عمیقا درک می‌کنم راوی دارد از چه شرمی حرف می‌زند!
از خودت شرمگینی چون حالا فهمیده‌ای
چه احمقانه منتظر رسیدن آن روزی بودی که می‌بینی‌اش!
مضطرب بودی و نمی‌دانستی کدام لباست را انتخاب کنی.
بهترین لباست را که برای خودت هم نپوشیده بودی، برتن کردی و
تمام اجزای استایلت‌ را با رنگ آبی آسمان هماهنگ.
همان آبی‌ای که داشت از شیشه ماشین غروب می‌کرد و می‌دانم که تو هم مرا
با دیدن گرگ و میش هوا به خاطر می‌آوری.
با دیدن آبی دریا، با دیدن آبی آسمانی که بالای سرت
هرجا بروی همین رنگ است.
اما من، تو را با آن جاده طولانی که برایت پیمودم؛
راهی که هیچ‌ پایانی نداشت...با آن سگ‌لرز زدن‌‌های دم صبح به یاد می‌آورم.
آن‌روز من زیباترین پری دنیا بودم تا قبل از این که بایستی و سیگاری بگیرانی. یک‌لحظه خودم را در آینه‌ای قدی دیدم: پری کوچک زیبای سرخورده
غمگین
#هزاران_خورشید_تابان ☀️
#athousandsplendidsuns ☀️