مرگ دیگو ژوتا، بازیکن جوان و محبوب فوتبال، بر اثر تصادف با لامبورگینی شخصی‌اش، جهانی را در بهت و اندوه فرو برد. اما این واقعه، فقط از جنس غم نیست. از جنس «یادآوری»‌ست. یادآوری چیزی که روان‌شناسی آن را وهم کنترل می‌نامد.

در روان‌شناسی، ما انسان‌ها اغلب فکر می‌کنیم زندگی در کنترل ماست. برنامه‌ریزی می‌کنیم، هدف می‌گذاریم، برای آینده می‌دویم. اما گاهی، مرگ—ساده، ناگهانی و بی‌دعوت—وارد می‌شود و پرده از توهّم برمی‌دارد.

دیگو ژوتا، با آن‌همه شور زندگی، در اوج شهرت و قدرت بدنی، نشان داد که زندگی، به سن، شهرت، ثروت یا مهارت ربطی ندارد. مرگ، هنرمند و قهرمان نمی‌شناسد.
و این همان چیزی‌ست که یونگ از آن با عنوان سایه‌ی مرگ در روان ما یاد می‌کرد: بخشی از آگاهی ما که باید همواره به یادمان بیاورد چقدر «بودن» ارزشمند است.

🧠 در روان‌شناسی غم، می‌دانیم که سوگ سالم زمانی اتفاق می‌افتد که ما «معنا» را از دل فقدان بیرون بکشیم. مرگ ژوتا می‌تواند یک دعوت باشد برای:

✅ کمتر تعلل کردن در دوست‌داشتن
✅ بیشتر زیستن در لحظه
✅ ترک توهمِ جاودانگی
✅ و فهم این‌که زندگی، بیش از آن‌که مسابقه باشد، هدیه‌ای کوتاه است.

به احترام دیگو ژوتا؛ نه فقط یک فوتبالیست، بلکه یک یادآور بزرگ برای روان انسان مدرن.

🖤 روحت شاد، ژوتا.
#روانشناسی_فقدان #دیگو_ژوتا #زندگی_کوتاه_است #سوگ_ناگهانی #درس_زندگی⁩


🌿 @tohidclinic
🌿 @tohidclinic
🌿 @tohidclinic