Forwarded from Blackfishvoice (BFV)
به یادِ #کامران_محمدخانی ( #کارگر_کتاب_فروش )
رفیقِ جوان و جانِ پرشور، کامران محمدخانی، به زندگیِ خویش پایان داد. در شبکه‌‌های اجتماعی او را با نامِ "کارگر کتاب‌فروش" می‌شناختند که همواره از دغدغه‌های اجتماعی‌اش برای رفعِ نابرابری طبقاتی می‌نوشت و مخاطبان‌اش را به پرهیز از ذوب شدن در تبلیغات رسانه‌ای و اجتناب از ستیز با مهاجران افغانستانی دعوت می‌کرد.
از دست دادنِ معدود رفقایی که در این جوِّ مالامال ابتذال، رفقای دیگر را به خواندن، انديشيدن و خلافِ جریان شنا کردن، دعوت می‌کنند به قدرِ کافی هولناک است که نیازی به ناله‌های بی‌مایه‌‌‌‌‌ی رزمندگانِ مجازی با ترجیع‌بندِ "به‌جای کشتن خودت، مبارزه کن" نباشد؛ قریب به اتفاق این فاتحه‌خوانانِ سلحشور، نه درکی از هیبتِ خودکشی دارند و نه اساسا توانایی فهمِ ریشه‌های اجتماعی-اقتصادیِ تبدیل شدنِ خودکشی به اپیدمی؛ از همین‌روست که خیلی راهکاردان باشند، شماره‌ی اورژانس اجتماعی را زیر اخبار مربوط با خودکشی، درج می‌کنند و از انجامِ "وظیفه‌ی اجتماعی" دچار انزالِ دوپامین می‌گردند. (اگر در زندگی شخصی قاطبه‌ی این‌ها جستی بزنید، می‌بینید که ترول‌بازی مجازی و نوشتنِ وعده‌ی سرنگونی در چهارشنبه‌سوری در استوری اینستاگرام، نهایتِ رزم‌شان بوده است. البته که همین‌ها خود را شاقولِ "براندازی" می‌دانند.)
چندی پیش در متنی با عنوانِ " مقاومت در تاریکیِ نا-جامعه" نوشتیم:
خودکشی، به امری کاملا رایج و عادی تقلیل یافته و “فلانی خودش را کشت” چیزی بیش از یک جمله‌ی خبری بین گاز زدن به لقمه یا در فاصله‌ی پوک زدن به سیگار، نیست. در واقع، قاطبه‌ی نفوس از فروپاشی‌های روانی در رنج‌اند و خودکشی‌ها آمیزه‌ای “خودکشی‌ها آنومیک” یا ” فتالستیک” (به تعبیرِ دورکیم) شدهاند که یا مازادِ استیصال و انهدامِ اجتماعی‌اند یا ماحصل سرکوبِ بیشینه در تمامِ ساحاتِ زندگی فردی و اجتماعی؛ از کنترلِ پوشش بگیرید تا پادگان‌سازیِ عرصه‌ی آموزش و میلیتاریزه‌سازیِ خیابان."
در شرایطی از این‌دست، فهمِ خودکشی‌ها به‌عنوان رفتاری برآمده از "انتخاب فردی" همان‌قدر بی‌پایه است که توصیه‌ها/مواعظِ اخلاقی-انگیزشی برای جلوگیری از خودکشی.
انهدامِ اجتماعی، خودکشی را به یک ترجیح از میان "انتخاب‌های مرّجح" تقلیل داده است تا فرد به زوالِ تدریجی خود، سرعت بخشد. بیماریِ اجتماعی، درمانِ اجتماعی می‌طلبد اما شیوع فردمحوری-خودمحوری افسارگسیخته در غیابِ نزدیک به مطلق گروه‌های هم‌دل و هم‌فکر، کسانی که خود را برهوتِ امکان‌های رهایی می‌بینند، به رهایی از بارِ جان سوق می‌یابند؛ چه با سوءمصرف مواد مخدر و انتحار و چه با میلِ روزافزون به یاوه‌های آخرالزمانی و وعده‌های فاشیستی. در واقع جانِ آگاهِ به استیصال‌رسیده، برای اجتناب از سقوط در چنین ورطه‌ای، انتخار را برمی‌‌گزیند: حال آن‌که می‌توان با قدرت گفت، کمتر کسانی نظیر آنها که خویش را می‌کشند، مملو از شور زندگی هستند؛ گرچه شورِ آرمانی برای مشاهده‌ی بهره‌مند شدن همگان از "زندگی".
در نا-جامعه‌ی ایران، نزدیک به مطلقِ خودکشی‌ها، مازادِ زیستنِ در بحران هستند. در این شرایط، یگانه امکانِ بازتولید زندگی، تقویتِ گروه‌های دوستان حول موضوعات مختلف است و قطع نکردن ارتباط با افرادی که به‌‌طور خاص از شرایط آسیب دیده‌اند. بسیار دیده میشود که با بروز تمایل افراد به انزوای روزافرون، گروه‌های رفاقتی نیز با ادعایِ "احترام به تصمیم شخصی" فردِ آسیب‌دیده را رها می‌کنند. رها کردن دوستانِ آسیب‌دیده، حساس و کمال‌گرا در این برهوت، به‌معنای دست شستن از ابتدایی‌ترین اصولِ مبارزه با پلیدیِ حاکم است؛ خاصه در شرایطی که جبهه‌های تبهکاران هر روز بیش از دیروز خود را با تقویت می‌کنند.
رفقایِ خسته‌تان را تنها نگذارید و اگر از میل به انتحار گفتند، از موضع عقلِ کل، ادله‌‌ی فلسفی برای ردِ میل او دست و پا نکنید. شنونده باشید و با هم‌دلی راهی جمعی برای غلبه بر استیصال پیدا کنید. سرپا نگاه داشتنِ گروه‌های رفاقت، سیاسی‌ترین کاری‌ست که در این وضعیتِ نفرت‌انگیزِ حاکم می‌توانید انجام دهید.
@Blackfishvoice1
رفیقِ جوان و جانِ پرشور، کامران محمدخانی، به زندگیِ خویش پایان داد. در شبکه‌‌های اجتماعی او را با نامِ "کارگر کتاب‌فروش" می‌شناختند که همواره از دغدغه‌های اجتماعی‌اش برای رفعِ نابرابری طبقاتی می‌نوشت و مخاطبان‌اش را به پرهیز از ذوب شدن در تبلیغات رسانه‌ای و اجتناب از ستیز با مهاجران افغانستانی دعوت می‌کرد.
از دست دادنِ معدود رفقایی که در این جوِّ مالامال ابتذال، رفقای دیگر را به خواندن، انديشيدن و خلافِ جریان شنا کردن، دعوت می‌کنند به قدرِ کافی هولناک است که نیازی به ناله‌های بی‌مایه‌‌‌‌‌ی رزمندگانِ مجازی با ترجیع‌بندِ "به‌جای کشتن خودت، مبارزه کن" نباشد؛ قریب به اتفاق این فاتحه‌خوانانِ سلحشور، نه درکی از هیبتِ خودکشی دارند و نه اساسا توانایی فهمِ ریشه‌های اجتماعی-اقتصادیِ تبدیل شدنِ خودکشی به اپیدمی؛ از همین‌روست که خیلی راهکاردان باشند، شماره‌ی اورژانس اجتماعی را زیر اخبار مربوط با خودکشی، درج می‌کنند و از انجامِ "وظیفه‌ی اجتماعی" دچار انزالِ دوپامین می‌گردند. (اگر در زندگی شخصی قاطبه‌ی این‌ها جستی بزنید، می‌بینید که ترول‌بازی مجازی و نوشتنِ وعده‌ی سرنگونی در چهارشنبه‌سوری در استوری اینستاگرام، نهایتِ رزم‌شان بوده است. البته که همین‌ها خود را شاقولِ "براندازی" می‌دانند.)
چندی پیش در متنی با عنوانِ " مقاومت در تاریکیِ نا-جامعه" نوشتیم:
خودکشی، به امری کاملا رایج و عادی تقلیل یافته و “فلانی خودش را کشت” چیزی بیش از یک جمله‌ی خبری بین گاز زدن به لقمه یا در فاصله‌ی پوک زدن به سیگار، نیست. در واقع، قاطبه‌ی نفوس از فروپاشی‌های روانی در رنج‌اند و خودکشی‌ها آمیزه‌ای “خودکشی‌ها آنومیک” یا ” فتالستیک” (به تعبیرِ دورکیم) شدهاند که یا مازادِ استیصال و انهدامِ اجتماعی‌اند یا ماحصل سرکوبِ بیشینه در تمامِ ساحاتِ زندگی فردی و اجتماعی؛ از کنترلِ پوشش بگیرید تا پادگان‌سازیِ عرصه‌ی آموزش و میلیتاریزه‌سازیِ خیابان."
در شرایطی از این‌دست، فهمِ خودکشی‌ها به‌عنوان رفتاری برآمده از "انتخاب فردی" همان‌قدر بی‌پایه است که توصیه‌ها/مواعظِ اخلاقی-انگیزشی برای جلوگیری از خودکشی.
انهدامِ اجتماعی، خودکشی را به یک ترجیح از میان "انتخاب‌های مرّجح" تقلیل داده است تا فرد به زوالِ تدریجی خود، سرعت بخشد. بیماریِ اجتماعی، درمانِ اجتماعی می‌طلبد اما شیوع فردمحوری-خودمحوری افسارگسیخته در غیابِ نزدیک به مطلق گروه‌های هم‌دل و هم‌فکر، کسانی که خود را برهوتِ امکان‌های رهایی می‌بینند، به رهایی از بارِ جان سوق می‌یابند؛ چه با سوءمصرف مواد مخدر و انتحار و چه با میلِ روزافزون به یاوه‌های آخرالزمانی و وعده‌های فاشیستی. در واقع جانِ آگاهِ به استیصال‌رسیده، برای اجتناب از سقوط در چنین ورطه‌ای، انتخار را برمی‌‌گزیند: حال آن‌که می‌توان با قدرت گفت، کمتر کسانی نظیر آنها که خویش را می‌کشند، مملو از شور زندگی هستند؛ گرچه شورِ آرمانی برای مشاهده‌ی بهره‌مند شدن همگان از "زندگی".
در نا-جامعه‌ی ایران، نزدیک به مطلقِ خودکشی‌ها، مازادِ زیستنِ در بحران هستند. در این شرایط، یگانه امکانِ بازتولید زندگی، تقویتِ گروه‌های دوستان حول موضوعات مختلف است و قطع نکردن ارتباط با افرادی که به‌‌طور خاص از شرایط آسیب دیده‌اند. بسیار دیده میشود که با بروز تمایل افراد به انزوای روزافرون، گروه‌های رفاقتی نیز با ادعایِ "احترام به تصمیم شخصی" فردِ آسیب‌دیده را رها می‌کنند. رها کردن دوستانِ آسیب‌دیده، حساس و کمال‌گرا در این برهوت، به‌معنای دست شستن از ابتدایی‌ترین اصولِ مبارزه با پلیدیِ حاکم است؛ خاصه در شرایطی که جبهه‌های تبهکاران هر روز بیش از دیروز خود را با تقویت می‌کنند.
رفقایِ خسته‌تان را تنها نگذارید و اگر از میل به انتحار گفتند، از موضع عقلِ کل، ادله‌‌ی فلسفی برای ردِ میل او دست و پا نکنید. شنونده باشید و با هم‌دلی راهی جمعی برای غلبه بر استیصال پیدا کنید. سرپا نگاه داشتنِ گروه‌های رفاقت، سیاسی‌ترین کاری‌ست که در این وضعیتِ نفرت‌انگیزِ حاکم می‌توانید انجام دهید.
@Blackfishvoice1
🟣 اعتصاب غذای زندانیان سیاسی بند ۶/۱ زندان وکیل‌آباد مشهد در اعتراض به اعدام‌های اخیر
بنا بر گزارش خانواده‌های زندانیان، جمعی از زندانیان سیاسی و عقیدتی محبوس در بند ۶/۱ زندان وکیل‌آباد مشهد از روز گذشته، سه‌شنبه ۱۹ فروردین، در اعتراض به اعدام پنج زندانی اهل سنت در همین بند، دست به اعتصاب غذا زده‌اند.
همچنین گزارش شده که ۱۳ زندانی دیگر در این بند، با گذشت بیش از یک سال از بازداشت‌شان، از هرگونه تماس تلفنی یا ملاقات با خانواده‌های خود محروم هستند و اکنون در واکنش به ادامه این وضعیت به اعتصاب غذا پیوسته‌اند.
وضعیت سلامت، درمان، بهداشت و تغذیه‌ی تمامی زندانیان زن و مرد این زندان در وضعیت بحرانی قرار دارد و محرومیت از تماس تلفنی، ملاقات و حق برخورداری از وکیل نیز شرایط را برای زندانیان سیاسی و عقیدتی این زندان، فاجعه‌بار کرده است.
#قیام_علیه_اعدام
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
بنا بر گزارش خانواده‌های زندانیان، جمعی از زندانیان سیاسی و عقیدتی محبوس در بند ۶/۱ زندان وکیل‌آباد مشهد از روز گذشته، سه‌شنبه ۱۹ فروردین، در اعتراض به اعدام پنج زندانی اهل سنت در همین بند، دست به اعتصاب غذا زده‌اند.
همچنین گزارش شده که ۱۳ زندانی دیگر در این بند، با گذشت بیش از یک سال از بازداشت‌شان، از هرگونه تماس تلفنی یا ملاقات با خانواده‌های خود محروم هستند و اکنون در واکنش به ادامه این وضعیت به اعتصاب غذا پیوسته‌اند.
وضعیت سلامت، درمان، بهداشت و تغذیه‌ی تمامی زندانیان زن و مرد این زندان در وضعیت بحرانی قرار دارد و محرومیت از تماس تلفنی، ملاقات و حق برخورداری از وکیل نیز شرایط را برای زندانیان سیاسی و عقیدتی این زندان، فاجعه‌بار کرده است.
#قیام_علیه_اعدام
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
🟣 یورش به منزل و پروندهسازی امنیتی علیه لیلا مقدسی و رضا غلامحسینی در بندرعباس
روز سوم بهمن ۱۴۰۳ ماموران امنیتی سپاه به منزل لیلا مقدسی، مدرس زبان فرانسه و همسرش رضا غلامحسینی، زندانی سیاسی سابق در بندرعباس یورش بردند. پس از تفتیش منزل، رضا غلامحسینی بازداشت و هر دو آنان در شعبه ۱۰ بازپرسی دادسرای بندرعباس به «تبلیغ علیه نظام» و «اهانت به رهبری» متهم شدند.
از مصادیق اتهامی و پروندهسازی علیه ایشان، اطلاعی در دست نیست.
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
روز سوم بهمن ۱۴۰۳ ماموران امنیتی سپاه به منزل لیلا مقدسی، مدرس زبان فرانسه و همسرش رضا غلامحسینی، زندانی سیاسی سابق در بندرعباس یورش بردند. پس از تفتیش منزل، رضا غلامحسینی بازداشت و هر دو آنان در شعبه ۱۰ بازپرسی دادسرای بندرعباس به «تبلیغ علیه نظام» و «اهانت به رهبری» متهم شدند.
از مصادیق اتهامی و پروندهسازی علیه ایشان، اطلاعی در دست نیست.
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
🟣 اعظم آهوقلندر جهت اجرای حکم شلاق احضار شد
به گزارش خبرگزاری هرانا: «اعظم آهوقلندر، جهت اجرای محکومیت ۳۰ ضربه شلاق تعزیری و جزای نقدی، توسط شعبه پنج اجرای احکام دادسرای شهرستان فردیس احضار شد. از وی خواسته شده ظرف مدت ۱۰ روز از زمان صدور ابلاغیه، در این شعبه حاضر شود.
پیشتر در تاریخ ۶ آذرماه سال گذشته، اعظم آهو قلندر در یک پرونده مشترک به همراه سه متهم دیگر از بابت اتهامات تشکیل و سردستگی گروه مجرمانه با هدف برهم زدن امنیت کشور و عضویت در دسته یا گروه با هدف بر هم زدن امنیت کشور مجموعا به ۱۴ سال و ۱۰ ماه حبس و مجازات های تکمیلی محکوم شدند».
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
به گزارش خبرگزاری هرانا: «اعظم آهوقلندر، جهت اجرای محکومیت ۳۰ ضربه شلاق تعزیری و جزای نقدی، توسط شعبه پنج اجرای احکام دادسرای شهرستان فردیس احضار شد. از وی خواسته شده ظرف مدت ۱۰ روز از زمان صدور ابلاغیه، در این شعبه حاضر شود.
پیشتر در تاریخ ۶ آذرماه سال گذشته، اعظم آهو قلندر در یک پرونده مشترک به همراه سه متهم دیگر از بابت اتهامات تشکیل و سردستگی گروه مجرمانه با هدف برهم زدن امنیت کشور و عضویت در دسته یا گروه با هدف بر هم زدن امنیت کشور مجموعا به ۱۴ سال و ۱۰ ماه حبس و مجازات های تکمیلی محکوم شدند».
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
بيدارزنى
Photo
🟣 مادر شایگان (فاطمه سعیدی) مادر دادخواه و از مبارزان فدایی خلق درگذشت
ساعاتی پیش، مادر شایگان، از مادران دادخواه و مبارزان سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران در پاریس درگذشت.
او فقط مادر نادر شایگان، ناصر و ارژنگ (دانه و جوانه) نبود، بلکه مبارزی آگاه بود که پس از جان‌باختن فرزندان‌اش نیز هرگز از آرمان‌های انسانی و مبارزاتی‌اش فاصله نگرفت.
وی در بهمن ۱۳۵۲ در مشهد دستگیر شد. شرح شکنجه‌های قرون‌وسطایی و مقاومت بی‌بدیل این مادر، بارها در تاریخ مکتوب مبارزات این سازمان و از زبان خود او منتشر شده است. شکنجه‌هایی که برای دستگاه عریض و طویل امنیتی پهلوی و جمهوری اسلامی - هر یک به فرم و تاکتیکی- جز برای ارعاب، سرکوب و تحکیم قدرت، نبوده و نیست.
مرگ مادر شایگان و بررسی کارنامه‌ی مبارزاتی وی، غمی سترگ و تاکیدی بر تاریخ جنبش دادخواهی در ایران است.
مادرانی که در سال‌های قبل از انقلاب، فرزندانشان در راه مبارزه با رژیم پهلوی جان باختند -نظیر مادر شایگان و یا مادر زیبرم، مادر آل‌آقا، مادر پنجه‌شاهی، مادر سلاحی، مادر کلانتری و… که تصویری از آنان در ۲۸ مرداد ۱۳۵۹ در بندر انزلی و سالگرد جان‌باختن احمد زیبرم، ضمیمه شده است، تنها بخشی از مادرانی هستند که پس از کشتار زندانیان سیاسی و چپ در نخستین سال‌های روی کار آمدن جمهوری اسلامی نیز به دیگر مادران ملحق شدند.
پیشتر #بیدارزنی در مصاحبه با منصوره بهکیش، عضو «مادران و خانواده‌های دادخواه خاوران» و «گروه مادران پارک لاله ایران» (خاوران، خفته در دامن‌ات، طوفان زمان / پرونده‌ی ویژه‌ی بررسی ۴ دهه دادخواهی زنان در ایران /
https://bidarzani.com/44062(
پیرامون این مهم به گفتگو با ایشان پرداخته بود: «جمع ما؛ مادران و خانواده‌های خاوران با تعدادی از مادران و خانواده‌های فعال که عزیزانشان در زمان شاه زندانی بودند یا کشته شدند نیز ارتباط نزدیکی داشتند و تعدادی از آنها در جلوی زندان‌ها در زمان شاه با همدیگر آشنا شدند. زنده‌یاد مادر آل آقا تا زمان زنده بودنش فعالانه در مراسم‌های ما حضور داشت و ما نیز در مراسم‌های وی و خانواده‌اش حضور داشتیم. زنده‌یاد مادر پنجه‌شاهی نیز با تعدادی از مادران و خانواده‌های خاوران ارتباط نزدیکی داشت از جمله با خانواده ما و در مراسم‌های همدیگر نیز شرکت می‌کردیم. مادر کلانتری که آرزوی سلامتی برایشان دارم نیز یار و همراه همیشگی ما بوده و ما نیز همراه او در مراسم‌ها و دیگر نشست‌های دوستانه بوده‌ایم…».
⚪️ به امید تحقق آزادی، برابری و دادخواهی
#مادران_دادخواه
#نه_می‌بخشیم_نه_فراموش_می‌کنیم
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
ساعاتی پیش، مادر شایگان، از مادران دادخواه و مبارزان سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران در پاریس درگذشت.
او فقط مادر نادر شایگان، ناصر و ارژنگ (دانه و جوانه) نبود، بلکه مبارزی آگاه بود که پس از جان‌باختن فرزندان‌اش نیز هرگز از آرمان‌های انسانی و مبارزاتی‌اش فاصله نگرفت.
وی در بهمن ۱۳۵۲ در مشهد دستگیر شد. شرح شکنجه‌های قرون‌وسطایی و مقاومت بی‌بدیل این مادر، بارها در تاریخ مکتوب مبارزات این سازمان و از زبان خود او منتشر شده است. شکنجه‌هایی که برای دستگاه عریض و طویل امنیتی پهلوی و جمهوری اسلامی - هر یک به فرم و تاکتیکی- جز برای ارعاب، سرکوب و تحکیم قدرت، نبوده و نیست.
مرگ مادر شایگان و بررسی کارنامه‌ی مبارزاتی وی، غمی سترگ و تاکیدی بر تاریخ جنبش دادخواهی در ایران است.
مادرانی که در سال‌های قبل از انقلاب، فرزندانشان در راه مبارزه با رژیم پهلوی جان باختند -نظیر مادر شایگان و یا مادر زیبرم، مادر آل‌آقا، مادر پنجه‌شاهی، مادر سلاحی، مادر کلانتری و… که تصویری از آنان در ۲۸ مرداد ۱۳۵۹ در بندر انزلی و سالگرد جان‌باختن احمد زیبرم، ضمیمه شده است، تنها بخشی از مادرانی هستند که پس از کشتار زندانیان سیاسی و چپ در نخستین سال‌های روی کار آمدن جمهوری اسلامی نیز به دیگر مادران ملحق شدند.
پیشتر #بیدارزنی در مصاحبه با منصوره بهکیش، عضو «مادران و خانواده‌های دادخواه خاوران» و «گروه مادران پارک لاله ایران» (خاوران، خفته در دامن‌ات، طوفان زمان / پرونده‌ی ویژه‌ی بررسی ۴ دهه دادخواهی زنان در ایران /
https://bidarzani.com/44062(
پیرامون این مهم به گفتگو با ایشان پرداخته بود: «جمع ما؛ مادران و خانواده‌های خاوران با تعدادی از مادران و خانواده‌های فعال که عزیزانشان در زمان شاه زندانی بودند یا کشته شدند نیز ارتباط نزدیکی داشتند و تعدادی از آنها در جلوی زندان‌ها در زمان شاه با همدیگر آشنا شدند. زنده‌یاد مادر آل آقا تا زمان زنده بودنش فعالانه در مراسم‌های ما حضور داشت و ما نیز در مراسم‌های وی و خانواده‌اش حضور داشتیم. زنده‌یاد مادر پنجه‌شاهی نیز با تعدادی از مادران و خانواده‌های خاوران ارتباط نزدیکی داشت از جمله با خانواده ما و در مراسم‌های همدیگر نیز شرکت می‌کردیم. مادر کلانتری که آرزوی سلامتی برایشان دارم نیز یار و همراه همیشگی ما بوده و ما نیز همراه او در مراسم‌ها و دیگر نشست‌های دوستانه بوده‌ایم…».
⚪️ به امید تحقق آزادی، برابری و دادخواهی
#مادران_دادخواه
#نه_می‌بخشیم_نه_فراموش_می‌کنیم
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
Forwarded from کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام
🔴 با پیوستن بند زنان زندان زاهدان و زندان ازبرم لاهیجان به کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» این کارزار در هفته شصت و چهارم به ۴۰ زندان گسترش یافت.
🔸حکومت درمانده ولایت فقیه که اکنون در باتلاق بحران‌های داخلی و بین‌الملی گرفتار شده برای جلوگیری از خیزش‌های مردمی طبق روال همیشگی اعدام‌ها را تشدید کرده؛ بطوری که تنها در روزهای ۱۹ و ۲۰ فروردین به ترتیب ۱۱ و ۱۸ زندانی را اعدام کرده‌است.
در این میان ۵ زندانی سیاسی _عقیدتی با اسامی مالک علی فدایی نسب، فرهاد شاکری، تاج‌محمد خرمالی، عبدالرحمن گرگیج و عبدالحکیم عظیم گرگیج در زندان وکیل آباد مشهد پس از ۱۰ سال زندان و شکنجه به دار آویخته شدند.
علاوه بر این صبح روز دوشنبه ۲۵ فروردین، یک زندانی بلوچ ۲۲ ساله به نام علی دهانی که در آبان ۱۴۰۱ در جریان اعتراضات سراسری مردم ایران، بعد از کشتار بی‌رحمانه نزدیک به ۱۰۰ تن از مردم در جمعه خونین زاهدان و خاش، به اتهام کشتن چهار تن از مأموران حکومتی در شهرستان بمپور بدون حق دادرسی عادلانه در زندان مرکزی زاهدان اعدام شد.
همچنین یک زندانی کودک مجرم، با نام کوچک بهزاد در زندان گنبدکاووس که در زمان ارتکاب جرم زیر سن قانونی بود، به دار آویخته شد.
از روز ۱۹ فروردین تا ۲۵ فروردین تعداد زندانیان اعدام شده بلوچ، بالغ بر ۱۸ زندانی بوده است.
ابعاد گسترده نقض فاحش حقوق بشر در ایران که روزانه شاهد آن هستیم هشداری جدی برای جامعه و فعالان حقوق‌بشری و نهادهای بین‌المللی است که هرگونه بی‌عملی و نادیده انگاری با این حکومت مستبد باعث گرفتن جان مردم ستمدیده و زندانیان بیشتری میشود.
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» که در این هفته با پیوستن جمعی از زندانیان زن در زندان زاهدان و همچنین زندان ازبرم لاهیجان به ۴۰ زندان گسترش پیدا کرده است، با آنچه که در توان دارد علیه حکم غیرانسانی اعدام، ایستادگی و مقاومت می‌کند و از تمامی نهاد‌ها و سازمان‌های حقوق بشری و سیاسی بین‌المللی می‌خواهد که صدای مردم و زندانیان در ایران باشند ؛ زیرا که دهها زندانی سیاسی، عقیدتی و هزاران زندانی با جرایم عمومی زیر حکم اعدام هستند که از حداقل حق دادرسی منصفانه محروم بوده و هستند.
🔸کارزار ضمن تشکر صمیمانه از حمایت‌ها، از تمام حامیان و مخالفان اعدام می‌خواهد با دنبال کردن گزارش‌های هفتگی در کانال تلگرامی و پیوستن به اینستاگرام کارزار ما را بیش از پیش یاری نمایند.
آدرس صفحه رسمی اینستاگرام کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام:
https://www.instagram.com/no_to_execution_tuesdays
🔹لازم به ذکر است گزارش‌های هفتگی کارزار هر سه‌شنبه راس ساعت ده صبح به وقت ایران در کانال تلگرامی کارزار منتشر خواهد شد.
آدرس کانال رسمی تلگرامی کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام:
https://t.me/No_To_Execution_Tuesdays
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» سه‌شنبه ۲۶ فروردین ۱۴۰۴ در ۴۰ زندان زیر برای شصت و چهارمین هفته اعتصاب غذا می‌کنند:
زندان اوین (بند زنان، بند ۴و ۸)، زندان قزلحصار (واحد ۳و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خورین ورامین، زندان چوبیندر قزوین، زندان اراک، زندان خرم آباد، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)، زندان نظام شیراز، زندان عادل آباد شیراز(بند زنان و مردان)، زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بم، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان جوین، زندان وکیل آباد مشهد، زندان گنبدکاووس، زندان قائمشهر، زندان رشت (بند مردان و زنان )، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان دیزل آباد کرمانشاه، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان میاندوآب، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران و زندان زاهدان (بند زنان) و زندان ازبرم لاهیجان
سه‌شنبه ۲۶ فروردین ۱۴۰۴
هفته شصت و چهارم
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
🔸حکومت درمانده ولایت فقیه که اکنون در باتلاق بحران‌های داخلی و بین‌الملی گرفتار شده برای جلوگیری از خیزش‌های مردمی طبق روال همیشگی اعدام‌ها را تشدید کرده؛ بطوری که تنها در روزهای ۱۹ و ۲۰ فروردین به ترتیب ۱۱ و ۱۸ زندانی را اعدام کرده‌است.
در این میان ۵ زندانی سیاسی _عقیدتی با اسامی مالک علی فدایی نسب، فرهاد شاکری، تاج‌محمد خرمالی، عبدالرحمن گرگیج و عبدالحکیم عظیم گرگیج در زندان وکیل آباد مشهد پس از ۱۰ سال زندان و شکنجه به دار آویخته شدند.
علاوه بر این صبح روز دوشنبه ۲۵ فروردین، یک زندانی بلوچ ۲۲ ساله به نام علی دهانی که در آبان ۱۴۰۱ در جریان اعتراضات سراسری مردم ایران، بعد از کشتار بی‌رحمانه نزدیک به ۱۰۰ تن از مردم در جمعه خونین زاهدان و خاش، به اتهام کشتن چهار تن از مأموران حکومتی در شهرستان بمپور بدون حق دادرسی عادلانه در زندان مرکزی زاهدان اعدام شد.
همچنین یک زندانی کودک مجرم، با نام کوچک بهزاد در زندان گنبدکاووس که در زمان ارتکاب جرم زیر سن قانونی بود، به دار آویخته شد.
از روز ۱۹ فروردین تا ۲۵ فروردین تعداد زندانیان اعدام شده بلوچ، بالغ بر ۱۸ زندانی بوده است.
ابعاد گسترده نقض فاحش حقوق بشر در ایران که روزانه شاهد آن هستیم هشداری جدی برای جامعه و فعالان حقوق‌بشری و نهادهای بین‌المللی است که هرگونه بی‌عملی و نادیده انگاری با این حکومت مستبد باعث گرفتن جان مردم ستمدیده و زندانیان بیشتری میشود.
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» که در این هفته با پیوستن جمعی از زندانیان زن در زندان زاهدان و همچنین زندان ازبرم لاهیجان به ۴۰ زندان گسترش پیدا کرده است، با آنچه که در توان دارد علیه حکم غیرانسانی اعدام، ایستادگی و مقاومت می‌کند و از تمامی نهاد‌ها و سازمان‌های حقوق بشری و سیاسی بین‌المللی می‌خواهد که صدای مردم و زندانیان در ایران باشند ؛ زیرا که دهها زندانی سیاسی، عقیدتی و هزاران زندانی با جرایم عمومی زیر حکم اعدام هستند که از حداقل حق دادرسی منصفانه محروم بوده و هستند.
🔸کارزار ضمن تشکر صمیمانه از حمایت‌ها، از تمام حامیان و مخالفان اعدام می‌خواهد با دنبال کردن گزارش‌های هفتگی در کانال تلگرامی و پیوستن به اینستاگرام کارزار ما را بیش از پیش یاری نمایند.
آدرس صفحه رسمی اینستاگرام کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام:
https://www.instagram.com/no_to_execution_tuesdays
🔹لازم به ذکر است گزارش‌های هفتگی کارزار هر سه‌شنبه راس ساعت ده صبح به وقت ایران در کانال تلگرامی کارزار منتشر خواهد شد.
آدرس کانال رسمی تلگرامی کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام:
https://t.me/No_To_Execution_Tuesdays
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» سه‌شنبه ۲۶ فروردین ۱۴۰۴ در ۴۰ زندان زیر برای شصت و چهارمین هفته اعتصاب غذا می‌کنند:
زندان اوین (بند زنان، بند ۴و ۸)، زندان قزلحصار (واحد ۳و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خورین ورامین، زندان چوبیندر قزوین، زندان اراک، زندان خرم آباد، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)، زندان نظام شیراز، زندان عادل آباد شیراز(بند زنان و مردان)، زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بم، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان جوین، زندان وکیل آباد مشهد، زندان گنبدکاووس، زندان قائمشهر، زندان رشت (بند مردان و زنان )، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان دیزل آباد کرمانشاه، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان میاندوآب، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران و زندان زاهدان (بند زنان) و زندان ازبرم لاهیجان
سه‌شنبه ۲۶ فروردین ۱۴۰۴
هفته شصت و چهارم
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
Telegram
کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام
کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام
No to Execution Tuesdays Campaign
تماس با ادمین در تلگرام:
@no_to_execution_admin
تماس با ادمین در جی‌میل:
ntetc1402@gmail.com
No to Execution Tuesdays Campaign
تماس با ادمین در تلگرام:
@no_to_execution_admin
تماس با ادمین در جی‌میل:
ntetc1402@gmail.com
بيدارزنى
Photo
🟣 انتقال سروه پورمحمدی به زندان سنندج
سروه پورمحمدی، مدرس زبان کوردی و از اعضای هیئت مدیره انجمن فرهنگی-اجتماعی «نوژین»، برای اجرای حکم ۵ سال حبس تعزیری روانه زندان سنندج شد.
به گزارش شبکه حقوق بشر کردستان: «در روزهای گذشته وی برای اجرای حکم حبس به اجرای احکام دادسرای عمومی و انقلاب سنندج احضار شده بود. او روز ۳۰ فروردین ۱۴۰۴ پس از مراجعه به اجرای احکام، روانه زندان سنندج شد.
وی پیشتر در آبان ۱۴۰۲ توسط شعبه اول دادگاه انقلاب سنندج شعبه اول دادگاه انقلاب سنندج به ریاست قاضی کرمی به اتهام «تشکیل یا عضویت در دسته یا جمعیت به قصد بر هم زدن امنیت کشور» به ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شد. این حکم در آذر ۱۴۰۳ در دادگاه تجدیدنظر استان کردستان به ۵ سال حبس تعزیری تبدیل شد.
سروه پورمحمدی در تاریخ ۹ بهمن ۱۴۰۱ در حین پیگیری وضعیت تعدادی از اعضای بازداشت شده انجمن نوژین در دادگاه انقلاب سنندج توسط نیروهای امنیتی بازداشت و در تاریخ ۲۴ بهمن با قرار وثیقه به صورت موقت از زندان سنندج آزاد شد».
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
سروه پورمحمدی، مدرس زبان کوردی و از اعضای هیئت مدیره انجمن فرهنگی-اجتماعی «نوژین»، برای اجرای حکم ۵ سال حبس تعزیری روانه زندان سنندج شد.
به گزارش شبکه حقوق بشر کردستان: «در روزهای گذشته وی برای اجرای حکم حبس به اجرای احکام دادسرای عمومی و انقلاب سنندج احضار شده بود. او روز ۳۰ فروردین ۱۴۰۴ پس از مراجعه به اجرای احکام، روانه زندان سنندج شد.
وی پیشتر در آبان ۱۴۰۲ توسط شعبه اول دادگاه انقلاب سنندج شعبه اول دادگاه انقلاب سنندج به ریاست قاضی کرمی به اتهام «تشکیل یا عضویت در دسته یا جمعیت به قصد بر هم زدن امنیت کشور» به ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شد. این حکم در آذر ۱۴۰۳ در دادگاه تجدیدنظر استان کردستان به ۵ سال حبس تعزیری تبدیل شد.
سروه پورمحمدی در تاریخ ۹ بهمن ۱۴۰۱ در حین پیگیری وضعیت تعدادی از اعضای بازداشت شده انجمن نوژین در دادگاه انقلاب سنندج توسط نیروهای امنیتی بازداشت و در تاریخ ۲۴ بهمن با قرار وثیقه به صورت موقت از زندان سنندج آزاد شد».
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
🟣 زهرا شهناز طبری فعال سیاسی ساکن رشت بازداشت و به زندان لاکان منتقل شد.
زهرا شهناز طبری حدودا شصت ساله، اخیرا به اتهام تبلیغ علیه نظام، با یورش ماموران امنیتی در منزل خود بازداشت و به زندان لاکان رشت منتقل شده است.
ماموران امنیتی پس از دستگیری، تمامی وسایل الکترونیکی و ارتباطی وی و دخترش را نیز ضبط کردند.
شهناز طبری پیش از این نیز سابقه بازداشت و محکومیت داشته و دوران محکومیت خود را با پابند گذرانده است. علی‌رغم این موضوع، او نیز در رسته‌ی زندانیانی است که خبری از آنها در اختیار رسانه‌ها قرار نگرفته و در زندان‌های مختلف کشور در حال گذران حبس‌اند.
⚪️ تصویری از این زندانی سیاسی در نیست و او هم‌اینک در بند قرنطینه زندان لاکان رشت است.
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
زهرا شهناز طبری حدودا شصت ساله، اخیرا به اتهام تبلیغ علیه نظام، با یورش ماموران امنیتی در منزل خود بازداشت و به زندان لاکان رشت منتقل شده است.
ماموران امنیتی پس از دستگیری، تمامی وسایل الکترونیکی و ارتباطی وی و دخترش را نیز ضبط کردند.
شهناز طبری پیش از این نیز سابقه بازداشت و محکومیت داشته و دوران محکومیت خود را با پابند گذرانده است. علی‌رغم این موضوع، او نیز در رسته‌ی زندانیانی است که خبری از آنها در اختیار رسانه‌ها قرار نگرفته و در زندان‌های مختلف کشور در حال گذران حبس‌اند.
⚪️ تصویری از این زندانی سیاسی در نیست و او هم‌اینک در بند قرنطینه زندان لاکان رشت است.
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
🟣 انتقال گلنوش نصیری و فریده مرادی به زندان وکیل‌آباد مشهد
گلنوش نصیری و فریده مرادی، شهروندان بهائی ساکن مشهد، جهت تحمل دوران محکومیت خود بازداشت و به زندان وکیل آباد این شهر منتقل شدند.
⚪️ تاکنون در زندان‌های اصفهان، وکیل‌آباد مشهد و اوین در تهران، بیشترین تعداد زندانیان بهایی حضور دارند.
طی چند روز گذشته، این دو زن بهائی پس از حضور در واحد اجرای احکام دادسرای مشهد، برای تحمل هشت ماه حبس خود بازداشت و به زندان وکیل آباد این شهر منتقل شدند.
پیشتر نیز در اصفهان، طی سه بازداشت گروهی گسترده، تعداد ۵۰ زن بهایی با توقیف اموال، پروندهسازی امنیتی و صدور احکام طولانی‌مدت حبس مواجه شدند.
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
گلنوش نصیری و فریده مرادی، شهروندان بهائی ساکن مشهد، جهت تحمل دوران محکومیت خود بازداشت و به زندان وکیل آباد این شهر منتقل شدند.
⚪️ تاکنون در زندان‌های اصفهان، وکیل‌آباد مشهد و اوین در تهران، بیشترین تعداد زندانیان بهایی حضور دارند.
طی چند روز گذشته، این دو زن بهائی پس از حضور در واحد اجرای احکام دادسرای مشهد، برای تحمل هشت ماه حبس خود بازداشت و به زندان وکیل آباد این شهر منتقل شدند.
پیشتر نیز در اصفهان، طی سه بازداشت گروهی گسترده، تعداد ۵۰ زن بهایی با توقیف اموال، پروندهسازی امنیتی و صدور احکام طولانی‌مدت حبس مواجه شدند.
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
Forwarded from کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام
کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام
Photo
پیوستن زندان بهبهان به کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در شصت‌وپنجمین هفته
اعدام جنایتکارانه‌ی زندانی سیاسی حمید حسین‌نژاد حیدرانلو و صدور حکم اعدام برای زندانی سیاسی پژمان سلطانی
حکومت اعدامی و مستبد ایران، هر زمان که با بن‌بست مواجه میشود، سرکوب علیه مردم را تشدید می‌کند. نوک تیز این سرکوب‌ها معمولاً متوجه زندانیان دست‌بسته و بی‌پناهی است که با احکام ضدانسانی اعدام، جانشان را می‌گیرد.
اعدام جنایتکارانه‌ی حمید حسین‌نژاد حیدرانلو، زندانی سیاسی ۴۰ ساله و پدر سه فرزند که در فروردین ۱۴۰۲ بازداشت و به‌شدت شکنجه شده بود، یکی از اقدامات ضدانسانی رژیم علیه مردم ایران به شمار می‌آید. او تحت شکنجه‌های شدید، ناچار به اعتراف علیه خود و امضای برگه‌هایی شد که بازجویان از پیش آماده کرده بودند.
از ابتدای سال جاری، دست‌کم ۸۸ نفر - از جمله ۵ زن، ۷ زندانی سیاسی و ۲ کودک‌مجرم - اعدام شدهاند. این آمار در مقایسه با سال گذشته چند برابر افزایش یافته که می‌توان آن را نشانه‌ای از وضعیت انفجاری جامعه دانست.
در روزهای اخیر نیز، پژمان سلطانی، زندانی سیاسی اهل بوکان که در جریان اعتراضات ۱۴۰۱ بازداشت شده بود، به اعدام محکوم شد.
این حجم از کشتار زندانیان و اجرای احکام اعدام در ایران، گویای وحشت عمیق حکومت از خیزش‌ها و اعتراضات اجتماعی است. این یک هشدار جدی به جامعه‌ی بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری است تا در برابر حکومت جانیان ایران سکوت نکنند و با اقدامات عملی و مؤثر، با این اعدام‌های غیرانسانی مقابله کنند.
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» به آگاهی عموم مردم می‌رساند که از این هفته، جمعی از زندانیان زندان بهبهان نیز در اعتراض به احکام اعدام، به این کارزار پیوسته‌اند و هر سه‌شنبه، همراه با دیگر زندانیان، دست به اعتصاب غذا خواهند زد.
روز سه‌شنبه ۲ اردیبهشت ۱۴۰۴، زندانیان در ۴۰ زندان کشور، برای شصت‌وپنجمین هفته‌ی متوالی، در اعتصاب غذا شرکت خواهند کرد. این زندان‌ها عبارت‌اند از:
زندان اوین (بند زنان، بند ۴ و ۸)، زندان قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خورین ورامین، زندان چوبیندر قزوین، زندان اراک، زندان خرم‌آباد، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)، زندان نظام شیراز، زندان عادل‌آباد شیراز (بند زنان و مردان)، زندان زاهدان (بند زنان)، زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بم، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان مشهد، زندان گنبدکاووس، زندان قائمشهر، زندان رشت (بند مردان و زنان)، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان ازبرم لاهیجان، زندان دیزل‌آباد کرمانشاه، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان میاندوآب، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران و زندان بهبهان.
سه‌شنبه، ۲ اردیبهشت ۱۴۰۴
هفته‌ی شصت‌وپنجم
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
اعدام جنایتکارانه‌ی زندانی سیاسی حمید حسین‌نژاد حیدرانلو و صدور حکم اعدام برای زندانی سیاسی پژمان سلطانی
حکومت اعدامی و مستبد ایران، هر زمان که با بن‌بست مواجه میشود، سرکوب علیه مردم را تشدید می‌کند. نوک تیز این سرکوب‌ها معمولاً متوجه زندانیان دست‌بسته و بی‌پناهی است که با احکام ضدانسانی اعدام، جانشان را می‌گیرد.
اعدام جنایتکارانه‌ی حمید حسین‌نژاد حیدرانلو، زندانی سیاسی ۴۰ ساله و پدر سه فرزند که در فروردین ۱۴۰۲ بازداشت و به‌شدت شکنجه شده بود، یکی از اقدامات ضدانسانی رژیم علیه مردم ایران به شمار می‌آید. او تحت شکنجه‌های شدید، ناچار به اعتراف علیه خود و امضای برگه‌هایی شد که بازجویان از پیش آماده کرده بودند.
از ابتدای سال جاری، دست‌کم ۸۸ نفر - از جمله ۵ زن، ۷ زندانی سیاسی و ۲ کودک‌مجرم - اعدام شدهاند. این آمار در مقایسه با سال گذشته چند برابر افزایش یافته که می‌توان آن را نشانه‌ای از وضعیت انفجاری جامعه دانست.
در روزهای اخیر نیز، پژمان سلطانی، زندانی سیاسی اهل بوکان که در جریان اعتراضات ۱۴۰۱ بازداشت شده بود، به اعدام محکوم شد.
این حجم از کشتار زندانیان و اجرای احکام اعدام در ایران، گویای وحشت عمیق حکومت از خیزش‌ها و اعتراضات اجتماعی است. این یک هشدار جدی به جامعه‌ی بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری است تا در برابر حکومت جانیان ایران سکوت نکنند و با اقدامات عملی و مؤثر، با این اعدام‌های غیرانسانی مقابله کنند.
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» به آگاهی عموم مردم می‌رساند که از این هفته، جمعی از زندانیان زندان بهبهان نیز در اعتراض به احکام اعدام، به این کارزار پیوسته‌اند و هر سه‌شنبه، همراه با دیگر زندانیان، دست به اعتصاب غذا خواهند زد.
روز سه‌شنبه ۲ اردیبهشت ۱۴۰۴، زندانیان در ۴۰ زندان کشور، برای شصت‌وپنجمین هفته‌ی متوالی، در اعتصاب غذا شرکت خواهند کرد. این زندان‌ها عبارت‌اند از:
زندان اوین (بند زنان، بند ۴ و ۸)، زندان قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خورین ورامین، زندان چوبیندر قزوین، زندان اراک، زندان خرم‌آباد، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)، زندان نظام شیراز، زندان عادل‌آباد شیراز (بند زنان و مردان)، زندان زاهدان (بند زنان)، زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بم، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان مشهد، زندان گنبدکاووس، زندان قائمشهر، زندان رشت (بند مردان و زنان)، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان ازبرم لاهیجان، زندان دیزل‌آباد کرمانشاه، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان میاندوآب، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران و زندان بهبهان.
سه‌شنبه، ۲ اردیبهشت ۱۴۰۴
هفته‌ی شصت‌وپنجم
#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
بيدارزنى
Photo
🟣 محرومیت از درمان مریم اکبری‌منفرد در زندان قرچک
مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی محبوس در زندان قرچک ورامین، با وجود وضعیت جسمانی نامناسب و تاکید پزشکان مبنی بر ضرورت انجام فوری عمل جراحی کمر و زانو، کماکان از رسیدگی تخصصی پزشکی محروم مانده است.
خبرگزاری هرانا به نقل از خانواده‌ی این زندانی سیاسی گزارش داده است: «مریم علاوه بر ابتلا به کم‌کاری تیروئید، در دوران حبس به عارضه‌ای در ناحیه کبد دچار شده است. او از دردهای مزمن زانو و کمر نیز رنج می‌برد. اخیرا پنج پزشک متخصص، از جمله جراح مغز و اعصاب، ارتوپد و پزشکان پزشکی قانونی، بر ضرورت انجام فوری جراحی کمر و زانوی وی تاکید کرده‌اند. در ماه‌های اخیر، او به طور مکرر دچار بی‌حسی در ناحیه پا شده و چندین مرتبه نیز دچار اختلال ناگهانی در عملکرد زانو شده است؛ علائمی که پیشتر پزشکان نسبت به آن هشدار داده بودند. بدیهی است تاخیر در درمان، منجر به آسیب‌های شدید در حفره‌های عصبی و بروز صدمات نخاعی او شده است. همچنین، با وجود ارسال مجدد پرونده پزشکی مریم به پزشکی قانونی و نگرانی‌های جدی نسبت به پیشرفت بیماری، تاکنون هیچ‌گونه پاسخی در خصوص ضرورت انجام جراحی از سوی مراجع ذی‌ربط به وی یا وکیلش ارائه نشده است».
مریم اکبری منفرد، در تاریخ ۱ آبان ۱۴۰۳ - پس از پایان ۱۵ سال حبس بدون حتی یک روز مرخصی - از زندان سمنان جهت اجرای محکومیت دو سال حبس دیگر، به زندان قرچک ورامین منتقل شد.
⚪️ جان و سلامت مریم اکبری‌منفرد در خطر است. بدیهی است که مسئولیت این کارشکنی عیان با سازمان امور زندان‌ها، #صغری_خدادادی رئیس زندان قرچک ورامین، قوه قضاییه و تمامی نیروها و ارگان‌های امنیتی و اطلاعاتی است.
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی محبوس در زندان قرچک ورامین، با وجود وضعیت جسمانی نامناسب و تاکید پزشکان مبنی بر ضرورت انجام فوری عمل جراحی کمر و زانو، کماکان از رسیدگی تخصصی پزشکی محروم مانده است.
خبرگزاری هرانا به نقل از خانواده‌ی این زندانی سیاسی گزارش داده است: «مریم علاوه بر ابتلا به کم‌کاری تیروئید، در دوران حبس به عارضه‌ای در ناحیه کبد دچار شده است. او از دردهای مزمن زانو و کمر نیز رنج می‌برد. اخیرا پنج پزشک متخصص، از جمله جراح مغز و اعصاب، ارتوپد و پزشکان پزشکی قانونی، بر ضرورت انجام فوری جراحی کمر و زانوی وی تاکید کرده‌اند. در ماه‌های اخیر، او به طور مکرر دچار بی‌حسی در ناحیه پا شده و چندین مرتبه نیز دچار اختلال ناگهانی در عملکرد زانو شده است؛ علائمی که پیشتر پزشکان نسبت به آن هشدار داده بودند. بدیهی است تاخیر در درمان، منجر به آسیب‌های شدید در حفره‌های عصبی و بروز صدمات نخاعی او شده است. همچنین، با وجود ارسال مجدد پرونده پزشکی مریم به پزشکی قانونی و نگرانی‌های جدی نسبت به پیشرفت بیماری، تاکنون هیچ‌گونه پاسخی در خصوص ضرورت انجام جراحی از سوی مراجع ذی‌ربط به وی یا وکیلش ارائه نشده است».
مریم اکبری منفرد، در تاریخ ۱ آبان ۱۴۰۳ - پس از پایان ۱۵ سال حبس بدون حتی یک روز مرخصی - از زندان سمنان جهت اجرای محکومیت دو سال حبس دیگر، به زندان قرچک ورامین منتقل شد.
⚪️ جان و سلامت مریم اکبری‌منفرد در خطر است. بدیهی است که مسئولیت این کارشکنی عیان با سازمان امور زندان‌ها، #صغری_خدادادی رئیس زندان قرچک ورامین، قوه قضاییه و تمامی نیروها و ارگان‌های امنیتی و اطلاعاتی است.
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
🟣 محکومیت بیان صالحیان، پزشک داخلی، به ۸ ماه حبس تعزیری
بیان صالحیان، پزشک داخلی ساکن سقز، از سوی دادگاه انقلاب این شهر به اتهام تبلیغ علیه نظام به ۸ ماه حبس تعزیری محکوم شد.
به گزارش دادبان: «این پزشک و فعال اجتماعی، پیشتر نیز در خلال قیام ژینا بازداشت شده بود».
فعالیت در فضای مجازی از مصادیق عملی انتساب اتهام تبلیغ علیه نظام علیه این پزشک و فعال اجتماعی بوده است.
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
بیان صالحیان، پزشک داخلی ساکن سقز، از سوی دادگاه انقلاب این شهر به اتهام تبلیغ علیه نظام به ۸ ماه حبس تعزیری محکوم شد.
به گزارش دادبان: «این پزشک و فعال اجتماعی، پیشتر نیز در خلال قیام ژینا بازداشت شده بود».
فعالیت در فضای مجازی از مصادیق عملی انتساب اتهام تبلیغ علیه نظام علیه این پزشک و فعال اجتماعی بوده است.
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
🟣 تداوم بازداشت عاطفه حسنی در زندان کچویی کرج
عاطفه حسنی، خواهر محمد حسنی، زندانی سیاسی محبوس در ندامتگاه مرکزی کرج، بیش از سه ماه است که به صورت بلاتکلیف در زندان کچویی کرج نگهداری میشود.
وی بیش از ۱۱۰ روز است که در وضعیت بازداشت موقت به‌سر می‌برد. او با اتهام عضویت در گروه‌های مخالف نظام مواجه شده است و با این حال، پرونده قضایی او همچنان در وضعیت بلاتکلیفی قرار دارد و تاکنون دادگاهی برای رسیدگی به اتهاماتش تشکیل نشده است.
⚪️ تصویری از این زندانی منتشر نشده است.
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
عاطفه حسنی، خواهر محمد حسنی، زندانی سیاسی محبوس در ندامتگاه مرکزی کرج، بیش از سه ماه است که به صورت بلاتکلیف در زندان کچویی کرج نگهداری میشود.
وی بیش از ۱۱۰ روز است که در وضعیت بازداشت موقت به‌سر می‌برد. او با اتهام عضویت در گروه‌های مخالف نظام مواجه شده است و با این حال، پرونده قضایی او همچنان در وضعیت بلاتکلیفی قرار دارد و تاکنون دادگاهی برای رسیدگی به اتهاماتش تشکیل نشده است.
⚪️ تصویری از این زندانی منتشر نشده است.
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
🟣 ژیلا زهتاب مقدم جهت تحمل حبس راهی زندان اوین شد
روز شنبه ۶ اردیبهشت ماه، ژیلا زهتاب‌مقدم، فعال مدنی ساکن تهران پس از مراجعه به شعبه اجرای احکام دادسرای اوین بازداشت و جهت تحمل دوران محکومیت یک سال حبس خود به زندان اوین منتقل شد.
وی پیشتر توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بود و نهایتا پس از اتمام مراحل بازجویی در تاریخ ۱۸ مهر ۱۴۰۳، به بند زنان زندان اوین منتقل شده بود.
وی متولد ۱۳۵۹ است و در یکی از شعب دادسرای اوین از بابت اتهامات تبلیغ علیه نظام، توهین به رهبری، تشویش اذهان عمومی و اجتماع و تبانی مورد تفهیم اتهام قرار گرفته بود. در نهایت او چندی بعد با دریافت ابلاغیه ای از دادسرای مذکور از اتهامات تشویش اذهان عمومی و اجتماع و تبانی تبرئه شد.
⚪️ تصویری از این زندانی، منتشر نشده است.
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
روز شنبه ۶ اردیبهشت ماه، ژیلا زهتاب‌مقدم، فعال مدنی ساکن تهران پس از مراجعه به شعبه اجرای احکام دادسرای اوین بازداشت و جهت تحمل دوران محکومیت یک سال حبس خود به زندان اوین منتقل شد.
وی پیشتر توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بود و نهایتا پس از اتمام مراحل بازجویی در تاریخ ۱۸ مهر ۱۴۰۳، به بند زنان زندان اوین منتقل شده بود.
وی متولد ۱۳۵۹ است و در یکی از شعب دادسرای اوین از بابت اتهامات تبلیغ علیه نظام، توهین به رهبری، تشویش اذهان عمومی و اجتماع و تبانی مورد تفهیم اتهام قرار گرفته بود. در نهایت او چندی بعد با دریافت ابلاغیه ای از دادسرای مذکور از اتهامات تشویش اذهان عمومی و اجتماع و تبانی تبرئه شد.
⚪️ تصویری از این زندانی، منتشر نشده است.
#ژن_ژيان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani