"Be Original, Get Connected"
(Part Two)
By Parisa Fouji

Never Enough🤩

اینو با تکنیک گرم‌ کردن این خانم خوندم🥹
درحالی که قند داشت تو دهنم آب می‌شد واقعا😂

جدیدا کامنتام‌ خیلی وایرال‌ میشه😂 نمی‌دونم قضیه چیه ولی یه کامنت الکی گذاشته بودم زیر صفحه یه پسر رشتی که کافه‌های رشت رو نشون میده گفتم یعنی درسته من بخاطر این کافه(که توش بهت بوم میدن نقاشی کنی*___*) پاشم جمع کنم بیام رشت زندگی کنم؟
بعد حدود ۴۰۰ تا لایک کامنتم خورد.
زیر پست یکی از دوستای اینستاگرامیم به مناسبت تولدش نوشتم امسال بیشتر سفر برو و بیشتر بنویس دیدم از بین کامنتای تولدش کامنت منو استوری کرده، یادش افتاده بود روزایی که توی اینستاگرام می‌نوشت.
خانم وکال کوچ خارجی هم که دیشب کامنتمو‌ توی اینستاگرام استوری کرده بود.
چرا خودم و کارام پس وایرال‌ نمیشیم؟! آیا انصافانه‌ است؟!
آیا وقت آن نرسیده که به توییتر بازگردم؟ یا باشه بعد از پایان‌نامه؟

تازگیا از یه بلاگر سفر خوشم اومده به نام ادونرض(احمدرضا) احتمالا ریلزاشو دیده باشید توی اینستاگرام چون یک میلیون فالور داره ولی
ولی جواب دایرکت‌های منو میده🤣

یعنی هم قیافه ش خوبه هم صداش هم شخصیتش هم اخلاقش حیف که استانبول زندگی می‌کنه و منم پول ندارم باهاش برم سفر چون برنامه سفر گروهی میذاره. سفر بعدیش هنده😭 هند که همین بیخ گوش منه ولی هزینه‌ش خیلی زیاده.
حالا چندروز پیش نوشته بود باید کم‌کم از استانبول دل بکنه و برگرده ایران!
منم ریپلای زدم چرا برگردی ایران آخه برگرد لندنی آمریکایی جایی
بعد گفت که اگه قطعی بشه توضیح میده😁
باز اینجوری احتمال آشنایی بیشتر میشه.
#Erotomania یعنی این😄

قطار می‌رود
تو می‌روی
تمام ایستگاه می‌رود
و من چقدر ساده‌ام!!!
که سال‌های سال
در انتظار‌ تو
کنار این‌قطار رفته ایستاده‌ام
و هم‌چنان
به نرده‌های ایستگاه رفته تکیه داده‌ام...

#قیصر‌_امین‌_پور
@ghrmzejiiigh

خوشمزه‌ترین حمص لوبیاچیتی دنیا
با فیلم موردعلاقه‌م
"Last Call For Istanbul"

خورد تو پر شیطونک اینجا😂
کجایی شیطونک بذاری؟

سوالی دارم
این کسی که🆒 زده بود
با کسی که😈زده بود، فرق دارن؟
اگه فرق داری🗿 و اگه نداری🌚 رو ارسال کن.

من درحالی که دارم از پله‌های بیمارستان اطفال زاهدان تندتند بالا میرم و نفس‌نفس می‌زنم:))))

یک ساعتی می‌شود که از بیمارستان بازگشتم.شب کشیک هستم و تا صبح جمعه به خانه بازنمی‌گردم.آخر چهل و هشتی‌ام.
تاشب هم از ترس این که خواب بمانم، نمی‌توانم بخوابم.
کشیک اضافه برداشتم که برای سفر خیالی‌‌ام پس‌انداز کنم اما باز به این نتیجه رسیدم که با این پول ده‌تا مسافرت داخلی باکیفیت به شیراز و اصفهان می‌شود رفت.چرا پولم را در حلقوم خارجی‌ها بریزم؟!
البته این حقیقت که هیچ‌وقت پس‌انداز، اندازه نمی‌شود، بی‌تأثیر نیست.با خودم فکر می‌کنم اگر سفر نرفتم چه کار دیگری می‌توانم بکنم؟ و خواسته‌های زیادی به ذهنم خطور نمی‌کند.انگار نه هیچ وسیله‌ای نیاز دارم و به جای خوراک، فتوسنتز می‌کنم چون نه به فکر خرید خوراکی‌های تازه می‌افتم نه وسیله جدیدی برای اتاقم شاید می‌دانم که ماندنی نیستم.
از وقتی آشپزی یاد گرفته‌ام و گیاه‌خواری مطلق را امتحان کردم-که آن‌ را هم مدیون شب‌های سخت و بی‌پولی هستم-به هزار روش استفاده از موادغذایی و بار گذاشتن خوراک بدون خرید چیز اضافه‌ای، می‌اندیشم.
(Thanks Pinterest and Pi)
ساعت‌ها در فروشگاه می‌ایستم و مواد تشکیل‌دهنده اجناس را بررسی می‌کنم حتی شکل خریدم هم تغییر کرده است.
سخت، بازگشت به حالت طبیعی یک آدم معمولی ست و من هم نمی‌خواهم برگردم.باید لیستی از آرزوها و خواسته‌هایم بنویسم و یکی یکی بعد از برآورده کردنشان خط بزنم.
انگار معجزه نوشتن و خط زدن را هم از یاد برده‌ بودم.
پریسا
-هفتم شهریورماه هزاروچهارصدوسه، زاهدان

وقتی آرشیو اینستاگرام، استوری یا پستی را از چهار یا پنج سال پیش یادآوری می‌کند، نفسم در سینه حبس می‌شود.

این همه سال گذشته از من!
به یاد نمی‌آورم آن لحظات را اما احساسم را چرا؛
هنوز هم
حرف‌های تو می‌تواند آتشی در من
بگیراند.
ببین؛
این همه سال گذشته از ما !
و هنوز من
در آن عصر تابستان
زیر آواری از برفم...

پریسا
-هفتم شهریورماه هزاروچهارصدوسه