🔵پیام‌های تاریخی کروبی و رهنورد
✍🏻#مرتضی_کاظمیان
🔸اخبار مهم و رویدادهای گوناگون در ایران (از نرخ ارز و آسیب‌های اجتماعی گرفته تا مناسبات تهران با غرب، و از تظاهرات مختلف و اعتراض‌های کارگری گرفته تا سرکوب دراویش و کنشگران محیط زیست و زنان مخالف حجاب اجباری) چنان پرشمارند که گاه مجال مکث را بر برخی رخدادهای ویژه از شهروند پیگیر می‌ستاند.
🔸نامه‌ی تاریخی جناب کروبی به رهبر جمهوری اسلامی (در بهمن‌ماه گذشته) و پیام مهم ایشان از حصر به بهانه انتشار کتابی با عنوان «نامه‌ها» (مجموعه نامه‌های آقای کروبی که در خارج از کشور منتشر شده)، و نیز پیام‌های مختصر ولی بسیارمهم خانم رهنورد درباره حجاب اجباری و حقوق زنان، ازجمله این رخدادهای بسیارمهم در هفته‌های اخیر بوده‌اند.
🔸اظهارنظرهای ماندگار و بسیار مهم کروبی و رهنورد وقتی اهمیت مضاعف می‌یابد که ناظر، حصر خانگی پاگذاشته به هشتمین سال را از یاد نبرد.
📌پیامی که منتشر نشد!
یک پیام خواندنی و مهم شیخ صبور و سبز از درون زندان خانگی، چند ماه پیش به‌عنوان مقدمه‌ای در ابتدای کتاب «نامه‌ها»ی ایشان منتشر شد. متأسفانه متن کامل این پیام در هیچ‌کدام از پایگاه‌های اطلاع‌رسانی همدل با محصوران بازنشر نشده؛ درحالی‌که نکته‌های قابل‌تأمل و مهمی در این مکتوب کوتاه وجود دارد.
متن کامل این پیام (مقدمه کتاب یادشده) که در مهرماه ۱۳۹۵ نگاشته شده، در انتهای این یادداشت آمده؛ برخی از نکته‌های مهم آن چنین است:
🔸ـ «متأسفانه این روزها حاکمیت با استخدام دین مفاهیم را معنای متفاوتی داده و همه‌چیز را وارونه گردانده؛ حمایت از ظلم را به‌نام حفظ نظام و دین واجب شرعی کرده و دم از عدالت‌طلبی و ظلم‌ستیزی می‌زند، لیکن مردم عزیز ما نباید نگرش‌های مستبدانه جمعی تشنه قدرت را به پای دین و تمام روحانیت بنویسند. انسان فراموش‌کار است و طغیان‌گر.»
🔸ـ «بدون تردید همه‌ی گروه‌ها و جریان‌های سیاسی از بدو انقلاب تاکنون در به‌وجود آمدن چنین وضعیتی سهیم و مسئول‌اند و به تبع نقش و سهم‌شان باید مسئولیت خود را در به‌وجود آمدن چنین وضعی پذیرا باشند.
شرط اول برای اصلاح، پذیرش مسئولیت رفتارهاست. من نیز با قبول مسئولیت‌ام درجهت اصلاح نظام مطابق آرمان‌های انقلاب و حقوق ملت مندرج در فصل سوم قانون اساسی تلاش کرده و می‌کنم.
طبیعی و قطعی است که تقصیر و قصور فراوان داشته‌ام و دارم که از محضر عموم مردم معذرت و از خداوند منان طلب عفو و بخشش دارم.»
🔸ـ «من برای تحقق شعارها و وعده‌های داده شده در انقلاب اسلامی مسیر رایزنی، گفت‌وگو و مقاومت را برگزیدم… قضاوت در باب توفیق و یا عدم‌توفیق این روش، رایزنی، تعامل و گفت‌وگو و درصورت نیاز استقامت و پایداری برعهده مردم و صاحبان قلم و اندیشه است. اگر با مطالعه و بررسی شرایط کشور و منطقه مصلحت را در این روش می‌بینید پس در بسط چنین تفکری بکوشید، و اگر آن را قبول ندارید و بی‌نتیجه می‌دانید پس به نقد آن بپردازید.»
📌نامه‌ای که گم شد!
مکتوب بسیار مهم دیگر کروبی در چند ماه گذشته، نامه‌ی تاریخی و سرگشاده‌ی وی به رهبر جمهوری اسلامی بود. این نامه پس از اعتراض‌های دی‌ماه ۱۳۹۶، و در نیمه نخست بهمن‌ماه منتشر شد. متأسفانه برخی رخدادهای مهم و غریب هم‌زمان با این مکتوب (ازجمله بازداشت کنشگران محیط زیست و خبر قتل دکتر کاووس سیدامامی در بازداشتگاه، سرکوب دراویش گنابادی و حوادث مرتبط با آن، اعتراض «دختران خیابان انقلاب» و زنان به حجاب اجباری، و نیز انتشار نامه ۱۵ فعال سیاسی داخل و خارج از ایران با مضمون رفراندوم) باعث گم‌شدن نامه‌ی ارزشمند مزبور شد.
🔸کروبی در این نامه ـ و درحالی‌که شایعه‌ها درباره رفع حصر افزایش یافته بود ـ با صراحت و شجاعتی مختص به خود، به انتقاد از شخص اول نظام و سیاست‌های غالب پرداخته و خطاب به وی نوشته بود: «باتوجه به میزان حضور و نفوذ‌تان در بالاترین لایه قدرت نظام باید بپذیرید که وضعیت سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی امروز کشور نتیجه مستقیم سیاست‌های راهبردی و اجرایی شماست.»
🔸وی از رهبر جمهوری اسلامی خواسته بود که «درجهت پالایش و اصلاح ساختار به انحراف رفته نظام اقدامی عاجل» در پیش گیرد.
🔸کروبی همچنین در انتقاد صریح از سیاست‌ها و رویکردهای مدیریتی رأس هرم نظام سیاسی نوشته بود که «برخلاف نص صریح قانون اساسی و نظر صریح امام، سپاه و بسیج در دوران رهبری شما وارد فعالیت‌های سیاسی و اقتصادی شدند که نتیجه‌ی فاجعه‌آمیز آن این روزها برکسی پوشیده نیست.»
برای مشاهده متن کامل روی دکمه instant view بزنید.
https://goo.gl/rxSu14
✅ @kaleme
✍🏻#مرتضی_کاظمیان
🔸اخبار مهم و رویدادهای گوناگون در ایران (از نرخ ارز و آسیب‌های اجتماعی گرفته تا مناسبات تهران با غرب، و از تظاهرات مختلف و اعتراض‌های کارگری گرفته تا سرکوب دراویش و کنشگران محیط زیست و زنان مخالف حجاب اجباری) چنان پرشمارند که گاه مجال مکث را بر برخی رخدادهای ویژه از شهروند پیگیر می‌ستاند.
🔸نامه‌ی تاریخی جناب کروبی به رهبر جمهوری اسلامی (در بهمن‌ماه گذشته) و پیام مهم ایشان از حصر به بهانه انتشار کتابی با عنوان «نامه‌ها» (مجموعه نامه‌های آقای کروبی که در خارج از کشور منتشر شده)، و نیز پیام‌های مختصر ولی بسیارمهم خانم رهنورد درباره حجاب اجباری و حقوق زنان، ازجمله این رخدادهای بسیارمهم در هفته‌های اخیر بوده‌اند.
🔸اظهارنظرهای ماندگار و بسیار مهم کروبی و رهنورد وقتی اهمیت مضاعف می‌یابد که ناظر، حصر خانگی پاگذاشته به هشتمین سال را از یاد نبرد.
📌پیامی که منتشر نشد!
یک پیام خواندنی و مهم شیخ صبور و سبز از درون زندان خانگی، چند ماه پیش به‌عنوان مقدمه‌ای در ابتدای کتاب «نامه‌ها»ی ایشان منتشر شد. متأسفانه متن کامل این پیام در هیچ‌کدام از پایگاه‌های اطلاع‌رسانی همدل با محصوران بازنشر نشده؛ درحالی‌که نکته‌های قابل‌تأمل و مهمی در این مکتوب کوتاه وجود دارد.
متن کامل این پیام (مقدمه کتاب یادشده) که در مهرماه ۱۳۹۵ نگاشته شده، در انتهای این یادداشت آمده؛ برخی از نکته‌های مهم آن چنین است:
🔸ـ «متأسفانه این روزها حاکمیت با استخدام دین مفاهیم را معنای متفاوتی داده و همه‌چیز را وارونه گردانده؛ حمایت از ظلم را به‌نام حفظ نظام و دین واجب شرعی کرده و دم از عدالت‌طلبی و ظلم‌ستیزی می‌زند، لیکن مردم عزیز ما نباید نگرش‌های مستبدانه جمعی تشنه قدرت را به پای دین و تمام روحانیت بنویسند. انسان فراموش‌کار است و طغیان‌گر.»
🔸ـ «بدون تردید همه‌ی گروه‌ها و جریان‌های سیاسی از بدو انقلاب تاکنون در به‌وجود آمدن چنین وضعیتی سهیم و مسئول‌اند و به تبع نقش و سهم‌شان باید مسئولیت خود را در به‌وجود آمدن چنین وضعی پذیرا باشند.
شرط اول برای اصلاح، پذیرش مسئولیت رفتارهاست. من نیز با قبول مسئولیت‌ام درجهت اصلاح نظام مطابق آرمان‌های انقلاب و حقوق ملت مندرج در فصل سوم قانون اساسی تلاش کرده و می‌کنم.
طبیعی و قطعی است که تقصیر و قصور فراوان داشته‌ام و دارم که از محضر عموم مردم معذرت و از خداوند منان طلب عفو و بخشش دارم.»
🔸ـ «من برای تحقق شعارها و وعده‌های داده شده در انقلاب اسلامی مسیر رایزنی، گفت‌وگو و مقاومت را برگزیدم… قضاوت در باب توفیق و یا عدم‌توفیق این روش، رایزنی، تعامل و گفت‌وگو و درصورت نیاز استقامت و پایداری برعهده مردم و صاحبان قلم و اندیشه است. اگر با مطالعه و بررسی شرایط کشور و منطقه مصلحت را در این روش می‌بینید پس در بسط چنین تفکری بکوشید، و اگر آن را قبول ندارید و بی‌نتیجه می‌دانید پس به نقد آن بپردازید.»
📌نامه‌ای که گم شد!
مکتوب بسیار مهم دیگر کروبی در چند ماه گذشته، نامه‌ی تاریخی و سرگشاده‌ی وی به رهبر جمهوری اسلامی بود. این نامه پس از اعتراض‌های دی‌ماه ۱۳۹۶، و در نیمه نخست بهمن‌ماه منتشر شد. متأسفانه برخی رخدادهای مهم و غریب هم‌زمان با این مکتوب (ازجمله بازداشت کنشگران محیط زیست و خبر قتل دکتر کاووس سیدامامی در بازداشتگاه، سرکوب دراویش گنابادی و حوادث مرتبط با آن، اعتراض «دختران خیابان انقلاب» و زنان به حجاب اجباری، و نیز انتشار نامه ۱۵ فعال سیاسی داخل و خارج از ایران با مضمون رفراندوم) باعث گم‌شدن نامه‌ی ارزشمند مزبور شد.
🔸کروبی در این نامه ـ و درحالی‌که شایعه‌ها درباره رفع حصر افزایش یافته بود ـ با صراحت و شجاعتی مختص به خود، به انتقاد از شخص اول نظام و سیاست‌های غالب پرداخته و خطاب به وی نوشته بود: «باتوجه به میزان حضور و نفوذ‌تان در بالاترین لایه قدرت نظام باید بپذیرید که وضعیت سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی امروز کشور نتیجه مستقیم سیاست‌های راهبردی و اجرایی شماست.»
🔸وی از رهبر جمهوری اسلامی خواسته بود که «درجهت پالایش و اصلاح ساختار به انحراف رفته نظام اقدامی عاجل» در پیش گیرد.
🔸کروبی همچنین در انتقاد صریح از سیاست‌ها و رویکردهای مدیریتی رأس هرم نظام سیاسی نوشته بود که «برخلاف نص صریح قانون اساسی و نظر صریح امام، سپاه و بسیج در دوران رهبری شما وارد فعالیت‌های سیاسی و اقتصادی شدند که نتیجه‌ی فاجعه‌آمیز آن این روزها برکسی پوشیده نیست.»
برای مشاهده متن کامل روی دکمه instant view بزنید.
https://goo.gl/rxSu14
✅ @kaleme
Telegraph
پیام‌های تاریخی کروبی و رهنورد
مرتضی کاظمیان اخبار مهم و رویدادهای گوناگون در ایران (از نرخ ارز و آسیب‌های اجتماعی گرفته تا مناسبات تهران با غرب، و از تظاهرات مختلف و اعتراض‌های کارگری گرفته تا سرکوب دراویش و کنشگران محیط زیست و زنان مخالف حجاب اجباری) چنان پرشمارند که گاه مجال مکث را…
🗣#تقی_رحمانی: عملیات اهواز چه ترویستی خوانده شود چه نشود. در ماهیت تروریستی آن نمی شود شک کرد.
اما مهمتر و تلخ تر نوع عملیات است که کور و انتقام گیرانه از جامعه است.
اگر به عدم دادرسی عادلانه دستگاه قضا معترضیم به هدف قرار دادن جان انسان های ایرانی معترض تریم.
🗣#مصطفی_تاج‌زاده: حمله‌ی مسلحانه به مردم با هر مرام و نیتی نامی جز #تروریسم آنهم از نوع کور آن ندارد. ایران‌دوستان و دموکراسی‌خواهان در محکومیت عملیات تروریستی تردید نکنند و استانداردی دوگانه درباره ترور و منطق خشونت‌پرور آن به‌کار نبرند. هدف #نتانیاهو از هم گسیختن یکپارچگی سرزمینی و ملی ایران است.
🗣#مرتضی_کاظمیان: تروریسم، تروریسم است. تردید در مواجهه با پروژه‌های تروریستی، تأیید #خشونت حاد و عریان تا سقف ستاندن جان انسان‌هاست؛ مواجهه‌ای که نه از زاویه سیاسی و اخلاقی قابل دفاع است و نه از منظر #حقوق‌بشرى.
🗣#حسین_باستانی: حمله امروز به مراسم رژه اهواز، یک حمله تروریستی بود. “هیچ” دلیلی، در هیچ زمان، در هیچ کجا، نمی‌تواند انجام عملیات تروریستی را توجیه کند.
✅@kaleme
اما مهمتر و تلخ تر نوع عملیات است که کور و انتقام گیرانه از جامعه است.
اگر به عدم دادرسی عادلانه دستگاه قضا معترضیم به هدف قرار دادن جان انسان های ایرانی معترض تریم.
🗣#مصطفی_تاج‌زاده: حمله‌ی مسلحانه به مردم با هر مرام و نیتی نامی جز #تروریسم آنهم از نوع کور آن ندارد. ایران‌دوستان و دموکراسی‌خواهان در محکومیت عملیات تروریستی تردید نکنند و استانداردی دوگانه درباره ترور و منطق خشونت‌پرور آن به‌کار نبرند. هدف #نتانیاهو از هم گسیختن یکپارچگی سرزمینی و ملی ایران است.
🗣#مرتضی_کاظمیان: تروریسم، تروریسم است. تردید در مواجهه با پروژه‌های تروریستی، تأیید #خشونت حاد و عریان تا سقف ستاندن جان انسان‌هاست؛ مواجهه‌ای که نه از زاویه سیاسی و اخلاقی قابل دفاع است و نه از منظر #حقوق‌بشرى.
🗣#حسین_باستانی: حمله امروز به مراسم رژه اهواز، یک حمله تروریستی بود. “هیچ” دلیلی، در هیچ زمان، در هیچ کجا، نمی‌تواند انجام عملیات تروریستی را توجیه کند.
✅@kaleme
🔴«جنبش سبز»؛ خیزش خاتمه‌یافته یا تجربه ادامه‌دار؟
✍🏻#مرتضی_کاظمیان
🔹ده سال از راهپیمایی اعتراضی مشهور و میلیونی ۲۵ خرداد ۱۳۸۸ گذشت، تظاهراتی بی‌سابقه در تاریخ جمهوری اسلامی ایران و نقطه‌عطفی در تحولات سیاسی‌ـ‌اجتماعی مرتبط با نظام سیاسی برآمده از انقلاب ۱۳۵۷.
🔹اگرچه آن راهپیمایی تاریخی در اعتراض به انتخابات پرحاشیه ریاست جمهوری دهم برگزار شد، سرفصلی بود که پای شهروندان معترض به تضییع حقوق اساسی و مدنی را به‌گونه‌ای برجسته و گسترده به خیابان‌ها باز کرد.
🔹تا پیش از ۲۵ خرداد ۸۸، اعتراض‌های خیابانی در جمهوری اسلامی ایران به یک جمعیت یا جناح سیاسی، یا صنف و گروه مدنی مشخصی محدود بود؛ اما در تظاهرات این روز، لایه‌های اجتماعی گوناگون، برآشفته از نتیجه رسمی انتخابات، برای پرسش درباره رای خود یا اعتراض به کردار حکومت، همپای هم، راهی خیابان شدند. نکته قابل‌توجه این‌‌که کم نبودند شهروندانی که در انتخابات شرکت نکردند اما در اعتراض به رفتار حکومت، کنش میدانی پیشه ساختند و با مردمان معترض همگام شدند.
🔹اعتراض گسترده با وجود مهر تایید رهبر جمهوری اسلامی ایران بر نتیجه رسمی انتخابات، رخ داد. به بیان دیگر، شهروندان‌ــ و دو نامزد معترض، کروبی و موسوی‌ــ به داوری شخص اول نظام «نه» گفتند. این مواجهه، حتی پس از سخنرانی مشهور آیت‌الله خامنه‌ای در نماز‌جمعه ۲۹ خرداد ۸۸، ادامه یافت.
🔹این «نه» و ایستادن در برابر اراده و نظر ولایت مطلقه فقیه، هم‌زمان با سرکوب خونینی که متوجه اعتراض مدنی شهروندان شد، حکایت و مضمون جنبش اعتراضی را خیلی زود متفاوت ساخت؛ یعنی اگرچه نقطه عزیمت اعتراض‌ها نتیجه رسمی انتخابات بود و می‌پرسید «رای من کجاست؟»، «جنبش سبز» به یک «جنبش انتخاباتی» محدود نماند.
🔹خیزش اعتراضی در ابتدا به پیروزی نامزد مطلوب هسته اصلی قدرت واکنش نشان داد؛ اما بعدتر، تغییر اساسی وضع نامطلوب مستقر و اصلاح بنیادین رفتار حاکمان و نحوه حکمرانی را در دستور کار قرار داد.
🔹این وضع چنان ملموس و برجسته بود که میرحسین موسوی نیز در آذرماه ۸۸ تصریح کرد: «از ما می‌خواهند كه مساله انتخابات را فراموش کنیم؛ گویی مساله مردم انتخابات است. چگونه توضیح دهیم که چنین نیست؟ مساله مردم قطعا این نیست که فلانی باشد و فلانی نباشد؛ مساله آن‌ها این است كه به یك ملت بزرگ، بزرگی فروخته میشود. آن چیزی که مردم را عصبانی می‌کند و به واکنش وامی‌دارد آن است که به صریح‌ترین لهجه، بزرگی آنان انکار میشود.»
🔹این‌گونه، «جنبش سبز» یک جنبش انتخاباتی محض نبود و به آن محدود نماند؛ چنان‌که یک‌سال‌و‌نیم پس از سر‌برآوردن، «سبز»ها در بهمن‌ماه ۸۹ و به بهانه همدلی با جنبش‌های اعتراضی در تونس و مصر و منطقه، بار دیگر روانه خیابان‌ها شدند و فریاد «مرگ بر دیکتاتور» سر دادند.
🔹در «منشور» مورد تایید و امضای موسوی و کروبی نیز تاکید شد که «جنبش سبز تلاش‌های خود را برای صیانت از آرای مردم تا زمان استقرار نظام انتخاباتی آزاد، رقابتی، غیر‌گزینشی و منصفانه که شفافیت آن کاملا قابل تضمین باشد، ادامه خواهد داد.»
👈🏻متن کامل:
yon.ir/DBVFN
✅@kaleme
✍🏻#مرتضی_کاظمیان
🔹ده سال از راهپیمایی اعتراضی مشهور و میلیونی ۲۵ خرداد ۱۳۸۸ گذشت، تظاهراتی بی‌سابقه در تاریخ جمهوری اسلامی ایران و نقطه‌عطفی در تحولات سیاسی‌ـ‌اجتماعی مرتبط با نظام سیاسی برآمده از انقلاب ۱۳۵۷.
🔹اگرچه آن راهپیمایی تاریخی در اعتراض به انتخابات پرحاشیه ریاست جمهوری دهم برگزار شد، سرفصلی بود که پای شهروندان معترض به تضییع حقوق اساسی و مدنی را به‌گونه‌ای برجسته و گسترده به خیابان‌ها باز کرد.
🔹تا پیش از ۲۵ خرداد ۸۸، اعتراض‌های خیابانی در جمهوری اسلامی ایران به یک جمعیت یا جناح سیاسی، یا صنف و گروه مدنی مشخصی محدود بود؛ اما در تظاهرات این روز، لایه‌های اجتماعی گوناگون، برآشفته از نتیجه رسمی انتخابات، برای پرسش درباره رای خود یا اعتراض به کردار حکومت، همپای هم، راهی خیابان شدند. نکته قابل‌توجه این‌‌که کم نبودند شهروندانی که در انتخابات شرکت نکردند اما در اعتراض به رفتار حکومت، کنش میدانی پیشه ساختند و با مردمان معترض همگام شدند.
🔹اعتراض گسترده با وجود مهر تایید رهبر جمهوری اسلامی ایران بر نتیجه رسمی انتخابات، رخ داد. به بیان دیگر، شهروندان‌ــ و دو نامزد معترض، کروبی و موسوی‌ــ به داوری شخص اول نظام «نه» گفتند. این مواجهه، حتی پس از سخنرانی مشهور آیت‌الله خامنه‌ای در نماز‌جمعه ۲۹ خرداد ۸۸، ادامه یافت.
🔹این «نه» و ایستادن در برابر اراده و نظر ولایت مطلقه فقیه، هم‌زمان با سرکوب خونینی که متوجه اعتراض مدنی شهروندان شد، حکایت و مضمون جنبش اعتراضی را خیلی زود متفاوت ساخت؛ یعنی اگرچه نقطه عزیمت اعتراض‌ها نتیجه رسمی انتخابات بود و می‌پرسید «رای من کجاست؟»، «جنبش سبز» به یک «جنبش انتخاباتی» محدود نماند.
🔹خیزش اعتراضی در ابتدا به پیروزی نامزد مطلوب هسته اصلی قدرت واکنش نشان داد؛ اما بعدتر، تغییر اساسی وضع نامطلوب مستقر و اصلاح بنیادین رفتار حاکمان و نحوه حکمرانی را در دستور کار قرار داد.
🔹این وضع چنان ملموس و برجسته بود که میرحسین موسوی نیز در آذرماه ۸۸ تصریح کرد: «از ما می‌خواهند كه مساله انتخابات را فراموش کنیم؛ گویی مساله مردم انتخابات است. چگونه توضیح دهیم که چنین نیست؟ مساله مردم قطعا این نیست که فلانی باشد و فلانی نباشد؛ مساله آن‌ها این است كه به یك ملت بزرگ، بزرگی فروخته میشود. آن چیزی که مردم را عصبانی می‌کند و به واکنش وامی‌دارد آن است که به صریح‌ترین لهجه، بزرگی آنان انکار میشود.»
🔹این‌گونه، «جنبش سبز» یک جنبش انتخاباتی محض نبود و به آن محدود نماند؛ چنان‌که یک‌سال‌و‌نیم پس از سر‌برآوردن، «سبز»ها در بهمن‌ماه ۸۹ و به بهانه همدلی با جنبش‌های اعتراضی در تونس و مصر و منطقه، بار دیگر روانه خیابان‌ها شدند و فریاد «مرگ بر دیکتاتور» سر دادند.
🔹در «منشور» مورد تایید و امضای موسوی و کروبی نیز تاکید شد که «جنبش سبز تلاش‌های خود را برای صیانت از آرای مردم تا زمان استقرار نظام انتخاباتی آزاد، رقابتی، غیر‌گزینشی و منصفانه که شفافیت آن کاملا قابل تضمین باشد، ادامه خواهد داد.»
👈🏻متن کامل:
yon.ir/DBVFN
✅@kaleme
Telegraph
«جنبش سبز»؛ خیزش خاتمه‌یافته یا تجربه ادامه‌دار؟
مرتضی کاظمیان ده سال از راهپیمایی اعتراضی مشهور و میلیونی ۲۵ خرداد ۱۳۸۸ گذشت، تظاهراتی بی‌سابقه در تاریخ جمهوری اسلامی ایران و نقطه‌عطفی در تحولات سیاسی‌ـ‌اجتماعی مرتبط با نظام سیاسی برآمده از انقلاب ۱۳۵۷. اگرچه آن راهپیمایی تاریخی در اعتراض به انتخابات پرحاشیه…