‍ #یادی_از_شهدا

🌷🌷🌷 مرحوم علامه میرزا جواد آقا تهرانی(ره) به منطقه والفجر مقدماتی آمده بودند، ولی به دلیل تواضع زیادشان امام جماعت نمی‌شدند.

ایشان به ما می‌فرمود: شما از من جلوتر هستید.

یک شب به تیپ امام جواد (علیه السلام) آمد و سخنرانی كرد. پس از آن موقع نماز بود، اما قبول نمی‌کردند بروند جلو و امام جماعت باشند.

شهيد برونسی گفت: آقا! بفرماييد جلو و امام باشید.

علامه گفت: شما دستور می‌دهی؟

آقای برونسی گفت: من کوچکتر از آنم که دستور بدهم، ولی خواهش می‌کنم.

علامه گفت: نه پس خواهش را نمی‌پذیرم.

بچه‌ها گفتند: خوب آقای برونسی! مصلحتا بگویید دستور می‌دهم تا بپذیرند. ما آرزو داریم پشت این عارف بزرگ نماز بخوانیم.

شهید برونسی هم، همین کار را کرد و علامه در جواب فرمود: چشم فرمانده عزیز!

بعد از نماز، علامه حال عجیبی داشت شهید برونسی را کنار کشیده بود و اشک می‌ریخت، می‌گفت دوست عزیزم، جواد (علامه میرزا جواد آقا تهرانی) را فراموش نکنی و حتما مرا شفاعت کن...🌷🌷🌷

#شهید_عبدالحسین_برونسی
👇👇👇
🆔 @TebyanOnline

‍ 🌷🌷🌷 اسفند عجب ماهى است! 😔😔

ماه پرواز بزرگ مردانی از جنس فرشتگان زمینی؛

#شهید_سید_حمید_طباطبایی_مهر (مدافع حرم): 4اسفند

#شهید_حمید_باکری : 6 اسفند

#شهید_حسین_خرازی :8 اسفند

#شهید_امیر_حاج_امینی : 10 اسفند

#شهید_ابراهیم_همت : 17 اسفند

#شهید_حجت_الله_رحیمی : 18 اسفند

#شهید_عبدالحسین_برونسی : 23 اسفند

#شهید_عباس_کریمی : 24 اسفند

#شهید_مهدی_باکری : 25 اسفند

سالگرد شهادت همگى گرامى باد.

شادی روح همه شهدا و علی‌الخصوص شهدای گمنام صلوات ( الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم)🌷🌷🌷
👇👇👇
🆔 @masjedqaem_aj

🌷🌷🌷 شهید برونسی فرمانده است توی عملیات رمضان، تیربار دشمن می گیره تو گردان عده ای شهید میشن گردان زمین گیر میشه. سید کاظم حسینی میگه من معاون شهید برونسی بودم، اصلا بچه ها نمی تونستن سرشونو بلند کنن، یه دفه دیدم شهید برونسی بیسیم چی و پیک و همه رو ول کرد و رفت یه جا افتاد به سجده، رفتم دیدم آروم آروم داره گریه می کنه، میگه یا زهرا مدد، مادر جان مدد...

بهش گفتم حالا وقت این حرفا نیس، پاشو فرماندهی کن بچه های مردم دارن شهید میشن، میگفت شهید برونسی انگار مرده بود و اصلا" توجهی به این خمپاره ها و حرف‌های من نداشت.

گفت بعد از لحظاتی بلند شد و گفت: سید کاظم، گفتم بله، گفت سیدکاظم اینجا که من ایستادم قدم کن، ۲۵ قدم بشمار بچه های گردان رو ببر سمت چپ، بعد ۴۰ قدم ببر جلو.

گفتم بچه ها اصلا" نمیتونن سرشونو بلند کنن عراقی ها تیربارو گرفتن تو بچه ها. چی میگی؟

گفت خون همه بچه ها گردن من، من میگم همین.

گفت وقتی این دستورو داد آتیش دشمنم خاموش شد، ۲۵ قدم رفتم به چپ، ۴۰ قدم رفتم جلو،

بعد یه پیرمردی بود توی گردان ما خوب آرپیچی می زد، یه دفه شهید برونسی گفت فلانی آرپیچی بزن، گفت آقای برونسی من که تو این تاریکی چیزی نمی بینم

گفت بگو یا زهرا و شلیک کن.

یا زهرا گفت و شلیک کرد و خورد به یه تانک و منفجر شد. تمام فضا اتیش گرفت و روشن شد.

گفت اون شب ۸۰ تانک دشمن رو زدیم و بعد عقب نشینی کردیم.

چند روز بعد که پیشروی شد و رفتیم شهدا رو بیاریم، رفتم اونجا که شهید برونسی به سجده افتاده بود و می گفت یا زهرا مدد، نگا کردم دیدم جلومون میدون مین هست. قدم شماری کردم ۲۵ قدم به چپ دیدم معبریه که دشمن توش تردد می کرده. اگر من ۳۰ قدم می رفتم اونورتر توی مین ها بودم.

۴۰ قدم رفتم جلو دیدم میدان مین دشمن تموم میشه رفتم دیدم اولین تانک دشمن رو که زدن فرمانده های دشمن با درجه های بالا افتادن بیرون و کشته شدن.

شهدا رو که جمع کردیم برگشتیم تو سنگر نشستم، گفتم آقای برونسی من بچه ی فاطمه ام، من سیدم، به جده ام قسم از پیشت تکون نمی خورم تا سِر اون شب رو بهم بگی، تو اون شب تو سجده افتادی فقط گفتی یا زهرا مدد، چی شد یه دفه بلند شدی گفتی ۲۵ قدم به چپ؟ ۴۰ قدم جلو، بعد به آرپیچی زن گفتی شلیک کن؟ شلیک کرد به یه تانک خورد که فرماندهان دشمن تو اون تانک بودن؟ قصه چیه؟

گفت سید کاظم دست از سرم بردار.

گفتم نه تا این سِر رو نگی رهات نمی‌کنم،

گفت میگم ولی قول بده تا زنده ام به کسی نگی

گفتم باشه

گفت تو سجده بودم همینطور که گفتم یا زهرا مدد، (توعالم مکاشفه) یه خانومی رو دیدم به من گفت چی شده؟

گفتم بی بی جان موندم؛ اینا زائرین کربلای حسین تو هستند، اینجا موندن چه کنم؟

گفت آقای برونسی جلوت میدون مینه، حرکت نکن، ۲۵ قدم برو به سمت چپ، اونجا معبر دشمنه، از اونجا بچه ها رو ۴۰ قدم ببر جلو میدون مین تموم میشه فرمانده های دشمن یه جا جمع شدن تو تانک جلسه دارن آرپیچی رو شلیک کن ان شاءالله تانک منفجر میشه و شما ان شاء الله پیروز میشی.🌷🌷🌷

#شهید_عبدالحسین_برونسی
👇👇👇
🆔 @masjedqaem_aj

🌷🌷🌷یک روز با دو تا از همرزمانش آمده بودند خانه. خانه کوچک بود و تا دلت بخواهد، گرم. تابستان بود و عرق، همینطور شر و شر از سر و رومان می ریخت پایین. رفتم آشپزخانه. یک پارچ آب یخ درست کردم و برایشان بردم. در همین حال، یکی از دوست‌های عبدالحسین، سینه‌ای صاف کرد و گفت: ببخشید حاج آقا.
عبدالحسین صورتش را تمام رخ برگرداند طرف او. گفت: اگر جسارت نباشه، می خواستم بگم اون کولری رو که دادین به اون بنده ی خدا، برای خونه ی خودتون که خیلی واجب تر بود.
یکی دیگر به تایید حرف او گفت: آره بابا، بچه‌های شما اینجا خیلی بیشتر گرما می‌خورن.
کنجکاو شدم و با خودم گفتم: پس شوهر ما کولر هم تقسیم میکنه.
منتظر بودم ببینم عبدالحسین چه می گوید. خنده ای کرد و گفت: این حرف‌ها چیه میزنین؟
رفیقش گفت: جدی میگیم حاج آقا.
باز خندید و گفت: شوخی نکن بابا جلو این زن‌ها، الان خانم ما باورش میشه و فکر میکنه اجازه ی تقسیم تمام کولرهای دنیا دست ماست. انگار فهمیدند عبدالحسین دوست ندارد راجع به این موضوع صحبت شود؛ دیگر چیزی نگفتند. من هم خیال کولر را از سرم بیرون کردم. می‌دانستم کاری که نباید بکند، نمی‌کند.
از اتاق آمدم بیرون. بعد از شهادتش، همان رفیقش گفت: اون روز، وقتی شما از اتاق رفتی بیرون، حاج آقا گفت: میشه اون خانواده ای که شهید دادن، اون مادر شهیدی که جگرش داغ داره، توی گرما باشه و بچه‌های من زیر کولر باشند؟؟؟
کولر سهم مادر شهیده، خانواده‌ی من گرما رو می‌تونن تحمل کنن. از این گذشته، خانواده‌ی من توی انقلاب سهمی ندارن که بخوان کولر بیت‌المال رو بگیرن.🌷🌷🌷

#شهید_عبدالحسین_برونسی
📚 کتاب خاک‌های نرم کوشک، صفحه 138
👇👇👇
🆔 @masjedqaem_a
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇