✍️ از ایمان تا آزادی
من سالها با باورهای مذهبی بزرگ شدم؛
دعا، ایمان، و اعمال دینی بخشی از ذهن، قلب و آرامش من بودن.
اما زندگی، مهاجرت، عشق، تجربههای انسانی عمیق و روبهرو شدن با فرهنگهای مختلف، زاویههای جدیدی از معنا، اخلاق، و حتی مفهوم «خدا» رو به من نشون داد.
نگاهم به دین، از حالت سنتی و دستوری، به نگاهی انسانیتر، بازتر، و شخصیتر تبدیل شد.
اما همه این مسیر رو طی نکردن.
خیلیها ممکنه هنوز در مرحلهای باشن که مذهب براشون تنها پناهگاه روحی و معنوی باشه — و این کاملاً قابل درکه.
هرکس مسیر خودش رو داره.
اما مشکل از جایی شروع میشه که برخی چهرههای عمومی، بهخصوص هنرمندان یا افراد دارای تریبون، از همون باورهایی استفاده میکنن که حکومت جمهوری اسلامی سالهاست باهاش مردم رو سرکوب کرده — و این کار رو با نیت خوب انجام میدن، بیآنکه بدونن دارن همان ابزار سرکوب رو بازتولید میکنن.
📌 یک مثال ساده:
هنرمندی که از درد مردم میگه، ولی بلافاصله اون درد رو با عباراتی مثل
«این روزها، همهمون مثل یاران امام حسین تو کربلا آزمون میشیم»
«صبر حضرت زینب رو داشته باشید، خدا خودش انتقام ظالمان رو میگیره»
«ما ملت عاشورایی هستیم»—
بدون اینکه بدونه اینها دقیقاً همون واژگانی هستن که رژیم ازش برای تسلیمسازی مردم استفاده میکنه.
نیتش ممکنه خیر باشه، ولی نتیجهاش مثل دوستی خالهخرسهست:
نه تنها کمک نمیکنه، بلکه حس ناتوانی و سرسپردگی رو تقویت میکنه — و مردم رو از قدرت درونیشون دور میکنه.
🔍 چرا این موضوع مهمه؟
چون اون بخش از جامعه که هنوز در حال رشد فکریه، به این چهرهها اعتماد داره.
اگر اونها ناآگاهانه از زبان ایدئولوژی حکومت استفاده کنن، ناخواسته ذهن جامعه رو به عقب میبرن.
✨ دعوت به مسئولیت
ما اینجا درباره باور شخصی یا رابطه فرد با خدا حرف نمیزنیم.
هیچکس نمیتونه ایمان یا معنویت کسی رو قضاوت کنه.
اما اگر امروز شما تریبون دارید — اگر هنرمند، فعال فرهنگی یا چهرهی عمومی هستید —
باید آگاه باشید از چه واژگانی استفاده میکنید.
چون ممکنه در ظاهر، دلسوزی کنید، ولی در واقع، دارید به بقای همون نظامی کمک میکنید که مردم ازش رنج میبرن.
🟢 جمعبندی
این متن دعوتنامهای نیست به بیباوری یا رد ایمان.
بلکه یک هشدار دوستانهست:
اگر تریبون دارید، لطفاً عمیقتر فکر کنید.
ببینید آیا دلداریهاتون، اصطلاحات مذهبیتون، یا رویکردتون
ممکنه ناخواسته صدای همان سیستمی باشه که ما داریم ازش عبور میکنیم؟
بلوغ اجتماعی یعنی درک کنیم نیت خوب کافی نیست.
ما امروز بیش از هر زمان به صداقت در مواجهه با خود،
و شجاعت در جدا کردن ایمان از ابزار سلطه نیاز داریم.
🔚 و در پایان...
از همهی هممیهنانم خواهش میکنم:
اگر هنرمندان یا چهرههایی رو میشناسید که با نیت خیر، اما ناآگاهانه در حال بازتولید ایدئولوژی مذهبی حکومت هستن —
بیایید با احترام، بدون تعارف، این گفتوگو رو شروع کنیم.
دعوتشون کنیم که کنار مردم بایستن، نه کنار روایتهای حکومتی.
با آگاهی، گفتوگوی سازنده، و اتحاد فکری،
ما میتونیم هم مسیر آزادی باشیم، هم وجدان فرهنگی نسل بعد.
✊
#آگاهی_یعنی_قدرت
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#ایمان_شخصی_نه_ابزار_سرکوب
من سالها با باورهای مذهبی بزرگ شدم؛
دعا، ایمان، و اعمال دینی بخشی از ذهن، قلب و آرامش من بودن.
اما زندگی، مهاجرت، عشق، تجربههای انسانی عمیق و روبهرو شدن با فرهنگهای مختلف، زاویههای جدیدی از معنا، اخلاق، و حتی مفهوم «خدا» رو به من نشون داد.
نگاهم به دین، از حالت سنتی و دستوری، به نگاهی انسانیتر، بازتر، و شخصیتر تبدیل شد.
اما همه این مسیر رو طی نکردن.
خیلیها ممکنه هنوز در مرحلهای باشن که مذهب براشون تنها پناهگاه روحی و معنوی باشه — و این کاملاً قابل درکه.
هرکس مسیر خودش رو داره.
اما مشکل از جایی شروع میشه که برخی چهرههای عمومی، بهخصوص هنرمندان یا افراد دارای تریبون، از همون باورهایی استفاده میکنن که حکومت جمهوری اسلامی سالهاست باهاش مردم رو سرکوب کرده — و این کار رو با نیت خوب انجام میدن، بیآنکه بدونن دارن همان ابزار سرکوب رو بازتولید میکنن.
📌 یک مثال ساده:
هنرمندی که از درد مردم میگه، ولی بلافاصله اون درد رو با عباراتی مثل
«این روزها، همهمون مثل یاران امام حسین تو کربلا آزمون میشیم»
«صبر حضرت زینب رو داشته باشید، خدا خودش انتقام ظالمان رو میگیره»
«ما ملت عاشورایی هستیم»—
بدون اینکه بدونه اینها دقیقاً همون واژگانی هستن که رژیم ازش برای تسلیمسازی مردم استفاده میکنه.
نیتش ممکنه خیر باشه، ولی نتیجهاش مثل دوستی خالهخرسهست:
نه تنها کمک نمیکنه، بلکه حس ناتوانی و سرسپردگی رو تقویت میکنه — و مردم رو از قدرت درونیشون دور میکنه.
🔍 چرا این موضوع مهمه؟
چون اون بخش از جامعه که هنوز در حال رشد فکریه، به این چهرهها اعتماد داره.
اگر اونها ناآگاهانه از زبان ایدئولوژی حکومت استفاده کنن، ناخواسته ذهن جامعه رو به عقب میبرن.
✨ دعوت به مسئولیت
ما اینجا درباره باور شخصی یا رابطه فرد با خدا حرف نمیزنیم.
هیچکس نمیتونه ایمان یا معنویت کسی رو قضاوت کنه.
اما اگر امروز شما تریبون دارید — اگر هنرمند، فعال فرهنگی یا چهرهی عمومی هستید —
باید آگاه باشید از چه واژگانی استفاده میکنید.
چون ممکنه در ظاهر، دلسوزی کنید، ولی در واقع، دارید به بقای همون نظامی کمک میکنید که مردم ازش رنج میبرن.
🟢 جمعبندی
این متن دعوتنامهای نیست به بیباوری یا رد ایمان.
بلکه یک هشدار دوستانهست:
اگر تریبون دارید، لطفاً عمیقتر فکر کنید.
ببینید آیا دلداریهاتون، اصطلاحات مذهبیتون، یا رویکردتون
ممکنه ناخواسته صدای همان سیستمی باشه که ما داریم ازش عبور میکنیم؟
بلوغ اجتماعی یعنی درک کنیم نیت خوب کافی نیست.
ما امروز بیش از هر زمان به صداقت در مواجهه با خود،
و شجاعت در جدا کردن ایمان از ابزار سلطه نیاز داریم.
🔚 و در پایان...
از همهی هممیهنانم خواهش میکنم:
اگر هنرمندان یا چهرههایی رو میشناسید که با نیت خیر، اما ناآگاهانه در حال بازتولید ایدئولوژی مذهبی حکومت هستن —
بیایید با احترام، بدون تعارف، این گفتوگو رو شروع کنیم.
دعوتشون کنیم که کنار مردم بایستن، نه کنار روایتهای حکومتی.
با آگاهی، گفتوگوی سازنده، و اتحاد فکری،
ما میتونیم هم مسیر آزادی باشیم، هم وجدان فرهنگی نسل بعد.
✊
#آگاهی_یعنی_قدرت
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#ایمان_شخصی_نه_ابزار_سرکوب
❤45🔥4👏3