انتشارات ‌روزنه

بخشی از رمان "پاره های پاریسی یا پوره ی پنیر و پروست"؛ نوشته ی فرید قدمی؛ نشر روزنه؛ ۱۳۹۷

یکی از مصیبت‌ها، چه در خانه‌ی لورانس و چه در خانه‌ی رضا، معضل آب و دستشویی است... خب، فرنگی‌ها بعدِ دستشویی ماتحت‌شان را نمی‌شویند... سلین در «مرگ قسطی»‌اش تعریف می‌کند که چطور بچه که بوده همیشه سراپا بوی گُه می‌داده... درباره‌ی خودم، باید بگویم که اگرچه ذهنی غربی دارم اما تن‌ام سراپا خاورمیانه‌ای است، به ویژه ماتحت‌ام... هر چیز ازم بخواهید الا این‌که بی آب بروم دستشویی.

جک کروآک در رمان «بیگ‌سور» می‌گوید این دولتمردان امریکایی هیپی‌ها را متهم به کثیف بودن می‌کنند اما ماتحت خودشان همیشه گهی است... البته پیشنهاد کروآک استفاده از آب و صابون است، من این‌قدرها هم در قضیه‌ی ماتحت رادیکال نیستم... خلاصه چه در خانه‌ی رضا و چه در خانه‌ی لورانس خودم را مجهز به یک بطری آب می‌کردم و بعد به جنگ محتویات روده می‌رفتم. این داستان ماتحت و آب خیلی هم سیاسی است... یکی از چیزهایی است که بین خاورمیانه و غرب فاصله انداخته... ردش را که بگیری می‌بینی خیلی از جنگ‌ها سر همین بوده... شاید اگر جرج بوش ماتحتش گهی نبود و به ماتحت شرقی‌ها حسودی‌اش نمی‌شد جنگ عراق را راه نمی‌انداخت... در کره‌ی شمالی به بچه‌ها توی مدرسه می‌گویند که کیم جونگ ایل ماتحت ندارد، پس دیگر نیازی به شست‌وشو هم نیست، آخه ماتحت حضرت‌شان چیزی است فراتر از ماتحت های شرقی و غربی... برتولت برشت هم اهمیت ماتحت‌ها را خوب درک کرده بود... شعری دارد برشت درباره‌ی ماهی‌ای که ماتحتش سفید بود و هیچ کاری نمی‌کرد... مفت‌خور اعظم... به خاطر چی؟ تنها به خاطر این‌که ماتحتش سفید بود.
قضیه‌ی ماتحت به عشق و عاشقی هم مربوط می‌شود... انگار هیچ وقت نمی‌شود عاشق دختران اروپایی شد... در اوج احساسات‌تان کافی است به ماتحت طرف فکر کنید... تمام! عشق‌تان به گه کشیده می‌شود... فرهنگ سرمایه‌داری معاصر هم به اهمیت ماتحت واقف شده... نمونه می‌خواهید؟ کیم کارداشیان... می‌گویند اسلاووی ژیژک عاشق کیم کارداشیان است... زمانی از هایدگر پرسیده بودند چرا از هیتلر خوشش می‌آید؟ گفته بود به دست‌هاش بنگرید (این را یاسپرس تعریف می‌کند)... حالا اگر به ژیژک بگویند چرا از کارداشیان خوشش می‌آید، خواهد گفت: به ماتحتش بنگرید!

http://p30up.ir/uploads/f899151402.jpg

https://t.me/rowzanehnashr

720 views07:12