این خیلی یادآوری خوبی بود بین این همه توییت‌هایی که نویسنده‌هاش ادعای دکتری و روانشناسی می‌کنن:)
تجربه من:
به طور اتفاقی کتابی رو شروع کردم که زمستون سال ۱۳۹۹، فکر کنم، در مدتی که کمرم آسیب دیده بود و روی تخت دراز بودم، می‌خوندم.
اون موقع حدس می‌زدم کمردرد ناگهانی که راه‌رفتن رو برام سخت کرده بود، بی‌ارتباط نباشه به باشگاهی که تابستون همون سال می‌رفتم.
چندماه پیش که به اصرار دوستم و البته تبلیغات فضای مجازی! همون باشگاه اسم نوشتم، روز اول به طرز ناشیانه‌ای مربی نابلدش انقدر‌ تمرینات سختی بهمون داد که به معنای واقعی از پا افتادم.نمی‌تونستم حتی بشینم یا بلند بشم.روی زمین باید خودمو می‌کشیدم.
حالا باز دوستم ترغیبم‌ می‌کرد بیا بریم باشگاه چرا؟ چون فکر می‌کنه از این طریق میتونه بلاگر بشه:))
چون خب علایق مردم ما همین چيزها ست!
از این که پسرها بدن کایلی‌ جنر می‌پسندن و دخترا بدن کریستین😂(مثال دیگه‌ای به ذهنم نمی‌رسه) نباید تعجب کرد!

هیچ‌کس وقتی شکم چاق یا بدن لاغر ببینه به سختی‌هایی که فرد در زندگی‌ش کشیده فکر نمی‌کنه.به این که چقدر مغزش ورزیده ست فکر نمی‌کنه.(یه اصطلاحه که یکی کتابخونه باشگاهشه‌ و به جای عضلاتش مغزش بزرگ میشه.)

بگذریم‌.من به دوستم این بار گفتم نه! من اصلا از بدنسازی خوشم نمیاد آقا.باید کیو ببینم؟! دوست هم ندارم از باشگاه عکس بگذارم وقتی میتونم خودم همون تمریناتو عاقلانه‌تر انجام بدم تو خونه.

نمی‌دونم چجوری می‌شه آدما به سی برسن و هنوز نفهمیده باشن که خوشحالی بیشتر از هر چیزی، در گرو رابطه‌ها و دوستیاست. نه میزان حرفه‌ای یا معروف بودن توی یه کار.

«Kasrā Ghavidel»

@sut_tw

جناب هیچکاک! تعریفت از خوش‌بختی هم مثل فیلم‌هات یونیکه ❤️✨️

×📽 ℂ𝕚𝕟𝕖𝕞𝕒𝕘𝕣𝕒𝕡𝕙🍿×

@sut_tw

امروز بعد از بیمارستان به غایت فرساینده روح، رفتم بازار خرت و پرت‌های رنگی: از پارچه، نخ، کاموا، تور و دکمه‌های رنگی گرفته تا دفترچه‌ها و تقویم‌های ۱۴۰۳ رنگارنگ.
از عینک تازه دورنگم‌ که آماده شد و رفتم تحویل گرفتم تا تماشای ویترین پر زرق و برق مغازه‌های کادویی.
قائم، شریعت‌مدار، بیهق، مدرس، کاشفی و بعدش اتوبوس اشتباهی سوار شدم و این بار برایم اهمیتی نداشت که کجا پیاده شوم:
اتفاقی سر از کتابخانه ناوی درآوردم و باران گرفته بود. یک بچه گربه گوگولی اول به من چندثانیه نگاه کرد و بعد دوید و در بوته‌ها پنهان شد.قدم زدم و بعد سردر موزه شهر سبزوار را دیدم.من هم که دیگر به لطف سفرهای چه نزدیک و چه دوری که با خاله‌ فرزانه رفته‌ام، دلم ضعف می‌رود برای آجر دیدن:)) از قالیچه‌های دستباف و لباس‌های محلی بگیر تا آفتابه.از شاهنامه فردوسی بگیر تا ماشین تحریری که چشمم را گرفت.
فکر می‌کنم اولین نفری بودم که از داخل موزه فیلم می‌گرفتم چون آقای نگهبان اول از همه از ورودم تعجب کرد و بعدش گفت این‌جا فیلم گرفتن خیلی هم مجاز است.😄
باران شدت گرفته بود و ناچار بودم به پیاده گردی‌ام پایان دهم.
در راه و البته در پردیس کتاب، از ترک اجباری این شهر بارانی و با شنیدن ترانه سنگ صبور و ذره‌بین چاوشی و تیر آخر ترانه بوی عیدی فرهاد زدم زیر گریه.
امروز خیلی غمگین بودم و تلاش کردم کارهایی که دوست دارم انجام بدهم؛ بین این‌همه کارهایی که مجبورم.

✏️🪡🧵The New Look
@ghrmzejiiigh

گر بنوازی به لطف ور بگدازی به قهر
حکم تو بر من روان، زجر تو بر من روا ست

#سعدی از اخلاق دوست هرچه برآید نکو ست
گو همه دشنام گو کز لب شیرین، دعا ست👌
@ghrmzejiiigh

از لحاظ روحی دلم میخواد فردا دوباره برم همین کافه بشینم و تیرامیسو بخورم.
دلم میخواد فردا بشه و این کشیک سمی سگی تموم.

الان می‌بینم توی این عکسا باید با عینک جدیدم می‌بودم.🤓

تقدیم به کسی که من براش just another pit stop 'til he made up his mind بودم:)
@ghrmzejiiigh

بوی قدیما پیچیده تو سبزوار.بوی بچگیا که میومدیم خونه بی‌بی.بوی کوچه‌های خلوت.بوی عید.

من و داش ویکند:)))))
خدایی من و ویکند خیلی بهم نمیایم؟!