Forwarded from Blackfishvoice (BFV)
Blackfishvoice (BFV)
Photo
گسترش کارزار #سه_شنبه_های_نه_به_اعدام در نوزدهمین هفته؛ پیوستن ۸ زندانی سیاسی-عقیدتی واحد ۳ زندان قزلحصار به #کارزار_نه_به_اعدام
طی چندماه اخیر به دنبال موج اعدام‌ها که تیغ برنده آن برگردن زندانیان عادی نشسته بود، در تاریخ ۹ بهمن ۱۴۰۲ جمعی از زندانیان عادی قزلحصار با تشریح شرایط خود، از همه زندانیان در زندانهای سراسر کشور درخواست همراهی و حمایت کردند. این شرایط مرگبار زندانیان عادی، توسط انبوهی از زندانیان سیاسی در زندانهای مختلف مورد توجه و حمایت قرار گرفت. چرا که از نظر زندانیان سیاسی کاملا واضح بود که اعدام زندانیان سیاسی مقدمه اجرای اعدامهای بیشتر درمیان زندانیان عادی و اعدام زندانیان عادی وسیله‌ای برای سرکوب و ارعاب همه اقشار جامعه و لاپوشانی اعدامهای سیاسی است؛ لذا بلافاصله استمداد زندانیان عادی از بقیه زندانیان ابتدا توسط زندانیان سیاسی قزلحصار وسپس سایر زندانیان مورد اجابت قرار گرفت.
در شرایطی که زندانیان عادی سالن هفت واحد یک قزلحصار هم در هفته گذشته طی یک فیلم چند دقیقه‌ای از انبوه اعدام‌ها (هفته‌ای ۱۰-۲۰ اعدام) خبردادند...شرایط زندان‌ها و اعدام‌ها عینی‌تر شد.
از طرفی طی ماه‌های اخیر زندانیان اعتصابی به طور متناوب به قتل‌عام زندانیان اهل سنت هم پرداخته و نسبت به اعدام هشدار داده بودند اما متاسفانه قاسم آبسته، داوود عبدالهی، ایوب کریمی، فرهاد سلیمی، انور خضری و خسرو بشارت اعدام شدند و تنها بازمانده این پرونده کامران شیخه که در خطر اجرای حکم اعدام است به دلایل نامعلوم به تازگی از زندان قزلحصار به زندان مهاباد منتقل شده‌است.
در هفته نوزدهم کارزار، زندانیان عقیدتی_سیاسی اهل سنت و همبندیان این زندانیانِ جان‌باخته در واحد ۳ زندان قزلحصار، در پیامی به کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام اعلام کرده‌اند به کارزار می‌پیوندند.
اسامی آنها به شرح زیر است:
فریدون ذاکری نسب، صلاح‌الدین ضیایی، عیدو شه‌بخش، سلیمان شه‌بخش، عبدالغنی شه‌بخش، محمد صالح زیادالله، عبدالله وریا، عبدالکریم قنبرزهی
لازم به ذکر است که این زندانیان در شرایطی غیر انسانی در سالنی مشهور به "سوئیت" (انفرادی‌های مخصوص زندانیان زیر حکم اعدام) نگهداری می‌شوند. خاصه اینکه چهار تن از این زندانیان یعنی آقایان: عیدو شه‌بخش، عبدالغنی شه‌بخش، سلیمان شه‌بخش وعبدالکریم قنبرزهی، هم‌اکنون محکوم به اعدام و در معرض اجرای حکم هستند.
درحال حاضر زندانیان در زندانهای قزلحصار، اوین، مرکزی کرج، خرم‌آباد، خوی و نقده سه‌شنبه ۱۵ خرداد ۱۴۰۳ برای نوزدهمین هفته است که هر سه‌شنبه در این «کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، اعتصاب غذا می‌کنند. زندانیان اعتصابی در این زندان‌ها خواستار توجه به وضعیت این زندانیان و حمایت از آنها هستند.
#جمهوری_اعدام
#قاسم_آبسته، #داوود_عبدالهی، #ایوب_کریمی، #فرهاد_سلیمی، #انور_خضری #خسرو_بشارت
#کامران_شیخه #مهاباد
#زندان_قزلحصار #زندان_اوین #قیام_علیه_اعدام #اعدام_قتل_عمد_دولتی_است #علیه_بی_تفاوتی
@Blackfishvoice1
طی چندماه اخیر به دنبال موج اعدام‌ها که تیغ برنده آن برگردن زندانیان عادی نشسته بود، در تاریخ ۹ بهمن ۱۴۰۲ جمعی از زندانیان عادی قزلحصار با تشریح شرایط خود، از همه زندانیان در زندانهای سراسر کشور درخواست همراهی و حمایت کردند. این شرایط مرگبار زندانیان عادی، توسط انبوهی از زندانیان سیاسی در زندانهای مختلف مورد توجه و حمایت قرار گرفت. چرا که از نظر زندانیان سیاسی کاملا واضح بود که اعدام زندانیان سیاسی مقدمه اجرای اعدامهای بیشتر درمیان زندانیان عادی و اعدام زندانیان عادی وسیله‌ای برای سرکوب و ارعاب همه اقشار جامعه و لاپوشانی اعدامهای سیاسی است؛ لذا بلافاصله استمداد زندانیان عادی از بقیه زندانیان ابتدا توسط زندانیان سیاسی قزلحصار وسپس سایر زندانیان مورد اجابت قرار گرفت.
در شرایطی که زندانیان عادی سالن هفت واحد یک قزلحصار هم در هفته گذشته طی یک فیلم چند دقیقه‌ای از انبوه اعدام‌ها (هفته‌ای ۱۰-۲۰ اعدام) خبردادند...شرایط زندان‌ها و اعدام‌ها عینی‌تر شد.
از طرفی طی ماه‌های اخیر زندانیان اعتصابی به طور متناوب به قتل‌عام زندانیان اهل سنت هم پرداخته و نسبت به اعدام هشدار داده بودند اما متاسفانه قاسم آبسته، داوود عبدالهی، ایوب کریمی، فرهاد سلیمی، انور خضری و خسرو بشارت اعدام شدند و تنها بازمانده این پرونده کامران شیخه که در خطر اجرای حکم اعدام است به دلایل نامعلوم به تازگی از زندان قزلحصار به زندان مهاباد منتقل شده‌است.
در هفته نوزدهم کارزار، زندانیان عقیدتی_سیاسی اهل سنت و همبندیان این زندانیانِ جان‌باخته در واحد ۳ زندان قزلحصار، در پیامی به کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام اعلام کرده‌اند به کارزار می‌پیوندند.
اسامی آنها به شرح زیر است:
فریدون ذاکری نسب، صلاح‌الدین ضیایی، عیدو شه‌بخش، سلیمان شه‌بخش، عبدالغنی شه‌بخش، محمد صالح زیادالله، عبدالله وریا، عبدالکریم قنبرزهی
لازم به ذکر است که این زندانیان در شرایطی غیر انسانی در سالنی مشهور به "سوئیت" (انفرادی‌های مخصوص زندانیان زیر حکم اعدام) نگهداری می‌شوند. خاصه اینکه چهار تن از این زندانیان یعنی آقایان: عیدو شه‌بخش، عبدالغنی شه‌بخش، سلیمان شه‌بخش وعبدالکریم قنبرزهی، هم‌اکنون محکوم به اعدام و در معرض اجرای حکم هستند.
درحال حاضر زندانیان در زندانهای قزلحصار، اوین، مرکزی کرج، خرم‌آباد، خوی و نقده سه‌شنبه ۱۵ خرداد ۱۴۰۳ برای نوزدهمین هفته است که هر سه‌شنبه در این «کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، اعتصاب غذا می‌کنند. زندانیان اعتصابی در این زندان‌ها خواستار توجه به وضعیت این زندانیان و حمایت از آنها هستند.
#جمهوری_اعدام
#قاسم_آبسته، #داوود_عبدالهی، #ایوب_کریمی، #فرهاد_سلیمی، #انور_خضری #خسرو_بشارت
#کامران_شیخه #مهاباد
#زندان_قزلحصار #زندان_اوین #قیام_علیه_اعدام #اعدام_قتل_عمد_دولتی_است #علیه_بی_تفاوتی
@Blackfishvoice1
Forwarded from شوراهای صنفی دانشجویان کشور
🔴 جنگ علیه زنان در دانشگاه و جامعه
گزارشی از شیوه تقابل با دانشجویان زن دانشگاه تهران طی سالهای اخیر
#سرکوب_فراگیر
#زن_زندگی_آزادی
#دانشگاه_تهران
5⃣2⃣6⃣0⃣
🆔 @senfi_uni_iran
گزارشی از شیوه تقابل با دانشجویان زن دانشگاه تهران طی سالهای اخیر
#سرکوب_فراگیر
#زن_زندگی_آزادی
#دانشگاه_تهران
5⃣2⃣6⃣0⃣
🆔 @senfi_uni_iran
Telegraph
🔴 جنگ علیه زنان در دانشگاه و جامعه
🔴 #جنگ_علیه_زنان در دانشگاه و جامعه علی‌رغم حضور همیشگی نیروهای گشت ارشاد در جامعه در دهه‌های اخیر، بعد از پایان شرایط استثنایی کرونا در اواخر سال 1400، فشارها و کیفیت حضور این نیروها دچار تغییری محسوس شد. اعتراض و نبرد در لحظه‌لحظه زیست روزمره بیشتر و بیشتر…
🟣 تداوم بازداشت سوسن حسن‌زاده، مدرس زبان کوردی در اداره اطلاعات ارومیه
به گزارش شبکه حقوق بشر کردستان: «با گذشت ۱۹ روز از بازداشت سوسن حسن‌زاده، فعال مدنی و مدرس زبان کوردی، وی همچنان بدون حق ملاقات با خانواده و «تماس با وکیل» در بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه به‌سر می‌برد.
یک منبع مطلع در این‌باره به شبکه حقوق بشر کردستان گفت: «از زمان بازداشت سوسن حسن‌زاده تا امروز، وی تنها یک بار تماس تلفنی کوتاهی با خانواده‌اش داشته و از نگهداری خود در سلول انفرادی یک بازداشتگاه امنیتی در ارومیه خبر داده است».
سوسن حسن‌زاده، اهل بوکان در تاریخ ۲۶ اردیبهشت در یکی از خیابان‌های این شهر توسط نیروهای امنیتی به شکل خشونت‌آمیزی بازداشت شد.
وی که دارای ۱۷ سال سابقه تدریس زبان کوردی در شهر بوکان و روستاهای اطراف آن است در سالهای گذشته بارها به دلیل فعالیت‌های خود از سوی نهادهای امنیتی احضار و مورد بازجویی قرار گرفته است.
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
به گزارش شبکه حقوق بشر کردستان: «با گذشت ۱۹ روز از بازداشت سوسن حسن‌زاده، فعال مدنی و مدرس زبان کوردی، وی همچنان بدون حق ملاقات با خانواده و «تماس با وکیل» در بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه به‌سر می‌برد.
یک منبع مطلع در این‌باره به شبکه حقوق بشر کردستان گفت: «از زمان بازداشت سوسن حسن‌زاده تا امروز، وی تنها یک بار تماس تلفنی کوتاهی با خانواده‌اش داشته و از نگهداری خود در سلول انفرادی یک بازداشتگاه امنیتی در ارومیه خبر داده است».
سوسن حسن‌زاده، اهل بوکان در تاریخ ۲۶ اردیبهشت در یکی از خیابان‌های این شهر توسط نیروهای امنیتی به شکل خشونت‌آمیزی بازداشت شد.
وی که دارای ۱۷ سال سابقه تدریس زبان کوردی در شهر بوکان و روستاهای اطراف آن است در سالهای گذشته بارها به دلیل فعالیت‌های خود از سوی نهادهای امنیتی احضار و مورد بازجویی قرار گرفته است.
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
بيدارزنى
Photo
🟣 اقوام درجه یک رئیس حفاظت زندان قزلحصار، مامور تعرض به همسر یکی از زندانیان به بهانه بازرسی بودند
بنا بر اطلاع منابع موثق از زندان قزلحصار، ماموران زنی که در هفته گذشته به بهانه‌ی بازرسی، نسبت به همسر یکی از زندانیان سیاسی اقدام به توهین، تحقیر و تعرض جنسی کردند، "فاطمه سادات‌رسول" و "زهرا سادات‌رسول" نام دارند. این دو مامور از اقوام نزدیک «سادات‌رسول» رئیس حفاظت زندان قزلحصار هستند؛ همچنین یکی دیگر از اقوام رییس حفاظت، به نام «اسدالله سادات‌رسول» نیز در قسمت بازرسی خانواده زندانیان مشغول به کار است که در آزار و اذیت خانواده زندانیان نقشِ موثری ایفا می‌کند.
اشتغال این تعداد از اعضای خانواده رییس حفاظت زندان در بخش بازرسی، سوالات و ابهاماتی را درباره چگونگی ورود روزانه انواع مواد مخدر در حجم بالا به این زندان ایجاد کرده است.
سادات‌رسول، رییس حفاظت زندان قزلحصار در تصاویر فیلم دومی که از زندانیان واحد یک بیرون آمد، دیده می‌شود.
به گفته منابع موثق در زندان قزلحصار، این شخص بیش از نه سال است که در مقام رییس حفاظت زندان قزلحصار مشغول به کار بوده و علاوه بر فاطمه و زهرا سادات‌رسول تعداد بسیاری از اعضای خانواده و بستگان نزدیک خود را نیز در این زندان مشغول به کار کرده است.
طی سالیان اخیر، شکایات و اعتراض‌های زندانیان و خانواده‌های آنها به بازرسی سازمان زندان‌ها و قوه قضاییه در خصوص رفتارهای غیرانسانی و هتک حرمت خانواده‌ها و... توسط این شخص و اقوام درجه یک شاغل به کار وی در زندان قزلحصار، هیچ نتیجه‌ای در بر نداشته است.
⚪️ لازم به ذکر است زندانیان سیاسی قزلحصار در هجده هفته گذشته، هر سه‌شنبه در اعتراض به اعدام‌ها در اعتصاب غذا بوده‌اند و به دلیل مشارکت در کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» تحت فشار زندان و نیروهای امنیتی قرار دارند.
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
بنا بر اطلاع منابع موثق از زندان قزلحصار، ماموران زنی که در هفته گذشته به بهانه‌ی بازرسی، نسبت به همسر یکی از زندانیان سیاسی اقدام به توهین، تحقیر و تعرض جنسی کردند، "فاطمه سادات‌رسول" و "زهرا سادات‌رسول" نام دارند. این دو مامور از اقوام نزدیک «سادات‌رسول» رئیس حفاظت زندان قزلحصار هستند؛ همچنین یکی دیگر از اقوام رییس حفاظت، به نام «اسدالله سادات‌رسول» نیز در قسمت بازرسی خانواده زندانیان مشغول به کار است که در آزار و اذیت خانواده زندانیان نقشِ موثری ایفا می‌کند.
اشتغال این تعداد از اعضای خانواده رییس حفاظت زندان در بخش بازرسی، سوالات و ابهاماتی را درباره چگونگی ورود روزانه انواع مواد مخدر در حجم بالا به این زندان ایجاد کرده است.
سادات‌رسول، رییس حفاظت زندان قزلحصار در تصاویر فیلم دومی که از زندانیان واحد یک بیرون آمد، دیده می‌شود.
به گفته منابع موثق در زندان قزلحصار، این شخص بیش از نه سال است که در مقام رییس حفاظت زندان قزلحصار مشغول به کار بوده و علاوه بر فاطمه و زهرا سادات‌رسول تعداد بسیاری از اعضای خانواده و بستگان نزدیک خود را نیز در این زندان مشغول به کار کرده است.
طی سالیان اخیر، شکایات و اعتراض‌های زندانیان و خانواده‌های آنها به بازرسی سازمان زندان‌ها و قوه قضاییه در خصوص رفتارهای غیرانسانی و هتک حرمت خانواده‌ها و... توسط این شخص و اقوام درجه یک شاغل به کار وی در زندان قزلحصار، هیچ نتیجه‌ای در بر نداشته است.
⚪️ لازم به ذکر است زندانیان سیاسی قزلحصار در هجده هفته گذشته، هر سه‌شنبه در اعتراض به اعدام‌ها در اعتصاب غذا بوده‌اند و به دلیل مشارکت در کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» تحت فشار زندان و نیروهای امنیتی قرار دارند.
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
Forwarded from ديد‌بان آزار
🔹بیانیه جمعی از کنشگران مدنی و فعالان فمینیست در اعتراض به محاکمه نرگس محمدی
🔹روایتگری مقاومت است
سرکوب زنان در خانه، خیابان، بازداشتگاه، زندان و ... همواره با تعرض و آزار جنسی به هم آمیخته بوده است؛ ابزاری برای ترساندن، سرکوب مضاعف و حذف زنان از عرصه‌‌های فعالیت اجتماعی و سیاسی. در برابر این هجوم، روایت کردن و شهادت دادن به آزار و خشونتی که رخ داده، همواره راهی برای مقاومت بوده است. راهی که نه تنها هویت خشونت‌بار آزارگر را آشکار می‌کند، بلکه موجب به‌هم رسیدن و پیوند‌خوردن روایات زنان و ساختن شبکه‌های مقاومت میان آنها نیز می‌شود. این روایات ممکن است برآمده از تجربه‌های فردی باشد یا جمعی، از تجربه دیگری یا از کنار هم قرار‌دادن تکه‌های زندگی افراد مختلف. از‌این‌رو، شاهد آزار جنسی بودن و البته با رضایت و میل خود فرد، روایت این آزار را برای دیگران، در رسانه‌ها یا به هر شیوه‌ای منتشر و بازگوکردن یکی از مقاومت‌های فمینیستی لازم و تاثیرگذار در جامعه‌ای است که خشونت جنسی در عمیق‌ترین لایه‌های سرکوب و حفظ قدرت آن حضور دارد. در زندان و یا در جریان بازداشت، این مسئله حیاتی‌تر هم می‌شود؛ چراکه در بسیاری از مواقع آنکه خشونت دیده، امکان فردی بازگویی تجربه‌اش را ندارد. بنابراین زندانیان تبدیل به حافظه و روایتگر یکدیگر می‌شوند و این پیوند برای زندان‌بان‌‌ها، خشونت‌گران و عاملان سرکوب، وحشت‌آور است.
روایات نرگس محمدی از خشونت‌های جنسی علیه زنان بازداشت‌شده و محبوس، از جمله گواهی‌های فمینیستی است در برابر سرکوب. او بارها خشونت‌های رفته بر تن زنان زندانی را علنی کرده است؛ از تعرض جنسی و ضرب‌وشتم گرفته تا تهدید به تجاوز. حالا او قرار است به دلیل انتشار همین روایات به اتهام «نشر اکاذیب» محاکمه شود و خواستار برگزاری دادگاه به‌صورت علنی است تا دیگر شاهدان خشونت‌های جنسی نیز امکان حضور و شهادت‌دادن را داشته باشند. طرح عناوین اتهامی بی‌اساس چون «نشر اکاذیب» و «تبلیغ علیه نظام» علیه نرگس محمدی، در پی بی‌اعتبارسازی سنت مقاومت از طریق روایت کردن و شهادت دادن و انکار خشونت‌های رخ‌داده است.
بسیاری از از ما، امضاکنندگان این متن، خود به‌عنوان روزنامه‌نگار، فعال حقوق بشر، فعال فمینیست و ... در جریان جنبش «زن، زندگی، آزادی»، روایات افرادی که توسط نیروهای حکومتی مورد خشونت جنسی قرار گرفته‌اند را شنیده، ثبت و منتشر کرده و برخی این خشونت‌ها را در زندان و بازداشتگاه و بازجویی‌ها زیسته‌ایم؛ خشونت‌هایی که باور داریم نباید از خاطرات جمعی ما حذف شوند. ما هم‌صدا با دیگر زندانیان بند زنان زندان اوین، محاکمه مجدد نرگس محمدی را محکوم میکنیم و معتقدیم خشونت جنسی به‌طور سیستماتیک و به‌عنوان ابزار حذف و سرکوب علیه معترضان بازداشت‌شده استفاده شده است. ما همگام با بند زنان زندان اوین، کنارِ راویان حقیقت ایستاده‌ایم و همچنان به ثبت و بازگویی روایات آزار جنسی بازداشت‌شدگان این سال‌ها، از دهه ۶۰ تاکنون ادامه می‌دهیم. ما حافظ و حافظه روایات این خشونت‌ها می‌مانیم.
مشاهده اسامی امضاکنندگان:
https://forms.gle/E23xhYyKe1rvVq2V7
@harasswatch
🔹روایتگری مقاومت است
سرکوب زنان در خانه، خیابان، بازداشتگاه، زندان و ... همواره با تعرض و آزار جنسی به هم آمیخته بوده است؛ ابزاری برای ترساندن، سرکوب مضاعف و حذف زنان از عرصه‌‌های فعالیت اجتماعی و سیاسی. در برابر این هجوم، روایت کردن و شهادت دادن به آزار و خشونتی که رخ داده، همواره راهی برای مقاومت بوده است. راهی که نه تنها هویت خشونت‌بار آزارگر را آشکار می‌کند، بلکه موجب به‌هم رسیدن و پیوند‌خوردن روایات زنان و ساختن شبکه‌های مقاومت میان آنها نیز می‌شود. این روایات ممکن است برآمده از تجربه‌های فردی باشد یا جمعی، از تجربه دیگری یا از کنار هم قرار‌دادن تکه‌های زندگی افراد مختلف. از‌این‌رو، شاهد آزار جنسی بودن و البته با رضایت و میل خود فرد، روایت این آزار را برای دیگران، در رسانه‌ها یا به هر شیوه‌ای منتشر و بازگوکردن یکی از مقاومت‌های فمینیستی لازم و تاثیرگذار در جامعه‌ای است که خشونت جنسی در عمیق‌ترین لایه‌های سرکوب و حفظ قدرت آن حضور دارد. در زندان و یا در جریان بازداشت، این مسئله حیاتی‌تر هم می‌شود؛ چراکه در بسیاری از مواقع آنکه خشونت دیده، امکان فردی بازگویی تجربه‌اش را ندارد. بنابراین زندانیان تبدیل به حافظه و روایتگر یکدیگر می‌شوند و این پیوند برای زندان‌بان‌‌ها، خشونت‌گران و عاملان سرکوب، وحشت‌آور است.
روایات نرگس محمدی از خشونت‌های جنسی علیه زنان بازداشت‌شده و محبوس، از جمله گواهی‌های فمینیستی است در برابر سرکوب. او بارها خشونت‌های رفته بر تن زنان زندانی را علنی کرده است؛ از تعرض جنسی و ضرب‌وشتم گرفته تا تهدید به تجاوز. حالا او قرار است به دلیل انتشار همین روایات به اتهام «نشر اکاذیب» محاکمه شود و خواستار برگزاری دادگاه به‌صورت علنی است تا دیگر شاهدان خشونت‌های جنسی نیز امکان حضور و شهادت‌دادن را داشته باشند. طرح عناوین اتهامی بی‌اساس چون «نشر اکاذیب» و «تبلیغ علیه نظام» علیه نرگس محمدی، در پی بی‌اعتبارسازی سنت مقاومت از طریق روایت کردن و شهادت دادن و انکار خشونت‌های رخ‌داده است.
بسیاری از از ما، امضاکنندگان این متن، خود به‌عنوان روزنامه‌نگار، فعال حقوق بشر، فعال فمینیست و ... در جریان جنبش «زن، زندگی، آزادی»، روایات افرادی که توسط نیروهای حکومتی مورد خشونت جنسی قرار گرفته‌اند را شنیده، ثبت و منتشر کرده و برخی این خشونت‌ها را در زندان و بازداشتگاه و بازجویی‌ها زیسته‌ایم؛ خشونت‌هایی که باور داریم نباید از خاطرات جمعی ما حذف شوند. ما هم‌صدا با دیگر زندانیان بند زنان زندان اوین، محاکمه مجدد نرگس محمدی را محکوم میکنیم و معتقدیم خشونت جنسی به‌طور سیستماتیک و به‌عنوان ابزار حذف و سرکوب علیه معترضان بازداشت‌شده استفاده شده است. ما همگام با بند زنان زندان اوین، کنارِ راویان حقیقت ایستاده‌ایم و همچنان به ثبت و بازگویی روایات آزار جنسی بازداشت‌شدگان این سال‌ها، از دهه ۶۰ تاکنون ادامه می‌دهیم. ما حافظ و حافظه روایات این خشونت‌ها می‌مانیم.
مشاهده اسامی امضاکنندگان:
https://forms.gle/E23xhYyKe1rvVq2V7
@harasswatch
Google Docs
روایتگری مقاومت است؛ بیانیه کنشگران مدنی و فعالان فمینیست در اعتراض به محاکمه نرگس محمدی و در حمایت از بند زنان اوین
سرکوب زنان در خانه، خیابان، بازداشتگاه، زندان و ... همواره با تعرض و آزار جنسی به هم آمیخته بوده است؛ ابزاری برای ترساندن، سرکوب مضاعف و حذف زنان از عرصه‌‌های فعالیت اجتماعی و سیاسی. در برابر این هجوم، روایت کردن و شهادت دادن به آزار و خشونتی که رخ داده،…
Forwarded from نقد
▫️ احزاب چپ پس از انقلاب‌های بدون رهبر و پوپولیسم
5 ژوئن 2024
نوشته‌ی: جیهان توغال
ترجمه‌ی: مهرداد امامی
🔸 چپ جهانی از دهه‌ی 1970 به بعد ادعای خود مبنی بر نمایندگی رهایی کلی انسان در برابر سرمایه‌داری و امپریالیسم را یکی پس از دیگری از دست داد. چپ ابتدا از مسیر «جنبش‌های اجتماعی نوین» خود را به مدار اهلی‌سازی نظم موجود کشاند. زمانی که این مسیر به بن‌بست رسید و تخریب‌های سرمایه‌داری بازار و امپریالیسم در دهه‌ی نخست قرن بیست‌ویکم به نحو قابل توجهی افزایش یافت، در چهار گوشه‌ی جهان عرصه برای قیام‌های توده‌ای فراهم شد. این قیام‌های «بدون رهبر» عموماً نتایجی غیر از آنچه مورد نظرشان بود به بار آورد و بعضی از گروه‌های چپ به جست‌وجو برای رهبر جدید پرداختند. همراه با فروکش کردن موج پوپولیستی ناشی از این امر، می‌توانیم بگوییم امروزه جست‌وجوهای سازمان‌یافته‌تری آغاز شده‌اند. این مقاله ابتدا سه خط به بن‌بست‌رسیده (جنبش‌های اجتماعی نوین، قیام‌های آنارشیستی و پوپولیسم) و سپس بر مبنای نمونه‌ی ایالات متحد آمریکا جست‌وجوهای جدید ناشی از این بن‌بست‌ها را توضیح خواهد داد.
🔸 علوم اجتماعی انتقادی تقریباً در بیست سال گذشته به نولیبرالیسم هم‌چون سرچشمه‌ی مسائل ما اشاره می‌کنند. این تأکید هر چقدر هم بجا باشد، نقطه‌ی کوری دارد. جنبش و سازمان‌های چپ و سوسیالیست، به‌ویژه آن‌هایی که بر طبقه تمرکز دارند، پس از سالهای دهه‌ی 1960 در بحرانی جدی قرار گرفتند. به نحوی کنایه‌آمیز، آن دوره نه در قالب بحران بلکه به‌سان انفجار خلاقیت در مسیر منتهی به انقلاب تجربه شد و هنوز هم در خاطره‌ی افراد بسیاری همان‌طور به یاد آورده می‌شود. این در حالی است که احزاب چپ پس از آن سال‌ها به آرامی توده‌ها را از دست دادند. جنبش‌های اجتماعی نوین که همراه با تأسیس دوباره‌ی احزاب سوسیالیست و کمونیستِ نهادینه‌شده به وجود آمدند یا ناشی از جای‌گزینی احزاب توده‌ای جدید به جای احزاب پیشین بودند، چنین هدف «هژمونیکی» را پیش روی خود قرار ندادند. پراکندگی یا آشفتگی محل بحث بیشتر بود. هشدار اریک هابسبام که کاملاً به موقع به این بحران اشاره کرده بود، در سایه‌ی هیجان انقلابی آن دوره قرار گرفت و توجه زیادی را جلب نکرد. در واقع نولیبرالیسم، در نتیجه‌ی این بستر (یا بی‌بستری) سیاسی-اجتماعی اوج گرفت. انتقادهای ضدّبوروکراتیک از دولت‌های رفاه «سوسیالیستی» و سرمایه‌داری (نه به خاطر آنکه کاملاً «غلط» بودند بلکه به سبب آنکه از طبقاتی بودن و سازمان‌یافتگی فاصله داشتند) نقش بسزایی در تأسیس نولیبرالیسم داشتند.
🔸 کاهش تحرک جنبش کارگری و کارگرزدایی از احزاب چپ عناصر اصلی این روند بودند. این دو عنصر، هم عامدانه از بالا (هم از طرف دولت‌ها و بورژوازی و هم به همان میزان از جانب بوروکراسی‌های سندیکایی و حزبی) تحمیل شد و هم اینکه چندین روشن‌فکر و فعال چپ با «تحلیل وضعیت» از این مجراها فاصله گرفتند و سهمی در رواج این دو عنصر داشتند. این امر به معنای آن نبود که چپ بلافاصله خاصیت خود را از دست داد. اما این روند و استراتژی‌هایی که در پاسخ به آن گسترش یافتند، چپ را در طول زمان از مرکز تاریخ به کنار راند...
🔹متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-47A
#جیهان_توغال #مهرداد_امامی
#احزاب_چپ #انقلاب‌های_بدون_رهبر
#پوپولیسم #جنبش‌های_اجتماعی_نوین
#چپ_جهانی #سازماندهی
👇🏽
🖋@naghd_com
5 ژوئن 2024
نوشته‌ی: جیهان توغال
ترجمه‌ی: مهرداد امامی
📝توضیح مترجم: دلیل ترجمه‌ی مقاله‌ی حاضر از جیهان توغال بیشتر آشنایی با آرای بخشی از پژوهش‌گران و نظریه‌پردازان چپ و سوسیالیست ترکیه حول مسائل جنبش‌های اجتماعی، حزب و سازماندهی طبقاتی در سالهای اخیر است. از این منظر، همراهی با استدلال‌های نویسنده در رابطه با نقد گرایش‌های پوپولیستی چپ و تقدیس «انقلاب‌های بدون رهبرْ» به معنای همراهی با نتیجه‌گیری عجیب، «رفُرمیستی» و التقاطی وی در انتهای مقاله نیست. این مقاله اخیراً به زبان تُرکی در فصل‌نامه‌ی نشریه‌ی سوسیالیستی-فرهنگی آیرینتی (Ayrıntı) منتشر شده است. نشریه‌ی آیرینتی یکی از مجله‌های مهم و شناخته‌شده‌ای است که می‌توان دستورکار نظری بخشی از چپ ترکیه را در آن یافت. این مجله از نوامبر-دسامبر 2013، یعنی چند ماه پس از فراز و فرود جنبش پارک گزی با انتشار ویژه‌نامه‌ای درباره‌ی این جنبش شروع به کار کرد.
🔸 چپ جهانی از دهه‌ی 1970 به بعد ادعای خود مبنی بر نمایندگی رهایی کلی انسان در برابر سرمایه‌داری و امپریالیسم را یکی پس از دیگری از دست داد. چپ ابتدا از مسیر «جنبش‌های اجتماعی نوین» خود را به مدار اهلی‌سازی نظم موجود کشاند. زمانی که این مسیر به بن‌بست رسید و تخریب‌های سرمایه‌داری بازار و امپریالیسم در دهه‌ی نخست قرن بیست‌ویکم به نحو قابل توجهی افزایش یافت، در چهار گوشه‌ی جهان عرصه برای قیام‌های توده‌ای فراهم شد. این قیام‌های «بدون رهبر» عموماً نتایجی غیر از آنچه مورد نظرشان بود به بار آورد و بعضی از گروه‌های چپ به جست‌وجو برای رهبر جدید پرداختند. همراه با فروکش کردن موج پوپولیستی ناشی از این امر، می‌توانیم بگوییم امروزه جست‌وجوهای سازمان‌یافته‌تری آغاز شده‌اند. این مقاله ابتدا سه خط به بن‌بست‌رسیده (جنبش‌های اجتماعی نوین، قیام‌های آنارشیستی و پوپولیسم) و سپس بر مبنای نمونه‌ی ایالات متحد آمریکا جست‌وجوهای جدید ناشی از این بن‌بست‌ها را توضیح خواهد داد.
🔸 علوم اجتماعی انتقادی تقریباً در بیست سال گذشته به نولیبرالیسم هم‌چون سرچشمه‌ی مسائل ما اشاره می‌کنند. این تأکید هر چقدر هم بجا باشد، نقطه‌ی کوری دارد. جنبش و سازمان‌های چپ و سوسیالیست، به‌ویژه آن‌هایی که بر طبقه تمرکز دارند، پس از سالهای دهه‌ی 1960 در بحرانی جدی قرار گرفتند. به نحوی کنایه‌آمیز، آن دوره نه در قالب بحران بلکه به‌سان انفجار خلاقیت در مسیر منتهی به انقلاب تجربه شد و هنوز هم در خاطره‌ی افراد بسیاری همان‌طور به یاد آورده می‌شود. این در حالی است که احزاب چپ پس از آن سال‌ها به آرامی توده‌ها را از دست دادند. جنبش‌های اجتماعی نوین که همراه با تأسیس دوباره‌ی احزاب سوسیالیست و کمونیستِ نهادینه‌شده به وجود آمدند یا ناشی از جای‌گزینی احزاب توده‌ای جدید به جای احزاب پیشین بودند، چنین هدف «هژمونیکی» را پیش روی خود قرار ندادند. پراکندگی یا آشفتگی محل بحث بیشتر بود. هشدار اریک هابسبام که کاملاً به موقع به این بحران اشاره کرده بود، در سایه‌ی هیجان انقلابی آن دوره قرار گرفت و توجه زیادی را جلب نکرد. در واقع نولیبرالیسم، در نتیجه‌ی این بستر (یا بی‌بستری) سیاسی-اجتماعی اوج گرفت. انتقادهای ضدّبوروکراتیک از دولت‌های رفاه «سوسیالیستی» و سرمایه‌داری (نه به خاطر آنکه کاملاً «غلط» بودند بلکه به سبب آنکه از طبقاتی بودن و سازمان‌یافتگی فاصله داشتند) نقش بسزایی در تأسیس نولیبرالیسم داشتند.
🔸 کاهش تحرک جنبش کارگری و کارگرزدایی از احزاب چپ عناصر اصلی این روند بودند. این دو عنصر، هم عامدانه از بالا (هم از طرف دولت‌ها و بورژوازی و هم به همان میزان از جانب بوروکراسی‌های سندیکایی و حزبی) تحمیل شد و هم اینکه چندین روشن‌فکر و فعال چپ با «تحلیل وضعیت» از این مجراها فاصله گرفتند و سهمی در رواج این دو عنصر داشتند. این امر به معنای آن نبود که چپ بلافاصله خاصیت خود را از دست داد. اما این روند و استراتژی‌هایی که در پاسخ به آن گسترش یافتند، چپ را در طول زمان از مرکز تاریخ به کنار راند...
🔹متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-47A
#جیهان_توغال #مهرداد_امامی
#احزاب_چپ #انقلاب‌های_بدون_رهبر
#پوپولیسم #جنبش‌های_اجتماعی_نوین
#چپ_جهانی #سازماندهی
👇🏽
🖋@naghd_com
نقد: نقد اقتصاد سیاسی - نقد بتوارگی - نقد ایدئولوژی
احزاب چپ پس از انقلاب‌های بدون رهبر و پوپولیسم
نوشته‌ی: جیهان توغال ترجمه‌ی: مهرداد امامی در نتیجه‌ی پراکندگی مداوم چپ، مواضع ضدّسرمایه‌داری و ضدّامپریالیستیِ خام و ناپایدار راست‌ها در چهار گوشه‌ی جهان از جانب توده‌ها هم‌چون راهی به سوی بدیل حق…
🟣 بازداشت افسانه شاهی با اسلحه‌کشی و خشونت ماموران سپاه در بوکان
روز پنج‌شنبه ١٠ خرداد ماه، افسانه شاهی، کوهنورد ٣٢ ساله اهل بوکان با هجوم مسلحانه نیروهای اطلاعات سپاه پاسداران در منزل خانوادگی‌اش بازداشت شد.
نیروهای اطلاعات سپاه، بدون مجوز و به شکل وحشیانه‌ای به منزل خانوادگی افسانه شاهی ورود کرده و به روی خانواده وی و مهمانان آنها، اسلحه کشیده‌اند.
افسانه شاهی، پس از بازداشت به مکان نامعلومی منتقل شده و تا زمان تنظیم این خبر، اطلاعی از سلامت جانی، اتهامات و وضعیت نگهداری وی در دسترس نیست.
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
روز پنج‌شنبه ١٠ خرداد ماه، افسانه شاهی، کوهنورد ٣٢ ساله اهل بوکان با هجوم مسلحانه نیروهای اطلاعات سپاه پاسداران در منزل خانوادگی‌اش بازداشت شد.
نیروهای اطلاعات سپاه، بدون مجوز و به شکل وحشیانه‌ای به منزل خانوادگی افسانه شاهی ورود کرده و به روی خانواده وی و مهمانان آنها، اسلحه کشیده‌اند.
افسانه شاهی، پس از بازداشت به مکان نامعلومی منتقل شده و تا زمان تنظیم این خبر، اطلاعی از سلامت جانی، اتهامات و وضعیت نگهداری وی در دسترس نیست.
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
بيدارزنى
Photo
🟣 نورا کورتیاس، مادر دادخواه و از بنیان‌گذاران سازمان مادران «پلازا دو مایو» در آرژانتین درگذشت
نورا کورتیاس در روز ۳۰ مه در سن ۹۴ سالگی در بیمارستانی در منطقه مورون نزدیک به پایتخت درگذشت.
صدها نفر به طور خودجوش همان روز در میدان نمادین، مقابل کاخ ریاست جمهوری جمع شدند تا به نورا کورتیاس در مکانی که او روزهای بی‌شماری از عمرش را در آن سپری کرده بود، ادای احترام کنند.
مراسم تدفین در “خانه یادبود و زندگی” در مورون برگزار شد. این مکان یادبودی برای مرکز بازداشت مخفی نظامیان به نام مانسیون سِرِه است که در دوران دیکتاتوری نظامی (۱۹۷۶-۱۹۸۳) وجود داشت. گمان می‌رود پسر نورا کورتیاس، گوستاوو، پس از آنکه در ۱۵ آوریل ۱۹۷۷ توسط نظامیان ربوده و شکنجه شد، در آنجا کشته شده باشد.
نورا کورتیاس در ۲۲ مارس ۱۹۳۰ به عنوان یکی از پنج دختر یک خانواده مهاجر اسپانیایی به دنیا آمد. او حرفه خیاطی را یاد گرفت و در ۱۹ سالگی با کارلوس کورتیاس ازدواج کرد. او در سال ۱۹۵۲ گوستاوو را به دنیا آورد و سه سال بعد دومین پسرش، مارسللو، را. نورا بعدها در مصاحبه‌ای گفت: “من یک خانه‌دار سنتی بودم. شوهرم یک پاتریارک (پدرسالار) بود. او می‌خواست که من به زندگی خانوادگی بپردازم.”
⚪️ همه چیز با ربوده شدن پسرش تغییر کرد. گوستاوو در دانشگاه بوئنوس آیرس، اقتصاد می‌خواند و در سازمان جوانان پرونیستی فعال بود، گروهی که پروژه‌های اجتماعی در محله‌های فقیرنشین را سازماندهی می‌کرد.
در روز ناپدید شدنش، خانه نورا کورتیاس، که در آن زمان عروسش آنا و نوه‌اش دامیان در آن حضور داشتند، توسط گروهی از نظامیان و پلیس مورد حمله قرار گرفت. برخلاف موارد مشابه، هر دو سالم ماندند.
در زمان دیکتاتوری، جستجوی نورا کورتیاس برای یافتن پسرش او را به محوطه مرکز بازداشت مانسیون سِرِه کشاند، جایی که او امیدوار بود نشانی از زندگی گوستاوو بیابد.
او در نهایت در جمعی از زنانی که در مقابل کاخ دولت ملاقات می‌کردند، مورد حمایت قرار گرفت. آنها از حکومت نظامی اطلاعاتی درباره فرزندان ناپدیدشده خود می‌خواستند.
نورا در مصاحبه‌ای آغاز مادران پلازا دو مایو را این‌گونه توصیف کرد: “با توجه به اینکه وضعیت اضطراری تجمعات عمومی را ممنوع کرده بود، ما در میدان شروع به دور زدن کردیم. به این ترتیب توانستیم درد خود را بیان کنیم و مردم که ما را می‌دیدند، شروع به درک آنچه اتفاق می‌افتاد، کردند.”
⚪️ با گذشت سال‌ها، نورا کورتیاس به یکی از برجسته‌ترین چهره‌های حقوق بشر در آرژانتین تبدیل شد. او نه تنها برای یافتن پسرش تلاش کرد، بلکه برای حقوق تمامی کسانی که در دوران دیکتاتوری ناپدید شده بودند، مبارزه کرد. او بارها در سخنرانی‌های عمومی، مصاحبه‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ظاهر شد و داستان مادران پلازا دو مایو و درد و رنج آنها را به گوش جهانیان رساند.
#MothersofPlazadeMayo
#ژن_ژیان_ئازادی
@bidarzani
نورا کورتیاس در روز ۳۰ مه در سن ۹۴ سالگی در بیمارستانی در منطقه مورون نزدیک به پایتخت درگذشت.
صدها نفر به طور خودجوش همان روز در میدان نمادین، مقابل کاخ ریاست جمهوری جمع شدند تا به نورا کورتیاس در مکانی که او روزهای بی‌شماری از عمرش را در آن سپری کرده بود، ادای احترام کنند.
مراسم تدفین در “خانه یادبود و زندگی” در مورون برگزار شد. این مکان یادبودی برای مرکز بازداشت مخفی نظامیان به نام مانسیون سِرِه است که در دوران دیکتاتوری نظامی (۱۹۷۶-۱۹۸۳) وجود داشت. گمان می‌رود پسر نورا کورتیاس، گوستاوو، پس از آنکه در ۱۵ آوریل ۱۹۷۷ توسط نظامیان ربوده و شکنجه شد، در آنجا کشته شده باشد.
نورا کورتیاس در ۲۲ مارس ۱۹۳۰ به عنوان یکی از پنج دختر یک خانواده مهاجر اسپانیایی به دنیا آمد. او حرفه خیاطی را یاد گرفت و در ۱۹ سالگی با کارلوس کورتیاس ازدواج کرد. او در سال ۱۹۵۲ گوستاوو را به دنیا آورد و سه سال بعد دومین پسرش، مارسللو، را. نورا بعدها در مصاحبه‌ای گفت: “من یک خانه‌دار سنتی بودم. شوهرم یک پاتریارک (پدرسالار) بود. او می‌خواست که من به زندگی خانوادگی بپردازم.”
⚪️ همه چیز با ربوده شدن پسرش تغییر کرد. گوستاوو در دانشگاه بوئنوس آیرس، اقتصاد می‌خواند و در سازمان جوانان پرونیستی فعال بود، گروهی که پروژه‌های اجتماعی در محله‌های فقیرنشین را سازماندهی می‌کرد.
در روز ناپدید شدنش، خانه نورا کورتیاس، که در آن زمان عروسش آنا و نوه‌اش دامیان در آن حضور داشتند، توسط گروهی از نظامیان و پلیس مورد حمله قرار گرفت. برخلاف موارد مشابه، هر دو سالم ماندند.
در زمان دیکتاتوری، جستجوی نورا کورتیاس برای یافتن پسرش او را به محوطه مرکز بازداشت مانسیون سِرِه کشاند، جایی که او امیدوار بود نشانی از زندگی گوستاوو بیابد.
او در نهایت در جمعی از زنانی که در مقابل کاخ دولت ملاقات می‌کردند، مورد حمایت قرار گرفت. آنها از حکومت نظامی اطلاعاتی درباره فرزندان ناپدیدشده خود می‌خواستند.
نورا در مصاحبه‌ای آغاز مادران پلازا دو مایو را این‌گونه توصیف کرد: “با توجه به اینکه وضعیت اضطراری تجمعات عمومی را ممنوع کرده بود، ما در میدان شروع به دور زدن کردیم. به این ترتیب توانستیم درد خود را بیان کنیم و مردم که ما را می‌دیدند، شروع به درک آنچه اتفاق می‌افتاد، کردند.”
⚪️ با گذشت سال‌ها، نورا کورتیاس به یکی از برجسته‌ترین چهره‌های حقوق بشر در آرژانتین تبدیل شد. او نه تنها برای یافتن پسرش تلاش کرد، بلکه برای حقوق تمامی کسانی که در دوران دیکتاتوری ناپدید شده بودند، مبارزه کرد. او بارها در سخنرانی‌های عمومی، مصاحبه‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ظاهر شد و داستان مادران پلازا دو مایو و درد و رنج آنها را به گوش جهانیان رساند.
#MothersofPlazadeMayo
#ژن_ژیان_ئازادی
@bidarzani
بيدارزنى
Photo
🟣 بازداشت مجدد حمیده زراعی از بازداشت‌شدگان قیام ژینا، در رشت
به گزارش دادبان: «یک منبع نزدیک به خانواده حمیده زراعی که در جریان خیزش زن، زندگی، آزادی بازداشت و به قید وثیقه آزاد شده بود، از بازداشت دوباره او پس از احضار به دادگاه انقلاب رشت خبر داد.
رادیو زمانه در گفت‌و‌گو با یک منبع مطلع نوشت: «حمیده زراعی ۱۶ خرداد پس از احضار به دادسرای انقلاب رشت بازداشت و به زندان لاکان رشت منتقل شده است.
زراعی پیش از این دو مرتبه در سالهای ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ بازداشت شده بود.
نخستین بار او را در جریان خیزش زن، زندگی، آزادی بازداشت کردند. او بهمن همان سال از زندان بیرون آمد اما خرداد ۱۴۰۲ باردیگر حمیده زراعی را بازداشت کردند. دادگاه انقلاب او را به به یک سال حبس، دو سال تبعید به رشت، دو سال ممنوعیت خروج از کشور و دو سال منع از حضور در فضای مجازی محکوم کرد. او پس از ۹ ماه حبس، اسفند ۱۴۰۲ از زندان بیرون آمد و بر اساس حکم دادگاه انقلاب دوره مجازات تبعید او در رشت آغاز شد».
از سویی دیگر، هرانا به نقل از منابع خود نوشت که: «حمیده زراعی که به مراجعه مرتب به کلانتری گلسار رشت موظف شده بود، پس از آنکه فرمان رئیس کلانتری مبنی بر اجبار به چادر پوشیدن را نپذیرفت از حضور در کلانتری منع شد. به دنبال این منع که با گزارش کلانتری مبنی بر مراجعه‌نکردن او همراه بود، شعبه ۱۳ دادگاه انقلاب رشت بار دیگر او را احضار و بازداشت کرد».
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
به گزارش دادبان: «یک منبع نزدیک به خانواده حمیده زراعی که در جریان خیزش زن، زندگی، آزادی بازداشت و به قید وثیقه آزاد شده بود، از بازداشت دوباره او پس از احضار به دادگاه انقلاب رشت خبر داد.
رادیو زمانه در گفت‌و‌گو با یک منبع مطلع نوشت: «حمیده زراعی ۱۶ خرداد پس از احضار به دادسرای انقلاب رشت بازداشت و به زندان لاکان رشت منتقل شده است.
زراعی پیش از این دو مرتبه در سالهای ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ بازداشت شده بود.
نخستین بار او را در جریان خیزش زن، زندگی، آزادی بازداشت کردند. او بهمن همان سال از زندان بیرون آمد اما خرداد ۱۴۰۲ باردیگر حمیده زراعی را بازداشت کردند. دادگاه انقلاب او را به به یک سال حبس، دو سال تبعید به رشت، دو سال ممنوعیت خروج از کشور و دو سال منع از حضور در فضای مجازی محکوم کرد. او پس از ۹ ماه حبس، اسفند ۱۴۰۲ از زندان بیرون آمد و بر اساس حکم دادگاه انقلاب دوره مجازات تبعید او در رشت آغاز شد».
از سویی دیگر، هرانا به نقل از منابع خود نوشت که: «حمیده زراعی که به مراجعه مرتب به کلانتری گلسار رشت موظف شده بود، پس از آنکه فرمان رئیس کلانتری مبنی بر اجبار به چادر پوشیدن را نپذیرفت از حضور در کلانتری منع شد. به دنبال این منع که با گزارش کلانتری مبنی بر مراجعه‌نکردن او همراه بود، شعبه ۱۳ دادگاه انقلاب رشت بار دیگر او را احضار و بازداشت کرد».
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🟣 قسم به خون یاران، ایستاده‌ایم تا پایان
«گوهر عشقی»، مادر دادخواه ستار بهشتی و «دایه مینا»، مادر دادخواه شهریار محمدی، با تاکید بر دادخواهی، از ضرورت همبستگی تمامی خانواده‌های دادخواه برای تحقق آزادی گفتند.
#مادران_دادخواه
#ژن_ژیان_ئازادی
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#قسم_به_خون_یاران_ایستاده‌ایم_تا_پایان
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
«گوهر عشقی»، مادر دادخواه ستار بهشتی و «دایه مینا»، مادر دادخواه شهریار محمدی، با تاکید بر دادخواهی، از ضرورت همبستگی تمامی خانواده‌های دادخواه برای تحقق آزادی گفتند.
#مادران_دادخواه
#ژن_ژیان_ئازادی
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#قسم_به_خون_یاران_ایستاده‌ایم_تا_پایان
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
🟣 از کردستان تا گیلان، سرکوب علیه زنان
⚪️ پوسترهای ارسالی به بیدارزنی
«گروهی از فعالان حقوق زنان کردستان، هم‌صدا و همراه با فعالان جنبش زنان در ایران، از «صدور احکام سنگین قضایی علیه زنان» می‌گویند.
حکم ۲۱ سال حبس «ژینا مدرس گرجی» و احکام بیش از ۶۰ سال حبس «فعالان حقوق زنان و فعالان سیاسی گیلان»، نمونه‌ای از این موارد است.
▪️اما جنبش زنان با دستگیری فعالان خود، خاموش نمی‌شود
▪️دوشنبه ۲۱ خردادماه ساعت ۲۱ به وقت ایران از #نه_به_سرکوب_زنان می‌گوییم».
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
⚪️ پوسترهای ارسالی به بیدارزنی
«گروهی از فعالان حقوق زنان کردستان، هم‌صدا و همراه با فعالان جنبش زنان در ایران، از «صدور احکام سنگین قضایی علیه زنان» می‌گویند.
حکم ۲۱ سال حبس «ژینا مدرس گرجی» و احکام بیش از ۶۰ سال حبس «فعالان حقوق زنان و فعالان سیاسی گیلان»، نمونه‌ای از این موارد است.
▪️اما جنبش زنان با دستگیری فعالان خود، خاموش نمی‌شود
▪️دوشنبه ۲۱ خردادماه ساعت ۲۱ به وقت ایران از #نه_به_سرکوب_زنان می‌گوییم».
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
🟣 حکم آنیشا اسداللهی و کیوان مهتدی در دادگاه تجدیدنظر به ۳ سال و ۷ ماه تقلیل یافت
بر اساس گزارش خانواده‌های این دو زندانی سیاسی: «قوه‌ی قضاییه حکم سه سال و هفت ماه حبس را به آنها اعلام کرده است».
ماموران وزارت اطلاعات روز ۱۹ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱ آنیشا اسداللهی و کیوان مهتدی را همزمان با عده‌ای دیگر از فعالان کارگری و معلمان در جریان یک پرونده‌سازی امنیتی به خاطر بازدید دو سندیکالیست فرانسوی بازداشت کردند. کیوان مهتدی و آنیشا اسداللهی به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» و «تبلیغ علیه نظام» به‌ترتیب به شش سال زندان (پنج سال قابل اجرا) و پنج سال و هشت ماه زندان (پنج سال قابل اجرا) محکوم شدند. دادگاه تجدید نظر این حکم را به سه سال و هفت ماه حبس تقلیل داده است.
فرزانه امیرجاه، مادر کیوان مهتدی در صفحه‌ی اینستاگرام خود اعلام کرد: «کیوان مهتدی تا آذرماه ۱۴۰۴ و آنیشا اسداللهی تا آبان ۱۴۰۵ در زندان خواهند بود».
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
بر اساس گزارش خانواده‌های این دو زندانی سیاسی: «قوه‌ی قضاییه حکم سه سال و هفت ماه حبس را به آنها اعلام کرده است».
ماموران وزارت اطلاعات روز ۱۹ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱ آنیشا اسداللهی و کیوان مهتدی را همزمان با عده‌ای دیگر از فعالان کارگری و معلمان در جریان یک پرونده‌سازی امنیتی به خاطر بازدید دو سندیکالیست فرانسوی بازداشت کردند. کیوان مهتدی و آنیشا اسداللهی به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» و «تبلیغ علیه نظام» به‌ترتیب به شش سال زندان (پنج سال قابل اجرا) و پنج سال و هشت ماه زندان (پنج سال قابل اجرا) محکوم شدند. دادگاه تجدید نظر این حکم را به سه سال و هفت ماه حبس تقلیل داده است.
فرزانه امیرجاه، مادر کیوان مهتدی در صفحه‌ی اینستاگرام خود اعلام کرد: «کیوان مهتدی تا آذرماه ۱۴۰۴ و آنیشا اسداللهی تا آبان ۱۴۰۵ در زندان خواهند بود».
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
🟣 سیروس فتحی، همسر شریفه محمدی بازداشت شد
صبح امروز ۲۲ خردادماه، سیروس فتحی در منزل خود توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد.
سیروس فتحی، همسر شریفه محمدی فعال کارگری محبوس در زندان لاکان رشت است که از ۱۴ آذرماه ۱۴۰۲ در بازداشت موقت به‌سر می‌برد.
دو روز پیش (۲۰ خردادماه) دادگاه شریفه محمدی در شعبه ۱ دادگاه انقلاب رشت برگزار گردید.
سیروس فتحی در این مدت، پیگیر امور همسر خود بوده است و بارها با تهدید ماموران امنیتی و پرونده‌سازی قضایی مواجه شده بود.
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
صبح امروز ۲۲ خردادماه، سیروس فتحی در منزل خود توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد.
سیروس فتحی، همسر شریفه محمدی فعال کارگری محبوس در زندان لاکان رشت است که از ۱۴ آذرماه ۱۴۰۲ در بازداشت موقت به‌سر می‌برد.
دو روز پیش (۲۰ خردادماه) دادگاه شریفه محمدی در شعبه ۱ دادگاه انقلاب رشت برگزار گردید.
سیروس فتحی در این مدت، پیگیر امور همسر خود بوده است و بارها با تهدید ماموران امنیتی و پرونده‌سازی قضایی مواجه شده بود.
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
🟣 محکومیت آتنا فرقدانی به ۶ سال حبس تعزیری
آتنا فرقدانی، کاریکاتوریست و فعال مدنی محبوس در بند زنان زندان اوین، توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به اتهام "توهین به مقدسات" به تحمل ۵ سال حبس و به اتهام "فعالیت تبلیغی علیه نظام” به ۱سال حبس محکوم شد.
محمد مقیمی، وکیل آتنا فرقدانی با تاکید بر اینکه دادگاه "نمایشی" بوده است، اعلام کرد: «دادگاه به بهانه تعدد جرایم، اشد مجازات را در دو اتهام یادشده در نظر گرفته است».
آتنا فرقدانی، زندانی سیاسی سابق، روز ۲۵ فروردین ماه سال جاری و همزمان با آغاز طرح نور و سرکوب زنان دارای پوشش اختیاری، در حین نصب کاریکاتورهای خود بر روی دیوار خیابان پاستور تهران، با خشونت ماموران امنیتی بازداشت شد.
#جنگ_علیه_زنان
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
آتنا فرقدانی، کاریکاتوریست و فعال مدنی محبوس در بند زنان زندان اوین، توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به اتهام "توهین به مقدسات" به تحمل ۵ سال حبس و به اتهام "فعالیت تبلیغی علیه نظام” به ۱سال حبس محکوم شد.
محمد مقیمی، وکیل آتنا فرقدانی با تاکید بر اینکه دادگاه "نمایشی" بوده است، اعلام کرد: «دادگاه به بهانه تعدد جرایم، اشد مجازات را در دو اتهام یادشده در نظر گرفته است».
آتنا فرقدانی، زندانی سیاسی سابق، روز ۲۵ فروردین ماه سال جاری و همزمان با آغاز طرح نور و سرکوب زنان دارای پوشش اختیاری، در حین نصب کاریکاتورهای خود بر روی دیوار خیابان پاستور تهران، با خشونت ماموران امنیتی بازداشت شد.
#جنگ_علیه_زنان
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani