‍ برخی مردان هستند که فقط وقتی می‌توانند زنی را دوست داشته باشند که از پیش درگیر مرد دیگری باشد.
اگر زن ناگهان خودش را از دست آن مرد رها کند، میل او به آن زن معمولاً از بین می‌رود. در نظریه‌ی فینک، در این موارد مرد نه عاشق زن بلکه عاشق آن «وضعیت ساختاری» است (ص. ۹، تأکید در متن اصلی).
نقطه‌ی کانونی واقعی در این نوع رابطه، آن مرد «دیگر» است نه زن، چون اگر آن مرد برود علاقه معمولاً منحل می‌شود. به طور مشابه، زنانی وجود دارند که با کوچک‌ترین اشاره از این‌که مرد زندگی‌شان به زن دیگری علاقه‌مند است گوش به زنگ می‌شوند، حتی اگر این «علاقه» صرفاً تعریف از یک همکار یا نگاهی گذرا به زن رهگذر در خیابان باشد. ترس زن این است که زن دیگری در آن بیرون وجود دارد، چه واقعی چه تخیلی، که می‌تواند به نوعی شریک زندگی او را به شیوه‌ای ارضا کند که او نمی‌تواند.‌ برای زنانی که در این موقعیت قرار دارند، آن‌ها تا این‌جا پیش می‌روند که از زن «دیگر» تقلید کنند، حتی اگر او فقط چهره‌ای بر جلد مجله یا یک سلبریتی وسوسه‌انگیز باشد.
فینک چنین مثلث‌هایی را به یکی از مفاهیم مرکزی فروید پی می‌گیرد: پویایی اِدیپی. در رقابت پسر خردسال با پدرش برای عواطف مادرش، او از خودش می‌پرسد که آن مرد «دیگر» چه دارد که او ندارد و می‌کوشد از پدرش تقلید کند. دختر تلاش می‌کند بفهمد که پدر چه دارد که او ندارد و بعد تلاش می‌کند از مادر تقلید کند تا توجه پدرش را به دست آورد.

#فرويد
#اوديپ

@Tohidclinic

| کانال اموزش تلگرام | اینستاگرام |