‍ گلونی نشان هویت زن لُر

#گُلوَنی (به فارسی #گلبندی) به گونه‌ای سربند و روسریِ زنان #لر گفته می‌شود.
#گلونی با همین شکل در میان مردم #لک به نام #لَچِک خوانده می‌شود و مردم کرد جنوبی نیز به همین سبک از آن استفاده می‌کنند . این روسری حدود ۳٬۰۰۰ سال قدمت دارد و ریشه آن به زنان #کاسیت (اجداد قوم لر) می‌رسد.و در زبان فارسی به صورت #گُلبَندی تلفظ می‌شود که بر گرفته از واژه گُل بَدن، نوعی پارچه هندی ابریشمی و لطیف، است. گلونی در واقع نوعی تَرهٔ (tarā)[با کدام معنی؟ رنگین است که زنان لر در مراسم جشن و سرور آن را روی تره معمولی می‌بندند. این روسری امروزه به نماد قوم لر بدل شده‌است.

کاربرد :

#گلونی را بیشتر زنان #لر و #لک(با نام لَچِک) در هنگام مراسم شادی استفاده می‌کنند. اما از دوره #قاجار به بعد مردان نیز شروع به استفاده از آن کردند. مردان #گُلوَنی را دور #شوکلاو یا همان #کلاه_لری مرسوم در منطقه #لرستان می‌بستند و به گاه مهمانی یا جنگ، به منظور تزیین یا نگهدارنده کلاه از آن استفاده می‌کرده‌اند. زنان لر در زمان گذشته کت و گُلوَنی را باهم می‌پوشیدند به‌طوری‌که #کَت را جدا زیر گُلوَنی می‌بستند تا موهای سر به‌خوبی پوشیده و مهارشوند.

ریشه ی نام :

#گُلوَنی نوعی سربند است که از واژه #گلبندی
با تبدیل حرف «ب» به «و» و حذف حرف «د» گرفته شده‌است و به نوعی پارچه ابریشمی رنگین اطلاق می‌شود. در گذشته نوعی پارچه ابریشمی هندی به اسم #گل_بدن که سطح روی آن متشکل از فقط دو رنگ (مثلاً زعفرانی و سیاه) بوده، از #هندوستان به #ایران وارد می‌شده‌است. واژه #گلبدن در فارسی به صورت گلبندی و در زبان لکی و لری به صورت گلونی درآمد. به مرور زمان در بین لرهای فیلی واژه گلونی نه فقط برای پارچه‌های زعفرانی، بلکه برای تمام سربندهای رنگی (غیر سیاه) به کار رفت.

#دهخدا در وصف #گلبندی می‌نویسد:

نوعی از جامه‌های رنگین که به #هندی #باندهنو گویند.

#نظام_دست_غیب در بیت زیر به زیبایی این پارچه اشاره می‌کند:

همچو گلبندی که تا افتد گلی بندد بجا
داغ دیگر می‌نهم یک داغ چون بهتر کنم

#ملامفیدبلخی در بیت زیر به این پارچه اشاره کرده‌است:

اگرترا سر آرایش است چون طاووس
لباس گلبدن داغ می‌توان پوشید

#میریحیی_شیرازی نیز در بیت زیر نام این پارچه را برده‌است:

هوایش کار پوشش مختصر کرد
چو گلبن #گلبدن باید به برکرد

کانال متخصصین گردشگری ایران
https://t.me/itriir

🔹#معبد_هندوها یا #پرستشگاه_بتِ_گوران

یکی از آثار تاریخی شهر #بندرعباس در استان #هرمزگان است

🔹ساختمان این معبد، در سال 1310 (قمری) مقارن با 1267 خورشیدی در زمان حکومت محمدحسن‌خان سعدالملک حاکم وقت بندرعباس، از محل جمع‌آوری هدایای هندوها، توسط تجار هندی ساخته شده‌است. طرح این بنا از معماری پرستشگاه‌های #هندی متأثر است.

✨این معبد برای نیازهای هندوهای مقیم بندرعباس ساخته شده که یکی از نقطه‌های مهم ارتباط فرهنگی و هنری میان ایران و هند بوده است.✨

کانال متخصصین گردشگری ایران

https://t.me/itriir

اینستاگرام
https://instagram.com/megatourism?igshid=1w46i994nfna0