پاینده ایران

چرا #نباید_بگوییم_دریای_خزر

«
«خزر نام تیره ای ددمنش، بیگانه و مهاجم از زردپوستان آلتاییک تبار بوده است.
نام راستین بزرگترین دریاچه گیتی، دریای مازندران یا دریای کاسپین می باشد.

نام دریای #کاسپین از نام تیره ی #کاسپی یا کاسی گرفته شده‌است که در کرانه‌های غربی و جنوب غربی این دریای سپنتا ساکن بوده‌اند. کاسپی ها یک تیره #ایرانی بوده اند. به باور زبانشناسان، نام شهر #قزوین نیز تازی گشته(معرب) کاسپین است.
#خزرها نام تیره ای بودند از آلتاییک های زرد پوست که در سده پنجم ترسایی(میلادی) از بیابان‌های خاوری آسیا و شمال چین برخاسته و به همراه هون‌ها به شمال قفقاز و بخشی از سرزمین #ایران آمده‌اند. خزرها به همراه دیگر تیره های بیابان‌گرد شمال قفقاز، در زمان #ساسانیان ، بارها و بارها به سرزمین ایران تاختند و سکونت بسیار کوتاهی در کناره های #دریای_مازندران داشتند که در بیشتر زمان به دست سپاه ساسانی از مرزهای ایران بیرون رانده می‌شدند. خزرها هم‍واره با #بیزانس بر ناهمسو ایران هم‌پیمان بودند. خزران در زمان #خسرو_انوشیروان پادشاه ایرانی، در سده ششم ترسایی در بخش میانی و جنوبی رود ولگا زندگی می‌کردند. آن‌ها در سده ششم در جریان لشکرکشی هراکلیوس امپراتور بیزانس در برابر ایران شرکت داشته اند.
ایلخانی خزرها از تیره گوناگون بوده و در سده نهم شامل بخش باختری قزاقستان، جنوب روسیه، بخشی از اوکراین و بخش هایی از قفقاز مانند داغستان، گرجستان و شبه جزیره کریمه می‌شد. خزرها در بیشتر زمان همدست امپراتوری بیزانس در برابر شاهنشاهی ساسانی و ایرانیان بوده‌اند.
با یورش تازیان و شکست خزرها در سال ۷۳۷ ترسایی و بازگشت به شهر آتیل در نزدیکی دلتای ولگا، کوه‌های قفقاز را همچون مرز جنوبی خود با تازیان پذیرفتند. فرمانروایان آنان پس از مدتی دین #یهود را برگزیدند تا مخالفت خود را با #اسلام و بیزانس، #مسیحی نشان دهند و آن انگیزه ای باشد برای ایستادگی در برابر ایشان.

پی نوشت:
دریای مازندران(کاسپین) برای ایران بوده و هست.‌ آنان چه اندیشه ای در سر دارند که دریای مازندران را واگذار کردند؟

به پاس هر وجب خاکی از این مُلک
چه بسیار است آن سرها که رفته

ز مستی بر سر هر قطعه زین خاک
چه بسیار است افسرها که رفته...»

(برگرفته از کانال تلگرامی کهن دیار)

@paniranist_party