحال خواهم شد که دیدگاه‌های شما عزیزان را بخوانم و پرسش‌هایی جدید برایم شکل بگیرد و از زوایای متنوعی به موضوع بپردازم.

🌐 راستی، وقتی شما کلمه شخصیت را می‌شنوید، یاد چه کسی یا کسانی می‌افتید؟ چرا؟

با مهر
سجاد سلیمانی
@SajadSoleimanicom
I کانال آموزش مدیریت زمان

آیا رابطه‌ها حد وسط دارند؟

❇️بخش اول:
قبل از نوشتن حرف‌هایم، میخواهم بگویم که #سفر همانقدر که شادی‌آفرین است، تحول‌آفرین نیز هست. اما همه‌ی سفرها الزاماً به معنای جابجایی از مکانی به مکان دیگر نیست.
بعضی سفرها، 《سفر از اندیشه‌ای به اندیشه‌ای دیگر》 است. تجربه‌ی خوب این نوع سفر، بودن در کنار آدم‌هایی است که تحول‌آفرین هستند. بودن در کنار آدمِ خوب و درست‌حسابی، عینِ یک مسافرتِ طولانی است. یکهو به خودت می‌آیی و می‌بینی دیگر آدمِ سابق نیستی.

❇️بخش دوم:
برخی آدم‌ها غرق در تنهایی شده‌اند و برخی دیگر، هیچ فردیتی ندارند و غرق در روابط بسیار زیاد. من با هر دو مخالفم.

❇️بخش سوم:
من مخالفِ شدید #تنهایی هستم. تنهایی فقط در برخی موارد نادر، مجاز است. جایی که فرد آگاهانه، انتخاب‌گرانه و هشیارانه، جمعیت اطراف خود را پالایش می‌کند. با بسیاری خداحافظی کرده و به بسیاری دیگر اجازه ورود به حریم خود نمی‌دهد. تنهایی کوتاه و موقتی یا حتی بلندمدتِ این دسته برایم مجاز و قابل قبول است
مابقی تنهایی‌ها را ناتوانی و محصول نابلدی‌های فرد می‌دانم.
تنهایی آدم‌ها را نباید تحسین کنیم، ما می‌توان تا حدّی بررسی کنیم، همین.

❇️بخش چهارم:
آدمی که غرق در ارتباطات بی‌سروته است. سطحی، تعداد زیاد و زودگذر (یا آغشته به لذت‌های اولیه‌ی آدمی که باید ارضا شود).
این دسته از افراد نیز از یک رنجِ ناخودآگاه ضربه می‌خورند. ناشی‌گری و نابلدی‌ها و ندیدنِ معنای سکوت و عمیق بودن، از حسرت‌های زندگی این‌هاست که شاید تا دمِ مرگ هم، متوجه‌اش نشوند.
روابط بسیار زیاد و شلوغی آدم‌ها را تحسین نکنیم، اگر امکانِ نزدیک شدن به آن فرد (با چشمانی مسلح داریم) بهتر است قبل از تحسین، به طور دقیق بررسی کنیم.

❇️بخش پنجم:
آیا حد وسط داریم؟
آیا می‌توان 《راهکاری عمومی》 کشف کرد؟
به گمانِ من نه.
امکانِ ایجاد یک استاندارد برای عموم مردم وجود ندارد، اگر هم وارد تعریف این راهکار و فرمول شویم، در 《تله یا خطای مقیاس》 گرفتار می‌آییم.
به گمان من یک کلمه می‌تواند جوابگوی ما باشد #نرمال_بودن .
#Normal
زندگی نرمال، یک مزیّت فوق‌العاده ارزشمند است. نرمال بودن، محصولِ تلاش فردی، زحمت کشیدن، شانس، جبرزمان و مکان و #تربیت است.

یکی از ویژگی‌های ممتاز یک #شخصیت ، نرمال بودن است‌.
این ویژگی یک محصول خروجی هم دارد، #مدیریت_زمان در روابط را می‌داند. برای هرکسی وقت ندارد. در سفر زندگی خویش، روابطش را سنجیده پیش می‌برد.

با مهر
سجاد سلیمانی
@SajadSoleimanicom
I کانال آموزش مدیریت زمان

یک تعداد انسان با #شخصیت مجهز به فرهنگ عمومی (و این ویژگی‌ها)، می‌توانند جامعه‌ای را متحول کنند، اما نخست باید حسابی روی خود کارکنند و شخصیت خود را بسازند.
این فرهنگ با #تربیت بدست می‌آید و باید برای آن بسیار زحمت کشید. مجموعه‌ی افکار و شخصیت، به سختی دگرگون می‌شوند.
به عنصر #زمان و توجه به آینده دقت بفرمائید.
@SajadSoleimanicom
I کانال آموزش مدیریت زمان

#نگاه_بلندمدت محصول یک #تربیت خاص است. هر #شخصیت و هر جامعه‌ای آن را ندارد...

@SajadSoleimanicom
I کانال آموزش مدیریت زمان

با زنان چگونه رفتار کنیم؟
▫️از کودکی چه چیزی را یاد می‌گیریم
▫️از چه کسی؟
▫️و با چه کیفیتی؟

بسیاری از رفتارها و آموزه‌های قبلی جامعه‌ی ما، غیرقابل استفاده است (مثل اروپایی‌ها، آمریکایی‌ها و آفریقایی‌ها و بقیه‌ی آسیایی‌ها و...) ما هم مثل بقیه... #تربیت و #پرورش نسل نو، زحمت می‌خواهد اما ارزشش را دارد.

آموزه‌های دینی، اخلاقی و عرفی متناسب را می‌توانیم بکار بگیریم. قرار است گام‌های عملیاتی درست و دقیق برداریم...

وقت داریم، اگر خواب یا نادان نباشیم
@SajadSoleimanicom
I کانال آموزش مدیریت زمان

بیا در حوض غزل شنا کن
‌
ممنون از همه‌ی دوستانی که سراسیمه دایرکت دادن که 《ای وای و واویلا، گذاشت رفت؟ تنها شدی؟》 و یا اینکه دلداری دادند که: 《غم آخر باشه، عب نداره، گریه نکن. این بلا سر هر کسی اومده》. ‌
ممنون و متاسفم
ممنون برای نگران شدنتان برای این رفیق کوچکتان، متاسف برای درک نشدن نوشته‌هایی که در هشتگِ 《#عاشقانه》 دسته‌بندی کرده‌ام.
‌
عزیزان من، خوشگلا، رفیقا
من نه تنهام، نه کسی رو از دست دادم، نه عشقی در من کشته شده و نه هیچی مصیبت دیگری (بجز شلیک موشک به خودی) منو ناراحت نمی‌کنه.
‌
اون نوشته‌ها بخشی از وجود ِ مردانه‌ی عاشق ِ منه که هربار با یک متن کوتاه، تمرین می‌کنه زن رو بیشتر درک کنه. هربار تلاش می‌کنه خودش رو #تربیت کنه و در کارگاه رشد شخصی، #شخصیت بهتر از قبلی بسازه.
‌
اون نوشته‌ها داره تقلا می‌کنه فراتر از 《سکس و تن عریان زن در ذهن مردانه》 راهی پیدا کنه. راهی به سوی تعالی و فراتر از بدن و گوشت و پوست استخوان. #طبیعت خشن مردانه را تربیت کنه و یک پله از غریزه‌ها دورتر بشه...
‌
هربار در حوض ِ غزل‌های عاشقانه، تنی به آب می‌زنه که 《انسانی متمدن‌تر》 بشه تا رفتار و کلامش مجهز بشه تا بتونه بهتر از دلبر خودش دلبری کنه. ‌
دلواپسان دلبندم
این چیزها سالها تمرین لازم داره. سیستم تربیت اجتماعی ایران مشکل داره و جامعه‌ی ما، جوانان ما را برای 《زیستن ِ آگاهانه و عاشقانه》 پرورش نمیده. کدام بوسه‌ها، کدام آغوش‌ها، کدام عشوه‌ها و کدام تمناها را بصورت مجسمه در میدان اصلی شهر نصب کردیم؟ کدام تئاترها و کدام فیلم‌های سینمایی؟ کدام خطبه‌های خطیب شهر و کدام برنامه‌ی سیاستمداران از این‌ها حمایت کرده؟
‌
من عالیم، بیا با هم غزلی بخوانیم
رفقا، این شکوائیه نیست، رونوشتی بود که بخشی از تمرین‌های شخصی من رو نشون می‌داد. صحبت‌هایی بود به همه‌ی دل‌نگرانی‌هاتون،
قربونتون برم، هر پیام رمانتیک این صفحه 《#مخاطب_خاص》 داره که می‌خونه و با هم درباره‌ی دلیل نوشتن و محتوای اون و بازخورد همه شما کلی حرف می‌زنیم و بعدش قربون صدقه هم می‌ریم 😊
‌
خدا قسمتتون کنه به حق دل‌های لرزون و مهربونتون... ایشششششششالا.
حالا ول کن این حرف‌ها رو، بیا در حوض غزل تنی به آب بزنیم. یه چی بنویس که بشه قابش کرد و به دیوار زد... (ارسال پیام اینجا: @soleimaniSajad )
با مهر - سجاد
‌@SajadSoleimaniCom