Forwarded from مردم‌نامه (تاریخ مردم)
#تاریخ_کرونا
#تاریخ_بیماری_های_همه_گیر
📍کارکرد تاریخ در پیشگیری از کرونا
@mardomnameh
📝 علم تاریخ، ورای از مفهوم انتزاعی آن، که به بررسی رویدادهای گذشته در بستر زمانی و مکانی خاص می‌پردازد، گاهی گستره فراتری را دربرمی‌گیرد و کاربردی فراگیر دارد و می‌تواند در برخی شرایط خاص، یاری‌رسان بشر باشد.
◽️یکی از جلوه‌های مهم این کاربرد که امروزه در برخورد با بیماری همه‌گیر کووید ۱۹ بازتاب یافته است، به‌کارگیری این علم در کنترل و پیشگیری این بیماری است. با وجود پیشرفت‌هایی که علم مدرن امروز در زمینه‌های مختلف داشته و همواره به‌دنبال راهی برای آسان‌زیستی انسان‌ها و فراهم کردن شرایط مطلوب زندگی بوده است، تاکنون نتوانسته است راه درمانی برای این بیماری مهلک کشف کند؛ درنتیجه، بهترین شیوه برای کنترل این بیماری، بازگشت به گذشته و استفاده از تجربیات گذشتگان در شرایط مشابه این بیماری نظیر وبا، طاعون و غیره بوده است.
◽️با نگاهی به سفرنامه‌های عصر قاجار و روش‌هایی که در برخورد با بیماری‌های مهلک در این دوره دیده می‌شود، و نیز کاربرد این روش‌ها در پیشگیری و کنترل بیماری مدرن یا کووید۱۹، می‌توان تاریخ را علمی پویا، غیرانتزاعی و ناایستا دانست که تنها منحصر به گذشته و پدیده‌ای خاص نمی‌باشد، بلکه به‌عنوان بستر یا ظرفی برای آینده، دارای ظرفیت‌هایی‌ست که در کنترل شرایط خاص می‌توان از آن بهره گرفت. با این نگرش، تاریخ نه‌تنها در بستر گذشته پایان نمی‌پذیرد، بلکه همچنان جریان می‌یابد و با گذر زمان، فرصت تکرار شدن پیدا می‌کند و بار دیگر بشر را به تأکید بر اهمیت این علم وامی‌دارد. حال پرسشی که مطرح می‌شود، این است که؛ با وجود همه پیشرفت‌های علمی که امروزه بشر در جست‌وجوی رسیدن به معنا، به‌ویژه در حوزه درمان و پزشکی، به آن دست یافته است، چرا هنوز نتوانسته است راه‌کاری برای درمان بیماری‌های مهلک پیدا کند؟ آیا با توجه به آموزه‌های تاریخی، گذشتگان از آگاهی بیشتری در برخورد با این نوع بیماری‌ها بهره‌مند بوده‌اند و یا علم پزشکی پیشرفت چندانی نداشته است؟ این پرسش ضمن آنکه ناتوانی علم مدرن را در برخورد با بیماری‌های مهلک نشان می‌دهد، می‌تواند اهمیت کاربردی مطالعات تاریخی را عرصه‌های گوناگون نشان دهد و این باور را تقویت کند که علم تاریخ نه‌تنها منوط به گذشته نیست، بلکه متغیرهای این علم می‌تواند در بستری رشدیافته و پیشرفته‌تر از گذشته بازتاب یابد و داده‌های آن ابزاری راهگشا برای بشر در کنترل شرایط نامطلوب باشد.
✍🏻 فرشته رحمانی‌نژاد - دانش‌آموخته کارشناسی ارشد ایران‌شناسی - دانشگاه گیلان
@mardomnameh
#تاریخ_بیماری_های_همه_گیر
📍کارکرد تاریخ در پیشگیری از کرونا
@mardomnameh
📝 علم تاریخ، ورای از مفهوم انتزاعی آن، که به بررسی رویدادهای گذشته در بستر زمانی و مکانی خاص می‌پردازد، گاهی گستره فراتری را دربرمی‌گیرد و کاربردی فراگیر دارد و می‌تواند در برخی شرایط خاص، یاری‌رسان بشر باشد.
◽️یکی از جلوه‌های مهم این کاربرد که امروزه در برخورد با بیماری همه‌گیر کووید ۱۹ بازتاب یافته است، به‌کارگیری این علم در کنترل و پیشگیری این بیماری است. با وجود پیشرفت‌هایی که علم مدرن امروز در زمینه‌های مختلف داشته و همواره به‌دنبال راهی برای آسان‌زیستی انسان‌ها و فراهم کردن شرایط مطلوب زندگی بوده است، تاکنون نتوانسته است راه درمانی برای این بیماری مهلک کشف کند؛ درنتیجه، بهترین شیوه برای کنترل این بیماری، بازگشت به گذشته و استفاده از تجربیات گذشتگان در شرایط مشابه این بیماری نظیر وبا، طاعون و غیره بوده است.
◽️با نگاهی به سفرنامه‌های عصر قاجار و روش‌هایی که در برخورد با بیماری‌های مهلک در این دوره دیده می‌شود، و نیز کاربرد این روش‌ها در پیشگیری و کنترل بیماری مدرن یا کووید۱۹، می‌توان تاریخ را علمی پویا، غیرانتزاعی و ناایستا دانست که تنها منحصر به گذشته و پدیده‌ای خاص نمی‌باشد، بلکه به‌عنوان بستر یا ظرفی برای آینده، دارای ظرفیت‌هایی‌ست که در کنترل شرایط خاص می‌توان از آن بهره گرفت. با این نگرش، تاریخ نه‌تنها در بستر گذشته پایان نمی‌پذیرد، بلکه همچنان جریان می‌یابد و با گذر زمان، فرصت تکرار شدن پیدا می‌کند و بار دیگر بشر را به تأکید بر اهمیت این علم وامی‌دارد. حال پرسشی که مطرح می‌شود، این است که؛ با وجود همه پیشرفت‌های علمی که امروزه بشر در جست‌وجوی رسیدن به معنا، به‌ویژه در حوزه درمان و پزشکی، به آن دست یافته است، چرا هنوز نتوانسته است راه‌کاری برای درمان بیماری‌های مهلک پیدا کند؟ آیا با توجه به آموزه‌های تاریخی، گذشتگان از آگاهی بیشتری در برخورد با این نوع بیماری‌ها بهره‌مند بوده‌اند و یا علم پزشکی پیشرفت چندانی نداشته است؟ این پرسش ضمن آنکه ناتوانی علم مدرن را در برخورد با بیماری‌های مهلک نشان می‌دهد، می‌تواند اهمیت کاربردی مطالعات تاریخی را عرصه‌های گوناگون نشان دهد و این باور را تقویت کند که علم تاریخ نه‌تنها منوط به گذشته نیست، بلکه متغیرهای این علم می‌تواند در بستری رشدیافته و پیشرفته‌تر از گذشته بازتاب یابد و داده‌های آن ابزاری راهگشا برای بشر در کنترل شرایط نامطلوب باشد.
✍🏻 فرشته رحمانی‌نژاد - دانش‌آموخته کارشناسی ارشد ایران‌شناسی - دانشگاه گیلان
@mardomnameh