🔴 هویت ایرانی و نوروز
💠 حمید کاویانی پویا*
@iranfardamag
▪️ افرادی که به هویت ملّی خویش آگاهند، اجتماع و گروهی را که بدان تعلق دارند را دارای ویژگیها و مولفه هایی قلمداد کرده که آن را از دیگر گروهها و اجتماعات متمایز می کند. به دیگر سخن افراد این جامعه خویشتن را دارای معرفت همسانی دانسته و به اجتماع و سرزمینی مادری احساس تعلق و وابستگی دارند؛ سرزمینی که باشندگان آن میراث فرهنگی، تاریخی و سیاسی مشترکی را دار می باشند .در این راستا از بین شاخصه های مهم هویت ملّی، میراث فرهنگی مهمترین اجزای آن محسوب می شود که مشتمل است بر مجموعه مناسک، سنتها، جشنها، اسطوره ها، ارزش ها، باورها و هنرهایی که در طول سده ها و هزاره ها به دست آمده و با زندگی آدمی عجین گشته است. با این مقدمه آنچه ملتی را از ملل دیگر مجزا می سازد و شور وشعور میهن پرستی را موجب می شود خودآگاهی تاریخی است. اینکه ملتی دریابد، میراث مادی و معنوی نیاکانش چیستند و چه رخدادهای نیک و بد و چه شخصیتهای خیر و شر بر گذشتة آنها تاثیرگذارده و میهن و مردمانش سپاسگزار یا سرزنش گر چه رفتارها و رخوت هایی بوده است. با درک این گذشته و آگاهی از این هویت ملّی است که آدمی می تواند نقش برانگیزاننده ای برای رفع و جبران اشتباهات و کوشش در کاهش اشتباهات تاریخی داشته باشد.
🔸در ذیل میراث فرهنگی جشن ها و گردهمایی های ملّی به عنوان یادگاری ها و یادمان هایی هستند که به گذشتة اساطیری و تاریخی اقوام و ملّتها تعلق دارند و خود در تقویت خودآگاهی تاریخی و سیاست گذاریها و سیاست ورزی ها امری مهم و حیاتی تلقی می گردند. بدین روی در طول تاریخ گذشتة ایرانیان، جشن های ملّی به عنوان یکی از عناصر پیوند دهنده و تقویت کنندة جامعه در فرایند دوام و قوام هویت ملی موثر واقع شده است.
▪️ به واقع جشنهای بسیاری که با عنوان گاهنبار، مهرگان، سده و نوروز در تاریخ ملی و مذهبی ایرانیان گنجانده شده بود، تنها برای شادمانی کردن و پایکوبی نبود، گرچه این مهم خود در پویایی و پیوند اقوام ایرانی نقشی بسزا داشت، اما مهمتر از این مقوله برخی از این یادمانهای ملّی (همچون نوروز) برای ایرانیان یادآور شکوه و شادخواری نیاکانش بود؛ یادآور روزگاری که گویی جهان برای ایرانیان از نو تولد یافته و به همّت و یاری شهریاری خورشید وش(جم) خبری از « بیماری، مرگ، گرسنگی و پیری» نبود. باری ایرانیان از هر قوم و در هر اقلیمی به پاسداشت یاد و خاطرة این ایام می کوشیدند و باآیین هایی ویژه، هرساله در تکاپو برای تجدید و تکرار روزگاری بودند که هرآنچه نیک بود و موجب نیک بختی، در اختیار داشتند.
🔸گفته می شود تراژدیهای تاریخی در شکل گیری هویت ملّی تاثیر گذارتر از افتخارات ملّی و تاریخی هستند، در این بین اگر به این فرضیه باور داشته باشیم روزگار جمشید به عنوان موجد نوروز هم تراژدی دارد و هم شکوه. شهریار یا نوح ایرانی که نژاد ایرانی را از بزرگترین حادثة بشری(سرما و طوفان دیو ملکوس) با ساختن دژی زیرزمینی رهانید و روزگاری خوش آفرید، در پایان با غروری که یافت و ایرانیان را به دامان اژدی هاک مار دوش انداخت، سرنوشتی تراژیک برای خویش و جامعة ایرانی پدید آورد،. اما شیرینی روزگار جم از خاطره ها نرفت و پس از غلبه بر ضحاک، اقوام ایرانی دوباره بالیدند و در خودآگاه جمعی ایرانیان شکوه و شوکت گذشته پاک نشد.
▪️ در جهان ایرانی همواره بر حضور و سهم اقوام در پویایی و پیشرفت ایران زمین تاکید می شد و از عصر هخامنشی، تا روزگار شهریاران ساسانی همواره در سنگ نگاره ها نام این اقوام مندرج بود؛ تا همگان بدانند سرزمین پارسه(parsa) و ایرانشهر چه گستره و مردمانی دارد.
🔸باری در پیوند بین اقوام و افراد جامعه و تاکید بر داشتن میراثی مشترک به روش های مختلف تلاش می گردید و در باور ملّی و مذهبی ایرانی رستگاری فردی میسّر نبود مگر در رستگاری جامعه. به دیگر سخن اعتقاد راسخ هر ایرانی بود که سعادتش در گرو سعادت جامعه و نیک فرجامی اش در پیوند است با سرانجامِ نیکِ هم میهنش. بدین روی است که طبق نگاشتة پدر تاریخ «رسم ایرانیان آن نیست که تنها براى خویشتن خیر و برکت بخواهند، بلکه براى تمامى اقوام ایرانى که خود نیز جزوى از آنان به شمار مى روند، دعا مى کنند» .
▪️ در جشنهای ایرانی همچون نوروز که در آن پایان سرما، یاد و خاطرة درگذشتگان (فروهرها)، میلاد طبیعت و نو شدن جهان گرامی داشته شده و فرخنده خوانده می شد، ایرانیان با پادسداشت این رخدادها، رخوت ها را کنار گذاشته و «سر سال نو هرمز فروَدین، برآسوده از رنج؛ تن، دل زکین» و همراه با طبیعت شادابی و نشاط را پیشه کرده و با فراموش کردن هر آنچه رنگ کهنگی و کسالت داشت، روزی نورا به امید سرآغازی نو جشن می گرفتند...
متن کامل :
https://bit.ly/35aMx4c
#نوروز
https://t.me/iranfardamag
💠 حمید کاویانی پویا*
@iranfardamag
▪️ افرادی که به هویت ملّی خویش آگاهند، اجتماع و گروهی را که بدان تعلق دارند را دارای ویژگیها و مولفه هایی قلمداد کرده که آن را از دیگر گروهها و اجتماعات متمایز می کند. به دیگر سخن افراد این جامعه خویشتن را دارای معرفت همسانی دانسته و به اجتماع و سرزمینی مادری احساس تعلق و وابستگی دارند؛ سرزمینی که باشندگان آن میراث فرهنگی، تاریخی و سیاسی مشترکی را دار می باشند .در این راستا از بین شاخصه های مهم هویت ملّی، میراث فرهنگی مهمترین اجزای آن محسوب می شود که مشتمل است بر مجموعه مناسک، سنتها، جشنها، اسطوره ها، ارزش ها، باورها و هنرهایی که در طول سده ها و هزاره ها به دست آمده و با زندگی آدمی عجین گشته است. با این مقدمه آنچه ملتی را از ملل دیگر مجزا می سازد و شور وشعور میهن پرستی را موجب می شود خودآگاهی تاریخی است. اینکه ملتی دریابد، میراث مادی و معنوی نیاکانش چیستند و چه رخدادهای نیک و بد و چه شخصیتهای خیر و شر بر گذشتة آنها تاثیرگذارده و میهن و مردمانش سپاسگزار یا سرزنش گر چه رفتارها و رخوت هایی بوده است. با درک این گذشته و آگاهی از این هویت ملّی است که آدمی می تواند نقش برانگیزاننده ای برای رفع و جبران اشتباهات و کوشش در کاهش اشتباهات تاریخی داشته باشد.
🔸در ذیل میراث فرهنگی جشن ها و گردهمایی های ملّی به عنوان یادگاری ها و یادمان هایی هستند که به گذشتة اساطیری و تاریخی اقوام و ملّتها تعلق دارند و خود در تقویت خودآگاهی تاریخی و سیاست گذاریها و سیاست ورزی ها امری مهم و حیاتی تلقی می گردند. بدین روی در طول تاریخ گذشتة ایرانیان، جشن های ملّی به عنوان یکی از عناصر پیوند دهنده و تقویت کنندة جامعه در فرایند دوام و قوام هویت ملی موثر واقع شده است.
▪️ به واقع جشنهای بسیاری که با عنوان گاهنبار، مهرگان، سده و نوروز در تاریخ ملی و مذهبی ایرانیان گنجانده شده بود، تنها برای شادمانی کردن و پایکوبی نبود، گرچه این مهم خود در پویایی و پیوند اقوام ایرانی نقشی بسزا داشت، اما مهمتر از این مقوله برخی از این یادمانهای ملّی (همچون نوروز) برای ایرانیان یادآور شکوه و شادخواری نیاکانش بود؛ یادآور روزگاری که گویی جهان برای ایرانیان از نو تولد یافته و به همّت و یاری شهریاری خورشید وش(جم) خبری از « بیماری، مرگ، گرسنگی و پیری» نبود. باری ایرانیان از هر قوم و در هر اقلیمی به پاسداشت یاد و خاطرة این ایام می کوشیدند و باآیین هایی ویژه، هرساله در تکاپو برای تجدید و تکرار روزگاری بودند که هرآنچه نیک بود و موجب نیک بختی، در اختیار داشتند.
🔸گفته می شود تراژدیهای تاریخی در شکل گیری هویت ملّی تاثیر گذارتر از افتخارات ملّی و تاریخی هستند، در این بین اگر به این فرضیه باور داشته باشیم روزگار جمشید به عنوان موجد نوروز هم تراژدی دارد و هم شکوه. شهریار یا نوح ایرانی که نژاد ایرانی را از بزرگترین حادثة بشری(سرما و طوفان دیو ملکوس) با ساختن دژی زیرزمینی رهانید و روزگاری خوش آفرید، در پایان با غروری که یافت و ایرانیان را به دامان اژدی هاک مار دوش انداخت، سرنوشتی تراژیک برای خویش و جامعة ایرانی پدید آورد،. اما شیرینی روزگار جم از خاطره ها نرفت و پس از غلبه بر ضحاک، اقوام ایرانی دوباره بالیدند و در خودآگاه جمعی ایرانیان شکوه و شوکت گذشته پاک نشد.
▪️ در جهان ایرانی همواره بر حضور و سهم اقوام در پویایی و پیشرفت ایران زمین تاکید می شد و از عصر هخامنشی، تا روزگار شهریاران ساسانی همواره در سنگ نگاره ها نام این اقوام مندرج بود؛ تا همگان بدانند سرزمین پارسه(parsa) و ایرانشهر چه گستره و مردمانی دارد.
🔸باری در پیوند بین اقوام و افراد جامعه و تاکید بر داشتن میراثی مشترک به روش های مختلف تلاش می گردید و در باور ملّی و مذهبی ایرانی رستگاری فردی میسّر نبود مگر در رستگاری جامعه. به دیگر سخن اعتقاد راسخ هر ایرانی بود که سعادتش در گرو سعادت جامعه و نیک فرجامی اش در پیوند است با سرانجامِ نیکِ هم میهنش. بدین روی است که طبق نگاشتة پدر تاریخ «رسم ایرانیان آن نیست که تنها براى خویشتن خیر و برکت بخواهند، بلکه براى تمامى اقوام ایرانى که خود نیز جزوى از آنان به شمار مى روند، دعا مى کنند» .
▪️ در جشنهای ایرانی همچون نوروز که در آن پایان سرما، یاد و خاطرة درگذشتگان (فروهرها)، میلاد طبیعت و نو شدن جهان گرامی داشته شده و فرخنده خوانده می شد، ایرانیان با پادسداشت این رخدادها، رخوت ها را کنار گذاشته و «سر سال نو هرمز فروَدین، برآسوده از رنج؛ تن، دل زکین» و همراه با طبیعت شادابی و نشاط را پیشه کرده و با فراموش کردن هر آنچه رنگ کهنگی و کسالت داشت، روزی نورا به امید سرآغازی نو جشن می گرفتند...
متن کامل :
https://bit.ly/35aMx4c
#نوروز
https://t.me/iranfardamag
Telegraph
🔴 هویت ایرانی و نوروز
💠 حمید کاویانی پویا* @iranfardamag ▪️ افرادی که به هویت ملّی خویش آگاهند، اجتماع و گروهی را که بدان تعلق دارند را دارای ویژگیها و مولفه هایی قلمداد کرده که آن را از دیگر گروهها و اجتماعات متمایز می کند. به دیگر سخن افراد این جامعه خویشتن را دارای معرفت…
Forwarded from F M
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM