📌گزارش نشست نقد و بررسي كتاب پدركشي

🔸توسل پناهي گفت:از دیگر سو ویژگی های نثر زنانه مانند قالب روایی، توجه به جزئیات در توصیف ها و ساده نویسی در این داستان به چشم می خورَد. زبان منعطف و براساس مسامحه است. استفاده از لحن مردد و دو دل با استفاده از واژگانی چون اما ، اگر و شاید، از دیگر ویژگی های نوشتار زنانه است. استفاده از زبان محاوره و مرور خاطرات که خوانش داستان را به نوعی با چالش روبرو می کند به طوری که خواننده دائم بین گذشته و حال در نوسان است و این خود نشانگر ذهن نابسامان شخصیت اصلی (ناهید ) است.
📗این منتقد ادامه داد: در رمان پدرکشی با فضایی سرد، برفی، بارانی، آسمان گرفته با ابرهای خاکستری روبرویم حتی در فضاهای بسته، رنگ خاکستری و سرما حضور دارد و فضایی سرد و سنگین و غمبار به داستان داده است. بسامد کلمه های تنهایی و سرما در داستان بالاست.
📘توسل پناهی در انتها به استفاده از زبان های مختلف محلی نظیر جنوبی، کردی و گیلکی، اشاره کرد و افزود: نکته هایی که در این داستان بیان شده است بازتاب گوشه ای از مشکلات زنان در جامعه است، عدم امنیت روانی در خانواده و مکان های عمومی، آزار و خشونت بدنی، دید جنسیتی به زن، تأمین نبودن زنان خانه دار در جامعه از لحاظ مادی و تجاوزهای جنسی در زمان جنگ ها، نقاط قوت داستان هستند.
@Digariii
#زنان_نويسنده
#جوراب_ابي_ها
#نقدفمينيستي
#زنان_منتقد

http://yon.ir/pQjFA

📚گزارش نشست نقد و بررسي كتاب"گچ و چاي سرد شده"
كتاب گچ و چنين سرد شده نوشته اتوسا افشين نويد ابان ماه توسط ديگري با همكاري موسسه خوانش
نقد شد.
فيروزه مهاجر و صديقه پاك ضمير اين كتاب را بررسي كردند
@Digariii
📚خانم دبیر ریاضی به خودِ اصل استخدام این مشاور، بخصوص به دلیل مرد بودن یا خارج تحصیل کردن او یا هردو اینها معترض است.درهمین داستان وقتی دبیری دانش آموزان دختر را به تنبلی متهم می کند، همین خانم دبیر – خانم حسن زاده – اصرار دارد که عاملش تنبلی نیست و نداشتن اعتماد به نفس است( ص 14)، همان مشکلی که به اعتقاد او معلمان این بچه ها هم دارند. آخرش هم به شوخی و جدی می گوید که شاید بهتر بود مشاور آموزشی جدیدالورود رشد هویت زنان را هدف قرار می داد.

این گفته ما را می برد به گذشته ها برای ما این بحث متهم کردن دخترها به تنبلی، و در کل شماتت زنان از سوی زنان، آشناست. لااقل صدسال است که مطالبی از این دست می خوانیم و می شنویم.

نوشته های زنان دوران مشروطه بر دوری کردن زنان از تنبلی و غفلت و بطالت، و علم آموختن، تاکید بسیار دارند، ظاهرا به این امید که زنان ایرانی هم «پشتکار و جدیت و روشنی فکر» زن اروپایی را پیدا کنند .عالم و دانشمند شدن رؤیای زن ایرانی است و به همین منظور بخش اعظم تلاشهای زنان معطوف به مدرسه دایر کردن و علم آموزی می شود. اما، بیش از حد به هم نهیب می زنند که خواهران تنبلی و بطالت را کنار بگذارید، قدر خود و استعدادهای خود را بدانید. و بیش از حد خودشان و زنان دیگر را مدام سرزنش می کنند که تنبل، بیسواد و بیعلم هستند و دارای اخلاقیات رذیله و پست و دارای «عقاید زنانه و موهومات وحشیانه»در کتاب باغدار دلگشا به ان اشاره شده است. انگار این همه صفت منفی که زنان به خودشان و زنان دیگر می دهند صرفا از سر فروتنی نیست و برای این نیست که اظهار نظر یک زن غرور خوانندگان را که عموما مرد هستند جریحه دار نکند، بلکه اینجا هم «دیگریِ» مردان شدن، نقش دارد. زنان تحت تاثیر و القائات مردان می نویسند. دیگر زیر بار تصویر سنتی نمی روند اما در مقابل تصویری که مطبوعات مترقی هوادار مشروطه و مدارس مدرن از آنها ارائه می دهند تا حد زیادی تسلیم هستند، از جمله به این دلیل که متحد
دیگری ندارند.
@Digariii
ادامه مطلب در لينك زير
yon.ir/ZMwtI
#زنان_نويسنده
#جوراب_ابي_ها