🥀 تنهایی چه کار کنیم؟
(چطور از فرصت تنهایی به نفع خودمان استفاده کنیم و دلتنگی و بی‌حوصلگی را برطرف کنیم؟)
خیلی از ما، بودن با #خانواده و #دوستان را به تنها بودن ترجیح می‌دهیم. معمولاً #تنهایی برای ما یادآور #سردرگمی، دلتنگی و غم است. از تنهایی فرار می‌کنیم. دنبال دیده شدن و شنیده شدن هستیم. انگار باتری‌مان تمام می‌شود و با محبت و توجه دیگران دوباره شارژ می‌شویم.
برای آدم‌های عادی و عامی این یک ویژگی انسانی است، اما برای شمایی که لابد می‌خواهید یک آدم عامی نباشید، ترس از تنهایی یعنی ضعف!
کسی که از تنهایی می‌گریزد، از #آزادی می‌گریزد. جمع، فرد را در خودش فرو می‌بلعد و مجبور می‌کند که از بسیاری خواست‌ها و شناخت‌هایش دست بردارد.
گریز از تنهایی، گریز از خود است و این، کارِ کسی است که خویشتنش را بی‌ارزش و هراسناک می‌بیند و می‌خواهد در جمع، خودش را از یاد ببرد.
وقتی تنها می‌شویم، حس دردناک #دلتنگی و بی‌حوصلگی محاصره‌مان می‌کند، به شکلی فزاینده. خیلی‌ها از پس این درد برنمی‌آیند. آنهایی که دستشان برسد، دوباره به دل جمع بازمی‌گردند و آنهایی که چاره‌ای جز تنهایی نداشته باشند، مثل مرده‌های متحرک بی‌حسی و #افسردگی دامن‌گیرشان می‌شود.
اما بعضی افراد در میان افسردگیِ ناشی از تنهایی، یک امید تازه می‌یابند. تنهاییِ تلخ، خودِ حقیقیِ گم‌شده‌شان را به آن‌ها نشان می‌دهد. خودی که مستقل از «بکن» و «نکن»ها و «هست» و «نیست»های جامعه، می‌فهمد، حس می‌کند، لذت می‌برد و منزجر می‌شود. خودی که خودش است، خود منحصر به فردش. کمی بعد، شیفته و عاشق این هویت گم‌شده‌ی تازه پیدا شده می‌شوند. بهتر می‌شناسندش و تصمیم می‌گیرند به همراه این خودِ دوست داشتنی به اکتشاف زندگی سرگرم شوند.
جمع جایی است که معمول آدم‌ها بیش از آن‌چه می‌اندوزند، خرج می‌کنند. موفقیت و شخصیت بسیاری از آدم‌های بزرگ، در تنهایی جوانه زده است.
«همه مشکلات ما ناشی از این است که نمی‌توانیم تنها باشیم.» - لابرویر
اما وقتی تنها شدیم می‌توانیم کارهایی کنیم تا زودتر خودمان را پیدا کنیم و از افسردگی جان سالم به در ببریم.
1️⃣یک: از تنهایی نترسیم و دست و پا نزنیم. بین تنهایی و دلتنگی فرق است. دلتنگی حسی آزاردهنده است اما تنهایی می‌تواند فرصتی بی‌نظیر باشد. اگر حس دلتنگی و سردرگمیِ ناشی از تنهایی را سخت نگیریم، دوره‌اش می‌گذرد و تمام می‌شود.
2️⃣دو: احساسات و ادراکاتمان را به دقت زیر نظر بگیریم و ردّ آن‌ها را تا مبدأشان بزنیم. الآن ناراحتم؟ چرا؟ به خاطر این که همسایه‌مان جواب سلامم را نداد. اما احتمالاً سلامم را نشنیده، پس مهم نیست. الآن خوشحالم؟ چرا؟ چون بالأخره کتابی را که چند هفته پیش خریده بودم تمام کردم. پس بد نیست بقیه کارهای نیمه‌تمام را هم تمام کنم.
3️⃣سه: فعالیت‌های مورد علاقه‌مان را دنبال کنیم. بسیاری از افراد منتظرند همه شرایط فراهم بشود، همه‌ی وظایف را تکمیل کنند و برای همه چیز برنامه بریزند، بعد بروند سراغ کارهای مورد علاقه‌شان. اما واقعیت این است که زندگی نه آن‌قدر مهم و نه آن‌قدر طولانی است که بتوانیم در آن همه چیز را درست کنیم. اکثر ما در آینده خیلی متفاوت از امروز نخواهیم بود. مهم‌ترین سرمایه‌ها برای رشد و سعادت به صورت پیش‌فرض به ما داده شده است. پس بیش‌تر به خودمان برسیم.
«یکی از بزرگ‌ترین و رایج‌ترین بی‌خردی‌ها این است که زندگی را موبه‌مو برنامه‌ریزی کنیم.» - آرتور شوپنهاور
4️⃣چهار: جسور باشیم. وقتی تنهایی ما را آزار می‌دهد، دمای روحمان آرام آرام پایین می‌آید تا جایی که دیگر حس و حال هیچ کاری را نداریم و واقعاً افسرده می‌شویم. یکی از کارآمدترین راه‌ها برای گرم نگه داشتن ذهن و دل، انجام کارهای سخت، شجاعانه و هیجان‌انگیز است. این تا حدودی شبیه مورد سوم است، اما با تأکید بیش‌تر بر جنبه‌ی هیجانی و چالش‌انگیز بودن. یک کارِ بی‌ضرر، جذاب و سخت را که تصورش را هم نمی‌کردیم روزی انجام بدهیم، امروز شروع کنیم.
تنهایی می‌تواند خیلی بهتر باشد. تنهایی به معنی گریز از جمع و خجالتی بودن نیست. آدم می‌تواند در دلِ جمع باشد، با دیگران هم‌کلام، همراه و همکار شود ولی گرما و انرژی وجودش را نه از حمایت و تمجید دیگران، که از درون خودش دریافت کند. با این توضیح، مفهوم تنهایی مخالف معاشرت نیست، بلکه در مقابل #وابستگی است.
آمیگدل @amigdel
(چطور از فرصت تنهایی به نفع خودمان استفاده کنیم و دلتنگی و بی‌حوصلگی را برطرف کنیم؟)
خیلی از ما، بودن با #خانواده و #دوستان را به تنها بودن ترجیح می‌دهیم. معمولاً #تنهایی برای ما یادآور #سردرگمی، دلتنگی و غم است. از تنهایی فرار می‌کنیم. دنبال دیده شدن و شنیده شدن هستیم. انگار باتری‌مان تمام می‌شود و با محبت و توجه دیگران دوباره شارژ می‌شویم.
برای آدم‌های عادی و عامی این یک ویژگی انسانی است، اما برای شمایی که لابد می‌خواهید یک آدم عامی نباشید، ترس از تنهایی یعنی ضعف!
کسی که از تنهایی می‌گریزد، از #آزادی می‌گریزد. جمع، فرد را در خودش فرو می‌بلعد و مجبور می‌کند که از بسیاری خواست‌ها و شناخت‌هایش دست بردارد.
گریز از تنهایی، گریز از خود است و این، کارِ کسی است که خویشتنش را بی‌ارزش و هراسناک می‌بیند و می‌خواهد در جمع، خودش را از یاد ببرد.
وقتی تنها می‌شویم، حس دردناک #دلتنگی و بی‌حوصلگی محاصره‌مان می‌کند، به شکلی فزاینده. خیلی‌ها از پس این درد برنمی‌آیند. آنهایی که دستشان برسد، دوباره به دل جمع بازمی‌گردند و آنهایی که چاره‌ای جز تنهایی نداشته باشند، مثل مرده‌های متحرک بی‌حسی و #افسردگی دامن‌گیرشان می‌شود.
اما بعضی افراد در میان افسردگیِ ناشی از تنهایی، یک امید تازه می‌یابند. تنهاییِ تلخ، خودِ حقیقیِ گم‌شده‌شان را به آن‌ها نشان می‌دهد. خودی که مستقل از «بکن» و «نکن»ها و «هست» و «نیست»های جامعه، می‌فهمد، حس می‌کند، لذت می‌برد و منزجر می‌شود. خودی که خودش است، خود منحصر به فردش. کمی بعد، شیفته و عاشق این هویت گم‌شده‌ی تازه پیدا شده می‌شوند. بهتر می‌شناسندش و تصمیم می‌گیرند به همراه این خودِ دوست داشتنی به اکتشاف زندگی سرگرم شوند.
جمع جایی است که معمول آدم‌ها بیش از آن‌چه می‌اندوزند، خرج می‌کنند. موفقیت و شخصیت بسیاری از آدم‌های بزرگ، در تنهایی جوانه زده است.
«همه مشکلات ما ناشی از این است که نمی‌توانیم تنها باشیم.» - لابرویر
اما وقتی تنها شدیم می‌توانیم کارهایی کنیم تا زودتر خودمان را پیدا کنیم و از افسردگی جان سالم به در ببریم.
1️⃣یک: از تنهایی نترسیم و دست و پا نزنیم. بین تنهایی و دلتنگی فرق است. دلتنگی حسی آزاردهنده است اما تنهایی می‌تواند فرصتی بی‌نظیر باشد. اگر حس دلتنگی و سردرگمیِ ناشی از تنهایی را سخت نگیریم، دوره‌اش می‌گذرد و تمام می‌شود.
2️⃣دو: احساسات و ادراکاتمان را به دقت زیر نظر بگیریم و ردّ آن‌ها را تا مبدأشان بزنیم. الآن ناراحتم؟ چرا؟ به خاطر این که همسایه‌مان جواب سلامم را نداد. اما احتمالاً سلامم را نشنیده، پس مهم نیست. الآن خوشحالم؟ چرا؟ چون بالأخره کتابی را که چند هفته پیش خریده بودم تمام کردم. پس بد نیست بقیه کارهای نیمه‌تمام را هم تمام کنم.
3️⃣سه: فعالیت‌های مورد علاقه‌مان را دنبال کنیم. بسیاری از افراد منتظرند همه شرایط فراهم بشود، همه‌ی وظایف را تکمیل کنند و برای همه چیز برنامه بریزند، بعد بروند سراغ کارهای مورد علاقه‌شان. اما واقعیت این است که زندگی نه آن‌قدر مهم و نه آن‌قدر طولانی است که بتوانیم در آن همه چیز را درست کنیم. اکثر ما در آینده خیلی متفاوت از امروز نخواهیم بود. مهم‌ترین سرمایه‌ها برای رشد و سعادت به صورت پیش‌فرض به ما داده شده است. پس بیش‌تر به خودمان برسیم.
«یکی از بزرگ‌ترین و رایج‌ترین بی‌خردی‌ها این است که زندگی را موبه‌مو برنامه‌ریزی کنیم.» - آرتور شوپنهاور
4️⃣چهار: جسور باشیم. وقتی تنهایی ما را آزار می‌دهد، دمای روحمان آرام آرام پایین می‌آید تا جایی که دیگر حس و حال هیچ کاری را نداریم و واقعاً افسرده می‌شویم. یکی از کارآمدترین راه‌ها برای گرم نگه داشتن ذهن و دل، انجام کارهای سخت، شجاعانه و هیجان‌انگیز است. این تا حدودی شبیه مورد سوم است، اما با تأکید بیش‌تر بر جنبه‌ی هیجانی و چالش‌انگیز بودن. یک کارِ بی‌ضرر، جذاب و سخت را که تصورش را هم نمی‌کردیم روزی انجام بدهیم، امروز شروع کنیم.
تنهایی می‌تواند خیلی بهتر باشد. تنهایی به معنی گریز از جمع و خجالتی بودن نیست. آدم می‌تواند در دلِ جمع باشد، با دیگران هم‌کلام، همراه و همکار شود ولی گرما و انرژی وجودش را نه از حمایت و تمجید دیگران، که از درون خودش دریافت کند. با این توضیح، مفهوم تنهایی مخالف معاشرت نیست، بلکه در مقابل #وابستگی است.
آمیگدل @amigdel
🕶مرد نامرئی
(ربط شهرت با آزادی)
آدم اگر سرش به کار خودش باشد، آسته برود، آسته بیاید #جامعه مانع کارش نمی‌شود. حواس جامعه جای دیگری است. اگر سر و صدا نکنی، توجهش به تو جلب نمی‌شود.
نگران آزادی‌هایت نباش. اگر #مشهور نشوی #آزادی. مفید بودن که همیشه به شهرت نیست. دنیاست و اثر پروانه‌ای. کسی چه می‌داند، شاید آقا معلم لیسانسه‌ای که توی دهستان به پنج‌تا دختر و چهارتا پسر خواندن و نوشتن و جدول ضرب یاد می‌دهد کم از شیخی که ملتی را بر ضد استعمار می‌شوراند نداشته باشد. سستی را تجویز نمی‌کنم، می‌خواهم قبح مشهور نبودن را بریزم.
به جز عاشق‌ها که فقط به معشوقشان مشغولند، الباقی مردم آن‌قدر سرشان شلوغ است که اگر به همدیگر نگاه هم بکنند، نمی‌بینند. آن‌ها فقط تو را از جهتی که به کارشان مربوط است می‌بینند و اگر سرت به کار خودت باشد و سر و کارت زیاد به آن‌ها نیفتد، می‌توانی مثل مرد نامرئی این طرف و آن طرف بروی و دیده نشوی.
در این نوشته هیچ توصیه‌ای نمی‌کنم. فقط راه آزادتر بودن را به آنهایی که دنبالش هستند نشان دادم.
گویتان و میدانتان.
آمیگدل @amigdel
(ربط شهرت با آزادی)
آدم اگر سرش به کار خودش باشد، آسته برود، آسته بیاید #جامعه مانع کارش نمی‌شود. حواس جامعه جای دیگری است. اگر سر و صدا نکنی، توجهش به تو جلب نمی‌شود.
نگران آزادی‌هایت نباش. اگر #مشهور نشوی #آزادی. مفید بودن که همیشه به شهرت نیست. دنیاست و اثر پروانه‌ای. کسی چه می‌داند، شاید آقا معلم لیسانسه‌ای که توی دهستان به پنج‌تا دختر و چهارتا پسر خواندن و نوشتن و جدول ضرب یاد می‌دهد کم از شیخی که ملتی را بر ضد استعمار می‌شوراند نداشته باشد. سستی را تجویز نمی‌کنم، می‌خواهم قبح مشهور نبودن را بریزم.
به جز عاشق‌ها که فقط به معشوقشان مشغولند، الباقی مردم آن‌قدر سرشان شلوغ است که اگر به همدیگر نگاه هم بکنند، نمی‌بینند. آن‌ها فقط تو را از جهتی که به کارشان مربوط است می‌بینند و اگر سرت به کار خودت باشد و سر و کارت زیاد به آن‌ها نیفتد، می‌توانی مثل مرد نامرئی این طرف و آن طرف بروی و دیده نشوی.
در این نوشته هیچ توصیه‌ای نمی‌کنم. فقط راه آزادتر بودن را به آنهایی که دنبالش هستند نشان دادم.
گویتان و میدانتان.
آمیگدل @amigdel