🔸 نگاهی به پدیده "غارت" در تاریخ ایران
✍ مجید علیپور
📍بیراه نیست اگر این عامل ویران کننده را بر عوامل دیگر بیفزاییم تا دریابیم چرا ایرانیان نسبت به پیشرفت در امر کشاورزی به کلی بی میل شده بودند. نظام زمین داری و سهم بزرگی که اربابان از محصول برمی گرفتند در کنار تحمیل انواع عوارض و بیگاری (بی توجه به کم و زیاد شدن محصول) عملا جز روزی بخور و نمیری برای رعیت باقی نمی گذاشت. رعیت ایرانی فهمیده بود هرگونه تلاش جهت رشد و بهبود محصولات، فقط عواید اربابی و تنخواه ماموران حکومتی را خواهد افزود و بس! با این حال پدیده غارت مصیبتی علاوه بر اینها بود و درعین حال شباهت چندانی هم به دزدیها و گردنه گیریهای تعدادی سارق و متمرد محلی که بر سر راه کاروانیان کمین کرده، دار و ندارشان را با خود می بردند هم نداشت. «غارت» تجاوزی به مراتب بالاتر از همه اینها و شامل حملات مستقیم و گاه و بیگاه دستههای مسلح عشایر به روستاها به قصد دزدی اموال و محصولات و به آتش کشیدن خرمن ها و در موارد متعددی کشتار و به بردگی بردن اهالی روستا بود. عشایر که اساس معیشتشان بر دامداری و گسترش مراتع بود و از دیرباز به کشاورزی و زندگی روستاییان به دیده تحقیر می نگریستند، غارت و چپاول روستاهای مجاور یا بر سر راه کوچ ایل را به نوعی حق خود می دانسته اند: «روستایی به چه کاری می آید جز آنکه مانند گوسفندی پوست کنده شود؟» عمده این غارت ها زیر نظر خانهای عشایر منطقه صورت می گرفت و به حدی معمول بود که به نوعی “درآمد غیرمستمر” خانی تبدیل شده بود.... متن کامل این یادداشت در لینک زیر 👇
iranayandehmag.com/?p=586
مجله #ایران_آینده
💎 @IraneAyandeh
✍ مجید علیپور
📍بیراه نیست اگر این عامل ویران کننده را بر عوامل دیگر بیفزاییم تا دریابیم چرا ایرانیان نسبت به پیشرفت در امر کشاورزی به کلی بی میل شده بودند. نظام زمین داری و سهم بزرگی که اربابان از محصول برمی گرفتند در کنار تحمیل انواع عوارض و بیگاری (بی توجه به کم و زیاد شدن محصول) عملا جز روزی بخور و نمیری برای رعیت باقی نمی گذاشت. رعیت ایرانی فهمیده بود هرگونه تلاش جهت رشد و بهبود محصولات، فقط عواید اربابی و تنخواه ماموران حکومتی را خواهد افزود و بس! با این حال پدیده غارت مصیبتی علاوه بر اینها بود و درعین حال شباهت چندانی هم به دزدیها و گردنه گیریهای تعدادی سارق و متمرد محلی که بر سر راه کاروانیان کمین کرده، دار و ندارشان را با خود می بردند هم نداشت. «غارت» تجاوزی به مراتب بالاتر از همه اینها و شامل حملات مستقیم و گاه و بیگاه دستههای مسلح عشایر به روستاها به قصد دزدی اموال و محصولات و به آتش کشیدن خرمن ها و در موارد متعددی کشتار و به بردگی بردن اهالی روستا بود. عشایر که اساس معیشتشان بر دامداری و گسترش مراتع بود و از دیرباز به کشاورزی و زندگی روستاییان به دیده تحقیر می نگریستند، غارت و چپاول روستاهای مجاور یا بر سر راه کوچ ایل را به نوعی حق خود می دانسته اند: «روستایی به چه کاری می آید جز آنکه مانند گوسفندی پوست کنده شود؟» عمده این غارت ها زیر نظر خانهای عشایر منطقه صورت می گرفت و به حدی معمول بود که به نوعی “درآمد غیرمستمر” خانی تبدیل شده بود.... متن کامل این یادداشت در لینک زیر 👇
iranayandehmag.com/?p=586
مجله #ایران_آینده
💎 @IraneAyandeh