🟣 پنجم اکتبر، روز جهانی معلم
روز جهانی معلم ۲۰۲۱ با شعار (Teachers at the heart of education recovery) «معلمان قلب تپنده بازیابی آموزشی» همراه شده است.
نابرابری آموزشی، تبعیض جنسیتی، روند کالایی‌سازی آموزش، جنگ، فقر و سیاست‌های اجرایی قدرت‌های مرتجع از جمله مواردی است که حق تحصیل رایگان و استاندارد کودکان در جهان را زایل می‌کند.
در ایران، تشکل‌های صنفی معلمان (همچنین معلمان کارنامه سبز و سرباز معلم‌ها) در صف نخست مبارزه جهت احقاق حقوق خود و ضرورت برپایی عدالت آموزشی با ایستادگی علیه خصوصی‌سازی آموزش هستند. این روز فرصتی است تا از ۱۵ فعال صنفی و معلم زندانی و دربند یاد کنیم:
حجت اله رافعی، حسن حسین‌خانی، هاشم خواستار، محمدرضا رمضان‌زاده، محمد حسین سپهری، اسماعیل عبدی، معصومه عسکری، غلامرضا غلامی، ناهید فتحعلیان، مهدی فتحی، عزیز قاسم‌زاده، زینب همرنگ، یعقوب یزدانی، محمد ارکیان و نصرت بهشتی.
#آموزش_رایگان_و_برابر
#معلمان_زندانی
#کالایی_سازی_آموزش
@bidarzani
روز جهانی معلم ۲۰۲۱ با شعار (Teachers at the heart of education recovery) «معلمان قلب تپنده بازیابی آموزشی» همراه شده است.
نابرابری آموزشی، تبعیض جنسیتی، روند کالایی‌سازی آموزش، جنگ، فقر و سیاست‌های اجرایی قدرت‌های مرتجع از جمله مواردی است که حق تحصیل رایگان و استاندارد کودکان در جهان را زایل می‌کند.
در ایران، تشکل‌های صنفی معلمان (همچنین معلمان کارنامه سبز و سرباز معلم‌ها) در صف نخست مبارزه جهت احقاق حقوق خود و ضرورت برپایی عدالت آموزشی با ایستادگی علیه خصوصی‌سازی آموزش هستند. این روز فرصتی است تا از ۱۵ فعال صنفی و معلم زندانی و دربند یاد کنیم:
حجت اله رافعی، حسن حسین‌خانی، هاشم خواستار، محمدرضا رمضان‌زاده، محمد حسین سپهری، اسماعیل عبدی، معصومه عسکری، غلامرضا غلامی، ناهید فتحعلیان، مهدی فتحی، عزیز قاسم‌زاده، زینب همرنگ، یعقوب یزدانی، محمد ارکیان و نصرت بهشتی.
#آموزش_رایگان_و_برابر
#معلمان_زندانی
#کالایی_سازی_آموزش
@bidarzani
📌جنبش معلمان در پیوند با مسائل دختران دانش‌آموز
🟣 پرونده ویژه‌ی گفتگو با زنان معلم (بخش دوم)
#بیدارزنی: در ماه‌های اخیر جنبش معلمان به یکی از پر تحرک‌ترین اعتراضات عمومی تبدیل شده است. به نظر می‌رسد خواسته‌های این جنبش به تدریج رو به خواسته‌هایی فراتر از مطالبات معیشتی می‌رود. بخشی از مطالبات این جنبش ناظر بر حقوق دانش‌آموزان است. مطالبه اصلی در این زمینه دفاع از #آموزش_رایگان و حق برخورداری از آموزش باکیفیت و عادلانه برای تمام دانش‌آموزان در سراسر ایران با تاکید بر دانش‌آموزان طبقه کارگر به‌خصوص در نقاط محروم ایران است.
محرومیت از آموزش رایگان به بازماندگی از تحصیل کودکان منجر می‌شود که تاثیر به‌سزایی در #کودک_همسری و #کار_کودکان دارد.
در همین راستا با خانم اعظم عابدینی (بازنشسته از تهران) و خانم‌ها کوکب بداغی پگاه و مریم محمدی (شاغل از خوزستان و کردستان) به گفتگو نشسته‌ایم. از آنها پرسیدیم چه رابطه‌ای میان خواسته‌های جنبش معلمان با مسائل دانش‌آموزان از جمله آموزش مسائل جنسی، بازماندگی از تحصیل و ازدواج کودکان وجود دارد. آنها در پاسخ، ضمن اشاره به مسائل دختران دانش‌آموز از جمله ازدواج کودکان و نقش #آموزش‌های_ایدئولوژیک در گسترش آن، به تفاوت‌های مشکلات دانش‌آموزان در مناطق مختلف به لحاظ محرومیت منطقه‌ای، اشاره کردند.
از متن:
▪️یکی دیگر از مسائلی که در چند سال گذشته، تاثیرات ویرا‌ن‌گری بر جای گذاشته، مسئله‌ی بازماندگی از تحصیل دانش‌آموزان بوده است. در تجربه شما و شنیده‌هایتان از معلمان دیگر، چقدر محرومیت از تحصیل در میان دخترانْ جدی است؟ این بازماندگی از تحصیل بیشتر به چه دلیل بوده و چه نتایجی داشته است؟ مواجهه مدرسه به عنوان نهادی که در این زمینه بیشترین ارتباط را دارد چگونه بوده است؟ چقدر این مسئله در خواسته‌های معلمان مطرح شده است؟
⚪️_ اعظم عابدینی: در بحث تحصیل و آموزش دو مسئله داریم؛ یک، بازماندگان از تحصیل و دو، ترک تحصیل‌کرده‌ها که مجموع اینها عدد قابل ملاحظه‌ای است و پیرو آن مطالبه آموزش رایگان (آموزش عمومی _تا پایان متوسطه) را در بین مطالبات معلمان مطرح کرده است. مطالبه‌ی آموزش رایگان، بیش از سایر مسائل که اسم بردید، در بین معلمان مطرح بوده است. به عنوان یک جامعه‌ی آماری کوچک به مدرسه‌ای که در آن حضور داشتم اشاره می‌کنم. مدیر مدرسه و مشاور در طی یک سال و نیم تحصیل مجازی، اعلام می‌کردند که روزبه‌روز به تعداد دخترانی که ترک تحصیل می‌کنند، اضافه می‌شود. دلیلش هم این است که اکثرا در آپارتمان‌های کوچک ۵۰ متری زندگی می‌کنند. پنج یا شش نفر هستند و بچه می‌خواهد آموزش مجازی داشته باشد. گوشی هوشمند ندارند و مسائل قرنطینه در خانه هم هست. همه‌ی اینها فشارهایی بوده که به خانواده وارد شده و به ناچار فرزندشان ترک تحصیل کرده.
همکاران شاغل من اعلام می‌کنند که بسیاری از بچه‌های هفده یا هجده ساله الان دارند سرکار می‌روند. بعضی‌ها همزمان هم کار می‌کنند و هم درس می‌خوانند. بعضی‌ها هم بی‌خیال درس و مدرسه می‌شوند که کمک‌خرج خانواده باشند. خودم در چندین کلاسی که سال گذشته داشتم، خیلی از شاگردها در جواب عدم حضورشان در کلاس و حاضر و غایب‌ها می‌گفتند خانم ببخشید، ما الان سرکاریم. اینها همان بچه‌هایی هستند که لاجرم درس برایشان شده اولویت دوم زندگی. خودِ تحصیل می‌تواند روند آگاهی را به‌خصوص در بین دانش‌آموزان دختر بالا ببرد. در نظر بگیرید یک دختر هفده ساله الان فقط باید فکر پیدا کردن کار و درآمد باشد.
⚪️_ پگاه بداغی: معلمان نگران تفاوت طبقاتی هستند. نگران کودکان بازمانده از تحصیل، عدم اجرای اصول مغفول مانده‌ی قانون اساسی، آموزش‌های سطحی و یک‌جانبه‌ی کتب درسی هستند. آنها نگران کیفیت پایین آموزشی و نابرابری جنسیتی در کتب درسی، و حذف شخصیت‌های تاثیرگذاری مثل سردار بی‌بی مریم و سردار اسعد در قیام مشروطه از کتب درسی هستند. من خودم معلمی هستم که در منطقه‌ی محروم ایذه، تدریس می‌کنم. منطقه‌ای که روستاهای صعب‌العبور دارد. مناطقی که آموزش و پرورش عشایری دارند. که من خودم مدتی در این مناطق تدریس کردم و با مشکلات‌شان آشنا هستم. از فرسودگی مدارس بگذریم، جاهایی در شهر من و منطقه‌ی من وجود دارد که اصلا چیزی به اسم «ساختمان» که تبدیل به مدرسه شود، وجود ندارد. گاها مدارسِ کپرنشین هستند و یا نهایتا از کانکس استفاده می‌شود. پس طبیعی‌ست که خواسته‌ی معلم و دانش‌آموز در این مناطق به نسبت شهری مثل تهران، متفاوت باشد.
ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:
https://bidarzani.com/44030
@bidarzani
🟣 پرونده ویژه‌ی گفتگو با زنان معلم (بخش دوم)
#بیدارزنی: در ماه‌های اخیر جنبش معلمان به یکی از پر تحرک‌ترین اعتراضات عمومی تبدیل شده است. به نظر می‌رسد خواسته‌های این جنبش به تدریج رو به خواسته‌هایی فراتر از مطالبات معیشتی می‌رود. بخشی از مطالبات این جنبش ناظر بر حقوق دانش‌آموزان است. مطالبه اصلی در این زمینه دفاع از #آموزش_رایگان و حق برخورداری از آموزش باکیفیت و عادلانه برای تمام دانش‌آموزان در سراسر ایران با تاکید بر دانش‌آموزان طبقه کارگر به‌خصوص در نقاط محروم ایران است.
محرومیت از آموزش رایگان به بازماندگی از تحصیل کودکان منجر می‌شود که تاثیر به‌سزایی در #کودک_همسری و #کار_کودکان دارد.
در همین راستا با خانم اعظم عابدینی (بازنشسته از تهران) و خانم‌ها کوکب بداغی پگاه و مریم محمدی (شاغل از خوزستان و کردستان) به گفتگو نشسته‌ایم. از آنها پرسیدیم چه رابطه‌ای میان خواسته‌های جنبش معلمان با مسائل دانش‌آموزان از جمله آموزش مسائل جنسی، بازماندگی از تحصیل و ازدواج کودکان وجود دارد. آنها در پاسخ، ضمن اشاره به مسائل دختران دانش‌آموز از جمله ازدواج کودکان و نقش #آموزش‌های_ایدئولوژیک در گسترش آن، به تفاوت‌های مشکلات دانش‌آموزان در مناطق مختلف به لحاظ محرومیت منطقه‌ای، اشاره کردند.
از متن:
▪️یکی دیگر از مسائلی که در چند سال گذشته، تاثیرات ویرا‌ن‌گری بر جای گذاشته، مسئله‌ی بازماندگی از تحصیل دانش‌آموزان بوده است. در تجربه شما و شنیده‌هایتان از معلمان دیگر، چقدر محرومیت از تحصیل در میان دخترانْ جدی است؟ این بازماندگی از تحصیل بیشتر به چه دلیل بوده و چه نتایجی داشته است؟ مواجهه مدرسه به عنوان نهادی که در این زمینه بیشترین ارتباط را دارد چگونه بوده است؟ چقدر این مسئله در خواسته‌های معلمان مطرح شده است؟
⚪️_ اعظم عابدینی: در بحث تحصیل و آموزش دو مسئله داریم؛ یک، بازماندگان از تحصیل و دو، ترک تحصیل‌کرده‌ها که مجموع اینها عدد قابل ملاحظه‌ای است و پیرو آن مطالبه آموزش رایگان (آموزش عمومی _تا پایان متوسطه) را در بین مطالبات معلمان مطرح کرده است. مطالبه‌ی آموزش رایگان، بیش از سایر مسائل که اسم بردید، در بین معلمان مطرح بوده است. به عنوان یک جامعه‌ی آماری کوچک به مدرسه‌ای که در آن حضور داشتم اشاره می‌کنم. مدیر مدرسه و مشاور در طی یک سال و نیم تحصیل مجازی، اعلام می‌کردند که روزبه‌روز به تعداد دخترانی که ترک تحصیل می‌کنند، اضافه می‌شود. دلیلش هم این است که اکثرا در آپارتمان‌های کوچک ۵۰ متری زندگی می‌کنند. پنج یا شش نفر هستند و بچه می‌خواهد آموزش مجازی داشته باشد. گوشی هوشمند ندارند و مسائل قرنطینه در خانه هم هست. همه‌ی اینها فشارهایی بوده که به خانواده وارد شده و به ناچار فرزندشان ترک تحصیل کرده.
همکاران شاغل من اعلام می‌کنند که بسیاری از بچه‌های هفده یا هجده ساله الان دارند سرکار می‌روند. بعضی‌ها همزمان هم کار می‌کنند و هم درس می‌خوانند. بعضی‌ها هم بی‌خیال درس و مدرسه می‌شوند که کمک‌خرج خانواده باشند. خودم در چندین کلاسی که سال گذشته داشتم، خیلی از شاگردها در جواب عدم حضورشان در کلاس و حاضر و غایب‌ها می‌گفتند خانم ببخشید، ما الان سرکاریم. اینها همان بچه‌هایی هستند که لاجرم درس برایشان شده اولویت دوم زندگی. خودِ تحصیل می‌تواند روند آگاهی را به‌خصوص در بین دانش‌آموزان دختر بالا ببرد. در نظر بگیرید یک دختر هفده ساله الان فقط باید فکر پیدا کردن کار و درآمد باشد.
⚪️_ پگاه بداغی: معلمان نگران تفاوت طبقاتی هستند. نگران کودکان بازمانده از تحصیل، عدم اجرای اصول مغفول مانده‌ی قانون اساسی، آموزش‌های سطحی و یک‌جانبه‌ی کتب درسی هستند. آنها نگران کیفیت پایین آموزشی و نابرابری جنسیتی در کتب درسی، و حذف شخصیت‌های تاثیرگذاری مثل سردار بی‌بی مریم و سردار اسعد در قیام مشروطه از کتب درسی هستند. من خودم معلمی هستم که در منطقه‌ی محروم ایذه، تدریس می‌کنم. منطقه‌ای که روستاهای صعب‌العبور دارد. مناطقی که آموزش و پرورش عشایری دارند. که من خودم مدتی در این مناطق تدریس کردم و با مشکلات‌شان آشنا هستم. از فرسودگی مدارس بگذریم، جاهایی در شهر من و منطقه‌ی من وجود دارد که اصلا چیزی به اسم «ساختمان» که تبدیل به مدرسه شود، وجود ندارد. گاها مدارسِ کپرنشین هستند و یا نهایتا از کانکس استفاده می‌شود. پس طبیعی‌ست که خواسته‌ی معلم و دانش‌آموز در این مناطق به نسبت شهری مثل تهران، متفاوت باشد.
ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:
https://bidarzani.com/44030
@bidarzani
بیدارزنی
جنبش معلمان در پیوند با مسائل دختران دانش‌آموز - بیدارزنی
گفتگو با جمعی از معلمان در رابطه با پیوند خواسته‌های جنبش معلمان با مسائل دانش‌آموزان دختر از جمله ازدواج کودکان و بازماندگی از تحصیل
بيدارزنى
Photo
🟣نگاهی به جنبش معلمان در کردستان در متن جنبش سرتاسری
⚪️ از شعارهای این جنبش: «معلم / کریکار / یک هه‌لویست / یک بریار» (کارگر، معلم، اتحاد)
در آخرین تجمعِ اعتراضی معلمان در کردستان، همچون سراسر ایران، تهدیدها، خشونت و ارعاب بر ضدِ آنها همچنان تداوم داشته. پیش از این شعبان محمدی، مسعود نیکخواه و سوران (اسکندر) لطفی از مریوان و صلاح سرخی از سقز بازداشت شده بودند. سایرین هم اغلب تهدید شده‌اند. برخی‌ها چند ساعتی را در اداره‌های امنیتی بوده‌اند و با همراه با کوله‌باری از فشار روانی و تهدید آزاد شده‌اند. موبایلهاشان را گشته‌اند و با هر روشی که توانسته‌اند به آنها آزار روانی وارد کرده‌اند. پیش از تجمع با آنها تماس می‌گیرند و هشدار میدهند که در تجمع شرکت نکنند و پس از تجمع هم تهدیدهایشان را تکرار می‌کنند. به ویژه معلم‌های تازه‌کار و کم‌سابقه را که هنوز رسمی نشده‌اند بیشتر از همه تهدید می‌کنند و می‌گویند اخراجشان می‌کنند. به همین دلیل هم جوان‌ترها با احتیاط بیشتری عمل می‌کنند و میانگین سِنی شرکت‌کنندگان در اعتراض‌ها بیشتر از ۳۵ سال است.
اما بازداشتها و تهدیدها نتوانسته‌اند شعله اعتراض‌ها را کم‌فروغ کنند. شاید همین تداوم، جدیت و جمعیت پرشمار معلمان معترض در کردستان بود که وزیر آموزش و پرورش را وادار کرد شخصاً به کردستان سفر کند و با معلم‌ها صحبت کند. اما صحبتهایش بیشتر از جنسِ همان تهدیدهای همیشگی بود تا اراده‌ای واقعی برای حل مسئله.
اعتراض‌های معلمان کردستان با مرکزیت سه شهر سقز، سنندج و مریوان برگزار می‌شود. معلمانِ منطقه سارال و زیویه در سقز، معلمانِ منطقه کلاترزان و کامیاران در سنندج و معلم‌های سروآباد و هورمان هم در مریوان به هم می‌پیوندند و حلقه‌های همبستگی را تشکیل میدهند. بیشترین بازداشتها و احضارها هم در همین سه شهر اتفاق می‌افتد.
جنبش معلمان ریشه‌دارتر و جدی‌تر از آن است که با زندان و تهدید و کنترل بتوان آن را پَس راند یا ضعیفش کرد.
در کردستان هرچه این جنبش بیشتر بر مطالبه‌هایش پافشاری می‌کند، افزون بر خاص بودن به عنوان حرکت معلمان در پیوند با وضعیت عمومی محسوس برای همگان است و از این نظر نیز مدام حامیان مدنی بیشتری را جلب می‌کند.
در آخرین تجمعِ اعتراضی معلمان در شهرهای کردستان، دسته‌هایی از مردم به چشم می‌خوردند که در دیگر صنف‌ها و شغل‌ها هستند. آنان به حمایت از معترضان برخاسته و در گوشه و کنارِ تجمع، به معلمان پیوستند.
در شهرهای مریوان و سنندج برخی از دانشجویان، چندین نفر از خانواده‌های فرهنگیان و چند انجمنِ فرهنگی و هنری که در زمینه تئاتر و فعالیتهای زیست‌محیطی و مدنی فعالیت دارند از جنبش معلمان حمایت کرده‌اند. خودِ معلمان هم اکنون در افقی فراخ‌تر عمل می‌کنند.
این را می‌توان از شعارهایی تشخیص داد که در حال تبدیل شدن به شعارهای غالب در تجمع‌های معلمان کردستان هستند. مثلا این شعار: «معلم / کریکار / یک هه‌لویست / یک بریار» که همان شعارِ «کارگر، معلم، اتحاد» است.
⚪️ این موضوع را فرزاد صفی‌خان‌پور، دبیر علوم اجتماعی در تجمع روز پنج‌شنبه در سنندج با وضوحِ بیشتری تبیین کرد. او برای هم‌صنفی‌هایش توضیح داد که نباید در دامِ نام‌گذاری‌های مرسوم در ادبیاتِ سیاسی راست‌گراها بیافتند و خود را به اصطلاح «یقه‌سفید» بنامند و در برابرِ کارگران یا همان «یقه آبی‌ها» خود را تعریف کنند. به گفته او معلمان نه تنها در موضع‌گیری اجتماعیشان خود را به کارگران نزدیک‌تر می‌یابند، بلکه باید پیونددهنده منافع و مطالباتِ مجموعه طبقه‌ای اجتماعی باشند که خواه یقه‌اش سفید باشد یا آبی، در یک جایگاه قرار می‌گیرند.
معلمان مسائلی را مطرح می‌کنند که حل آنها مسلتزم همکاری و همبستگی همه قشرهای مزدبگیر است. برای مثال مسئله #آموزش_رایگان چیزی نیست که ضرورتا تنها منافع معلمان را پیش بکشد. بلکه مربوط به یک منفعتِ همگانی برای اکثریت جامعه‌ای است که فرزندانش هر سال باید پول بیشتری برای آموزش عمومیشان پرداخت کنند.
یکی از مسائلی که به طور مشخص در جنبش معلمانِ کردستان مطرح شده، موضوع حق #آموزش_زبان_مادری است که در جاهای دیگر کمتر دیده شده یا اصلا مطرح نبوده است.
مطالبه حقِ آموزش به زبان مادری می‌تواند خواستِ بسیاری از گروه‌های زبانی و اتنیکی در ایران را پوشش دهد که در کنار زبان رسمی می‌خواهند توانایی بیان اندیشه و احساس به زبان مادری را هم یاد بگیرند، از مردمِ عرب‌زبانِ خوزستان، تا مردمِ آذرباییجان و کردستان.
▪️منبع: زمانه
@bidarzani
⚪️ از شعارهای این جنبش: «معلم / کریکار / یک هه‌لویست / یک بریار» (کارگر، معلم، اتحاد)
در آخرین تجمعِ اعتراضی معلمان در کردستان، همچون سراسر ایران، تهدیدها، خشونت و ارعاب بر ضدِ آنها همچنان تداوم داشته. پیش از این شعبان محمدی، مسعود نیکخواه و سوران (اسکندر) لطفی از مریوان و صلاح سرخی از سقز بازداشت شده بودند. سایرین هم اغلب تهدید شده‌اند. برخی‌ها چند ساعتی را در اداره‌های امنیتی بوده‌اند و با همراه با کوله‌باری از فشار روانی و تهدید آزاد شده‌اند. موبایلهاشان را گشته‌اند و با هر روشی که توانسته‌اند به آنها آزار روانی وارد کرده‌اند. پیش از تجمع با آنها تماس می‌گیرند و هشدار میدهند که در تجمع شرکت نکنند و پس از تجمع هم تهدیدهایشان را تکرار می‌کنند. به ویژه معلم‌های تازه‌کار و کم‌سابقه را که هنوز رسمی نشده‌اند بیشتر از همه تهدید می‌کنند و می‌گویند اخراجشان می‌کنند. به همین دلیل هم جوان‌ترها با احتیاط بیشتری عمل می‌کنند و میانگین سِنی شرکت‌کنندگان در اعتراض‌ها بیشتر از ۳۵ سال است.
اما بازداشتها و تهدیدها نتوانسته‌اند شعله اعتراض‌ها را کم‌فروغ کنند. شاید همین تداوم، جدیت و جمعیت پرشمار معلمان معترض در کردستان بود که وزیر آموزش و پرورش را وادار کرد شخصاً به کردستان سفر کند و با معلم‌ها صحبت کند. اما صحبتهایش بیشتر از جنسِ همان تهدیدهای همیشگی بود تا اراده‌ای واقعی برای حل مسئله.
اعتراض‌های معلمان کردستان با مرکزیت سه شهر سقز، سنندج و مریوان برگزار می‌شود. معلمانِ منطقه سارال و زیویه در سقز، معلمانِ منطقه کلاترزان و کامیاران در سنندج و معلم‌های سروآباد و هورمان هم در مریوان به هم می‌پیوندند و حلقه‌های همبستگی را تشکیل میدهند. بیشترین بازداشتها و احضارها هم در همین سه شهر اتفاق می‌افتد.
جنبش معلمان ریشه‌دارتر و جدی‌تر از آن است که با زندان و تهدید و کنترل بتوان آن را پَس راند یا ضعیفش کرد.
در کردستان هرچه این جنبش بیشتر بر مطالبه‌هایش پافشاری می‌کند، افزون بر خاص بودن به عنوان حرکت معلمان در پیوند با وضعیت عمومی محسوس برای همگان است و از این نظر نیز مدام حامیان مدنی بیشتری را جلب می‌کند.
در آخرین تجمعِ اعتراضی معلمان در شهرهای کردستان، دسته‌هایی از مردم به چشم می‌خوردند که در دیگر صنف‌ها و شغل‌ها هستند. آنان به حمایت از معترضان برخاسته و در گوشه و کنارِ تجمع، به معلمان پیوستند.
در شهرهای مریوان و سنندج برخی از دانشجویان، چندین نفر از خانواده‌های فرهنگیان و چند انجمنِ فرهنگی و هنری که در زمینه تئاتر و فعالیتهای زیست‌محیطی و مدنی فعالیت دارند از جنبش معلمان حمایت کرده‌اند. خودِ معلمان هم اکنون در افقی فراخ‌تر عمل می‌کنند.
این را می‌توان از شعارهایی تشخیص داد که در حال تبدیل شدن به شعارهای غالب در تجمع‌های معلمان کردستان هستند. مثلا این شعار: «معلم / کریکار / یک هه‌لویست / یک بریار» که همان شعارِ «کارگر، معلم، اتحاد» است.
⚪️ این موضوع را فرزاد صفی‌خان‌پور، دبیر علوم اجتماعی در تجمع روز پنج‌شنبه در سنندج با وضوحِ بیشتری تبیین کرد. او برای هم‌صنفی‌هایش توضیح داد که نباید در دامِ نام‌گذاری‌های مرسوم در ادبیاتِ سیاسی راست‌گراها بیافتند و خود را به اصطلاح «یقه‌سفید» بنامند و در برابرِ کارگران یا همان «یقه آبی‌ها» خود را تعریف کنند. به گفته او معلمان نه تنها در موضع‌گیری اجتماعیشان خود را به کارگران نزدیک‌تر می‌یابند، بلکه باید پیونددهنده منافع و مطالباتِ مجموعه طبقه‌ای اجتماعی باشند که خواه یقه‌اش سفید باشد یا آبی، در یک جایگاه قرار می‌گیرند.
معلمان مسائلی را مطرح می‌کنند که حل آنها مسلتزم همکاری و همبستگی همه قشرهای مزدبگیر است. برای مثال مسئله #آموزش_رایگان چیزی نیست که ضرورتا تنها منافع معلمان را پیش بکشد. بلکه مربوط به یک منفعتِ همگانی برای اکثریت جامعه‌ای است که فرزندانش هر سال باید پول بیشتری برای آموزش عمومیشان پرداخت کنند.
یکی از مسائلی که به طور مشخص در جنبش معلمانِ کردستان مطرح شده، موضوع حق #آموزش_زبان_مادری است که در جاهای دیگر کمتر دیده شده یا اصلا مطرح نبوده است.
مطالبه حقِ آموزش به زبان مادری می‌تواند خواستِ بسیاری از گروه‌های زبانی و اتنیکی در ایران را پوشش دهد که در کنار زبان رسمی می‌خواهند توانایی بیان اندیشه و احساس به زبان مادری را هم یاد بگیرند، از مردمِ عرب‌زبانِ خوزستان، تا مردمِ آذرباییجان و کردستان.
▪️منبع: زمانه
@bidarzani
🟣 آمار بیش از ۹۱۱ هزار کودک بازمانده از تحصیل در کشور
مرکز پژوهش های مجلس در گزارشی، تعداد دانش آموزان بازمانده از تحصیل در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ را ۹۱۱ هزار و ۲۷۲ کودک و نوجوان عنوان کرد. همچنین در این بازه زمانی بیش از ۲۷۹ هزار دانش آموز ترک تحصیل کرده اند.
پنج استان سیستان و بلوچستان، آذربایجان غربی، خراسان رضوی، خراسان شمالی و گلستان بیشترین فراوانی نســبی بازماندگان از تحصیل را دارند.
طی ۶ سال تعداد دانش آموزان بازمانده از تحصیل در کشور بیشتر از ۱۷ درصد افزایش پیدا کرده‌اند.
بر اساس گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، تمام رده‌های سنی تا آموزش متوسطه دوم، تعداد ۹۱۱ هزار و ۲۷۲ دانش‌آموز در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ از تحصیل بازمانده‌اند.
همچنین، تعداد ۲۷۹ هزار و ۱۹ دانش‌آموز در ســال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ ترک تحصیل کرده‌اند.
در گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس آمده که از سال تحصیلی ۱۳۹۴-۱۳۹۵ تا سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ تنها ۱۷۸ هزارو ۲۳۸ دانش‌آموز به چرخه تحصیل برگشته‌اند که این آمار کمتر از ۵ درصد کل دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل در این بازه زمانی است.
#آموزش_رایگان_برابر_و_باکیفیت
#چپاول #فقر_سیستماتیک
@bidarzani
مرکز پژوهش های مجلس در گزارشی، تعداد دانش آموزان بازمانده از تحصیل در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ را ۹۱۱ هزار و ۲۷۲ کودک و نوجوان عنوان کرد. همچنین در این بازه زمانی بیش از ۲۷۹ هزار دانش آموز ترک تحصیل کرده اند.
پنج استان سیستان و بلوچستان، آذربایجان غربی، خراسان رضوی، خراسان شمالی و گلستان بیشترین فراوانی نســبی بازماندگان از تحصیل را دارند.
طی ۶ سال تعداد دانش آموزان بازمانده از تحصیل در کشور بیشتر از ۱۷ درصد افزایش پیدا کرده‌اند.
بر اساس گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، تمام رده‌های سنی تا آموزش متوسطه دوم، تعداد ۹۱۱ هزار و ۲۷۲ دانش‌آموز در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ از تحصیل بازمانده‌اند.
همچنین، تعداد ۲۷۹ هزار و ۱۹ دانش‌آموز در ســال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ ترک تحصیل کرده‌اند.
در گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس آمده که از سال تحصیلی ۱۳۹۴-۱۳۹۵ تا سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ تنها ۱۷۸ هزارو ۲۳۸ دانش‌آموز به چرخه تحصیل برگشته‌اند که این آمار کمتر از ۵ درصد کل دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل در این بازه زمانی است.
#آموزش_رایگان_برابر_و_باکیفیت
#چپاول #فقر_سیستماتیک
@bidarzani