📌همشهری در گفت‌وگو با مخالفان و موافقان طرح غربالگری اجباری و نسخ سقط جنین، از جزئیات این طرح گزارش می‌دهد


📍در صورت لغو قانون سقط جنین در شورای جدید سقط، علاوه بر پزشکان ۳فقیه نیز حضور خواهند داش.

📍در تبصره‌های یک، دو و سه این ماده ذکر شده که غربالگری برای مواردی انجام می‌شود که پزشک ضروری تشخیص داده یا مادر اصرار به انجام این کار داشته باشد. با این حال، درصورت طرح این درخواست از سوی پزشک، باید این موضوع همراه تمام جزئیات و شرایط بیمار در سامانه‌ای که راه‌اندازی خواهد شد، قید شود؛ بنابراین پزشک جوابگوی این درخواست خواهد بود.»

📍براساس ماده۵۶ طرح جوانی جمعیت، سقط درمانی منسوخ شده. درواقع همان قانون سال۸۴ که به‌گفته بسیاری از حقوقدانان این قانون نتیجه نشست‌ها و گپ و گفت‌های مکرر با فقها، مراجع و علمای دینی بوده است.

📍براساس طرح جدید، شورایی در سازمان نظام‌پزشکی قانونی متشکل از ۲فقیه، یک قاضی و چند پزشک تشکیل خواهد شد. حرج مادر را نیز قاضی تعیین می‌کند؛ یعنی اگر مادر بگوید امکان نگهداری کودک معلول را ندارد، کافی نیست و درنهایت قاضی باید به این تشخیص برسد.»

#حق_بر_بدن
#سقط_جنین

https://newspaper.hamshahrionline.ir/id/127725/%D8%A8%D9%84%D9%88%D8%A7%DB%8C-%D8%B3%D9%82%D8%B7-%D8%AC%D9%86%DB%8C%D9%86.html

بیدارزنی: پس از تجمع سراسری بازنشستگان در ۱۸ فروردین‌ماه، دومین تجمع در بیش از ۲۲ استان با جمعیتی حداکثری شکل گرفت.

تجمع بازنشستگان با مطالباتی چون ضرورت هم‌سان‌سازی حقوق، اعتراض علیه افزایش فقر، تعیین حداقل دستمزد ۱۴۰۰ و تبعات آن بر معیشت مزدبگیران و تداوم بازداشت «اسماعیل گرامی» صورت گرفته است.

این تجمع سراسری در تهران، خرم‌اباد، کرج، ایلام، قزوین، تبریز، زنجان، بهشهر، رشت، اراک، شیراز، اهواز، نیشابور، اصفهان، کرمانشاه و...به عنوان دومین تجمع سراسری بازنشستگان در فرودین ۱۴۰۰ انجام شده است.
بنا بر اطلاع‌رسانی «اتحادیه بازنشستگان»، تجمع بازنشستگان مقابل ساختمان تامین اجتماعی گیلان، با پرتاب اسپری فلفل و بازداشت ۶ نفر از آنان همراه بوده است.

طی یک سال گذشته، علی‌رغم پرونده‌سازی‌های امنیتی، بازداشت، احضار و سرکوب تجمعات، بازنشستگانْ حضور در خیابان را به عنوان اصلی‌ترین تریبون اعتراضی خود در نظر دارند. برخی از شعارهای سرداده شده در تجمع ۲۲ فروردین‌ماه بدین شرح است:

️ فقط کف خیابون، به‌دست میاد حق‌مون
️ از بس دروغ شنیدیم، ما دیگه رای نمی‌دیم
️ سفره‌ی ما خالیه، وعده وعید کافیه
#تجمع #بازنشستگان

@bidazani

📌علایم فشار خون بالا را با یائسگی اشتباه نگیرید

📍در تازه‌ترین سند اجماع پزشکی که در «مجله اروپایی قلب» منتشر شده تاکید شده که فشار خون بالا در زنان توسط پزشکان نادیده گرفته می‌شود. در این سند گفته شده فشارخون بالا در زنان اغلب به‌عنوان علایم استرس یا یائسگی محسوب شده و برای درمان آن کاری انجام نمی‌شود.

📍به گفته متخصصان شروع فشارخون بالا معمولا در زنان با شروع یائسگی همراه است و این منجر به هم‌پوشانی علایمی می‌شود که بیشتر مواقع قابل تفکیک نیستند. علایمی مانند گُرگرفتگی، اختلال در خواب، درد قفسه سینه، بالای کمر و بین شانه‌ها و ضربان قلب نامرتب و... معمولا با یائسگی اشتباه گرفته می‌شوند.

📍اگر در سن یائسگی هستید و پریود شما دچار اختلال شده است، فشارخون بالا را جدی بگیرید و مدام آن را کنترل کنید/ایران وایر

#یائسگی

@bidarzani

📌معرفی کتاب «گذر عاشقانه عمر» نوشته خدیجه مقدم

۴۰ سال زندگی یک فمینیست در ایران

✍️فروغ سمیع‌نیا


📍خدیجه مقدم متولد ۱۳۳۱ است و سال‌ها در ایران فعالیت سیاسی و اجتماعی داشته است. او از اعضای فعال کمپین «یک‌میلیون امضا برای تغییر قوانین تبعیض‌آمیز» بود و در دوره فعالیت کمپین چندین بار به زندان رفت. همچنین بعد از اعتراضات سال ۸۸ در کنار مادران عزادار که تشکلی به نام «مادران پارک لاله» را تشکیل داده بودند، ایستاد و پس از آن مجبور به ترک ایران شد. کتاب گذر عاشقانه عمر توسط انتشارات «باران» در کشور سوئد منتشر شده است.

📍کتاب با قرار عاشقانه خدیجه مقدم با همسرش شروع می‌شود. قصه‌های عاشقانه آنها پس از تولد فرزندانشان و با تاکید بر حمایت و عشق به خانواده ادامه می‌یابد و نشان می‌دهد که خانواده نقشی اساسی در زندگی نویسنده دارد و این تأکید تا پایان کتاب با ما است. در جای جای کتاب پافشاری نویسنده بر نقش حمایتی خانواده در زندگی به چشم می‌خورد و در واقع درگیری نویسنده بر این است که چگونه بین فعالیت‌های سیاسی و نقش‌های مادر و همسر آشتی ایجاد کند. «نبرد میان فرزند خوب، همسر خوب، مادر خوب و مبارز خوب بودن، همچنین آشتی دادن این‌ها یعنی چهار پهنه خوب بودن همیشه در من جریان داشت.» این نشان می‌دهد که نقش خانواده برای فمینیست ایرانی متعلق به نسل انقلاب هنوز پررنگ و تا جایی مقدس است.

ادامه مطلب را در لینک زیر بخوانید:
https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/34933&rhash=3ec4f87be6d7d1
#معرفی_کتاب
#خدیجه_مقدم
------
این کتاب را می‌توانید از کتابفروشی‌های فارسی‌زبان در اروپا و آمریکا یا از طریق تارنمای نشر باران تهیه کنید. ایرانیان داخل ایران برای تهیه کتاب درخواست خود را به ایمیل نشر باران بفرستند:

info@baran.se

📌 تشریح وضعیت پرونده دو دانشجوی بازداشتی شریف از سوی وکیل: روند رسیدگی عادلانه به این پرونده با موانعی روبروست

🔻 وکیل علی یونسی از دانشجویان نخبه دانشگاه صنعتی شریف که سال گذشته را به همراه یکی از هم دانشگاهی‌های خود در زندان سپری کرده است، درباره آخرین وضعیت پرونده آنها گفت:

▫️موکل اینجانب به همراه یکی از هم دانشگاهی‌هایش آقای امیرحسین مرادی در تاریخ ۲۲ فروردین سال گذشته بازداشت و تا امروز با گذشت یکسال تمام، همچنان در بند ۲۰۹ زندان اوین (بازداشتگاه امنیتی) در بازداشت هستند. مدتی از این ایام را در سلول انفرادی و سپس در بند عمومی ۲۰۹ نگهداری شده اند.

▫️پرونده پیش از عید، به شعبه ۲۹ دادگاه انقلاب اسلامی تهران، ارجاع شد که جلسه رسیدگی به تاریخ امروز (۱۴۰۰/۰۱/۲۲) تعیین و ابلاغ گردیده بود. از آنجائیکه اتهام منتسبه به متهمین این پرونده، افساد فی الارض است و ملازمه قانونی تشکیل جلسه، با تعدد قاضی و تشریفات قانونی دیگری نیز دارد لذا رعایت اصول شکلی و تشریفاتی امری غیر قابل عدول است.


▫️علیرغم ابلاغ به حضور ما وکلای پرونده و موکلین، متاسفانه به جهت عدم اعزام ایشان به دادگاه، جلسه رسیدگی تشکیل نشد. متاسفانه از ابتدا در این پرونده با مسائل عجیب و نامتعارفی مواجه شده ایم.

▫️به عنوان مثال، برگزاری یک ملاقات میان موکل من و متهم دیگر پرونده با نمایندگان تشکل های دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف با حضور کارشناس پرونده -بازجو- و نماینده دادستانی، در سالن عمومی دادستانی تهران یکی از این موضوعات است که با هیچ عیار قانونی، اخلاقی و شرعی قابل سنجه نیست!

▫️متهمین را به محل برگزاری این جلسه نامتعارف آوردند و با پخش فیلم هایی، آنها را مقابل دانشجوهای دیگر که از دوستان و همکلاسی های آنها بودند قرار دادند. توجه بفرمائید که برگزاری چنین ملاقاتی، در شرایطی صورت گرفته است که تا همین لحظه، علیرغم درخواست و پیگیری های متعدد، هیچ مجوزی جهت ملاقات متهمین و وکلای ایشان طی یکسال! بازداشت موقت صادر نشده است! و متهمین از یکی از بدیهی ترین حقوق اولیه خود محروم مانده اند!

▫️پس از هر مرتبه که درخواست ملاقات با موکلین را به دادیار ناظر بر زندانیان امنیتی، سیاسی و عقیدتی تقدیم داشته ایم، ایشان موضوع را به شعبه رسیدگی کننده ارجاع می دهد. پاسخ شعبه رسیدگی کننده نیز تنها تأکید بر عدم تکلیف قانونی در اعطای مجوز ملاقات است و پیگیری موضوع را در صلاحیت دادستانی می دانند! بر اساس قانون، صدور مجوز ملاقات وکیل با موکل، از وظایف دادیار ناظر زندان است که آخرین پاسخ این مقام در این خصوص لزوم استعلام از دادستان تهران است چراکه در صلاحیت خود نمی دانند.

▫️متأسفانه تنها موضوع مشخص عدم امکان ملاقات یا حتی مکالمه فیمابین وکلا و (موکلین)متهمین است. با اینکه مدت یکسال از بازداشت این افراد می گذرد و تحقیقات مقدماتی مدت هاست که پایان یافته و با صدور کیفرخواست پرونده جهت رسیدگی در دادگاه است اما هنوز موکلین در بازداشتگاه امنیتی، در بند ۲۰۹ نگهداری می شوند.

▫️بحث نگهداری در سلول انفرادی یا بندهای امنیتی از مواردی است که نقض حقوق متهم شناخته می شود و چه اینکه در موارد متعدد این اقدام می تواند از مصادیق شکنجه تلقی گردد و متاسفانه موکلین با وجود ایرادات متعدد، همچنان در بازداشتگاه امنیتی بوده و حتی تماس آزادانه ای با خانواده خود ندارند. ما به عنوان وکلای ایشان نیز تا این لحظه به هیچ وجهی اعم از حضوری یا تلفنی حتی یک کلمه! امکان صحبت نداشته‌ایم.

▫️به نظر می رسد که روند رسیدگی عادلانه در این پرونده با موانعی رو به روست لیکن ما به برخورد قاطع و قانونی مرجع قضائی با این موارد و ناقضان قانون، امیدواریم.

✅برای خواندن متن کامل این گفت و گو روی لینک زیر بزنید:
http://emtedad.news/?p=2025
@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : گزارشی از وضعیت آتنا دائمی در زندان لاکان رشت

آتنا دائمی، زندانی سیاسی و فعال مدنی در تاریخ ۲۶ اسفند ۹۹ از بند سیاسی زنان زندان اوین به کانون اصلاح و تربیت و زندان زنان رشت، تبعید شد. او پس از ۲۳ روز حضور در قرنطینه به بند عمومی زندان لاکان منتقل شد.

انسیه دائمی خواهر آتنا دائمی، با انتشار یادداشتی در صفحه شخصی خود با اشاره به انتقال وی به بند عمومی گفته است که به دستور مسئولان زندان، زمان استفاده از تلفن برای آتنا محدود شده و به دلیل ممانعت او از پوشیدن چادر از رفتن به کارگاه نیز محروم شده است. همچنین یک زندانى موظف است تمام مدت در کنار آتنا باشد.

اجباری بودن چادر جهت ورود به کارگاه‌ها و محرومیت آتنا دائمی از دسترسی به استعمال دخانیات، وضعیتی است که نه فقط آتنا دائمی که سایر زندانیان حاضر در لاکان نیز با آن روبه‌رو هستند. در حقیقت، هرگونه صحبت از حقوق ابتدایی زندانیان سیاسی تبعید شده از زندان اوین به سایر زندان‌های مشترک با کانون اصلاح و تربیت دیگر شهرها، به معنای پر رنگ‌تر کردن حقوق دیگر زندانیایی است که سال‌ها بدون پشتوانه‌ی خبری و رسانه‌ای، سالیان حبس خود را می‌گذرانند.

در سال ۹۹ مریم اکبری منفرد، سپیده قلیان، سپیده فرهان، مژگان کشاورز، صبا کردافشاری، گلرخ ایرایی، یاسمن آریانی، منیره عربشاهی، سمانه نوروز مرادی، سکینه پروانه، نسرین ستوده، مریم ابراهیم وند، زینب جلالیان، اسماعیل عبدی، کسری نوری، نصرالله لشنی، سعید اقبالی و چند زندانی سیاسی دیگر به زندان‌های مختلف کشور تبعید شده‌اند.

آتنا دائمی در تاریخ ۲۹ مهر ۹۳ بازداشت در تاریخ ۲۵ اردیبهشت ۹۴ توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی محمد مقیسه از بابت اتهامات “اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی، تبلیغ علیه نظام و توهین به رهبری” به ۱۴ سال حبس محکوم شد. حکم وی توسط دادگاه تجدیدنظر به ۷ سال تقلیل یافت و نهایتا با اعمال ماده ۱۳۴، ۵ سال آن قابل اجرا بود. سال ۹۷ زمانی که وی در حال سپری کردن دوران محکومیت خود در بند زنان زندان اوین بود، به همراه گلرخ ابراهیمی ایرایی با گشایش پرونده دیگری مواجه و نهایتا توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ۳ سال و ۷ ماه حبس تعزیری محکوم شد. دادگاه همچنین علاوه بر این هر یک از این دو زندانی سیاسی را به ۲ سال محرومیت از عضویت در گروه‌ها و احزاب محکوم کرد. این حکم مدتی بعد در مرحله تجدید نظر بدون تشکیل جلسه دادگاه عینا تائید و به آنان ابلاغ شد. بر اساس حکم صادره در صورت اعمال ماده ۱۳۴ مدت ۲ سال و ۱ ماه از این حبس برای هر یک از آنها قابل اجرا است. آتنا دائمی تیرماه ۹۹، از بابت پرونده‌ای که در دوران حبس علیه او گشوده شده توسط شعبه ۲۴ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی محمدرضا عموزاد از بابت اتهام “تبلیغ علیه نظام” به یک سال حبس و به اتهام “اخلال در نظم زندان” به یک سال حبس تعزیری و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد.
این پرونده با شکایت وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه علیه وی گشوده شده است.

زندان زنان رشت موسوم به «کانون اصلاح و تربیت استان گیلان و زندان زنان رشت» در منطقه‌ی لاکانِ‌ شهرستان رشت قرار دارد و زندان مرکزی رشت محسوب می‌شود. زندان زنان با ۳ بند جداگانه و حدود ۱۷۰ زن زندانی، پرجمعیت‌ترین زندان زنان استان است. ۳ بند زندان زنان شامل بند بازداشتی‌ها، کانون و محکومین است.
بند بازداشتی‌ها با یک اتاق دارای بزرگترین حیاط با امکاناتی مثل تور والیبال است. بیشترین تعداد بازداشتیانِ این بند مربوط به جرایم مواد مخدر است. بند محکومین ۲ اتاق دارد و حیاط متوسط زندان بدون هیچ امکانات تفریحی از آن این بند است. جدایی اتاق‌های این بند بیشتر براساس محکومیت است که یکی به محکومیت‌های قتل اختصاص دارد و به «زیرقصاص» معروف است و دیگری به سایر محکومیت‌های کیفری. سایت بیدارزنی، پیش‌تر گزارشی جامع از وضعیت عمومی زندان لاکان رشت را منتشر کرده است.

🟣 لینک یادداشت «زنان فراموش شده در میان اخبار زیبایی‌های گیلان» جهت مطالعه در دسترس است:

https://bidarzani.com/29692

#زنان_زندانی_سیاسی

@bidarzani

🟠 اولویت دادن به نیازهای زنان در بازسازی اقتصادی پساکرونا

در اینکه همه‌گیری #کرونا و بحران اقتصادی متعاقب آن بر گروه‌های زیادی تأثیرات منفی گذاشته است هیچ تردیدی نیست. اما بردر اینکه همه‌گیری #کرونا و بحران اقتصادی متعاقب آن بر گروه‌های زیادی تأثیرات منفی گذاشته است هیچ تردیدی نیست. اما برخی گروه‌ها بیشتر در معرض آسیب‌های همه‌گیری قرار گرفتند. به‌عنوان نمونه زنان و به ویژه زنان کم درآمد و درحاشیه یکی از گروه‌هایی بودند که متحمل فشار‌های اقتصادی و اجتماعی بیشتری شدند و بیشتر در معرض ابتلا به کرونا، خشونت و از دست دادن #معیشت قرار گرفتند.

علاوه بر این همه‌گیری کرونا آسیب اقتصادی عمده‌ای نیز بر زنان داشته است. مثلا در کشورهای آمریکای جنوبی، در ماه‌های اول شیوع این همه‌گیری احتمال بیکاری زنان ۵۰٪ بیشتر از مردان بوده است.


تاثیر منفی این موضوع وقتی پای مشاغل غیررسمی به‌میان می‌آید بیشتر خودنمایی می‌کند چرا که در مقایسه با مردان، زنان بیشتری در مشاغل غیررسمی مانند فروش اجناس در خیابان‌ها یا خیاطی در خانه -که اغلب این مشاغل فاقد حمایت‌های رسمی مانند مرخصی استعلاجیِ باحقوق و یا بیمه بیکاری‌اند- کار می‌کنند. بنابراین برای بازسازی و بهبود اقتصاد‌ جهانی بعد از همه‌گیری کرونا توجه ویژه‌ای به نیازهای زنان و دختران لازم است.


با اینکه تأثیرات و واکنش‌‌ها به بحران‌های اقتصادی برای مردان و زنان بسیار متفاوت است اما سیاست‌گذاران به ندرت به این موضوع توجه می‌کنند. به طور مثال هنگام رکود اقتصادی سال ۲۰۰۸ خیلی از کشورها تاثیرات منفی بعد از رکود را بر زنان نادیده گرفتند. در حالی که تحقیقات نشان می‌داد که پس از رکود و در دوران رونق اقتصادی آمار #بیکاری_زنان بیشتر بود.

آمار نشان می‌دهد که همه گیری کرونا به‌طور چشمگیری باعث افزایش جهانی #فقر شده‌ است. در سال ۲۰۲۰ برآوردهای سازمان ملل نشان‌دهنده این بود که ۹۶ میلیون نفر تا سال ۲۰۲۱ دچار فقر شدید خواهند شد که ۴۷ میلیون نفر از آنها را زنان و دختران در بر می‌گیرند. مطابق گزارش اخیر بانک جهانی، دولت‌ها با حداقل سه روش می‌توانند زنان را در اولویت برنامه بهبود اقتصادی خود قرار دهند.

🔻اول، کشورها می‌توانند با مشارکت بخش‌ خصوصی، سیستم‌های شناسایی دولتی، سیستم عامل‌های پرداخت و سایر خدمات مهم دیگر را دیجیتالی و تسریع کنند. با به کارگیری این سیستم‌های پیشرفته دیجیتالی می‌توان زنان نیازمند و به حاشیه رانده شده را شناسایی و به آنها به‌طور سریع و امن کمک‌هزینه حمایتی پرداخت کرد. دولت ها می توانند با گسترش دسترسی به اینترنت، افزایش اتصال به تلفن همراه و ایجاد مهارت‌های دیجیتالی فرصت‌های اقتصادی برابر را تامین کنند.


🔻دومین کاری که دولت‌ها می‌توانند انجام دهند این است که موانع ورود کامل زنان کارآفرین یا جویای کار را به حوزه‌های اقتصادی از بین ببرند. از میان بردن شکاف‌های جنسیتی در کارآفرینی باعث کاهش فقر، ایجاد شغل و رشد و نوآوری می‌شود. بنابراین دولت‌ها باید خطوط اعتباری و سایر منابع مالی را برای مشاغل تحت مالکیت زنان هدف قرار دهند. همچنین برای توسعه و رونق تجارت الکترونیکی برنامه‌ریزی کنند تا امکان دسترسی زنان کارآفرین به بازارهای متفاوت فراهم شود.

🔻سرانجام، دولت‌ها می‌توانند سیستم آموزش و پرورش قدرتمندی برای دختران تضمین کنند. حتی پیش از دوران همه‌گیری، در سطح جهانی دولت‌ها با بحران آموزشی روبرو بودند. قبل از کرونا برای بیش از نیمی از کودکان ۱۰ ساله در مدارس کشورهای کم‌درآمد، درک و یا خواندن یک متن ساده سخت بوده است. در حال حاضر بیش از ۸۰۰ میلیون دانش‌آموز به مدرسه نمی‌روند و بسیاری از دانش آموزان فقیر، به ویژه در مناطق روستایی، دسترسی به آموزش در خانه ندارند. با اتخاذ سیاست‌های صحیح، کشورها می‌توانند به‌طور گسترده‌تری اقتصاد خود را از نو بسازند. از آنجا که این بحران یکی از بزرگترین چالش‌های نسل امروز محسوب می‌شود، لازم است زنان در اولویت برنامه‌ریزی‌ها قرار گیرند تا به عنوان نقش‌آفرینان اصلی در بهبود وضعیت اقتصادی بعد از کرونا فعالیت کنند.


✍🏽تهیه و تدوین: مدرسه پرتو
@bidarzani

🟣 گلرخ ایرایی به ۱ سال حبس تعزیری و ۲ سال محرومیت‌های اجتماعی محکوم شد

گلرخ ایرایی، زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان آمل، از بابت پرونده جدیدی که در ایام حبس در زندان قرچک ورامین علیه او گشوده شده بود، توسط دادگاه انقلاب تهران به صورت غیابی به ۱ سال حبس تعزیری، ۲ سال محرومیت از عضویت در گروه‌ها و دستجات سیاسی و ۲ سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شد. گلرخ ایرایی، در بهمن ماه ۹۹ و پس از ۴۳ روز بازجویی در بازداشتگاه اطلاعات سپاه نهایتا به زندان آمل تبعید شد. این زندانی سیاسی پیشتر نیز به دلیل پرونده‌سازی در ایام زندان، همزمان با پایان ۳ سال حبس به ۲۵ ماه حبس محکوم شد که اکنون در حال تحمل آن است.

🟣 ورود ماموران به زندان و ضرب و شتم گلرخ ایرایی و سایر زنان زندانی حاضر در بند ۸ سیاسی قرچک ورامین، موجب جرح و مصدومیت وی و دیگر زنان زندانی شد. با ورود گارد ضد شورش و توسل به زور جهت انتقال گلرخ ایرایی، سایر زنان حاضر در بند ۸ که در حمایت از وی، زنجیره‌ی انسانی تشکیل داده بودند نیز جهت مداوای آثار ضرب و شتم، از حق دسترسی به بهداری زندان قرچک ورامین، محروم مانده بودند.

#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani

🟣 سوریه: زنان درگیر جنگ و مردسالاری

زنان سوریه تجربیاتشان در مورد یک دهه تحول در کشور و نقش خود در آن را به اشتراک می‌گذارند. نبردی نابرابر با مردسالاری و عوارض جنگ.


غالیه رحل ۴۷ ساله توضیح می‌دهد:

«ما به عنوان زنان نه تنها در برابر رژیم ایستادیم بلکه نبرد بزرگ‌تری داشتیم زیرا در برابر جامعه مردسالار، گروه‌های مسلح یا افراط‌گرایان و هواپیماهای جنگی رژیم و روسیه هم قرار داشتیم.»

او مجبور شده است خانه خود را در جنوب ادلب ترک کند و اکنون در اردوگاه آوارگان باریشا در شمال ادلب زندگی می‌کند.

غالیه مرکز «مزایا» را در سال ۲۰۱۳ تاسیس کرد. او آرایشگاه خود را به فضایی امن تبدیل کرد تا با آموزش حرفه‌ای و حمایت از زنان، آنها را توانمند کند. این مرکز به شبکه‌ای از مراکز گسترش یافت اما به دلیل درگیری‌های شدید مجبور به تعطیلی چندین مرکز شدند.

غالیه می‌گوید هر هفته حدود هشت زن که مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند برای دریافت کمک به مرکز مزایا می‌آیند:‌

«آزار و اذیت جنسی قبل از جنگ وجود داشته است و فقط در سوریه نیست. اما به دلیل جنگ این آزارها افزایش یافت.»

او می‌گوید که فقر گسترده باعث شده زنان به طور خاص مستعد بهره‌برداری از سازمان‌های غیر دولتی و سازمان‌های جامعه مدنی شوند:
«به عنوان یک جامعه محافظه‌کار ما هنوز می‌ترسیم که در این باره علنی صحبت کنیم زیرا برای یک زن بسیار سخت است که جلو بیاید و بگوید مورد آزار قرار گرفته‌ام یا در ازای دریافت سبد غذایی یا کار به من تعرض کرده‌اند.»

«چندی پیش پیامی از شماره ناشناخته‌ای در تلفن خود داشتم. فکر می‌کنم مرا با شخص دیگری اشتباه گرفته بود. گفت: سلام، اگر هنوز هم این شغل را می‌خواهی، فقط سی وی خود را برای من بفرست و قول خود را به من برآورده کن. شغل به تو می‌رسد. می‌خواستم بدانم این مرد در مورد چه چیزی صحبت می‌کند، بنابراین در واتس‌اپ با او صحبت کردم و از او پرسیدم چه قولی؟ از من چه می‌خواهید؟ و او گفت که در ازای به دست آوردن شغل از من رابطه جنسی می‌خواهد.»
غالیه او را ردیابی کرد و متوجه شد که او در شورای محلی کار می‌کند و مسئول توزیع سبدهای غذایی است.

او به طور ناشناس درباره آن مرد خبر گرفت و پس از تحقیقات معلوم شد که او کاری مشابه با زن دیگری هم انجام داده است و بنابراین دستگیر شد:‌

«می‌خواستم [در مورد این مرد] کارهای بیشتری انجام دهم اما یافتن افرادی که حمایت کنند واقعاً دشوار است.»

غالیه می‌گوید مشکل اصلی در سوریه این است که مردان همه چیز را کنترل می‌کنند، از جامعه مدنی گرفته تا سازمان‌های بشردوستانه. به همین دلیل است که او تلاش می‌کند زنان را به ایفای نقش‌های تصمیم‌‌ساز بیشتر در جامعه ترغیب کند. این کار اما آسان نیست. او می‌گوید کارش «طاقت‌فرسا»ست و «تجربه‌های بدی» داشته که حتی او را به فکر خودکشی انداخته است.
در سال ۲۰۱۶، پسر ارشد غالیه که روزنامه‌نگار بود ترور شد. او همچنین با تهدیدهای گروه تندرو تحریر الشام مواجه شده است. این گروه مخالف کارهای اوست و مرکز مزایا را در سال ۲۰۱۴ سوزاند.

با وجود این، غالیه مبارزه برای توانمندسازی زنان را متوقف نخواهد کرد. او می‌گوید:

«من از هیچ چیز نمی‌ترسم.»

@bidarzani

https://www.radiozamaneh.com/664457/

ادامه بازداشت بتول امینی، معلم ابتدایی در مشهد

#بتول_امینی_ده‌یادگاری، معلم مقطع ابتدایی در مشهد، صبحگاه دوشنبه ۱۶ فروردین ۱۴۰۰ با مراجعه ماموران به منزل بازداشت شد.

ماموران با تفتیش منزل و ضبط وسایل الکترونیک شامل گوشی تلفن همراه و تبلت، ایشان را با دستبند به محلی نامعلوم منتقل کردند.

تلاش‌های فرزندان برای اطلاع از محل نگهداری وی و اتهامات وارده تا این لحظه موفق نبوده است.
@edalatxah
@bidarzani

🔻 ۱۱ میلیون دختر به دلیل کرونا شاید هرگز به مدرسه بازنگردند

🔸سید جواد حسینی در نشست کمیته اجرایی طرح «هر دانش‌آموز یک تبلت و هر تبلت یک کلاس و یک مدرسه»، کرونا را بزرگ‌ترین چالش قرن و نظام‌های آموزشی دنیا دانست. وی به گفته‌های مدیر کل یونسکو در آخرین اجلاس این سازمان با موضوع #کرونا و آموزش‌وپرورش اشاره کرد:

🔸 ۹۱درصد #کودکان لازم‌التعلیم تحت تأثیر کرونا قرار گرفته‌اند.

🔸باتوجه‌به شیوع کرونا، ۲۴ میلیون کودک در دنیا در معرض #ترک_تحصیل کامل قرار دارند و ۱۰۰ میلیون کودک نیز بدون کسب مهارت در خواندن، دوره کرونا را سپری می‌کنند.

🔸از این میان، ۱۱ میلیون دانش‌آموز دختر به دلیل شرایط کرونا شاید هرگز به مدرسه بازنگردند و به جمع ۱۳۰ میلیون دختر بازمانده از تحصیل قبل کرونا بپیوندند.

🔸همچنین یک‌سوم کودکان دنیا دسترسی به تجهیزات هوشمند آموزشی برای اتصال به فضای مجازی را ندارند که نتیجه فوری آن ایجاد نابرابری آموزشی است.

منبع خبر:‌ ایسنا
@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : ما زاییده‌ی فرزندان خویش هستیم


تشکل‌یابی مادران میدان مایو آرژانتین، ماحصل دوره‌ی دیکتاتوری نظامی‌ای است که در نتیجه‌ی آن، بسیاری از فعالان سیاسی، معترضان و دانشجویان، کشته و «ناپدید» شدند، یعنی درست در حدفاصل ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۳.
این مادران در ساعات و روزهایی در میدان مایو بویتس‌آیرس (مقابل کاخ ریاست‌جمهوری) جمع شدند که حق ابتدایی کوچکترین صدای اعتراضی نیز در فضای پساکودتای آرژانتین از تمامی جامعه سلب شده بود. مادرانی که ما به واسطه‌ی تاریخ مبارزاتی‌شان، همواره آنان را با روسری کوچک سفیدی بر سر، به‌خاطر داریم.
در واقعیت امر، سازمان‌یابی و اتحاد بین این مادران، به دادخواهی و پرسشِ «ناپدید شدگان کجا هستند؟» محدود نماند. آنها با شبکه‌سازی و پیدا کردن یکدیگر، در مرحله‌ی نخست، علیه سال‌ها نقش‌پذیری سنتی و غیرسیاسی از زنانْ ایستادند.

آنها دیگر «تنها» سوگوار فرزندان خود نبودند و بسیاری از آن‌ها به واسطه‌ی تحمیل شرایط معیشتی ناشی از کشته شدن فرزندان‌شان، بار اقتصادی خانواده را نیز به دوش می‌کشیدند. این نخستین جرقه از پُر شدن حفره‌ی اعتراض علیه بیکاری، گرانی، چپاول دولت وقت و سرکوب حداکثری دولت نظامی بود.
دولت نظامی آسوسنا ویافلور، بنیانگذار مادران میدان مایو را همراه با تعدادی دیگر از مادران دادخواهْ ربود و آنها را زیر شکنجه به قتل رساند. خورخه رافائل ویدلا، چهل و سومین رئیس‌جمهور آرژانتین به همراه آلفردو آستیز از مقامات دولت نظامی وقت بودند که فرامین قتل‌ها را صادر کرده و در سرکوب مادران و دیگر مخالفین نقش داشتند. آنها در سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۲ به جرم جنایت علیه بشریت در دادگاهی در آرژانتین محاکمه و به حبس ابد محکوم شدند. وقایعی که در طول جنگ کثیف رخ داد.

در خلال این مبارزات، خاصه نتیجه دادگاه خونتای سال ۱۹۸۵، که به عفو و بخشش تمامی عامران و جنایتکاران منجر شده بود، این مادران اعلام کردند که بنا به ضرورت مبارزه و توقف‌ناپذیری آن، دیگر تنها مادرانی بیولوژیک نیستند و همبستگی مادرانه، بدیل در دست آن‌هاست.

آن‌ها خواهان عبور از دیکتاتوری و دولت‌های یکی پس از دیگرْ «منفعت‌طلب» بودند، چرا که ایمان داشتند که تحقق رهایی و ایستادگی علیه چپاول‌ها و جنایات، با خون فرزندان آنان آغاز شده است و حالا خود را مادرِ تمامی فرزندانِ مبارز می‌دانند.
مادران میدان مایو، موی خود را در زندان‌ها و شکنجه‌گاه‌ها سفید کردند، اما دقیقه‌ای ساحت سیاسی خود را ترک نکردند. ایستادن و مبارزه دوشادوشِ کارگران معدن­ِ «سانتا کروس سیرا» در بولیوی، جنبش بی‌زمین‌ها در برزیل، فرجام‌خواهی سرنوشت زندانیان مکزیکی و دفاع از زندانیان باسک در اسپانیا، تنها مواردی انگشت‌شمار از خط پیوسته‌ی مبارزاتی آنان جهت تحقق برابری و آزادی است.

مادران میدان مایو، سال‌هاست که تنها نیستند‌. در اعتراضات سال ۲۰۱۱، بازنشستگان، معلمان، دانش‌آموزان، دانشجویان، فعالان LGBT و دگرباشان جنسی و فعالان سیاسی احزاب چپ، همگی در میدان مایو و درکنار مادران دادخواه قرار گرفتند. این یکی از بزرگترین دستاوردهای این مادران است، چرا که ساحت مبارزاتی دادخواهی یک فرزند به حق زیست برابر و رهایی تمامی فرزندانْ گره خورده است. فرزندانی که هر مشت گره کرده‌ی آنان، تداوم دست‌هایی است که طی دهه‌های گذشته، کشته و ناپدید شده بودند.

🟣 طی ساعات گذشته، ویدئویی از «گوهر عشقی» مادر دادخواهِ کارگر جان‌باخته «ستار بهشتی» منتشر شد که در آن علیه صحبت‌های علی مطهری (که به تقلیل مبارزات کارگران در قبال دریافت چند کیسه برنج پرداخته بود)، واکنش نشان داد. او کارگران را «ستارهای» خود نامید و از ضرورت حفظ شرافت و حقانیت مبارزاتی فرزند جان‌باخته و بدنه‌ی کارگران گفت.

@bidarzani

📖معرفی کتاب: ﺟﺎنِ ﺧﻮار
✍🏽نویسنده نیلو شاتو


🔻نیلو ﺷﺎﺗﻮ، زادۀ ﯾﮑﯽ از روﺳﺘﺎﻫﺎی ﺗﻬﺮان در ﺳﺎل ۱۳۶۵ اﺳﺖ. دﺧﺘﺮ ﮐﻪ ﺑﻮد، ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ را ﮐﻮﺗﺎه ﮐﺮد و ﺧﯿﺎل ﺑﺎﻓﺖ و از خط‌های ﻗﺮﻣﺰ ﭘﺮﺳﯿﺪ. ﺑﺎ ﺧﻮاﻫﺮش ﺑﻪ ﻫﻤﮥ #ﮐﺘﺎب و فیلم‌های ﻣﻤﻨﻮع ﺳﺮک ﮐﺸﯿﺪ. ﺧﻼف ﺧﻮاﺳﺘﮥ ﺧﺎﻧﻮادۀ ﺳﻨﺘﯽ، در رﺷﺘﮥ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻏﺮب، دﻧﯿﺎی دﯾﮕﺮی از زن ﺑﻮدن را ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﯾﯿﻦ رﯾﺨﺖ. سال‌هاست او از رازﻫﺎی زن ﺷﺪن ﺑﺮای دخترهای اﯾﺮان داﺳﺘﺎن می‌نویسد؛ ﻫﻤﺎن رازهای ﺳﯿﺎه و ﺳﻔﯿﺪ ﮐﻪ هیچ‌کس ﺑﻪ دخترهای هم‌نسل او ﻧﮕﻔﺖ.


🔻اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﭘﺎرﺳﯽ در ﺑﺨﺎرا، از روزﮔﺎر ﺳﻪ دﺧﺘﺮ سنت‌شکن می‌گوید: ﯾﺎﺳﻤﯿﻦ ﯾﻬﻮدی، ﺑﻬﺎر زرﺗﺸﺘﯽ و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎن. ﻫﻤﮥ دﺧﺘﺮﻫﺎ اﻓﺴونِ ﭘﺴﺮ ﺧﻠﯿﻔﻪ شده‌اند. در ﺗﺎرﯾﺦ ننوشته‌اند ﮐﻪ آن ﭘﺴﺮ ﺟﺎن ﯾﺎﺳﻤﯿﻦ را ﺑﺎ ﻫﺠﻮم و ﺷﺮم می‌شکند. ﯾﺎﺳﻤﯿﻦ از ﺑﻐﺪاد ﺗﺎ ﺑﺨﺎرا در ﭘﯽ ﻋﺸﻖ ﺧﻮد ﺳﻔﺮ می‌کند؛ اﻣﺎ ﯾﺎری نمی‌یابد. ﭘﺴﺮ ﺧﻠﯿﻔﮥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن را ﺑﺎ دﺧﺘﺮی ﯾﻬﻮدی چه‌کار؟ در اﯾﺮاﻧﺸﻬﺮ، ﮐﺴﯽ ﺟﺰ ﺑﻬﺎر و ﺷﯿﺮﯾﻦ از راز درون ﺷﮑﻢ ﯾﺎﺳﻤﯿﻦ ﺧﺒﺮدار نمی‌شود. بی‌هیچ ﭼﺎره، ﺳﻪ دﺧﺘﺮ از دوﺳﺖ هفده‌سالۀ ﺧﻮﯾﺶ، ﺣﺴﯿﻦ ابن‌سینا، ﻧﻨﮓ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺧﻮﻧﯿﻦ را می‌جویند: ﺣﺴﯿﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺎﻧﯽ را ﺑﮕﯿﺮد ﺗﺎ دﺧﺘﺮی دﯾﮕﺮ ﺧﻮار ﻧﮕﺮدد.

https://bidarzani.com/34905

@bidarzani