چند توصیۀ قلمی به دوستان جوان

۱. چه و چگونه
هر متنی که خواندید و بر دل شما نشست، همه یا بخش‌هایی از آن را دوباره بخوانید. خوانش دوم و سوم، چشم شما را به ظرایف و دقایقی از متن باز می‌کند که در خوانش اول به چشم نمی‌آمد. بار اول می‌خوانیم که بدانیم نویسنده «چه» گفته است؛ اما اینکه «چگونه» نوشته است، در خوانش دوم صید می‌شود.

۲. چارچشمی
پس از آنکه یادداشت یا مقاله یا کتاب خود را نوشتید، چارچشمی در آن بنگرید؛ یعنی حداقل چهار بار آن را بخوانید و هر بار با چشمی. بار اول را وقف غنی‌سازی متن کنید؛ بار دوم از چشم منتقد در متن خویش بنگرید تا بتوانید کاستی‌ها و ناراستی‌های آن را ببینید؛ بار سوم با چشم مخاطب متوسط و حواس‌پرت بخوانید تا ابهام‌ها و اغلاق‌های نوشتارتان را بیابید و بستُرید. چهارم‌بار را به نیت نازک‌کاری و غلط‌زدایی از صورت متن بخوانید.

۳. گشودگی به اندیشه‌های دیگران
دربارۀ هر چه می‌نویسید، غیر از مراجعه به منابع و آثار مرتبط، حتما با چند نفر دربارۀ آن گفت‌وگو کنید. و اگر کسی را برای گپ‌وگفت نیافتید یا نیازی به آن ندیدید، دست‌کم با خودتان گفت‌وگو و محاجّۀ طولانی کنید. نوشتن، ورود به میدان مین است. تنها و بی‌کس وارد این میدان خطرناک نشوید.

۴. احترام به شعور مخاطب
من عاملی را نمی‌شناسم که به اندازۀ احترام به شعور مخاطب در توفیق متن مؤثر باشد. کسی که به شعور مخاطب احترام می‌گذارد، سخن تکراری نمی‌گوید، مغلطه نمی‌‌کند، بی‌مایه نمی‌نویسد، وقت خواننده را همچون عمر خویش گرانبها می‌شمارد، جانب حقیقت را فرونمی‌گذارد، فروتن است و هیچ نوشته‌ای را بدون غلط‌گیری‌های مکرر و بدون اطمینان از پاکیزگی آن، منتشر نمی‌کند.

۵. آهستگی
هیچ‌کس از راه پُرنویسی و پُرچانگی به جایگاهی بلند نرسیده است و اگر هم برسد، زودا که سرنگون گردد.

۶. پیوستگی
اگر هوای نویسندگی در سر دارید، نباید روزی بر شما بگذرد که در آن چند سطری ننوشته باشید؛ هرچند برای خویش و نه برای انتشار.

۷. مثنوی‌خوانی
همچنان معتقدم که خواندن هیچ کتابی به اندازۀ مثنوی مولانا، قلم را قدرتمند و چابک نمی‌کند. من تا کنون فرصت نکردم که دلایلم را دربارۀ این توصیه به‌تفصیل بنویسم. اینجا همین‌قدر می‌گویم که زبان فارسی در کمتر اثری به اندازۀ آثار مولانا زنده و پویا است. انس با این زبان نیرومند، قلم را برای خلاقیت‌های بسیار مستعد می‌کند. تقلید از او و از هیچ کس دیگر جایز نیست؛ اما بیگانگی از سرمایه‌های پیشینی، ابتری و سترونی است.

رضا بابایی
۹۷/۱۱/۱
@RezaBabaei43

تمرین نوشتن به زبان انگلیسی (writing)

در سایت زیر که زیرنظر دانشگاه کمبریج اداره میشود شما میتوانید از ساده ترین جملات تا پیچیده ترین رو بر اساس متد و سوالات ساده ای که مطرح میکنه، بنویسید.
بعدش تصحیح میکنه و غلط املایی، نگارشی و.. رو میگیره و میتونید خودتان هم تصحیح کنید و دوباره بدید بررسی کنه.
انصافاً با این همه امکانات دنیای جدید، آدم دلش نمیاد زبان جدیدی یاد نگیره😉
https://writeandimprove.com/

▫️برای دوستان علاقمند هم بفرستید
▫️اولش خیلی سخته، بعدش دستتون روان میشه
▫️سایت رایگان هست.
▫️چی بهتر از این؟

#انگلیسی@SajadSoleimaniCom

تلاش یک انسان چاق برای ساختن بدنش
رهایی از چربی و افزایش سلامتی

باورنکردنیه، ولی شدنیه

#ورزش #انگیزشی

حضرت ناوال راویکانت فرمودند:

"Don't focus on more than one desire at a time"

منظور حضرت این بود:

«در هر زمان فقط روی یک خواسته تمرکز کن.»

دو مثال ساده و قابل‌فهم برای روشن‌تر شدن بیانات ناوال راویکانت:

🔹 مثال اول – رشد فردی: یادگیری زبان و تناسب اندام

فرض کن یه نفر (جوانک خامی) تصمیم گرفته هم‌زمان زبان انگلیسی یاد بگیره و بدنش را هم به تناسب ایده‌آل برسونه (با هم شروع کنه)؛
با خودش فکر می‌کنه: «خب، هر روز ۲ ساعت برای زبان، ۲ ساعت هم برای ورزش!»
اما در عمل، بعد از چند روز فنرش در می‌ره و دچار خستگی ذهنی و بی‌نظمی میشه، نه زبان را درست یاد می‌گیره، نه بدنش تغییر خاصی می‌کنه.

ولی اگر همون اول، فقط روی زبان تمرکز می‌کرد (مثلاً به مدت ۳ ماه)، به یک پیشرفت قابل‌ ِ قبول می‌رسید. بعد اون، با ذهن آزادتر سراغ هدف بعدی یعنی تناسب اندام می‌رفت.

در واقع #تمرکز روی یک خواسته، قدرت پیگیری و احتمال موفقیت را چند برابر می‌کند.


مثال دوم – زندگی و کار: راه‌اندازی کسب‌وکار و نوشتن کتاب

فردی همزمان می‌خواد یه آنلاین‌شاپ بزنه و کتاب شخصی‌اش رو هم بنویسه. هر دو کار مهمه و واقعاً نیازمند زمان، انرژی و خلاقیت هستند.

اما چون انرژی‌اش تقسیم شده، (احتمالاً) در هیچ‌کدام پیشرفت چشمگیری نمی‌کنه. دلسرد می‌شه و حس می‌کنه «من آدم این کار نیستم، ولش کن».

اگر از اول روی یک‌ کار تمرکز می‌کرد، بعد از تثبیت یا انجام اون، با تجربه‌ی بیشتر و ذهن آزادتر، بره سراغ بعدی بهتره.

پس: ذهن انسان، قدرتِ محدود داره؛ اگر اون رو پخش کنیم، نتیجه‌ای نمی‌گیریم. اما اگر متمرکز بشیم، همه‌چیز ممکن می‌شود.

آرشیو بیانات ناوال:
#ناوال@SajadSoleimaniCom
برای #تنلگر بیشتر

🔸فتوای خودمم اینه:
من بخش مهمی از عمر خودم رو از دست دادم و تلف کردم، پس با این جمله موافق هستم. برای انجام کار جدّی در زندگی، واقعاً به تمرکز بالا نیاز هست. والسلام

«توپخانۀ بورژوازی»

می‌خوایید بدونید مارکسیسم چطوری به افکار ارتجاعی در جهان سوم دامن می‌زد؟ به انحای مختلف، یکی‌ش این چیزیه که در ادامه می‌خونید: در مانیفست کمونیست، مارکس و انگلس دربارۀ شیوۀ تولید و گسترش کاپیتالیسم در جهان می‌گن:

«فروبستگی و خودبسندگی محلی و ملی قدیمی جای خود را می‌دهد به دادوستدی همه‌جانبه، وابستگی همه‌جانبۀ ملت‌ها به همدیگر.» بورژوازی با قیمت‌های مفت کالاهای خود که چونان «توپخانه‌ای سنگین» برایش عمل می‌کند، همۀ ملت‌ها را مجبور می‌کند برای اینکه نابود نشوند شیوۀ تولید بورژوازی را به کار گیرند. «بورژوازی آنها را مجبور می‌کند آنچه را به اصطلاح تمدن نامیده می‌شود بپذیرند؛ یعنی بورژوا شوند. در یک کلام، بورژوازی بر اساسی تصویر خودش دنیایی می‌سازد.» و این نه فقط در مورد تولید مادی، بلکه در مورد تولید معنوی هم صدق می‌کند. «محصولات معنوی یک ملت به داشته‌ای مشترک تبدیل می‌شود. محدودیت و یکسویگی ملی بیشتر و بیشتر ناممکن می‌شود، و از ادبیات‌های ملی و محلی متعدد ادبیاتی جهانی شکل می‌گیرد.»


همین چند جمله کافیه تا باهاش افکار ارتجاعی رو توجیه کنی و بگی «غرب می‌خواد صورت و محتوای زندگی ما رو نابود کنه». بشر پیشرفت می‌کنه، روش‌های بهینۀ تولید رو کشف می‌کنه و در نتیجه با کمترین مواد اولیه و نیروی کار، کالاهایی باکیفیت و مدرن می‌سازه... خب کافیه شما به این کالاها بگی «توپخانۀ سنگین»! همین حرف کافیه تا بدخیم‌ترین ویروس رو در مغز یک جهان‌سومی کنی! درست مثل اینکه به روستایی‌ها بقبولونی تراکتور یک کالا نیست، بلکه توپ و تانکه برای نابود کردن شیوه‌های زندگی سنتی‌تون.

حتی اگر به فرض ــ که فرض غلطیه ــ در پس این افکار معانی عمیق‌تری نهفته باشه، اون معانی عمیق‌تر در جهان سوم و عقب‌مونده درک نمی‌شه و معنایی سطحی و کوته‌بینانه در اذهان جوون‌هایی که اون مانیفست کمونیست سمی رو می‌خونند نقش می‌بنده. این اون بلایی بود که چپ سر ما آورد؛ وقتی این حرف‌ها رو خرید و حاضر شد به خاطرش اسلحه بکشه، جوونی‌ش رو بذاره، خون بده و خون بگیره. و چقدر هم این دیدگاه با دیدگاه‌های ارتجاعیِ سنتی همسو بود! خوراک تفکرات ضداستعماری، ضدتجدد، ضدلیبرال...

#مارکسیسم
@Garajetadayoni | گاراژ

مرور #کتاب «مالکان ذهن»
نوشته ساندرا ماتز
(پیش‌بینی و تغییر رفتار انسان با دانش داده‌های بزرگ)

کانال تلگرامی ایمان فانی رو به همه کسانی که اهل بیزینس هستند، پیشنهاد می‌کنم.

@SajadsoleimaniCom

ناوال راویکانت:

If you want to learn, Do

جمله خیلی ساده است، اما یه دنیا معنا و منظور پشتش داره:

اگر میخواهی یاد بگیری، انجام بده

این جمله‌ی ناوال بر مبنای این باور است که یادگیری واقعی از طریق «عمل» اتفاق می‌افتد، نه صرفاً با «مطالعه یا فکر کردن».
در مدل ذهنی ناوال، دانستن بدون تجربه کردن، سطحی و ناکارآمد است. انجام دادن باعث درگیر شدن ذهن، بدن و احساسات با موضوع میشه و همین درگیری عمیق‌ترین شکل یادگیری رو ایجاد می‌کنه. به جای مصرف بی‌پایان محتوا، باید وارد میدان شد و با تجربه مستقیم، مسیر رشد را ساخت.

مثلاً در دنیای کسب‌وکار:
اگر می‌خواهی مذاکره یاد بگیری، به جای فقط خواندن کتاب، با چند فروشنده تماس بگیر و سعی کن چیزی بفروشی یا بخری — تجربه‌ی واقعی، سریع‌تر و عمیق‌تر از هر آموزشی تو را رشد می‌دهد.

سایر جملات ناوال راویکانت در کانال
#ناوال@sajadsoleimanicom
و آرشیو جملات مهم دیگه:
#تلنگر@sajadsoleimanicom

در قلمرو های فتح شده به دست خلافت، کشتزار ها همچنان در مالکیت صاحبانشان باقی می ماند و به حق آنها تجاوزی نمیشد به شرط اینکه مالیاتی بپردازند که [خراج] نام گرفت.
عمر بن خطاب (ر.ض) برای اینکه تعیین کند چه مقدار زمین مشمول مالیات می‌شود باید ممیزی می‌کرد. لذا برای این هدف اداره ثبت اسناد زمین را ایجاد کرد و تصمیم گرفت افرادی از میان پارسیان، یونیان و‌.. برگزیند که به زبان های مادری خودشان اسناد را ثبت کنند.

بندیکت کهلر، صدراسلام و زایش سرمایه داری

اسلام هرگز تجمل را ممنوع نکرده و کالا های تجملی چون طلا، نقره و ابریشم در دوران خود محمد[ص] هم در دسترس بود. بر قبضه شمشیر محمد[ص] قبة ای از سیمین قرار داشت و ته غلاف آن پوشیده از نقره بود؛ همچنین او در دوران سکونت خود در مکه عمدتا لباس های ابریشمی می پوشید اما هرگز این‌کار را در دوران حکومت خود در مدینه انجام نداد.

بندیکت کهلر، صدراسلام و زایش سرمایه داری

این تعاریف و تفاسیر و کتاب‌ها 👆 از اسلام، در دوران جمهوری اسلامی ارایه نمیشه و فقط قرائت انقلابی/کمونیستی ترویج میشه.

امیدوارم اهل فکر، برای خود و آینده خانواده‌شان، به سایر تفاسیر و تعالیم اسلامی از نقاط مختلف جهان هم توجه کنند، به حق پنج تن، ایششششالا

بازار آزاد درباره راحتی‌های زنگی روزمره است!
✏️مقاله اخیرم برای Centre for Policy Studies (Capx)

وقتی بسیاری از بازار آزاد دفاع می‌کنند، اغلب به رشد تولید ناخالص داخلی، عملکرد شاخص سهام یا مقایسه‌های دوران جنگ سرد مانند آمریکا در برابر اتحاد جماهیر شوروی اشاره می‌کنند. اما این موارد‌ انسانی ترین دلیل برای دفاع بازار آزاد را نادیده می‌گیرند: بازار آزاد زندگی روزمره را آسان‌تر می‌کند.

آلن گرینسپن در کتاب سرمایه‌داری در آمریکا به‌خوبی این موضوع را بیان کرده است: «مهم‌ترین بهبودها را باید در سهولت زندگی روزمره جست، نه در بخش‌های مجزای اقتصادی مانند صنعت یا کشاورزی.» ثمرات واقعی سرمایه‌داری در خانه‌ها احساس شد، نه کارخانه‌ها؛ جایی که نوآوری، کارهای منزل را از ۵۸ ساعت در هفته در سال ۱۹۰۰ به ۱۸ ساعت تا سال ۱۹۷۵ کاهش دادند.

مثال دیگر برق است که به انسان‌های عادی، امکاناتی را داد که پادشاهان و امپراتوران هزاران سال از آن بی‌بهره بودند. هردوت، مورخ یونانی، از پادشاهی مصری می‌نویسد که تنها شش سال از عمرش باقی مانده بود. «او که سرنوشت خود را قطعی می‌دید، هر شب چراغ‌ها را روشن می‌کرد و شب را چون روز می‌زیست تا در واقع دوازده سال زندگی کند در شش سال.» گسترش برق پس از سال ۱۹۰۰ نیز تأثیری دگرگون‌کننده بر کل جمعیت آمریکا داشت.
اما سیاست مداران با این توهم زندگی میکنند که انگار چیزی ارزشمندتر از راحتی های زنگی روزمره پیدا کرده‌اند که ما باید برای آن هدف جمع گرایانه، راحتی‌های زندگی روزمره را فدا کنیم.


مقاله کامل:

https://capx.co/too-hot-this-summer-the-state-is-to-blame

بیش از حد مودّب بودن،

اصلاً نشانه خوبی نیست، یه جای کار می‌لنگه

#تلنگر@SajadSoleimanicom

نوشتن، بهترین روش فکر کردنه که میتونه ساختاریافته و منسجم باشه (بشرطی که واقعا تمرینش کنیم).
از دور ریختن هزاران صفحه کاغذ یا پاک کردن سند تایپ شده هم نباید ترسید یا حس باختن داشت، اینها نردبان رسیدن به «ذهن شفاف» هستند

چند سال قبل درباره فایده #نوشتن چیزهایی رو در سایتم منتشر کرده بودم، توی تعطیلات اگر فرصت می‌کنید، بخونید:

مزیت و فایده نوشتن (و نویسندگی)

امیدوارم حداقل یک کانال تلگرامی داشته باشید و روزانه‌نویسی رو تمرین کنید
@SajadSoleimaniCom

این جمله دکتر هلاکویی فوق‌العاده است، برای کسی که میخواد زندگی خوبی داشته باشه و فهم درستی از درون خودش و دنیای اطرافش داشته باشه، سرنخ بسیار مهمی هست:

تمام هنر زندگی این است که من بدانم
در من چه می‌گذرد
وقتی جهان در گذر است

‌
#هلاکویی@sajadsoleimanicom

برای فهم عمیق‌تر این جمله دکتر هلاکویی، فکر میکنم باید در موردش صحبت کنیم

جمله‌ای که اگر کسی آن را نه فقط بشنود، بلکه درونی کند، تحولی عمیق در زندگی‌اش آغاز خواهد شد.
---
فهم درونی:

این جمله به ظرافت تمام به ما یادآوری می‌کند که زندگیِ خوب نه در کنترل جهان بیرون، بلکه در شناخت و تنظیم دنیای درون ماست.
وقتی جهان در حال گذر است – با تمام تغییرات، اتفاقات خوب یا بد، بحران‌ها، شادی‌ها یا بی‌عدالتی‌ها – مهم این است که ما نسبت به واکنش‌های خودمان آگاه باشیم.
بدانیم چه احساسی داریم، چرا آن احساس را تجربه می‌کنیم، چه افکاری در سرمان شکل می‌گیرد و این افکار از کجا ریشه می‌گیرند. این آگاهی، اولین قدم برای بلوغ فکری و آرامش پایدار است.

هنر خودآگاهی در جهانی بی‌ثبات:

در دنیایی که دائم در حال تغییر و بی‌ثباتی است، کسی می‌تواند تعادل و رشد را حفظ کند که به جای جنگ با جهان، توانایی دیدن و فهمیدن خودش را در میانهٔ تغییرات بیرونی داشته باشد.
کسی که می‌داند وقتی کسی او را نادیده می‌گیرد، درونش چه می‌گذرد؛ وقتی خبری ناگوار می‌شنود، چه افکاری در ذهنش می‌چرخد؛ وقتی موفق می‌شود، چرا حس پوچی یا اضطراب دارد.
این فرد می‌تواند مسیر رشد، تغییر و تصمیم‌گیری درستی را برای خود انتخاب کند، چون منبع همه چیز را شناخته: خودش را.
---
یک) مثالی برای محیط کاری:
وقتی در جلسه‌ای، رئیس تو را نادیده می‌گیرد یا ایده‌ات را رد می‌کند، هنر زندگی این نیست که بلافاصله ناراحت شوی یا مقابله کنی؛ بلکه این است که متوجه شوی چه احساسی در تو شکل گرفته (مثلاً احساس بی‌ارزشی یا خشم)، و آن احساس از کجا آمده. شاید ریشه در کودکی‌ات باشد، یا شاید به خاطر عدم اعتماد به نفس. این فهم، قدرت تصمیم‌گیری منطقی به تو می‌دهد. (بعد که متوجهش شدی، حالا میتونی برخورد مناسب با رئیس رو انتخاب کنی)


دو) در روابط عاطفی:
وقتی شریک عاطفی‌ات پیام دیر پاسخ می‌دهد و تو بلافاصله دلخور یا مضطرب می‌شوی، می‌توانی لحظه‌ای درنگ کنی و از خود بپرسی:

در من چه می‌گذرد؟ چرا اینقدر نگران شده‌ام؟

‌
این شناخت باعث می‌شود به‌جای سرزنش یا سوء‌تفاهم، گفت‌وگوی سازنده‌ای شکل بگیرد.


سه) در مسیر رشد شخصی:
فرض کن برنامه‌ریزی کردی هر روز کتاب بخوانی، اما چند روز پشت سر هم این کار را انجام ندادی و احساس بی‌کفایتی یا سرزنش نسبت به خودت پیدا کردی.
اینجا فرصت درخشان آگاهی است:

چه چیزی در درون من فعال شده؟ ترس؟ کمال‌گرایی؟ تنبلی؟

فهم این موضوع کمک می‌کند رفتار درست را انتخاب کنی، نه فقط احساس بدی را تجربه کنی.


چهار) در مواجهه با اخبار و بحران‌های اجتماعی:
وقتی خبری از جنگ یا بحران اقتصادی می‌شنوی و دچار ترس یا خشم می‌شوی، مهم است که به جای غرق‌شدن در احساسات، از خود بپرسی:

من الان دقیقاً چه احساسی دارم؟ چرا این‌قدر مضطرب شدم؟ آیا واقعاً در خطرم؟ یا این واکنش من به تجربه‌های گذشته‌ام است؟

‌
پنج) در مسیر موفقیت:
وقتی به یک موفقیت مهم می‌رسی ولی حس رضایت عمیق نداری، این یک نشانه مهم از درون توست.
شاید تعریف تو از موفقیت واقعی نبوده، یا نیازهای عاطفی‌ات نادیده گرفته شده. اینکه در آن لحظه بفهمی «در من چه می‌گذرد»، سرنخی است برای ساختن زندگی‌ای که واقعا برای تو معنادار است.
ـــــــــــــ
حالا جمله اصلی رو یکبار دیگه بخونیم:

تمام هنر زندگی این است که من بدانم
در من چه می‌گذرد
وقتی جهان در گذر است

‌
#تلنگر@sajadsoleimanicom

انسان ِ کارمندمسلک، هرگز رفتارها، منش، انتخاب‌ها و گفتار یک آدم کارآفرین رو درک نمی‌کنه،

برعکسش هم همینه، کارآفرین هم درکی از دنیای کارمندمسک‌ها ندارند.

‌
قال: السجاد السلیمانی

#تلنگر@sajadsoleimanicom

در شرایط بحرانی جامعه،

مراقب باشید به «هیزم ِ آتش» تبدیل نشید،

یعنی با جان و عمر و زندگی شما، عده‌ای حمله نکنند و عده‌ای از خودشون دفاع نکنند.

سوختن خانه، خانواده و زندگی شما،
صرف ِ گرمای خانه و خانواده دیگران میشه...

@SajadSoleimaniCom