♦️🔹‏نرگس موسوی خامنه از کلیدواٰژه های اصلی محصورین می گوید: با همه جفاها #امید کلید واژه اصلی محصورین و #معیشت مردم و دوری از ماجراجویی هاي هزينه بر برای کشور و #دروغ و #فساد #دغدغه اصلی آنهاست.
✅ @kalemenews

🎥۵۴۶ روز بازداشت موقت

🔹آقای دره شویی هم وقتی اوایل دستگیری از بچه ها دفاع
می کرد، تصور نمی کرد که ۵۴۶ روز بعد هم همین غصه را خواهدداشت! بقول آقای دره شویی: “ای داد بی داد”!/ کتایون رجبی
#امید_برای_طبیعت
#توییت
✅@kaleme

🔴 تجزیه‌طلبی و ابزارهای حاکمیتیِ سرکوب

✍️ کلمه - #امید_بی‌نیاز:

📌 با توجه به تنوع قومی موجود در سرزمین ایران، و اینکه در طول تاریخ بسیاری از اقوام حاشیه‌نشین از سوی قدرت مرکزی مورد ستم واقع شده‌اند، تمایلات تجزیه‌طلبانه و ترویج آرزوی خودمختاری یا استقلال در مقاطع مختلف توانسته است فرصت‌هایی برای جلب حمایت عمومی و حتی شورش علیه قدرت مرکزی را در میان آنها داشته باشد.

📌 این در حالی است که اتفاقا در مقابل با توجه به قدمت تاریخی پیوندهای ملی ایرانیان و سابقه دراز دامن تلقی «ایرانی‌بودن» در میان این اقوام، تا کنون تلاش‌های مختلف در جهت تجزیه‌طلبی با وجود آنکه در گام‌های نخست و ابتدائی توانستند نگاه‌ها را به سمت خود جلب کنند، در نهایت با مقاومت عمومی مردمی راهی جز شکست نیافتند.

📌 مهم‌ترین تجربه‌های معاصر تجزیه‌طلبی که به دوران ضعف شدید حکومت مرکزی در سال‌های آغازین سلطنت محمدرضا پهلوی و اشغال کشور از سوی بیگانگان برمی‌گردد، تلاش سیدجعفر پیشه‌وری و همراهانش در آذربایجان (و به تبع آن قاضی محمد در کردستان) برای خودمختاری و اعلام استقلال بود که در نهایت با شکست سختی مواجه شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز تلاش‌های مشابه بسیار زود و با حمایت مردم همین مناطق قومی ناکام ماند. با این وصف، در طول سال‌های اخیر باز هم شاهد گسترش تمایلات تجزیه‌طلبانه در مناطقی مانند آذربایجان، کردستان و در میان عرب‌های خوزستان هستیم.

📌 پرسش آن است که در شرایطی که حکومت مرکزی در سرکوب نیروهای سیاسی مخالف (از هر جریانی) بسیار مقتدر عمل می‌کند، چگونه است که این تمایلات تا این اندازه گسترش می‌یابند؟ در پاسخ به این پرسش می‌توان این دعوی را مطرح کرد که شاید حاکمیت از این امر چندان نگران نیست و حتی شاید تمایلی نیز به تعمیق تجزیه‌طلبی در کشور داشته باشد.

📌 برای کاوش در چنین پاسخ محتملی بد نیست به این نکته توجه کنیم که رویکرد حاکمیت به تجزیه‌طلبی‌های جاری در کشور نیز همگن نیست. از یک‌سو با تجزیه‌طلبان کرد و عرب برخورد سخت و خشنی صورت می‌گیرد و از سوی دیگر، تجزیه‌طلبان پان‌ترک با آزادی‌های بیشتری در عرصه‌های مختلف تمایلات خود را فریاد می‌زنند و نه تنها با مشت آهنین قدرت سیاسی مرکزی مواجه نیستند که حتی در لایه‌هایی از آن (از جمله در میان نمایندگان مجلس شورای اسلامی) حامیان قدرتمندی را نیز پشت‌سر خود می‌بینند.

📌 به راستی عجیب نیست که مجلسی که به واسطه نظارت استصوابی شورای نگهبان با نهایت دقت و مهندسی شکل می‌گیرد، نتواند نمایندگانی را که آشکارا از تمایلات قوم‌طلبانه خود دم می‌زنند (به یاد داریم که در شروع دولت دوازدهم نمایندگان آذربایجان تهدید کرده بودند که اگر از میان آذری‌ها وزیری انتخاب نشود، به دولت رای عدم اعتماد خواهند داد) از رسیدن به منصب نمایندگی مجلس بازدارد؟ همین‌طور است آزادی وافر پان‌ترک‌ها برای حضور در عرصه عمومی (از جمله در استایوم‌های ورزشی) و طرح شعارهای آشکارا تجزیه‌طلبانه از سوی آنها که کمترین واکنشی را در سطح حاکمیت برنمی‌انگیزد.

👈 متن کامل:
https://bit.ly/2qKhfwl

✅@Kaleme

🔵 پدر، مادر، ما همچنان متهمیم!

✍️ #امید_حسینی:

🔸ما فرزندان پدران و مادرانی هستیم که با امید و آرزوی فراوان، برای رسیدن به عدالت و آزادی انقلاب کردند. پدران و مادرانی که نه تنها هیچ سهمی از انقلاب نخواستند که اتفاقا خود را بدهکار انقلاب می‌دانستند.

🔸دوران کودکی ما در خاموشی و بمباران و آژیر قرمز گذشت. کودکی و نوجوانی ما با خاطرات جنگ و شهید و شهادت عجیبن شد. سرود کودکی ما "روز خوب پیروزی" بود و "آزاد و رها هستیم". لالایی شبانه ما، نوحه‌های آهنگران و کویتی‌‌پور بود. زمزمه مادربزرگان ما، دعا و گریه به یاد دایی‌ها و عموهایی بود که در جبهه‌ها می‌جنگیدند و مظلومانه به شهادت می‌رسیدند. ‌ذوق و شوق ما، شنیدن مارش نظامی بود و خبر پیروزی رزمندگان. غم و اندوه ما، بدرقه بسیجی‌ها بود و بازگشت پیکرشان بر روی دستان مردم.

🔸ما نه منافقیم نه ضدانقلاب. ساکت‌ و بی‌تفاوت‌ هم نیستیم. ما از خود انقلابیم و برای این انقلاب و این نظام هزینه دادیم. انقلابی که از خود ما بود و دوستش داشتیم. به چهره‌های بزرگان انقلاب که نگاه می‌کردیم، یاد بزرگان صدر اسلام می‌افتادیم. همه سلمان و ابوذر و مقداد و عمار! یار و یاور محرومان و مستضعفان.

🔸بزرگتر شدیم، انقلابیون به جان هم افتادند. فهمیدیم که چندان هم سلمان و ابوذر نیستند، اشتباهاتی هم دارند! اما توجیه ‌کردیم. گاهی حتی چشم بستیم و ندیدیم. چون پدران و مادران انقلابی به ما یاد داده بودند که مدافع انقلاب باشیم. می‌گفتند اشکالات مسئولان را نباید به پای انقلاب نوشت.

🔸بزرگتر شدیم. سلمان‌ها و ابوذرها حالا مشغول واردات و صادرات و تجارت و جنگ قدرت بودند، گاهی هم اختلاس! یا درگیر القاب حوزوی که مبادا به آنها بگویند "حجت‌الاسلام"، فقط "آیت‌الله"! محصور در حلقه محافظ‌ها، با ماشین دودی فاصله خانه تا وزارت‌خانه و نمازجمعه را طی می‌کردند.

🔸پیر شدیم. عمارها و ابوذرها عوض شدند اما مردم را به عوض شدن متهم می‌کنند. عوض شدند اما عوض شدن زمانه و نیازهای جوانان و نسل‌های جدید را نمی‌فهمند. از مردم فاصله گرفتند اما مردم را به فاصله گرفتن از اسلام و انقلاب متهم می‌کنند. برای خودشان نقش‌ها و جایگاه‌ها و دکانهای مختلف تراشیدند و بودجه‌های مملکت را حیف و میل می‌کنند اما مردم را به صبر انقلابی دعوت می‌کنند. آنها که از شغل و جایگاه و قدرت و ثروت و حتی از یک لقب و عنوان حوزوی هم نمی‌گذرند، از مردم و جوانان توقع دارند که از نیازهای ساده و مشروع خود بگذرند!

🔸در ریز و درشت زندگی و سبک زندگی مردم دخالت می‌کنند. با ممنوعیت‌ها و محدودیتهای افراطی، روح و روان مردم را خسته و آزرده کردند. اقتصاد را شکوفا کرده، فرهنگ و هنر را ارتقا داده‌اند. در سیاست نماینده خدا هستند و مردم با اجازه آنها باید از میان دو نفر، یکی را انتخاب کنند و سرانجام، همان مردم مقصر می‌شوند که چرا از میان آن دو نفر، این یکی را انتخاب نکرده‌اند! مسئولان مملکت ما هیچگاه خودشان را مقصر هیچ‌چیز نمی‌دانند و با آنکه تمام مسئولیت‌ها و شغل‌ها و جایگاه‌ها و بودجه‌ها و نهادها و سازمان‌های موازی فرهنگی و انقلابی در اختیار آنهاست، همچنان گناه همه‌چیز را متوجه لیبرال‌ها و سکولارهای موهوم می‌دانند!

🔸راز ناامیدی و نارضایتی مردم، اینهاست. درد اصلی مردم نه گرانی بنزین است و نه قطعی اینترنت. درد مردم این جناح و آن جناح هم نیست. برخی به خیال خام خود می‌خواهند با شعر و نوحه‌‌ی حماسی و انقلابی، یا فحش دادن به این دولت و آن دولت، خودشان را عدالتخواه و دلسوز مردم معرفی کنند، حال آنکه مردم سالهاست از این حرفها عبور کرده‌اند. مسئولان این دولت و آن دولت که از مریخ نیامده‌اند؛ نتیجه سازوکار انتخاباتی همین سیستم هستند. پس هرگونه آدرس غلط دادن، نه تنها دردی را درمان نمی‌کند که اتفاقا درد مردم را بیشتر می‌کند.

🔸فهم درد مردم اصلا سخت نیست. درد مردم سالها فرافکنی و عدم پاسخگویی آدمهایی است که به هیچ‌کس پاسخگو نیستند. درد مردم، همین نگاه طلبکارانه‌ی از بالاست و رفع مسئولیت از خود. درد مردم، بودجه‌هایی است که اصلا معلوم نیست کجا و چرا حیف و میل می‌شوند؟ درد مردم، بی‌کفایتی مسئولانی است که سالهای سال در نقشها و جایگاه‌های مختلف تثبیت یا جابجا شده و همچنان خودشان را طلبکار می‌دانند. درد اصلی مردم این است که هرگونه اعتراض به چنین وضعیتی، فورا به دشمن و ضدانقلاب منسوب می‌شود.

👈 متن کامل:
https://bit.ly/2rCliep

✅@Kaleme

🔴 'نوک کوه یخ' کرونا در ایران؛ در قم چه می‌گذرد؟

✍️ #امید_منتظری:

🔸"قم به وضوح خلوت است. هیچ چیز عادی به نظر نمی‌رسد. مردم ترسیده‌اند. مهمانی‌ها متوقف شده. مردم مواد مورد نیازشان را انبار کرده‌اند تا از خانه بیرون نروند. تمام مدارس و دانشگاه‌‎ها و حوزه‌ها علمیه و هر جای آموزشی و پژوهشی که فکرش را بکنید تعطیل است. دفاتر مراجع مذهبی کسی را نمی‌پذیرند. روال عادی زندگی به طور مشهودی تغییر کرده است". اینها مشاهدات یک خبرنگار مستقر در قم است که نخواسته نامش فاش شود.

🔸او به بی بی سی فارسی گفت رسانه‌های محلی برای پوشش اخبار این شهر زیر فشارند و ترجیح حکومت پوشش از سوی صدا و سیماست.

🔸در حال حاضر، آمار ضد و نقیضی درباره شمار بیمارانی که بر اثر ویروس کرونا جان خود را از دست داده‌اند، منتشر شده است. به گفته مقامات وزارت بهداشت شمار مرگ و میر ناشی از کرونا امروز (۶ اسفند/۲۵ فوریه) در سراسر کشور ۱۵ نفر است و یک نماینده مجلس پیشتر این تعداد را تنها در شهر قم ۵۰ نفر اعلام کرد. این موضوع را ایرج حریرچی، معاون وزیر بهداشت تکذیب کرد اما نماینده قم در پاسخ گفت اسامی چهل نفر از این پنجاه نفر را برای معاون وزیر فرستاده است.

🔸چه آمار ۵۰ نفر صحت داشته باشد، چه آمار ۱۵ نفر، ایران بعد از چین بالاترین آمار مرگ و میر ناشی از کرونا را دارد؛ ضمن اینکه تعدادی از مقامات ایران نیز از ابتلای خود به کرونا خبر داده‌اند.

🔸اعلام آمار ضد و نقیض مردم را به وحشت انداخته است.

🔸محمدرضا قدیر، رئیس دانشگاه علوم پزشکی قم و نخستین کسی که ابتلا به کرونا را در این شهر تایید کرد، در مصاحبه‌ای زنده در صدا و سیما گفته بود از آنها خواسته‌اند آماری اعلام نکنند و این موضوع به اداره کل اطلاع‌رسانی وزارت بهداشت واگذار شود.

🔸او یک روز پس از این مصاحبه خود نیز قرنطینه شد.

🔸در حال حاضر در قم دو بیمارستان به بیماران مشکوک به کرونا اختصاص یافته است.

👈 متن کامل:
https://bit.ly/3cbiAPW

✅@Kaleme

🔴 شفافیت، تکنولوژی و اقتصاد قوی همراهان کره جنوبی در مقابله با کرونا

✍️ #امید_شکری:

🔸در حال حاضر نزدیک به ۱۷۰ کشور جهان درگیر ویروس کرونای ۲۰۱۹ شده اند. کشورهای درگیر در این بحران با توجه به منابع مالی، امکانات اقتصادی و درمانی سیاست خاصی برای مقابله و کنترل ویروس کرونا به کار گرفته‌اند. آنچه باعث موفقیت این سیاست‌ها می‌شود پیش بینی دقیق میزان خسارت - تهیه امکانات لازم و همکاری مردم است. بی‌رنامگی برخی دولت‌ها و عدم پیش‌بینی و تهیه تمهیدات لازم باعث شده تا میزان ابتلا و مرگ در این کشورها از کنترل دولت‌ها خارج شود.

🔸کره حنوبی از اولین کشورهایی بود که پس از چین شاهد شیوع ویروس کرونا بود. با توجه به همسایگی این دو کشور انتظار می‌رفت که ویروس کرونا بحرانی مثل بحران ووهان چین در این کشور ایجاد کند. این کشور با توجه به تجربه‌های قبلی اقدام به تدوین استراتژی ملی ویروس کرونا نمود.

🔸نخست‌وزیر کره جنوبی در نطقی در تلویزیون ملی گفت که شیوع ویروس کرونا در این کشور به مرحله خطرناکی رسیده است. چان‌سی‌کیون گفت مهار ویروس کرونا در کره جنوبی نیازمند همکاری همه مردم این کشور است و دولت با هرگونه کارشکنی از جمله احتکار ماسک‌ صورت بشدت برخورد خواهد کرد.

👈 متن کامل:
https://bit.ly/2J3loRX

✅@Kaleme

🔴 بانگ آزادی خاوران؛ به پاسداشت مقام بلند استاد محمدرضا شجریان

✍️ کلمه - #امید_بی‌نیاز:

🔸جوهره هر فرهنگ از واژگان و گزاره‌ها و روایت‌هایی شکل می‌گیرد که خاطره جمعی را صورت‌بندی کرده و برای تکرار و تداوم در اختیار همگان قرار می‌دهد. این خاطره که در پویایی خود، صورتی تخیلی پیدا می‌کند و مخیله اجتماعی را برمی‌سازد، بیش از هر چیز با زبان و واژگان در پیوند است و بدین شکل می‌تواند در فرایند زایش، بالندگی و نوزایی تمدنی، امکان پذیرش و انتقال میراث فرهنگی را فراهم آورد. در واقع، تار و پود هر فرهنگی را نوایی می‌سازد که می‌تواند زبان را به صورتی همگانی به روایتی مشترک در میان عامه مبدل کند. بر همین مبناست که در طول تاریخ و با وجود تحولات فراوانی که جوامع به خود دیده‌اند، روایت‌های داستانی و اسطوره‌ای و نواهای موسیقیایی، در مجموع صورت بنیادین خود را حفظ کرده‌اند و سینه به سینه در طول تاریخ از نسلی به نسل دیگر سپرده شدند و همچنان باقی ماندند. این امر به خصوص در پرداختن به خرده‌فرهنگ‌ها بیش از پیش نمودار می‌شود. فرهنگ‌های کوچکی که در چارچوب یک اجتماع یا تمدن بزرگ باقی می‌مانند، در مهم‌ترین مولفه‌شان، یعنی زبان و موسیقی است که نقطه ممیزه خود را حفظ می‌کنند.

🔸با این حال، کارکرد زبان و موسیقی صرفا حفظ میراث نیست. تحول و انقلاب هم از معبر فهم‌های نوین از این وجه وجودی انسانی پدیدار می‌شوند: واژگان معنایی جدید می‌یابند، واژگان نوینی خلق می‌شوند، روایت‌ها به‌روز می‌شوند و موسیقی در قالب روایی بدان حیات می‌بخشد و در میان مردمان منتشرش می‌کند. انسان‌ها تغییر می‌کنند و هنجارهای اجتماعی نو می‌شوند؛ در حالی‌که کسی نمی‌تواند فرایند تحول را نقطه به نقطه متعین کند. تنها به مدد روایت‌های جدید است که تحول نمودار می‌شود و موسیقی است که بار این نموداری را بر دوش دارد.

🔸فرهنگ ایرانی نیز از این قاعده مستثنا نیست. هنگامی که گسترش فرهنگ اسلامی پس از سقوط امپراتوری ساسانی می‌رفت که تمدن ایرانی را به محاق برد، روایت‌های زبانی فردوسی بود که میراث را زنده نگاه داشت و نقالی موسیقیایی آن در کوچه و بازار، مخیله شکننده ایرانی در آن زمان را روزآمد و قوی ساخت تا به مدد آن، فرهنگ ایرانی با وجود برتری سیاسی و اقتصادی اعراب همچنان پایدار باقی بماند. در کوچه و بازار، داستان‌های اسطوره‌ای و تاریخی فرهنگ ایران نقل می‌شد و خاطره همگانی را از فراموشی و گزند در امان نگاه می‌داشت تا بدانجا که با وجود گذر قرن‌ها، همچنان ایرانیان با وجود پذیرش اسلام، «ایرانی» باقی ماندند و مانند بسیاری از ملت‌های مشابه، «عرب» نشدند.

🔸این امر در دوران معاصر نیز که ایران به واسطه تحولات سترگ سیاسی و اجتماعی، همواره در گیر و دار گذار از گذشته و رسیدن به آینده‌ای نامعلوم بودند، مصداق دارد. در پس انقلاب بزرگ مشروطه که نظام دیرپای استبداد سیاسی را هدف قرار گرفته بود، اگر نبود موسیقی و نوای عارف قزوینی و شعر فرخی یزدی و میرزاده عشقی، شاید دیکتاتوری رضاخانی می‌توانست چنان هجمه‌ای بر خاطره جمعی آزادی‌خواهی ایرانیان برد که از آن جز یادبودی تکه‌پاره برجای نماند. اما خواندن از «خون جوانان وطن» که در پای درخت آزادی «لاله» رویانده بود، ایرانیان را همچنان با خیال دستیابی به آزادی و رهایی از استبداد زنده نگاه داشت تا به محض دستیابی به فرصتی برای فرار از ظلم، باز هم نغمه عدالت و آزادی سر دهند.

👈 متن کامل

✅@Kaleme

🔴 کینه‌توزان ملت

✍️ کلمه - #امید_بی‌نیاز:

📌 کسی درگذشته است. دست‌کم بخشی از مردم او را دوست داشتند. صدایش برای‌شان نوایی ماندگار بود و زیباترین لحظات معنوی فرهنگی‌شان را در هنگام افطار ماه رمضان با ربنای او گذرانده بودند. کسی نتوانست جایش را پر کند. تمام تلاش‌تان برای آنکه ربنای دیگری را به‌جای صدای او به مردم «قالب» کنید، بی‌نتیجه ماند و تمام این سال‌ها در خانه‌ها هنگام افطار، صدای او از تلفن‌های همراه پخش شد.

📌 شما کینه او را به دل داشتید. از اینکه هر تقلایی کردید برای آنکه یادش را از دل‌ها بزدایید نافرجام بود؛ از اینکه ممنوعیت‌های مکررتان از محبوبیت‌اش کم نکرد؛ از اینکه با وجود ثروت و قدرت و دم‌ودستگاه تزویرتان نتوانستید بدیلی برایش بتراشید خشمگین بودید. حال‌تان قابل درک است. محبت مردم به او برای‌تان «شر» بود؛ بخصوص که به‌واسطه کارهای خودتان این محبت ناگزیر به بغضی علیه شما تبدیل شده بود. حالا خوشحالید که او رفته است. باشد! مبارک‌تان! مبارک‌تان که از مرگ دیگران شادمان می‌شوید! این هم هنر شماست!

📌 اما گویا هنری بیش از این هم دارید. مردمی که او را دوست داشتند، از مرگ‌اش غمگین‌اند. همچنین غمگین‌ترند که مرگ‌اش در زمانی بود که نمی‌توانند تشییعی آنگونه که می‌پسندند و در خورش می‌دانند برایش برپا کنند. ناگزیر جلوی بیمارستانی که در آن درگذشت جمع می‌شوند و در فراق‌اش نغمه‌ای می‌خوانند. این تداوم محبت البته برای شما دردناک است. اما نه! چیزی بیش از این! زخمی جانکاه است شاید! پس حتی همین نغمه‌خوانی غمگین عزاداران را هم برنمی‌تابید! او را دشمن می‌داشتید؛ باشد! اما دشمن تنها مرگ دشمن را می‌طلبد! پس از مرگ‌اش تنها شاد می‌شود؛ نه آنکه حتی عزای‌اش را هم تاب نیاورد! دژخیمانتان را بر سر مردم عزادار می‌ریزید؟ با باتوم به جان مردمی می‌افتید که عزادارند؟ این قاموس را کجا آموخته‌اید؟ جز یزید و یزیدیان چه کسانی را به یاد دارید که چنین به جان عزاداران بیفتد؟ چرا یزید را سرلوحه تمام کارهای‌تان قرار داده‌اید و اصرار دارید مو به مو هر آنچه را که در تاریخ از او آمده است اجرا کنید؟ عزای این مردم به کجای هیمنه اقتدار خشونت‌بارتان برمی‌خورد؟ دردهای دهشتناک معیشیتی و حیثیتی‌شان در آبان سال گذشته را که با داغ و درفش و کشتارتان پاسخ دادید! همان هم پایان کار نبود! برای آنان که زنده مانده‌اند هم حکم اعدام می‌دهید. هواپیمای حامل عزیزان‌شان را که منهدم کرده‌اید و به سردار فرمانده این جنایت هم می‌بالید! باز هم این مردم کاری در مقابل‌تان نمی‌توانند بکنند. این مردم خیلی مظلومند! آنها در برابر دشمنی بی‌پایان شما چیزی جز عزا برای‌شان نمانده است! حتی نمی‌توانید عزای‌شان را هم ببینید؟ چه کینه‌ای از مردم این سرزمین دارید؟ اگر صرفا دشمن بودید می‌شد با شما از اخلاق دشمنی گفت! از اینکه دشمن، ذلیل کردن دشمن را نمی‌خواهد! برای دشمن قدر قدرت، دشمنی همتا مایه افتخار است! به همین دلیل است که حتی دشمنان در جنگ هم از ادای احترام به جنازه دشمن دریغ نمی‌کنند! اما شما تنها «دشمن ملت» نیستید که بر مرده‌شان هم رحم کنید! شما از این مردم «کینه» به دل دارید و جز نابودی آن را نمی‌طلبید! حتی در سخت‌ترین لحظات هم دوست دارید داغ و درفش‌تان را نشان دهید! شاید چون می‌دانید که تمام قدرقدرتی‌تان به عجزی وابسته است که بر مردم تحمیل کرده‌اید و اگر ذره‌ای در آن خلل پیش آید، جز جرثومه‌ای ترسو در برابرشان نیستید! این مردم را بزنید! در غم و دشواری و بی‌پناهی‌شان! بزنید و بکشید! اقتدار شما در همین کار است! پیشوایان تاریخی‌تان در کربلا نیز همین کردند! کشتند و بر سر عزاداران ریختند و زدند و زدند و ....

📌 اما آن تاریخی که شنیده‌اید ادامه‌ای هم دارد! روز یزیدیان هم به پایان می‌رسد و آنچه از آنها به یاد می‌ماند جز لجن‌زاری متعفن نیست که حتی بازماندگان هم از یادآوری آن شرمسارند. کینه‌توزان ملت! با باتوم‌تان که جای نیزه‌های یزیدی نشسته است بر سر مردم بی‌پناهِ عزادار بریزید؛ روز شما نیز نزدیک است!

✅@Kaleme

🔴 قحط‌الرجال امروزی ما نتیجه آن است که در دوره ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه از لیاقت اشخاص صرف‌نظر کرده و هوسناکی اولیای مملکت، مدار امور بود

✍️ #امید_حسینی:

بخشی از نامه ذکاءالملک فروغی به سید حسن تقی‌زاده، نوامبر ۱۹۲۱‌:

متحیرم که چه عرض کنم. مجلس شورای ملی نمایش غریبی از خود می‌دهد. آنچه در روزنامه‌ها ملاحظه می‌فرمایید نمونه‌ی خیلی ضعیفی از حقیقت است. بیرون مجلس هم نعوذ بالله.

آنچه به تحقیق می‌توانم عرض کنم این است که امروز مجلس شورای ملی نماینده حقیقی و مظهر کامل ملت ایران است. اما حقیقت ملت ایران را اگر از حیث مدارک و مشاعر یک اندازه اطلاع دارید، از حیث صلاح و فساد نمی‌توانید تصور کنید و به وهم درآورید. بنده هم از عهده بیان بر نمی‌آیم. چیزی که منظور نیست حتی در اخیار مصلحت و بهبودی حال مملکت و ملت است.

می‌فرمایید در این مدت کسی به فکر من نیفتاد. بفرمایید کسی به فکر چه افتاد؟ آنچه من می‌بینم در این مملکت همه‌کس از اعلی و ادنی بدون استثنا ( یعنی اگر استثنایی باشد همان در حکم النادر کالمعدوم است ) وجهه‌ی همتش تحصیل مال است و بس. آنهم گویی ملتزم شده‌اند از غیر مجرای صحیح باشد و انصاف این است که از مجرای صحیح میسر نمی‌شود. مگر اینکه شخص به قوت لایموت قانع شود. آنهم باز نه برای همه‌کس.

👈 متن کامل

http://www.kaleme.com/1399/09/29/klm-284245/

✅@Kaleme