#مطالب_رسیده سایت www.cpiran.org

💢در آستانه سال جدید ١٣٩٧ خورشیدی و آمدن بهار!

#اردشیر_نصراله_بیگی

⭕️با آب شدن برفهای زمستان و یخبندان و مژده بهار، با آمدن گلهای نرگس و سنبل و حال و هوای بهاری و شادی و سرزندگی ، به درجاتی سنگینی فضای جنگی و جنایت سرمایه داران و فاشیستهای در مسند قدرت در ترکیه و ایران و سوریه وعراق و جنگ خانمانسوز و دوماهه عفرین در روژآوا و کشتار مردم آزاده به جرم آزادی و آزادیخواهی و خود مدیریتی در منطقه که دولت ترکیه را به خشم آورده و آنرا برنمی تابد و با دسیسه و به کمک دول مرتجع منطقه و چراغ سبز ابرقدرتها و سکوت مرگبار و شرمگینانه کشورهای غربی، همگی دست به دست هم داده و جهنمی از کشتار و ویرانی در کانتون عفرین و حومه آفریدند که در این شصت روز به اوج وقاحت و بیشرمی رسید. در آستانه سی امین سالگرد بمباران شیمیائی شهر حلبچه و کشتار جمعی بیش از پنج هزار انسان بیدفاع و ژینو سایدی که در قرن بیست و یکم در ادامه جنایات ابرقدرتها برای تقسیم منافعشان در منطقه از هیچ کوششی فروگذار نکرده اند.

مقاومت مردم مبارز عفرین در ادامه همان اراده مصمم و پرنسیپ های گذشته در کانتون کوبانی و مردم مبارز و قهرمانش برای زندگی در کنار هم و روش خود مدیریتی در پیشبرد کارهای اداری و آموزشی و اجتماعی و ...... که با شیوه ای شورائی و جمعی به پیش میرود و این خاری ست در چشم آنها که خواب و آسایش از چشمشان ربوده و نمیتوانند به خود بقبولانند و با یورش گسترده و خونین به این دستاوردهای مردمی آن را به خاک و خون کشیدند. اما فراموش نکنیم مقاومت و مبارزه همچنان ادامه دارد ، تا به زیر کشیدن نظم سرمایه به دست توانای طبقه کارگر متحد و متشکل و آگاه برای برپائی دنیائی عاری از جنگ و خونریزی و آوارگی، فقر و فلاکت، استثمارو بردگی جنسی و...

آری در آستانه بهار و نوروز ، در ایران تحت حاکمیت رژیم سرمایه داری اسلامی ، زندگی طاقت فرسا تر گشته، روزی نیست که خبر از اعتراض و تحصن و مبارزه جمعی کارگران، در محیط کار ، زنان برای رهائی از قید و بند آپارتاید جنسی و حجاب و بی حقوقی ، جوانان جویای کار ، دانشجویان مبارز و معترض به شرایط خفقان در دانشگاهها و شرایط وخیم آموزشی و هزینه های بالا برای تحصیل ، مردم به جان آمده در محلات حاشیه شهرهای بزرگ و عدم تامین امکانات بهداشتی ومدرسه، برق و گاز و .....همگی دست به دست هم داده تا جهنمی برای اکثریت مردم که زیر خط فقر زندگی میکنند ، فراهم گردد. این وضعیت دیگر کارد به استخوانشان رسانده که هر از چند گاهی فوران آنرا مشاهده میکنیم و نمونه بارز آن در دیماه ٩٦خورشیدی با به میدان آمدن میلیونها مردم تحت ستم از محلات و حاشیه شهرها با شعار نان، مسکن، آزادی خواستهایشان را فریاد زدند. هنوز هم از بازداشت شدگان این جریانات دیماه و روز جهانی زن در هفدهم اسفند ٩٦ خورشیدی در گوشه زندانهای مخوف رژیم ،اسیرندو عده ای هم با وثیقه های سنگین آزاد گشتند و همچنان در بر این پشنه میچرخد.

از مدتها پیش طبق روال همیشگی شان مبنی بر تعیین دستمزد سال جدید، همچنان در پشت درهای بسته بدون حضور نماینده واقعی کارگران از جانب شورای عالی کار که متشکل از نمایندگان دولت و سرمایه داران است تصمیمی ارائه نشده است. طبق پیشنهاد و تصمیم بخشی از اتحادیه ها و تشکلهای کارگری ، باید دستمزد بر اساس گرانیها ،حدود پنج میلیون تومان تعیین گردد تا زندگی یک خانواده کارگری را پوشش دهد و هزینه های مسکن، تحصیل فرزندان وخورد و خوراک و بهداشت و درمان را تامین کند. باید برای این دستمزد تلاش و مبارزه ای گسترده به راه انداخت که سراسری و همگانی گردد.

آری سال جدید ٩٧ خورشیدی را پیش رو داریم و باید آرزو کنیم که با مبارزه ای پیگیرتر، بتوان جلو جنگهای خانمانسوز را در منطقه گرفت که بیش از این شاهد کشتار زن و کودک و مردم بیدفاع نباشیم. بیش از این مردم اجبار به کوچ و فرار و جا گذاشتن خانه و کاشانه شان نباشند.

ولی فراموش نکنیم، تا سیستم سرمایه داری در راس است و حاکمیت میکند ، جنگ، خانه خرابی، فقر و استثماراست تنها نصیب مردم خواهد گشت. با اتحاد و یکپارچگی و مبارزه مردم تحت ستم و کارگر و زحمتکش میتوانیم دنیائی ساخت که شایسته زندگی و انسان باشد.

نوزدهم ماه مارس ٢٠١٨ میلادی

2018-03-19 | ۱۳۹۶-۱۲-۲۸

https://t.me/Peshrawcpiran
#پیشرو

#مطالب_رسیده سایت www.cpiran.org

💢ژنوسید كردها بوسیله تركیە: همه ما شریك جرم هستیم.

برگردان : #عزیز_ماملی

⭕️در قضیه كردهای سوریه این نیروی اصلی پیروزی بر داعش، غرب به نهایت نابخردی و بی شرمی رسیده است۔ باسقوط در بی اخلاقی اینك دست "هم پیمانش" تركیه راباز گذاشته است تا با همدستی سربازان آتش دولت اسلامی كردها راقتل عام نماید۔

جمهوری چك با پیروی از رئیس جمهور" خائن" ش امیل آشا (١٩٣٩- ١٩٣٨) از بازداشت چهره تاریخی كرد صالح مسلم در سفرخود به پراگ به بهانه اینكه بر روی لیست "تروریست" آنكارا قراردارد، هیجگونه تردیدی به خود راه نداد۔

هیچ مخالفتی نمی كنیم و همه چیز به تركیه تحویل میدهیم۔

با بهره گیری ازعضویت در ناتو، تركیه موفق گردید همكاری خود را با داعش از اذهان پاك كند، با وجود اینكه تا آخر به اسلامگرایان وفادار ماند، نهانی اسلحه و مهمات برایشان تامین كرد و فروش نفت آنها را بنام خود فراهم آورد۔ تركیه یك بازیگر حرفی ای دو جانبه بود كه با حیله گری كارها را به پیش برد۔

رجب طیب اردوغان ناسیونالیست دیوانه ایست كه در جایگاه سلطان سلیم سفاك اما به قطع جیبی وی، ایده یكسره كردن با كردها ی سوریه (با جمعیتی كمتر از سه میلیون نفر) را در سر می پروراند زیرا چنین می پندارد كه در صورت تحقق خودمختاری منطقه ای در آن مكان تمایلات استقلال طلبانه كردهای تركیه (با جمعیتی بین ١٢ تا ١٥ میلیون نفر) كه دچار بد رفتاری و ستم زدگی هستند تشدید خواهد یافت۔

بهمین جهت بالاترین مرجع مذهبی تركیه، بدون تردید بدرخواست اردوغان، برعلیه كردهای سوریه اعلام جهاد كردند و این بر اساس سناریویی بود كه قبلا مهیا شده بود: چند ماه قبل از نسل كشی بیش از یك میلیون نفر ارمنی در سال ١٩١٥، شیخ الاسلام رهبر روحانی اهل سنت نیز به جهاد بر علیه ارمنی ها رضایت داده بود۔ امروزنیز ارتش تركیه و اسلامگرایان سوریه با فریاد " الله اكبر" به روستاهای كردنشین حمله ور می شوند ۔

آیا تركیه به ژنوسیدی دیگرنزدیك می شود؟

گویی یك قرن بعد تاریخ تكرار می شود. آنچه امروز در عفرین می گذرد و فردا در رۆژآوا ادامه خواهد یافت هدفی جز نابودی و از میان برداشتن كردها و جایگزینی آنان بوسیله عربهای اسلامیست پناهنده و واگذاری سرزمینشان به اینان ندارد۔ همه شرایط لازم برای موفقیت اردوغان فراهم آمده است كه از بیطرفی كمابیش خوش آیند ایران، روسیه، ایالات متحده آمریكا، آلمان و فرانسه اطمینان یافته است۔

یكی از دیگری بی اعتبارتر!۔

شرم باد بر حكومتهای چپ و راست، از اوباما گرفته تا ترامپ با وقاحت و دورویی خون شهدا ی كرد را وجه المصالحه قرارداده اند. شرم برگله میدیا كه باعكس العمل شرطی پاولوف، با توجیه بی تفاوتی و در عین حال بی توجه به وجدان وو ظایف موجود، خود را بی آبروكرده اند۔

فریاد ترس و هراس از بمبارانها را نمی شنوید؟ البته كه نمی شنوید : همه ناشنوا شده اند، هیچكس نمیخواهد درك نماید، دوربینها اولویتهارا به جاهای دیگر می بخشد. بدیهی است كه همكاران چپ ما بیزاریهایشان را بدلخواه بر می گزینند، بر ما ببخشایند در اینكه كلام را تعدیل داده ایم، اینها جز به خشونتهای سربازان " بدجنس" بشار اسد در غوطه شرقی، بر علیه اپوزیسیون " خوب" كه گویی اسلام گرا نیستند، نمی اندیشند. هم آوایی سنتی اسلام و چپ گراها در راه است و كسی نمیتواند جلو آنها را بگیرد. بشار اسد قصابی است بدون واهمه، به همان درجه از بیرحمی رجب طیب اردوغان، بااین تفاوت ناچیز : کشتار جمعی، دیكتاتور سوریه مرتكب ژنوسید نشده است، به از میان برداشتن قومی دست نزده است، به پاكسازی كردها و حذف آنها ازروی زمین مبادرت نكرده است. در این صورت به چه دلیل رئیس جمهور تركیه با خوش رفتاری كمپ موافق مواجه است؟ چه چیز " فرهیختگان" سیاسی و میدیایی گیتی را وادار می كند تا بر كشتار سیستماتیك كردها توسط ارتش تركیه و هم پیمانان اسلامیست آن چشم ببندند؟

اردوغان، خودبزرگ بین روانی و غول شانتاژ وحشت بپا می كند.

هر از گاهی تهدید می كند كه از خیل عظیم مهاجرین سوریه ای كه با هزینه اروپاییان در تركیه بسر می برند استفاده می كند و یا بقای پایگاه بزرگ آمریكایی انجرلیك را با تاسیسات و تجهیزات كلاهك اتمی زیر سوال می برد. در مقابل وی همه دراز می كشند حتی ترامپ پر هیاهو. در مورد رئیس جمهور ماكرون با رعایت نزاكت، می گوییم كه در این فستیوال بین الملل بی غیرتها و بی صلاحیتها، او نیز تقریبامانند نوعی از شیرینی نرم انگیسی، بهمان درجه قابل انعطاف میباشد. این برخورد افتخار آمیز نیست ودراین هر چه بگویم كم گفته ام.

@Peshrawcpiran
👇👇👇

🗞📰 #مطالب_رسیده سایت www.cpiran.org

💢پیام کارگران و مردم آزادیخواه شهر سنندج به مناسبت آغاز سال نو
زحمتکشان و مردم شریف ایران

⭕️همگام و همدوش باهم به استقبال نوروز و سال تازه میرویم. همچنانکه بهار نماد سرزندگی، زایش و حرکت دوبارهی طبیعت و رویش مجدد جوانههای امید در دلهاست، در همان حال فرا رسیدن بهار نشانهایی از عجز و استیصال سرما و محکومیت یخبندان کاخ ستم به ذوب شدن است. فصل بهار نماد دلها و اندیشههای دگرگونخواه و آزادیست که بر این باورند تحقق جهانی دیگر که شایستهی انسان باشد ممکن است.

جهانی که در آن ستمی وجود ندارد و استثمار انسان به دست انسان پایان مییابد، دنیایی که در آن آزادی و رفاه همگانی جای اسارت و بیعدالتی و محرومیت را میگیرد، و فرصتهای یکسان برای رشد و شکوفایی خلاقیتها فراهم میشود؛ دنیایی عاری از جنگ و جنایت و سودپرستی سرمایه، دنیایی سرشار از صلح و برابری و آزادی. اینچنین جهانی را باید ساخت، و ساختن چنین جهانی در گرو اتحاد و همدلی انسانهای آزادیخواه و پیشرو در جهان است. انسانهایی که دل در گرو مبارزه برای رهایی انسان از سیستم ظالمانهی سرمایهداری بستهاند؛ سیستمی که روزانه با قتل و کشتار انسانها از هیچ جنایتی در جهت بهدست آوردن سود و منفعت حقیرانهی خود فروگذاری نمیکند.

کارگران، زحمتکشان و مردم آزادیخواه!

درحالی نوروز و سال تازه را جشن میگیریم که عفرین در ادامهی روند سیاستهای ضد انسانی و قدرتطلبانهی سیستم سرمایه داری آماج وحشیانهترین حملات فاشیسم دولتی ترکیه قرار گرفته است. فاشیسمی که یکی از حلقههای همین نظام گندیدهی سرمایه داریست، نظامی که تاب تحمل سیستمی مردمی و دموکراتیک را ندارد، و با حملهی سبعانه و وحشیانهی خود هزاران زن و مرد و کودک را به کام مرگ فرستاده است.

مردمی که امروز در عفرین به دفاع از دستآوردهای خود میپردازند به نماد مقاومت و پایداری و امید برای رهایی و شکست فاشیسم تبدیل شدهاند. مردمی که با اتحاد و همدلی سعی در دفاع از تجربه و آزمونی دموکراتیک را دارند.

مردم مبارز و آزادیخواه!

بدون شک مبارزهی پیگیر و مستمر تودهایی و در رأس آن کارگران میتواند جهان امروز را از بربریتی که نظام سرمایهداری بانی و مسبب آن است رها سازد. تجربهی تاریخی این را به ما میگوید که هر وقت ستمدیدگان و محرومان همدل و همصدا بر علیهی وضع موجود بهپا خواستهاند هیچ نیرویی نخواهد توانست عزم و ارادهی آنها را در هم بشکند. اگر طبیعت در دل سخرههای سخت و سرد و یخزدهی زمین، دوباره زنده شدن را جوانه میزند، امید به پیافکندن و برپایی جهانی عاری از استثمار و ستم، جهانی شایستهی انسان امروز مدتهاست که در دل بربریت نظام سرمایهداری جوانه زده است، و هر روز انسانهایی به اردوی سازندگان پیگیر جهانی بهتر میپیوندند. آری ساختن جهانی دیگر ممکن است.

با امید به اینکه نوروز و شروع فصل بهار سرآغاز جدیدی برای تحقق آرزوهای انسانی، و سالی پر از شادی و خوشی برای کارگران و زحمتکشان و همه انسانهای آزادیخواه باشد امسال را آغاز میکنیم.

بهاران خجسته باد- نوروز 1397 سنندج

2018-03-21 | ۱۳۹۷-۰۱-۰۱

https://t.me/peshrawcpiran

#مطالب_رسیده سایت www.cpiran.org

💢ایران در سالی که گذشت!

#اردشیر_نصراله_بیگی

⭕️سال ١٣٩٦ خورشیدی به پایان رسید و با آمدن اولین روز بهار و سال نو، مروری داشته باشیم بر رویدادهای برجسته ای که در ذهن ها ثبت گشته و میماند. از نگاه من و در وهله اول موضوعی که بیشتر مشغله ساز و مهم است ، تعیین حداقل دستمزد از جانب دست اندر کاران رژیم و شورای عالی کار و بدون حضور نماینده واقعی کارگران در تصمیم گیری برای سرنوشت شان، مهمترین رویداد است که زندگی میلیونها کارگر و خانواده هایشان را رقم میزند. تصمیم گیری تعیین دستمزدی که بیش از چهار برابر زیر فقر بود و خانواده های کارگری با مبارزاتشان هم تمام قد فریاد زدند، ولیکن با آن و در کنارش اعتراضاتشان روزمره در سطوح گوناگون ادامه داشت و میتوان گفت روزانه شاید پنج حرکت اعتراضی و کارگری در تمام محیطهای کارگری در میدان بوده و برای خواستهای حق طلبانه شان در کف خیابانها و در مقابل دوایر دولتی و کارخانه ها بوقوع پیوسته که ثبت تاریخ است و نشان میدهد که جنبش اعتراضی کارگری همواره در میدان مبارزه علیه سرمایه حضور دارد.

با نگاهی ساده و مروری بر این یکسال گدشته یعنی سال ١٣٩٦ خورشیدی متوجه میشویم که نه تنها هیچ بهبودی حتی کوچک روی نداده ، بلکه به مراتب سفره کوچکشان، کوچکترو بی بضاعت تر گشته و اینرا در تمام مراحل میشود مشاهده کرد . از بزرگتر شدن حاشیه شهرها که بدون امکانات زندگی میلیونها کارگر و زحمتکش با خانواده هایشان به قولی به زندگی بخور و نمیر ادامه میدهند و کودکانشان محروم از تحصیل و برای تامین زندگی خانواده به کارهای در کنار خیابانها از جمله دست فروشی و واکس زدن کفش رهگذران و یا پاک کرد شیشه اتوموبیلها در سر چهارراهها و چراغ قرمزها، اینست عاقبت فرزندان این مردم محروم و تنگدست. آمار این کودکان بسیار بالا و متاسفانه وحشتناک دردناک است.

در سیزدهم اردیبهشت ٩٦ فاجعه ریزش معدن یورت و جانباختن ٤٤ نفر از کارگران این معدن که همه بدان واقفیم که جدا ازعدم امنیت شغلی ، ایمنی محیط کار در ایران تحت حاکمیت این رژیم ، هیچ جایگاهی ندارد.

غوغای نمایش دروغین وبنام انتخابات فرمایشی دوازدهمین دور ریاست جمهوری هم با صرف بودجه های کلان هم در همین ماه برای اثبات و ادامه سیاستهای فریبکارانه شان در مقابل میدیای بزک کرده و مدافع سرمایه داران که مدتی افکار جامعه را به خود مشغول کردند.

در حالیکه مبارزات و اعتراضات کارگری در میدان است و خود رژیم دلنگرانیهایش از این بابت است و مرتب با دستگیری و فشار بر فعالین کارگری و احضارشان به دادگاه و تهدیدات روزافزون علیه فعالین عرصه های اجتماعی از معلمان و زنان و دانشجویان همچنان ادامه داشته که در این خصوص مرتب اطلاع رسانی به موقع شده است.

مالباختگان . در شهرهای مختلف بزرگ و کوچک همواره معترض به شرایط موجود بوده و دسترنج سالها کار و تلاش آنها به یغما رفته و هیچکس جوابگوی این اجحافات و دزدیهای کلان و حیف و میل ها نیست، خیرا همگی شان خود از بالا تا پائین شریک جرم و خیانت کارند.

در هفدهم خرداد ٩٦خورشیدی هم حمله غافلگیرانه به قول خودشان داعش به مجلس فرمایشی اسلامی و حرم خمینی در یکروز و کشته شدن تعدای از مردم بیدفاع و گروههای اسلامی ، هم چند روزی در صدر اخبار میدیا قرار گرفت.

فراموش نکنیم که این اخبار تا حدودی شرایط فلاکتبار مردم تنگدست در حاشیه شهرها و کودکان کار و خیابان و مبارزات روزانه کارگران را به نحوی به حاشیه میبرد، اما دست اندر کاران رژیم از آن غافل نبودند.

در هفتم آبانماه ٩٦ خورشیدی ،فاجعه آتش سوزی چاه ١٤٧ از میدان نفتی رگ سفید که منجر به کشته شدن چهار کارگر و زخمی شدن تعدای دیگر گشت و این واقعه تا هفته اول دیماه همچنان ادامه داشت که خسارات آن بسیار بالا بود.

در بیست و یکم ماه آبان هم واقعه زلزله ٧،٣ ریشتری کرمانشاه و حومه که بیشترین خسارات مالی و جانی در سرپل ذهاب و ازگله و روستاهای اطراف آن بود که خانه خرابی و ویرانی و کشتار زیادی به بار آورد و تمام ماجراهایش تا به امروز ادامه دارد و عدم کمک رسانی دولتی و بی مسئولیتی دست اندر کاران و حتی کار شکنی هایشان در این راستا زبانزد است. اگر کمک های مردمی چادر و خوراک و دارو ودیگر مایحتاج ضروری در همان ساعات اولیه و تا به امروز نبود که بسیار انسانی و خوشحال کننده بود ، میتوان گفت تلفات و خسارات بسیار بیشتر میشد. باید به تمام این گروهها و اکیپ های کمک رسان دست مریزاد گفت و برایشان آرزوی سلامتی و سربلندی کرد.

فراموش نکنیم در بیس و نهم آذر ماه ٩٦ خورشیدی در تهران هم زلزله ای در مقیاس ٥،٢ ریشتر به وقوع پیوست که خوشبختانه آنچنان خسارتی به بار نیامد که جای خوشحالی ست.

@Peshrawcpiran پیشرو
👇👇👇

📰🗞 #مطالب_رسیده سایت www.cpiran.org


💢"طیب اردوغان" امروز در قامتِ "آدولف هیتلر" دیروز

#شورش_کریمی

⭕️در ابتدا می خواهم در خصوص اسم رمزی که اردوغان برای حمله به روژاوا و به خصوص عفرین انتخاب کرده است، نکته ای را که تاکنون شاید کسی به آن نپرداخته باشد ، بیان کنم. در کتاب " آدولف هیتلر" ( "نبرد من" ترجمه فرشاد) فاشیست آلمانی که در روئیای فرمانروایی بر جهان در جنگ جهانی دوم بیش از ۵۰ میلیون انسان را قربانی سیاست های نژاد پرستانه خود کرد، پاراگرافی وجود دارد که اشاره به شاخه زیتون و شمشیر ملت فاتح دارد و گمان می کنم اردوغان نیز اسم این عملیات را به الهام از این نوشته گرفته باشد و همچنان که بسیاری تشخیص داده اند اردوغان رویایی امپراطوری عثمانی را در سر دارد اما شکی وجود ندارد که سرنوشتی بهتر از هیتلر در انتظارش نیست؛

" ما آن صلحی که در سایه "شاخه زیتون" به دست آمده است و اشک های آسان خواهان اشک ریز و گریان مسالمت، آن را به هیجان می آورد، نمی خواهیم. ما صلحی می خواهیم که ضامن آن شمشیر فاتح ملتِ بهتر و برتری است که سراسر دنیا را به خدمت تمدن برتر در آورده است" (نبرد من ، ص ۵۱)

در اوایل شروع حمله ترکیه به عفرین که به اسم (شاخه زیتون) با رضایت و اطلاع ناتو بود، به جز نشان دادن چراغ سبز به ترکیه برای حمله، آمریکا هیچ گاه به صورت رسمی خواستار توقف یا عقب نشینی ترکیه از عفرین را نکرده است، بلکه خواستار خویشتن داری بود. روسیه هم در مقابل این تجاوز آشکارِ ترکیه سکوتی که نشان از رضایت داشت را پیشه خود کرد و بدون شک اجازه دادن به ترکیه با مضمون محافظت از مرزها، در مقابل سازش کردن ترکیه در برابر منافع روسیه در سوریه است. روسیه ای که در تلاش است با دادن قطعه ای کوچک از کیک سوریه به ترکیه از تضاد منافع آمریکا و ترکیه در مسئله سوریه به نفع خود استفاده کند. کشورهای اروپایی هم در مقابل جنایات ترکیه در روژاوا سکوت را اختیار کرده اند و به بیزینس پر سود فروش تسلیحات نظامی به ترکیه مشغولند. سازمان ملل متحد هم اصل بنیادی خود مبتنی بر حق حاکمیت دولتها بر مرزهای شناخته شده بین المللی را زیر سبیلی رد کرد.

اکنون مسئله کُرد در روژاوا گرفتارِ چنگ منافع آمریکا و روسیه و هم پیمانانشان است. روسیه در تلاش برای برقراری هژمونی منطقه ای خود و انتقام همکاری نیروهای سوریه دمکراتیک با آمریکا را می گیرد. آمریکا و کشورهای اروپایی هم حفظ منافع با کشور هم پیمانشان در ناتو را مقدم تر است از دفاعِ از ملتی بی دولت که مهم نیست سرنوشت شان به کجا می رود. در مقابل این تضاد منافع قدرت های بزرگ، جنبش روژاوا حامل خواسته های دمکراتیک و برابری طلبانه ای ست که میلیون ها انسان را در سراسر جهان به حرکت در می آورد و همچنین دارای پایگاه اجتماعی وسیع و یگان های نظامی مدافع خلق که در نتیجه چندین سال متمادی جنگ با داعش از آمادگی رزمی بالایی برخوردارند. عفرین نقطه تلاقی این مسئله مهم برای اذهان عمومی در سراسر جهان است، که چگونه کشورهای سرمایه داری در مقابل این پروسه اخلاقی دفاع از حقوق بشر که سنگ آن را به سینه می زنند در مقابل ژینوساید دیکتاتوری فاشیست اردوغان سکوت کرده اند.

حمله وحشیانه و غیر انسانی حکومت فاشیستی ترکیه به روژاوا و سکوت مجامع بین المللی و شورای امنیت در مورد جنایات ترکیه در یک جنگ نابرابر بینِ دومین ارتش ناتو که به همه نوع سلاح سنگین از توپ، تانک و جت های جنگی بهره می گیرد، در مقابل جنبشی که از ابتدایی ترین تسلیحات نظامی برخوردار است و در راه دفاع از تعیین سرنوشت و دفاع از دستاوردهای دمکراتیک می جنگند، این مسائل مجموعه سوال های مهمی را طرح می کند، که بارزترین شان زیر پا نهادن پایه های حقوق بشر، زیر پا نهادن پایه های اصلی پیمان نامه های خودِ سازمان ملل است. مسئله تاّمل برانگیز این است، که قدرت های بزرگ سرمایه داری حاضرند در راستای منافع خود هر چیزی که در جوامع انسانی ارزش به حساب می آید را قربانی مصلحت خود کنند.

در این جنایات اردوغان بر علیه جنبش دمکراتیک روژاوا، امروزه مجامع بین المللی و حقوق بشری خود شریک این جنایات با دولت ترکیه هستند. جنایت های جنگی در کشتن زنان و کودکان و به طور کل غیر نظامیان، آواره کردن مردم از سرزمین های خود و تغییر دموگرافی آن به قصد نابود کردن یک ملت، تخریب و نابود کردن محیط زیست، آزار و اذیت اَسیرهای جنگی، توهین و بی حرمتی به پیکر جانباختگان، غارت و چپاول دار و ندار مردم تحت ستم روژاوا و همه ی جنایت های که بر علیه بشریت انجام می گیرد شریک هستند. در مقابل چشمان همه ی جهان ترکیه گروه های تروریستی به جامانده از داعش در سوریه و عراق را زیر چتر اپوزیسیون ارتش آزاد جمع کرده، آشکار آن ها را بر علیه نیروهای سوریه دمکراتیک و در راستای منافع توسعه طلبانه خود به کار می گیرد.

@Peshrawcpiran پیشرو
👇👇👇

📰🗞 #مطالب_رسیده سایت www.cpiran.org

💢داعش با سازماندهی جدید در عفرین به ژنو ساید پایان دهیم.

دفتر روابط بین الملل حزب کمونیست ایران

⭕️در #عفرین، سرزمین شکوفایی شوراها، در برابر چشم جهانیان اینک، جوی خون جاری است. ژنوساید در عفرین، بهار طبیعت را درخون نشانیده است. ارتش ترکیه با داعشیان سازماندهی شده زیر فرمان حکومت نئوعثمانیسم به رهبری اردوغان فاشیست، با استراتژی سرزمین سوخته، ماموریت دارد تا سراسر کردستان سوریه را به ویرانه تبدیل کند. کردستان ترکیه و ایران و عراق درسرکوب و محاصره و اشغال هستند و هرگونه راه یاری و پیوستن به عفرین وکردستان سوریه بسته شده است. شهر عفرین و روستاهای آن، با بیش از 300 هزار تن از ساکنین اش، سرانجام ویران و اشغال شده است. جنازه های صدها زن کودک و مرد همانند برگ های پائیزی در خیابان ها در میان آتش و بمب در زیر رژه خودرهای نظامی و تانک ها در خون رها شده اند. این ژنوساید، هرگز بدون چراغ سبز و توافق امپریالیسم آمریکا، و همدستی امپریالیسم روسیه، و حکومت های اسلامی ایران، و عراق، غیر قابل اجرا بود. این جنایتی است هولناک، علیه بشریت. اما این تجاوز ارتش ناتو و توافق های امپریالیسم جهانی، در پی کدامین هدف است ؟

برای پاسخ، به سال 2011 بازمی گردیم. اکتبر سال ۲۰۱۱ کردهای سوریه، در محاصره داعش و ارتش ترکیه فرصت یافتند تا با اعلام کانتون های خودگردان، سرنوشت خویش را خود به دست گیرند. برای این خودگردانی، «شورای ملی کردها» KNCبا شرکت ۱۱ سازمان سیاسی کرد سوریه که به‌‌گونه‌‌ای پ ک ک را به پشتوانه داشتند، بنیانگزاری شد. نزدیک به ۳ میلیون نفر از کردها، بیشتر در شمال و شمال شرق و درغرب کردستان یا «روژوا»، میان مرزهای عراق و ترکیه، خودگردانی خود را در ساختار شوراها برپا ساختند. خودگردانی، برای مناسبات بورژوایی، به ويژه امپریالیسم آمرکیا و هم پیمانان آن، تهدیدی خطرناک بود و نمی بایستی برای چهارپارچه کردستان (ترکیه، ایران، عراق و سوریه) که پس ازجنگ جهانی دوم تا کنون بین چهار کشور نامبرده تقسیم شده بودند، الگو می شد. مدل کانتون ها در برابر داعش، قهرمانانه در کوبانی درخشید و گسترش یافت و دولت‌ها‌ی منطقه و سرمایه جهانی را نگران می‌ساخت. این الگوی برابری با شرکت برابر زنان ومردان از هر ملیت و قوم و زبان، با اعلام انسان محوری در شوراها، فارغ از هر باور و جنسیت و اتنیک، برابری زنان و مردان را اعلام و در پیش گرفت. به مالکیت مردم برسرچشمه های زیرزمینی، نفت و گاز و خاک خوب و با آینده نگری برای استفاده غیر استثمارگرانه از طبیعت به سود مردم و نسل های آینده، گسترش سیستم آموزش و پرورش همگانی و رایگان، گسترش همکاری‌های اقتصادی و تولیدی در کئوپراتیوهای تولیدی و کشاورزی، ارائه و گسترش شبکه های خدمات رایگان بهداشتی و درمانی، برنامه ریزی برای محافظت از اکولوژی، سازماندهی ارتش خلقی زنان و مردان به صورت میلیشیای مردمی برای دفاع از شوراها... از جمله ماهیت الگوی پیشرو روژآو را تشکیل می دهند. مدل روژآوا، با رویکردی پیشرو، باید در نطفه خفه می شد. این استراتژی بورژوازی جهانی و دولت‌های پیرامونی بود. از این روی، نابودی مدل روژآوا، نابودی خودگردانی شورایی، نابودی اندیشه و آرمان برابری و همگرایی کارگران و زحمتکشان، مهمترین هدف مشترک بزرگترین ارتش ناتو، با توافق امپریالیسم آمریکا، استراتژی حکومت فاشیستی ترکیه به شمار می آمد و در دستور کار قرار گرفت. در یک سوی زحمتکشان، کارگران، زنان و مردان آزاده و برابری خواه، برای برقراری جامعه ای همگرا ، پیشرفته و مردمی در ساختار شورا ها به آزمون داشتند و در برابر این رویکرد انسانی، بیش از 40 گروه داعشی، فناتیک و فاشیستی، که به وسیله حکومت ترکیه پس از شکست داعش در منطقه، بازسازی شده و به نام «ارتش آزاد» زیر فرماندهی ارتش ترکیه به خودگردان عفرین یورش آوردند.

کردستان سوریه در سه کانتون: جزیره، کوبانی و عفرین الگویی می شد برای کردستان ها در ترکیه، ایران و عراق، اینک هدف ارتش و مزدوران جنایتکاری است که به سود سرمایه جهانی و برای نخستین بار به روادید امپریالیسم آمریکا ماموریت می یافتند. حکومت ترکیه غرق در بحران سیاسی و اقتصادی، با بیش از۴۰ هزار سرباز و صدها تانک و نیروهای هوایی به همراهی ۲۰ هزار تن از اعضای گروه های جهادی علیه کانتون عفرین به بهانه حفظ امنیت مرزهای ترکیه از۲۰ ژانویه ماموریت سرکوب و اشغال را آغاز کرد. دو ماه مقاومت تاریخی، زنان و مردان، کهنسالان و نوجوانان، همانند کموناردهای قهرمان در پاریس سال 1871، از خانه و کاشانه و خودگردانی خود، در برابرتجاوزگرانی که با پرچم ناسیونالیسم و مذهب و نژادپرستان فاشیست و در جایگاه سلطان های عثمانی، از زمین وهوا هجوم آورده بودند، تا پای جان، دفاع کردند.

@Peshrawcpiran پیشرو
👇👇👇

#مطالب_رسیده

#اتحاد_پایدار_چپ_ضرورت_عاجل

✍ #هلمت_احمدیان

💎کانال رسمی حزب کمونیست ایران

@peshrawcpiran
@peshrawcpiran

#مطالب_ رسیده

رژیم،تحریم ها، استراتژی ها

✍بیژن رنجبر


رژیم اسلامی در گرداب بحران های همه جانبه داخلی و بین المللی غوطه ور است. نابسامانی های عمیق اقتصادی و بی اعتباری سیاسی و ایدئولوژیک به انضمام خیزش های توده ای در ایام اخیر از سویی و بحران در سطح روابط بین الملل به ویژه لغو برجام و بازگشت تحریم ها از دیگر سو، بیش از پیش مجاری تنفس جمهوری اسلامی را فشرده ساخته است.

آنچه در این میان از منظر نیروهای پیشرو و رادیکال اپوزیسیون پراهمیت به نظر می آید همانا عبارت از این واقعیت است که بعد از خیزش توده ای در دیماه سال 1396، برای نخستین بار طی چهار دهه گذشته، پروسه نبرد و برخورد سرنوشت ساز میان ضرورت ادامه زندگی و تضمین بقای حیات مادی توده های فرودست، فقر زده و سرکوب شده با عامل سیاسی تهدیدکننده آن یعنی رژیم اسلامی، بطور آشکارا به پدیده ای توده ای تبدیل شده و عبور از آن در دستور نخست و الزامی مبارزات ضروری توده های فرودست و گرسنه قرار گرفته است. در حقیقت فرودستان و گرسنگان بواسطه حاکمیت استثماری، مستبدانه و چپاولگرانه رژیم اسلامی به سمت مرحله ای از حیات اجتماعی خود رانده شده اند که مبارزه با رژیم سیاسی حاکم و برانداختن آن، برای آنکه بتوانند به زندگی ادامه دهند، به مسئله بود و نبودشان بدل گردیده است. لذا مسئله کنونی توده های فرودست و گرسنه تنها از جنس سیاسی نیست، مسئله آنها در گام نخست پاسخ به ضرورت ادامه زندگی است که توسط حاکمیت سیاسی موجود و سرمایه داری فاسد، چپاولگر و انحصارطلب ایران بطور جدی و همه جانبه به خطر افتاده است.

همزمان با آغاز دور جدید تحریم ها در پی خروج ایالات متحده آمریکا از قرارداد "برجام"، مسئله بحران جامعه ایران از یکسو به لحاظ سیاسی بیش از پیش پیچیده شده و از سوی دیگر از منظر اقتصادی با توجه به مشخصات سرمایه داری فاسد، رانت خوار، چپاولگر و انحصارطلب ایران و رژیم سیاسی حامی و پاسدار آن، ابعاد جدیدی به خود گرفته است که بطور مستقیم سطح معیشت و زندگی توده های کارگران و زحمتکشان، مزدبگیران، فرودستان و گرسنگان را به شدت مورد تعرض قرار خواهد داد.

به عبارت دیگر تحریم ها مجاری تنفس اقتصادی رژیم را می فشارد و رژیم اسلامی نیز به شکلی بیرحمانه چون گذشته فشار و سرکوب بیشتری را بر سطح معیشت توده های فرودست منتقل خواهد ساخت که ادامه و تعمیق آن بر اساس پیش بینی های منطقی و کارشناسانه به طوفان های سهمگین اجتماعی و سیاسی منجر خواهد گردید. بنابراین پرداختن به موضوع تحریم ها از این جهت چنانچه اشاره شد برای نیروهای سیاسی پیشرو و رادیکال که روندهای تاکنونی و آتی تحولات سیاسی و اجتماعی ایران را در بستر مبارزه با رژیم اسلامی و آلترناتیوجویی به دقت تعقیب می کنند، حائز اهمیت خواهد بود.

ــ تحریم و استراتژی ها

آمریکا:

به گفته مقامات وزارتخانه های خارجه و خزانه داری آمریکا دور جدید تحریم های اقتصادی و مالی که بخش خودروسازی و تجارت طلا را فرا می گیرد از 13 مرداد ماه و تحریم بخش نفت و انرژی به اضافه مبادلات بانکی و مالی جمهوری اسلامی از 13 آبانماه سال جاری خورشیدی آغاز خواهد گردید.

پیش بینی می شود با آغاز تحریم ها صادارت تقریبی نفت ایران از 2 میلیون و 200 هزار بشکه در روز لااقل به یک سوم کاهش یابد. لیکن دولت آمریکا تلاش می کند تا از طریق مذاکره با خریداران نفت و جایگزینی منابع جدید و همزمان تهدید آنها به اعمال اقدامات تنبیهی، صادرات نفت ایران را به صفر برساند که پیامدهای طوفانزای آن بر ساختار اقتصادی و سیاسی ـ اجتماعی جامعه ایران تقریبا بر همگان روشن است.

شواهد و قرائن نشان نمی دهند که هیات حاکمه آمریکا لااقل در کوتاه مدت درصدد ساقط ساختن رژیم جمهوری اسلامی باشد، هدف آن فعلا مهار رفتار رژیم در زمینه پروژه های توسعه طلبانه اش و نیز کنترل سرکشی ها و برنامه های نظامی آن به ویژه در ارتباط با امنیت اسرائیل و سایر متحدان آمریکا در منطقه و تمکین و همسویی با استراتژی عمومی آمریکا در قبال خاورمیانه است.

اتحادیه اروپا:

در این میان اما اتحادیه اروپا از استراتژی متفاوتی پیروی و تلاش می کند تا از رهگذر آن از جمله حفظ "برجام"، برغم فشارهای آمریکا تداوم مناسبات اقتصادی و معاملات پرسود تجاری دولت های عضو این اتحادیه با جمهوری اسلامی به اضافه موجودیت کنونی آن از خطر سقوط را تضمین نماید. آنچه کمتر بدان اشاره می شود این واقعیت است که قدرت های اروپایی برغم آنکه دلخوشی از جمهوری اسلامی بویژه بواسطه اقدامات تروریستی تاکنونی آن در اروپا ندارند، لیکن نگران تبعات و پیامدهای سقوط احتمالی آن هستند که می تواند دامنگیر اروپا نیز گردد.

اساسا استراتژی اتحادیه اروپا برای تضمین مناسبات اقتصادی و تجاری خود با ایران از رهگذر حفظ برجام بر سه بنیان استوار است:

"اعطای وام از سوی بانک سرمایه گذاری اروپا، اقدام ویژه برای محافظت از شرکت های

"همه با هم"؟!

#مطالب_رسیده

#هلمت_احمدیان

جمعه - ۱۱ مرداد - ۱۳۹۸ , 02 - 08 - 2019

🖎غالبا از اقشار متوسط جامعه می شنویم که: "اگر همه اپوزیسیون رژیم با هم متحد نشود، نمی توان رژیم را ساقط کرد". این روحیه "وحدت طلبی" را نه فقط از مردم عادی، بلکه گاها از بعضی از افراد و نیروهای چپ هم می شنویم که: "نباید اپوزیسیون اپوزیسیون بود". یا می شنویم: "چپ ها و کمونیست ها در حال حاضر می توانند در برابر جمهوری اسلامی با بعضی از طیف های لیبرال همکاری های معینی با هم داشته باشند، اما مسلما با تعمیق مبارزه طبقاتی صفوف آنها از هم جدا خواهد ". (1)

"همه با همی" وجود ندارد و اگر هم داشته باشد، همواره آن بخشی از این "همه" سرش بی کلا می ماند که محروم و ستمدیده و استثمار شده است.

بگذراید مورد به مورد بحث کنیم که ببینیم این "خیرخواهی" عامیانه و یا این توصیه "عامدانه" در پوشش چپ چقدر مخرب است!

▪وحدت طلبی توده ها و پوپولیسم

وحدت طلبی پوپولیستی توده ها هر چند نشان از انزجار و نفرت مردم از رژیم دارد و خواست وحدت اپوزیسیون، آرزو و رویای شریفی است، ولی از این واقعیت بدور است که جامعه و به تبع آن گروه بندی های سیاسی نمی توانند از نیازها و خواسته ها و منافع طبقات مختلف تاثیر نگیرند، چرا که اپوزیسیون بودن رژیم بخودی خود امری نیست که از افق های سیاسی و استراتژی (نقشه راه) نیروهای مختلف تاثیر نگیرد.

بخشی از این اپوزیسیون دعوایش با رژیم خانگی است و بخشی بدور از این دایره. ابوزیسیون راست و بورژوایی رژیم در این دعوای خانگی و جنگ قدرت با بورژواری حاکم در ایران جامعه ای را می طلبند که نظام حاکم بر آن از حواشی دست و پاگیر رژیم که مانعی برای همسویی کامل این رژیم با نظم جهانی سرمایه داری است خود را خلاص کرده و می خواهد "در را بر همان پاشنه" تداوم استثمار و ستم و استبداد بورژوایی بچرخاند. بخشی از آنها چشم به کمک خارجی و قدرت های امپریالیستی برای کنار زدن رژیم جمهوری اسلامی دارند و بخشی در همان میدان بازی رژیم برای نرم کردن و استحاله آن می کوشند.

بخش دیگر اپوزیسیون که خواهان سرنگونی انقلابی رژیم است، اتکایش به نیروی مستقل توده های کارگر و زحمتکش و ستمدیده است و راهکارهای اپوزیسیون رنگارنگ بورژوایی را، ادامه و استمرار همان وضع موجود می داند. از این روی "وحدت خواهی" توده ها، ندیدن این دو تفاوت بنیادی و نتایج این دو نقشه راه متضاد و در واقع سراب و یا امری است که بارها تجربه شده است. سرمایه دار با عمامه یا بی عمامه، اسلامی یا لائیک، همان راهی را می پیماید که نتیجه اش محرومیت و نابسامانی و به قهقرا بردن بیشتر نه فقط طبقه کارگر، بلکه حتی اقشار متوسط و میانی جامعه است.

ممکن است گفته شود، که نیروهای مختلف اپوزیسیون اگر چه بدیل های اجتماعی و طبقاتی متفاوتی را دنبال می کنند، اما در بعضی از خواست های دمکراتیک و روبنایی و تاکتیکی با هم همسو هستند. در این رابطه ها هم ندیدن رابطه ارگانیک تاکتیک و استراتژی این نیروها و تغریفی که هر یک از این نیروها برای این مطالبات روبنایی دارند، توهمی کاذب را بوجود می آورد. از این روی هر نیروی سیاسی ای که بخواهد "کالایش" را ظاهرا در پاسخ به این "وحدت طلبی" عرضه کند، به همان مردم مورد نظرش هم دروغ گفته و در چشمشان خاک پاشیده است.

▪اپوزیسیون و امر سرنگونی رژیم

اگر از ناکارایی و غیرعملی بودن "وحدت طلبی" توده ها و توجیهات پوپولیستی بعضی از نیروها در پاسخ به این "نیاز" بگذریم، ما با راهکارهای گوناگونی هم در میان نیروی راست و هم نیروهای چپ برای امر سرنگونی رژیم روبرو هستیم.

در صف اپوزیسیون پرو آمریکایی، ما اکنون عمدتا سلطنت طلبان و مجاهدین و بخشی از جمهوری خواهان و نیروهای ناسیونالیست را می بینیم. نقطه اشتراک همه اینها استراتری سرنگونی به کمک نیروهای امپریالیستی است. آنچه مشخص است این است که علیرغم آرزو و خوش خدمتی این طیف به امپریالیست ها، در شرایط کنونی این نیروها گزینه آنها برای سرنگونی رژیم نیستند. سلطنت طلبان که با یک قیام یا انقلاب توده ای از قدرت ساقط شده اند، علیرغم ساپورت آشکار بلندگوهای تبلیغی نیروهای امپریالیستی از پایگاه اجتماعی آنچنانی در جامعه ایران برخوردار نیستند و نفوذ آنها تنها در میان بخش های بسیار محدودی از سرمایه داران و تکنوکرات ها است. مجاهدین هم کمابیش از این موقعیت برخوردارند و تنها به عنوان نیرویی کنترا و ضد انقلابی در شرایطی که جامعه در دوران اعتلای انقلابی قرار داشته باشد و خطر ریزش انقلابی رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی محرز باشد، می توانند در کنار دیگر نیروهای این طبف، از طرف امپریالیست ها شانسی بدست آورند.


🆔️ @peshrawcpiran
🆔️ @peshrawcpiran
👇👇👇

✍ #مطالب_رسیده ۹۸/۰۵/۱۷

نکاتی در مورد یک میزگرد تلویزیونی

#شورش_کریمی

سه شنبه - ۱۵ مرداد - ۱۳۹۸ , 06 - 08 - 2019

در میزگردی تلویزیونی که از کانال " دمکراسی شورائی " جمعه 11 مرداد 1398 پخش شد، رفقا صلاح مازوجی از حزب کمونیست ایران، رفیق حسن حسام از سازمان راه کارگر، رفیق یدی شیشوانی از اتحاد فدائیان کمونیست و رفیق توکل از سازمان فدائیان اقلیت شرکت داشتند. مواضعی در این میزگرد تلویزیونی مطرح شد که لازم دانستم در خصوص آن نکاتی را به عرض برسانم.

1_ روشن است که من مواضع کومه له سازمان کردستان حزب کمونیست ایران را در این زمینه کاملا روشن و موثر می دانم. این مواضع هم تاریخی و هم سیاسی و هم تجربه شده هستند. در واقع امروز مشاهده می کنیم که امروز مواضع کومه له در مورد مذاکره با دشمن، به گفتمان غالب در جامعه کردستان تبدیل شده است و این نشانه نفوذ معنوی کومله و تاثیر سیاستهایش در مقیاس اجتماعی است. 

در این مناظره به جز سخنان رفیق صلاح که منطبق با مواضع رسمی جریان ما بود و در واقع مستدل و متقاعد کننده بود، آنچه که از زبان سه شرکت کننده دیگر شنیدیم، از یک طرف نمایش سطح پائین دانش و تجربه، نمایش غیر سیاسی بودن، و نشانه روشنی از پادر هوا بودن مواضع آنها بود. کسانی با چنین سطح نازلی از دانش و فرهنگ هرگز نمی توانند در موقعیت رهبری جنبش و جامعه قرار گیرند و چه بسا در حفظ وحدت سازمان خود نیز چندان توفیقی بدست نیاورند. از طرف دیگر در نقد رفیق صلاح بسیار غیر مستند و غیر مستدل و آژیتاسیونی سخن می گفتند. یک ناظر بیرونی که به بحث این رفقا گوش داده باشد چیزی جز آشفتگی و اغتشاش ذهنی از آن نتیجه تمی گیرد. اگر کسی میخواهد ببیند که گروههائی که این رفقا نمایندگی می کرده اند، چرا همچنان منزوی و در فضای سیاسی ایران بی تاثیر هستند، شاید بررسی همین یک نمونه برای وی کافی باشد.

2- بحران اعتماد

در ابتدا این میزگرد رفیق صلاح مازوجی به عنوان دبیر کمیته اجرایی حزب کمونیست ایران، روند وقایع را به همان صورتی که اتفاق افتاده بود بیان کردند. اما ظاهرا فاکت ها و بیان وقایع مورد قبول هر سه نفری که در این میزگرد حضور داشتند، قرار نگرفت. هر سه نفر از رهبران گروههائی بودند که در نوعی ائتلاف با حزب کمونیست ایران مشارکت دارند. اما در کمال تعجب از همان نخستین لحظات اول شروع بحث بی اعتمادی خود را به نمایش گذاشتند. صحبتهای رفیق صلاح در بیان ماوقع واضح و مستند بود. اما آنها از اول تا انتهای بحث همچنان بر موضع انکار خود پافشاری می کردند. چنین شیوه ای از بحث آنهم با رفیقی که با آنها در یک اتحاد استراتژیک هم قرار دارد و هنوز جوهر بیانیه مشترکشان در مورد اوضاع سیاسی ایران خشک نشده است، اخلاق سیاسی نازلی را به نمایش گذاشت. در واقع آنها نه تنها در منطق و استدلال و فاکت و سیاست کم آوردند، بلکه در زمینه اخلاق سیاسی هم متاسفانه رفوزه شدند. 

از این هم بدتر به مصداق ضرب المثل: " کافر همه را به کیش خود پندارد" رفیق حسن حسام می گوید: " رفیق صلاح من می دانم نظرات تو را، می دانم تو اینجا در این برنامه نمی توانی نظرات خودت را بگویی چون مجبور هستی پرنسیب های تشکیلاتی را رعایت کنی، تو در مقاله ات نوشته ای دیپلماسی سری محکوم است، من با این موافق ام ". رفیق حسن حسام اگر کمی از معلومات تاریخی خود را در ذهن مرور می کرد، هرگز به این تصور دچار نمی شد که گویا این فقط رفیق صلاح است که مخالف دیپلماسی سری است . کومه له، حزب کمونیست ایران، مگر رهبرانش، ارگانهایش، اعضایش، در طول چند دهه مبارزه انقلابی جز این اندیشیده اند، جز این عمل کرده اند؟ انتظار می رفت که کسی مانند رفیق حسن حسام با این همه تجربه، می بایستی قدری زیرکانه و پوشیده تر " نان به قرض می داد" و تفرقه اندازی می کرد.

2_مسئله ملی

یکی دیگر از مباحثی که رفقای مورد اشاره در این میزگرد تلویزیونی به آن پرداختند: مسئله ملی و راه حل های آن بود.مجری برنامه سوال می کند که، آیا در ایران پدیده ای به اسم ستم ملی وجود دارد ؟ بلی وجود دارد. چگونه می توان آن را حل کرد ؟ “فقط با انقلاب سوسیالیستی که طبقه کارگر بتواند رژیم اسلامی را سرنگون کند و جامعه سوسیالیستی را بسازد، آنوقت نه با زور بلکه با وحدت داوطلبانه در یک کشور واحد با کارگران سراسر ایران، ستم ملی هم برطرف می شود.” این ها بیان فشرده جواب های هر سه رفیق به جز رفیق صلاح مازوجی بود. گویا در گوشه و کنار دنیا، این همه دولتهای استقلال یافته، این همه مسائل حل شده ملی، همه در نتیجه انقلابهای سوسیالیستی اتفاق افتاده اند! 

🆔️ @peshrawcpiran
👇👇👇

✍ #مطالب_رسیده ۹۸/۰۵/۱۷

به بند کشیدن آزادی خواهان در ایران و شعار آزادی خواهی در جهان!

مادران پارک لاله ایران

چهارشنبه - ۱۶ مرداد - ۱۳۹۸ , 07 - 08 - 2019

✍رژیم دیکتاتوری اسلامی ایران، چهل سال است که ایرانیان را از آزادی محروم کرده است و آزادی خواهان را با خشونت و ضرب و شتم به بند می‌کشد و شکنجه می‌کند و سرها را بالای دار می‌فرستد و دادخواهان را به بند می‌کشد. حکومتی که در روز روشن و با وقاحت کم نظیری ادعا می‌کند که شکنجه و زندانی سیاسی ندارد و دموکراسی در کشور برقرار است، چون انتخابات دارد. انتخاباتی نمایشی که هیچ کدام از اصول انتخاب کردن و انتخاب شدن در آن نیست و یک دیکتاتوری افسار گسیخته بر ما حکمرانی می کند. حکومتی که مردم را از حق داشتن حداقل های دموکراسی در ایران محروم کرده است و هر صدا و حرکت اعتراضی و اعتصاب و تشکل و تجمع و حتی ابراز نظر و اشاعه ی فرهنگ و هنر آزادی خواهانه و انسان ساز در کشور ما جرم است و هر که بخواهد بر رویه ی انسانی خود پای بفشارد، باید با حبس های طولانی مدت و شکنجه و سرکوب روبرو شود، در حالی که دزدی و فساد و چپاول و آدم کشی و تعرض به حقوق مردم در کشور ما آزاد است و حتی مردم را به آزار دیگران تشویق و ترغیب هم می‌کنند و هر روز وحشی تر از گذشته به جنایت و فساد و پلیدی و دوشیدن ثمره ی جان مردم ادامه می‌دهند. 

در طی کمتر از یک ماه گذشته؛ مسئولان قضایی جمهوری اسلامی ایران، سرکوب های وحشیانه و حکم هایی سنگین را علیه فعالان اجتماعی ایران تدارک دیده اند تا به این وسیله بتوانند موج گسترده ی اعتراض های مردمی که هر روزه در جریان است را مهار کنند. ولی آیا توانسته اند؟ مروری بر آمار بازداشتی ها و احکام سنگین و ایجاد پرونده سازی های قضایی نشان از آن دارد که جمهوری اسلامی با سرکوب های گسترده هم نتوانسته است معترضان را به خانه‌ها بفرستد زیرا آزادی کشی و نابرابری و تبعیض و بی‌عدالتی و فساد و غارت زندگی مردم در ایران بیداد می‌کند و هر روز معترضان با خواسته‌های متنوع تری به خیابان می‌آیند و آثار بازداشت ها و حکم های سنگین نشانی روشن از بیدادگری حکومت اسلامی ایران است که بی‌وقفه هم ادامه دارد.

۱- ۱۲ مرداد ۹۸، هفت نفر از متهمان پرونده ی اعتصاب کارگران هفت تپه نیشکر در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب اسلامی تهران به ریاست محمد مقیسه، محاکمه شدند و هنوز خبر دقیقی از نحوه برگزاری محاکمه این هفت نفر منتشر نشده است. مسئولان قضایی با نیروهای امنیتی و اطلاعاتی از تجمع خانواده‌ها و فعالان جلوی دادگاه انقلاب جلوگیری کردند و طبق خبرهای رسیده تا این لحظه، ۶ نفر از فعالان اجتماعی به نام های هیراد پیربداقی، رهام یگانه، فرید لطف آبادی و سه تن دیگر جلوی دادگاه انقلاب بازداشت شده اند، سه نفر نامبرده اول به زندان اوین منتقل شدند. امروز اسماعیل بخشی نماینده شجاع کارگران نیشکر هفت تپه، علی نجاتی کارگر اخراجی و عضو سندیکای کارگران آن مجتمع، سپیده قلیان (عکاس و خبرنگار جوانی که از اعتصاب کارگران این مجتمع عکس و فیلم می‌گرفت و در ۱۴ امین روز اعتصاب کارگران همراه اسماعیل بخشی بازداشت شد و زیر شکنجه این دو را به اعتراف هایی اجباری مجبور کردند) و هم چنین ۴ خبرنگار نشریه گام به نام های ساناز اله یاری، امیرحسین محمدی فرد، امیر امیرقلی و عسل محمدی که در حمایت از اعتصاب کارگران این مجتمع و گروه صنعتی فولاد اهواز در این نشریه مطلب می نوشتند، محاکمه شدند. در روز ۱۳ مرداد عسل محمدی در پی حضور در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب بازداشت و به زندان اوین منتقل شد، قاضی مقیسه اعلام کرد باید تا زمان صدور حکم در بازداشت بماند.

۲- ۹ مرداد ۹۸، بر اساس رأی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست محمد مقیسه، یاسمن آریانی، منیره عربشاهی و مژگان کشاورز، از معترضان به حجاب اجباری در ایران، هرکدام به ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شده‌اند. این سه زندانی در زندان قرچک ورامین همراه زندانیان عادی و گاه بسیار خطرناک هستند. منیره عربشاهی طی نامه‌ای از زندان قرچک ورامین نوشته است؛ « جدای از آنکه فرزندانم یاسمن و صبا مدام از جانب زندانیان خطرناک مورد حمله، فحاشی و تهدید قرار می‌گیرند، دیگر زنان محبوس در زندان قرچک ورامین نیز با سختی ها و مشکلاتی مواجه هستند و از حق و حقوق اولیه انسانی محرومند. نبود امنیت جانی و به خطر افتادن سلامت افراد توسط هیچ فرد و نهادی قابل پیگیری نبوده و پاسخی به اعتراضات داده نمی‌شود.». 

۳- ۷ مرداد ۹۸، شاپور احسانی راد فعال کارگری در محل کار خود بازداشت شد. وی نماینده اخراجی کارگران کارخانه پروفیل ساوه، از اعضای هیأت مؤسس شورای کارگری بازنشستگان تأمین اجتماعی و عضو هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران است.

🆔️ @peshrawcpiran
👇👇👇