آسیب پذیری کشورهای دارای حکومت پادشاهی پارلمانی نسبت به کشورهای دارای حکومت جمهوری کمتر است.
#پادشاهی
#پادشاهی_پارلمانی
@paniranist_party
#پادشاهی
#پادشاهی_پارلمانی
@paniranist_party
رفاه در کشورهای دارای حکومت پادشاهی پارلمانی نسبت به کشورهای دارای حکومت جمهوری بیشتر است.
#پادشاهی
#پادشاهی_پارلمانی
@paniranist_party
#پادشاهی
#پادشاهی_پارلمانی
@paniranist_party
رضایت از زندگی در کشورهای دارای حکومت پادشاهی پارلمانی نسبت به کشورهای دارای حکومت جمهوری بیشتر است.
#پادشاهی
#پادشاهی_پارلمانی
@paniranist_party
#پادشاهی
#پادشاهی_پارلمانی
@paniranist_party
شادی در کشورهای دارای حکومت پادشاهی پارلمانی نسبت به کشورهای دارای حکومت جمهوری بیشتر است.
#پادشاهی
#پادشاهی_پارلمانی
@paniranist_party
#پادشاهی
#پادشاهی_پارلمانی
@paniranist_party
صلح و آرامش در کشورهای دارای حکومت پادشاهی پارلمانی نسبت به کشورهای دارای حکومت جمهوری بیشتر است.
#پادشاهی
#پادشاهی_پارلمانی
@paniranist_party
#پادشاهی
#پادشاهی_پارلمانی
@paniranist_party
توسعه انسانی در کشورهای دارای حکومت پادشاهی پارلمانی نسبت به کشورهای دارای حکومت جمهوری بیشتر است.
#پادشاهی
#پادشاهی_پارلمانی
@paniranist_party
#پادشاهی
#پادشاهی_پارلمانی
@paniranist_party
مردمسالاری (دموکراسی) در کشورهای دارای حکومت پادشاهی پارلمانی نسبت به کشورهای دارای حکومت جمهوری بیشتر است.
#پادشاهی
#پادشاهی_پارلمانی
@paniranist_party
#پادشاهی
#پادشاهی_پارلمانی
@paniranist_party
یکی از ویژگی های بارز جمهوری خواهان آنست که بر خلاف شعارهایشان هیچ باوری به رأی و نظر مردم ندارند و پیشاپیش می گویند نوع حکومت آینده ایران فقط باید "جمهوری" باشد و پادشاهی مشروطه که ریشه در قرن نوزدهم دارد را دیکتاتوری، سراب، و عقب ماندگی دانسته و جمهوری را که ریشه در ۲۶۰۰ سال پیش جمهوریت برده دار روم دارد مدرن(!) قلمداد می کنند.
جالب آنجاست که چهار سازمان سیاسی جمهوری خواه که تنها اسماً وجود دارند در مقابل موج پادشاهی خواهی و شعارهای خیزش ۹۶ در کنار یکدیگر و رودرروی مشروطیت صف آرایی کرده اند و تمام توان خود برای حمله به ناسیونالیسم و پادشاهی به کار گرفته اند بگونه ای که احساس می شود در بیانیه مشترکشان بقای جمهوری اسلامی را قابل تحمل تر از بازگشت پادشاهی به ایران می دانند!!
این جمهوری خواهان در حالی اینگونه می خواهند بدون نظر مردم، نظر خود را بر کرسی بنشانند که هیچ قدرت سیاسی در دست ندارند، حال شما اگر اندکی قدرت به آن ها بدهید، طعم واقعی دموکراسی را از دستانشان خواهید چشید...!!
این در حالیست که شاهزاده و پادشاهی خواهان خواستار انتخاب نوع حکومت بر اساس آرای مردم هستند ولی جمهوری طلبان از الان نسخه جمهوریت با "نه یک کلمه کمتر و نه یک کمله بیشتر" پیچیده اند!
#پادشاهی #مشروطیت #پادشاهی_مشروطه #پادشاهی_پارلمانی #جمهوریت #جمهوری #جمهوریخواهی #مشروطه_خواهی #مشروطه_خواهان #جمهوری_خواهان
@paniranist_party
جالب آنجاست که چهار سازمان سیاسی جمهوری خواه که تنها اسماً وجود دارند در مقابل موج پادشاهی خواهی و شعارهای خیزش ۹۶ در کنار یکدیگر و رودرروی مشروطیت صف آرایی کرده اند و تمام توان خود برای حمله به ناسیونالیسم و پادشاهی به کار گرفته اند بگونه ای که احساس می شود در بیانیه مشترکشان بقای جمهوری اسلامی را قابل تحمل تر از بازگشت پادشاهی به ایران می دانند!!
این جمهوری خواهان در حالی اینگونه می خواهند بدون نظر مردم، نظر خود را بر کرسی بنشانند که هیچ قدرت سیاسی در دست ندارند، حال شما اگر اندکی قدرت به آن ها بدهید، طعم واقعی دموکراسی را از دستانشان خواهید چشید...!!
این در حالیست که شاهزاده و پادشاهی خواهان خواستار انتخاب نوع حکومت بر اساس آرای مردم هستند ولی جمهوری طلبان از الان نسخه جمهوریت با "نه یک کلمه کمتر و نه یک کمله بیشتر" پیچیده اند!
#پادشاهی #مشروطیت #پادشاهی_مشروطه #پادشاهی_پارلمانی #جمهوریت #جمهوری #جمهوریخواهی #مشروطه_خواهی #مشروطه_خواهان #جمهوری_خواهان
@paniranist_party
بررسی نظام‌های حکومتی جهان: نظام پادشاهی پارلمانی چیست؟
[بخش ۱ از ۲]
نوشتاری از شاهین نژاد
۱۳ اسفند ۱۳۹۲
نظام پادشاهی پارلمانی بر پایه تفکیک مسئولیت‌ها میان قوای سه‌گانه مقننه، قضاییه و مجریه است. احزاب سیاسی در یک رقابت دموکراتیک، نمایندگانی را با رای مردم به پارلمان (یا همان مجلس شورای ملی) می‌فرستند. هنگامی‌که نمایندگان به نامزد نخست وزیری احزاب حائز اکتریت، رای اعتماد دادند، پادشاه با برگزیدن وی به عنوان نخست وزیر کشور، پشتیبانی قانونی و معنوی خویش را از وی اعلام می‌دارد. نخست وزیر و هیئت دولتش تا هنگامی‌که مورد تایید نمایندگان مردم در مجلس هستند و خشنودی ملت را تامین می‌کنند، در جایگاه خویش بدون محدودیت زمانی می‌مانند و اگر اعتماد پارلمان را از دست بدهند، بیدرنگ برکنار می‌شوند بدون آنکه برای یک دوره چهارساله (یا بیشتر) که ویژگی نظام‌های جمهوری است، به کشور تحمیل شوند. به عبارت دیگر قدرت در نظام پادشاهی پارلمانی، فردی و موروثی نیست زیرا قوه مجریه در اختیار نخست وزیر، وزیرانش و پارلمان قرار دارد که در هر همه پرسی توسط مردم تایید می‌گردد و با برکنار می‌شود. پادشاه گرچه رییس کشور است (به غیر از ژاپن و سوئد که پادشاه حتی عنوان رییس کشور را هم دارا نیست) ولی فاقد قدرت گسترده است و بنابراین پاسخگوی کاستی‌ها و ناتوانی‌های قوه مجریه نیست. بنابراین پادشاهی پارلمانی حکومت فردی نیست. نخست وزیر منتخب پارلمانی که خود برآمده از اراده ملی است رییس قوه مجریه است و نه نهاد پادشاهی.
نهاد پادشاهی، سُنتی ریشه‌دار در تاریخ ایران است ولی اکنون نقشی کاملا نمادین می‌تواند دارا باشد. در ایران، پادشاه می‌تواند نماد یکپارچگی تیره‌های گوناگون کشور باشد. نماد پادشاهی، این مزیت را دارد که از واگرایی اقوام جلوگیری می‌کند و نیروهای گریز از مرکز را به سمت یکپارچگیِ سرزمینی و ثبات سوق می‌دهد. این نقشی است که نهاد پادشاهی در نگهداشت یکپارچگی و همبستگی تیره‌های گوناگون در اسپانیا، انگلستان و بلژیک بازی می‌کند. در کشورهایی چون دانمارک، هلند و نروژ که از دید زبانی و قومی‌یکدست هستند، نقش نهاد پادشاهی به عنوان نهاد بیطرف در بازیهای سیاسی، کمک به تشریک مساعی احزاب و گروه‌های سیاسی برای رسیدن به اجماع در راستای منافع کشور می‌باشد. در دانمارک، هلند و بلژیک، نماینده‌ای از سوی نهاد شاهی برای تشکیل کابینه ایتلافی با سران احزاب به رایزنی می‌پردازد و در نروژ، در نشست‌های حساس هییت دولت، شخص شاه شرکت می‌کند. اینگونه شخص پادشاه به یکی از پایه‌های نظام دموکراتیک تبدیل می‌شود.
این نقش را نه ولی فقیه و نه رئیس جمهوری می‌توانند ایفا کنند. ولی فقیه دارای اختیارات بی‌حد و حصر است که خاستگاه کاملا ایدئولوژیک و مذهبی دارد. جدا از نقش کاملا غیر ملی ولی فقیه، این جایگاه دارای قدرت بی‌مرز و پاسخگویی صفر است. رئیس جمهوری نیز چون به صورت «موقت» و از سوی نیروهای معین و محدود اجتماعی، بر سرکار می‌آید از ایفای نقش نمادین برای اتحاد و همبستگی اقوام و تیره‌های ایرانی در یک کشور یکپارچه ناتوان است. افزون بر آن، ملاحظات و سیاست بازیهایی که توسط یک حزب برای بر کرسی نشاندن رییس جمهور مورد نظرش در دوره قدرت آن حزب و رییس جمهور برگزیده‌اش در پیش گرفته می‌شود، بیش از آنکه منافع ملی را درنظر بگیرد، مقاصد و اهداف حزبی را لحاظ می‌کند. نمونه شاخص آن همین ایالات متحده است.
امروزه در جهان، چهل و چهار کشور به روش پادشاهی وجود دارند که بیشترشان پادشاهی پارلمانی هستند. بنا بر آمار سازمان ملل متحد، ۷ کشور از ۱۰ کشوری که دارای بهترین شرایط زندگی در دنیا هستند با حکومت پادشاهی پارلمانی اداره می‌شوند.
ادامه دارد...
خاستگاه: تارنمای حزب مشروطه ایران
www.irancpi.net/ir/hamandishan/shahin-nejad/1391-hamandishan-2014-03-04.html
@paniranist_party
#پادشاهی #پادشاهی_مشروطه #مشروطه #مشروطیت #دموکراسی #پارلمان #جمهوری #جمهوریت #قانون #قانون_اساسی #قانون_اساسی_پیشنهادی
[بخش ۱ از ۲]
نوشتاری از شاهین نژاد
۱۳ اسفند ۱۳۹۲
نظام پادشاهی پارلمانی بر پایه تفکیک مسئولیت‌ها میان قوای سه‌گانه مقننه، قضاییه و مجریه است. احزاب سیاسی در یک رقابت دموکراتیک، نمایندگانی را با رای مردم به پارلمان (یا همان مجلس شورای ملی) می‌فرستند. هنگامی‌که نمایندگان به نامزد نخست وزیری احزاب حائز اکتریت، رای اعتماد دادند، پادشاه با برگزیدن وی به عنوان نخست وزیر کشور، پشتیبانی قانونی و معنوی خویش را از وی اعلام می‌دارد. نخست وزیر و هیئت دولتش تا هنگامی‌که مورد تایید نمایندگان مردم در مجلس هستند و خشنودی ملت را تامین می‌کنند، در جایگاه خویش بدون محدودیت زمانی می‌مانند و اگر اعتماد پارلمان را از دست بدهند، بیدرنگ برکنار می‌شوند بدون آنکه برای یک دوره چهارساله (یا بیشتر) که ویژگی نظام‌های جمهوری است، به کشور تحمیل شوند. به عبارت دیگر قدرت در نظام پادشاهی پارلمانی، فردی و موروثی نیست زیرا قوه مجریه در اختیار نخست وزیر، وزیرانش و پارلمان قرار دارد که در هر همه پرسی توسط مردم تایید می‌گردد و با برکنار می‌شود. پادشاه گرچه رییس کشور است (به غیر از ژاپن و سوئد که پادشاه حتی عنوان رییس کشور را هم دارا نیست) ولی فاقد قدرت گسترده است و بنابراین پاسخگوی کاستی‌ها و ناتوانی‌های قوه مجریه نیست. بنابراین پادشاهی پارلمانی حکومت فردی نیست. نخست وزیر منتخب پارلمانی که خود برآمده از اراده ملی است رییس قوه مجریه است و نه نهاد پادشاهی.
نهاد پادشاهی، سُنتی ریشه‌دار در تاریخ ایران است ولی اکنون نقشی کاملا نمادین می‌تواند دارا باشد. در ایران، پادشاه می‌تواند نماد یکپارچگی تیره‌های گوناگون کشور باشد. نماد پادشاهی، این مزیت را دارد که از واگرایی اقوام جلوگیری می‌کند و نیروهای گریز از مرکز را به سمت یکپارچگیِ سرزمینی و ثبات سوق می‌دهد. این نقشی است که نهاد پادشاهی در نگهداشت یکپارچگی و همبستگی تیره‌های گوناگون در اسپانیا، انگلستان و بلژیک بازی می‌کند. در کشورهایی چون دانمارک، هلند و نروژ که از دید زبانی و قومی‌یکدست هستند، نقش نهاد پادشاهی به عنوان نهاد بیطرف در بازیهای سیاسی، کمک به تشریک مساعی احزاب و گروه‌های سیاسی برای رسیدن به اجماع در راستای منافع کشور می‌باشد. در دانمارک، هلند و بلژیک، نماینده‌ای از سوی نهاد شاهی برای تشکیل کابینه ایتلافی با سران احزاب به رایزنی می‌پردازد و در نروژ، در نشست‌های حساس هییت دولت، شخص شاه شرکت می‌کند. اینگونه شخص پادشاه به یکی از پایه‌های نظام دموکراتیک تبدیل می‌شود.
این نقش را نه ولی فقیه و نه رئیس جمهوری می‌توانند ایفا کنند. ولی فقیه دارای اختیارات بی‌حد و حصر است که خاستگاه کاملا ایدئولوژیک و مذهبی دارد. جدا از نقش کاملا غیر ملی ولی فقیه، این جایگاه دارای قدرت بی‌مرز و پاسخگویی صفر است. رئیس جمهوری نیز چون به صورت «موقت» و از سوی نیروهای معین و محدود اجتماعی، بر سرکار می‌آید از ایفای نقش نمادین برای اتحاد و همبستگی اقوام و تیره‌های ایرانی در یک کشور یکپارچه ناتوان است. افزون بر آن، ملاحظات و سیاست بازیهایی که توسط یک حزب برای بر کرسی نشاندن رییس جمهور مورد نظرش در دوره قدرت آن حزب و رییس جمهور برگزیده‌اش در پیش گرفته می‌شود، بیش از آنکه منافع ملی را درنظر بگیرد، مقاصد و اهداف حزبی را لحاظ می‌کند. نمونه شاخص آن همین ایالات متحده است.
امروزه در جهان، چهل و چهار کشور به روش پادشاهی وجود دارند که بیشترشان پادشاهی پارلمانی هستند. بنا بر آمار سازمان ملل متحد، ۷ کشور از ۱۰ کشوری که دارای بهترین شرایط زندگی در دنیا هستند با حکومت پادشاهی پارلمانی اداره می‌شوند.
ادامه دارد...
خاستگاه: تارنمای حزب مشروطه ایران
www.irancpi.net/ir/hamandishan/shahin-nejad/1391-hamandishan-2014-03-04.html
@paniranist_party
#پادشاهی #پادشاهی_مشروطه #مشروطه #مشروطیت #دموکراسی #پارلمان #جمهوری #جمهوریت #قانون #قانون_اساسی #قانون_اساسی_پیشنهادی
بررسی نظام‌های حکومتی جهان: نظام پادشاهی پارلمانی چیست؟
[بخش ۲ از ۲]
نوشتاری از شاهین نژاد
۱۳ اسفند ۱۳۹۲
جمهوریت الزاما مترادف با دمکراسی نیست چرا که جمهوری‌های بسیاری در جهان موجودند که از بدترین گونه‌های دیکتاتوری هستند. در خاور میانه و غرب آسیا، جمهوری‌های عراق، سوریه، پاکستان، آذربایجان و ترکمنستان به مراتب سیاه‌کارتر و استبدادی تر از پادشاهی‌های غیر پارلمانی اُردن و کویت هستند. در شمال آفریقا، جمهوری‌های تونس و لیبی بسیار تبهکارتر از پادشاهی مراکش بودند. جمهوری‌های برمه و ویتنام در خاور دور در نقض حقوق بشر نامی هستند حال آنکه در همسایگی آنها، تایلندِ پادشاهی وضعیت بدی ندارد. در مقایسه جمهوری‌های موفق با پادشاهی‌های پارلمانی در مناطق توسعه یافته جهان، سیستم‌های پادشاهی در دانمارک، سوئد، هلند و نروژ بهترین نمونه‌های دموکراسی هستند و انگلستان و بلژیکِ پادشاهی به مراتب در رعایت حقوق بشر و شفافیت سیاسی بهتر از جمهوری‌های آمریکا، فرانسه و ایتالیا هستند. ژاپن پادشاهی از تندرستی اقتصادی برخوردار است که جمهوری کُره جنوبی صنعتی شده ولی آلوده به فساد از آن بی‌بهره است. در جنوب اروپا، اسپانیای پادشاهی دمکرات‌تر و پیشرفته‌تر از همسایگانش یعنی پرتغال و یونان جمهوری هستند.
بنابراین نه تنها ساختار جمهوری معرف حکومت مردم سالار و سیستم پادشاهی نماینده حکومت فردی نیست بلکه در مناطقی که دارای شرایط همانند فرهنگی و جغرافیایی هستند، پادشاهی‌های موفق بهتر از جمهوری های کامیاب هستند و جمهوری های خودکامه بسیار بدتر از پادشاهی های غیر مردم سالار هستند.
بر خلاف تبلیغات برخی جمهوری‌خواهان که می‌گویند اگر نظام پادشاهی در کشوری برافتاد دیگر برگشتنی نیست، در چند نمونه، بازگشت پادشاهی به کشوری را پس از دوره‌ای جمهوری سراغ داریم. در عصر کنونی، اسپانیا که پس از ژنرال فرانکو شاهد بازگشت خوان کارلوسِ پادشاه و نهادینه شدن دموکراسی بود، نمونه زنده‌ای است. همچنین کامبوج که پس از سال‌ها جنایات خمرهای سرخ در دهه‌های هفتاد و هشتاد، در سال ۱۹۹۳ گواه بازگشت پادشاهی و آرامش بود، مثال مناسب دیگری است. در عصر کُهن‌تر هم در انگلستانِ سده هفدهم، پس از یازده سال جمهوری (که با «کودتای کرامول» آغاز شد)، به سیستم پادشاهی برگشت و یکی از کامیاب‌ترین پادشاهی‌های پارلمانی گیتی گردید.
اگر درونمایه یک نظام سیاسی دارای خصوصیات دمکراتیک یعنی «پاسخگویی فرمانروایان»، «آزادی رسانه‌های گروهی»، و «استقلال دستگاه قضایی» و ویژگی‌های مدرن یعنی «رعایت مفاد جهانی حقوق بشر» و «سکولاریسم» (جدایی حکومت از هرگونه ایدئولوژی از جمله دین) باشد، شکل آن نظام اهمیت بسیار کمتری را نسبت به درونمایه آن که در بالا گفته شد، دارا خواهد بود. در ادامه این جستار، به کنکاش در باره نظام جمهوری خواهیم پرداخت و کاستی‌ها و مزایای آن را برخواهیم شمرد. باید علاقه‌مندان و کارشناسان راستین در این جُستار، بدون تعصبات سیاسی و جزم اندیشی‌های سُنتی که شوربختانه با زندگی اجتماعی ما گره خورده بوده است، به اینگونه بررسی‌ها بپردازند و به پخته شدن بحث مهم درونمایه و شکل حکومت شایسته کشورمان کمک نمایند.
خاستگاه: تارنمای حزب مشروطه ایران
www.irancpi.net/ir/hamandishan/shahin-nejad/1391-hamandishan-2014-03-04.html
@paniranist_party
#پادشاهی #پادشاهی_مشروطه #مشروطه #مشروطیت #دموکراسی #پارلمان #جمهوری #جمهوریت #قانون #قانون_اساسی #قانون_اساسی_پیشنهادی
[بخش ۲ از ۲]
نوشتاری از شاهین نژاد
۱۳ اسفند ۱۳۹۲
جمهوریت الزاما مترادف با دمکراسی نیست چرا که جمهوری‌های بسیاری در جهان موجودند که از بدترین گونه‌های دیکتاتوری هستند. در خاور میانه و غرب آسیا، جمهوری‌های عراق، سوریه، پاکستان، آذربایجان و ترکمنستان به مراتب سیاه‌کارتر و استبدادی تر از پادشاهی‌های غیر پارلمانی اُردن و کویت هستند. در شمال آفریقا، جمهوری‌های تونس و لیبی بسیار تبهکارتر از پادشاهی مراکش بودند. جمهوری‌های برمه و ویتنام در خاور دور در نقض حقوق بشر نامی هستند حال آنکه در همسایگی آنها، تایلندِ پادشاهی وضعیت بدی ندارد. در مقایسه جمهوری‌های موفق با پادشاهی‌های پارلمانی در مناطق توسعه یافته جهان، سیستم‌های پادشاهی در دانمارک، سوئد، هلند و نروژ بهترین نمونه‌های دموکراسی هستند و انگلستان و بلژیکِ پادشاهی به مراتب در رعایت حقوق بشر و شفافیت سیاسی بهتر از جمهوری‌های آمریکا، فرانسه و ایتالیا هستند. ژاپن پادشاهی از تندرستی اقتصادی برخوردار است که جمهوری کُره جنوبی صنعتی شده ولی آلوده به فساد از آن بی‌بهره است. در جنوب اروپا، اسپانیای پادشاهی دمکرات‌تر و پیشرفته‌تر از همسایگانش یعنی پرتغال و یونان جمهوری هستند.
بنابراین نه تنها ساختار جمهوری معرف حکومت مردم سالار و سیستم پادشاهی نماینده حکومت فردی نیست بلکه در مناطقی که دارای شرایط همانند فرهنگی و جغرافیایی هستند، پادشاهی‌های موفق بهتر از جمهوری های کامیاب هستند و جمهوری های خودکامه بسیار بدتر از پادشاهی های غیر مردم سالار هستند.
بر خلاف تبلیغات برخی جمهوری‌خواهان که می‌گویند اگر نظام پادشاهی در کشوری برافتاد دیگر برگشتنی نیست، در چند نمونه، بازگشت پادشاهی به کشوری را پس از دوره‌ای جمهوری سراغ داریم. در عصر کنونی، اسپانیا که پس از ژنرال فرانکو شاهد بازگشت خوان کارلوسِ پادشاه و نهادینه شدن دموکراسی بود، نمونه زنده‌ای است. همچنین کامبوج که پس از سال‌ها جنایات خمرهای سرخ در دهه‌های هفتاد و هشتاد، در سال ۱۹۹۳ گواه بازگشت پادشاهی و آرامش بود، مثال مناسب دیگری است. در عصر کُهن‌تر هم در انگلستانِ سده هفدهم، پس از یازده سال جمهوری (که با «کودتای کرامول» آغاز شد)، به سیستم پادشاهی برگشت و یکی از کامیاب‌ترین پادشاهی‌های پارلمانی گیتی گردید.
اگر درونمایه یک نظام سیاسی دارای خصوصیات دمکراتیک یعنی «پاسخگویی فرمانروایان»، «آزادی رسانه‌های گروهی»، و «استقلال دستگاه قضایی» و ویژگی‌های مدرن یعنی «رعایت مفاد جهانی حقوق بشر» و «سکولاریسم» (جدایی حکومت از هرگونه ایدئولوژی از جمله دین) باشد، شکل آن نظام اهمیت بسیار کمتری را نسبت به درونمایه آن که در بالا گفته شد، دارا خواهد بود. در ادامه این جستار، به کنکاش در باره نظام جمهوری خواهیم پرداخت و کاستی‌ها و مزایای آن را برخواهیم شمرد. باید علاقه‌مندان و کارشناسان راستین در این جُستار، بدون تعصبات سیاسی و جزم اندیشی‌های سُنتی که شوربختانه با زندگی اجتماعی ما گره خورده بوده است، به اینگونه بررسی‌ها بپردازند و به پخته شدن بحث مهم درونمایه و شکل حکومت شایسته کشورمان کمک نمایند.
خاستگاه: تارنمای حزب مشروطه ایران
www.irancpi.net/ir/hamandishan/shahin-nejad/1391-hamandishan-2014-03-04.html
@paniranist_party
#پادشاهی #پادشاهی_مشروطه #مشروطه #مشروطیت #دموکراسی #پارلمان #جمهوری #جمهوریت #قانون #قانون_اساسی #قانون_اساسی_پیشنهادی
تیتر امروز تایمز:
وارث پادشاه آماده انقلاب بعدی در ایران است.
#ایران_را_پس_میگیریم #ای_شاه_ایران_برگرد_به_ایران #ایران_که_شاه_نداره_حساب_کتاب_نداره #ولیعهد_کجایی_به_داد_ما_بیایی #رضا_رضا_پهلوی #تنها_راه_رهایی_ایران_پادشاهی #رضاشاه_روحت_شاد #شاهنشاه_روحت_شاد
#شاهزاده #رضا_پهلوی #پادشاهی
@paniranist_party
وارث پادشاه آماده انقلاب بعدی در ایران است.
#ایران_را_پس_میگیریم #ای_شاه_ایران_برگرد_به_ایران #ایران_که_شاه_نداره_حساب_کتاب_نداره #ولیعهد_کجایی_به_داد_ما_بیایی #رضا_رضا_پهلوی #تنها_راه_رهایی_ایران_پادشاهی #رضاشاه_روحت_شاد #شاهنشاه_روحت_شاد
#شاهزاده #رضا_پهلوی #پادشاهی
@paniranist_party
چرا ژاپن جمهوری نشد؟
پس از تسلیم نظامی ژاپن در برابر آمریکا در پایان جنگ جهانی دوم یکی از شروط آمریکایی ها این بود که ژاپن باید جمهوری شود. امپراتور ژاپن نیز به خاطر کشورش آماده کناره گیری بود اما هنگامی که این خبر به مردم رسید غوغایی برپا شد و انبوهی از مردم در اعتراض به مقابل کاخ امپراتور آمدند و اعتراض کردند و بسیاری از آن ها منجمله تعدادی از افسران ارتش با ریختن بنزین بر روی خود اقدام به خودسوزی کردند تا اینکه در نهایت امپراتور از تصمیم خود منصرف شد.
در ایران ما نیز در سال ۵٧ تنها چند افسر شریف ارتش به پای شاه افتادند که پس از آن انقلاب شوم همگی به دست جنایتکاران انقلابی یا مردم مسخ شده دستگیر و به جوخه های اعدام سپرده شدند.
#پادشاهی #جمهوری #جمهوریت #ژاپن #ایران #پادشاه #شاه #شاهنشاه #پادشاهی_پارلمانی #پادشاهی_مشروطه #مشروطیت #پادشاهی_خواهی #مشروطه_خواهی
@paniranist_party
پس از تسلیم نظامی ژاپن در برابر آمریکا در پایان جنگ جهانی دوم یکی از شروط آمریکایی ها این بود که ژاپن باید جمهوری شود. امپراتور ژاپن نیز به خاطر کشورش آماده کناره گیری بود اما هنگامی که این خبر به مردم رسید غوغایی برپا شد و انبوهی از مردم در اعتراض به مقابل کاخ امپراتور آمدند و اعتراض کردند و بسیاری از آن ها منجمله تعدادی از افسران ارتش با ریختن بنزین بر روی خود اقدام به خودسوزی کردند تا اینکه در نهایت امپراتور از تصمیم خود منصرف شد.
در ایران ما نیز در سال ۵٧ تنها چند افسر شریف ارتش به پای شاه افتادند که پس از آن انقلاب شوم همگی به دست جنایتکاران انقلابی یا مردم مسخ شده دستگیر و به جوخه های اعدام سپرده شدند.
#پادشاهی #جمهوری #جمهوریت #ژاپن #ایران #پادشاه #شاه #شاهنشاه #پادشاهی_پارلمانی #پادشاهی_مشروطه #مشروطیت #پادشاهی_خواهی #مشروطه_خواهی
@paniranist_party
حزب پان ایرانیست
پاینده ایران مصادره اموال گران‌بهای شرکت نفت بر پایه رای داوری صادره در دعوای حقوقی شرکت کرسنت علیه شرکت ملی نفت ایران به مبلغ ۲.۶ میلیارد دلار، و برای وصول طلب، نخست ساختمان با ارزش شرکت نفت در لندن و سپس ساختمان دیگر شرکت نفت در روتردام هلند مصادره…
پاینده ایران
در دوره احمدی‌نژاد گرچه وی با انعقاد قرارداد با کرسنت موافق بود ولی با تحریک روزنامه کیهان و فرستادن نامه جلیلی به رئیس جمهور وقت و ابراز این نظر که «شایسته نیست این قرارداد فسادآلود در دولت شما انجام شود، و ضرری که از محل لغو قرارداد می‌کنیم به یک میلیارد دلار هم نمی‌رسد.» قرارداد یک‌طرفه از سوی شرکت نفت ملغی اعلام شد.
اکنون میلیاردها دلار باید به خاطر خیانت عوامل حاکمیت از جیب مردم ایران به یک شرکت کوچک پرداخت شود.
عاملان این خیانت باید محاکمه شوند.
هیچ شخص یا نهادی مسئول بالای سر این دیوانگانی که به بهانه رقابت با یکدیگر مکرر به مردم زیان می‌رسانند نیست تا آنها را به صف کند.
#حاکم_خائن
#پادشاهی_مشروطه_پارلمانی
۲ بهمن ۱۴۰۳
@paniranist_party
در دوره احمدی‌نژاد گرچه وی با انعقاد قرارداد با کرسنت موافق بود ولی با تحریک روزنامه کیهان و فرستادن نامه جلیلی به رئیس جمهور وقت و ابراز این نظر که «شایسته نیست این قرارداد فسادآلود در دولت شما انجام شود، و ضرری که از محل لغو قرارداد می‌کنیم به یک میلیارد دلار هم نمی‌رسد.» قرارداد یک‌طرفه از سوی شرکت نفت ملغی اعلام شد.
اکنون میلیاردها دلار باید به خاطر خیانت عوامل حاکمیت از جیب مردم ایران به یک شرکت کوچک پرداخت شود.
عاملان این خیانت باید محاکمه شوند.
هیچ شخص یا نهادی مسئول بالای سر این دیوانگانی که به بهانه رقابت با یکدیگر مکرر به مردم زیان می‌رسانند نیست تا آنها را به صف کند.
#حاکم_خائن
#پادشاهی_مشروطه_پارلمانی
۲ بهمن ۱۴۰۳
@paniranist_party