چه حكمتي ست در اين مردن؟
-در عاشقانه ترين مردن-
و مغز را به فضا بردن
و گريه را به خَلا بردن
#حسین_صفا
@roozgoftar

اما پسر شدم که تو را آرزو کنم
هی جان به‌سر شدم که تو را آرزو کنم
پیوسته آرزو کنمت، بلکه آرزو
از شرم ناتوانی خود جان‌به‌سر شود

#حسین_صفا
@roozgoftar

گلی نمانده خودت گل باش
تو را بکار و شکوفا شو
تو را بچین و تو را بو کن
#حسین_صفا
@roozgoftar

از سنگ‌سار ابرها برمی‌گردم:
من که حتا خاکستر سیگارم
بی‌اجازه‌ی خودم
به زمین نمی‌ریخت
من که در دهان خودم لانه داشتم و
در دهان خودم پرواز می‌کردم
و اگر کسی رازهایم را می‌پرسید
می‌گفتم: «نمی‌دانم»
طوری تنها شده‌ام
که شنیدن هر #آهنگی
غمگینم می‌کند
و دست‌هایم
با وزیدن آهی کوچک
از شاخه‌هایم فرو می‌ریزند

از سنگسار آب‌ها برمی‌گردم
پشیمان‌ام
لطفن پای رنگین‌کمان که در آب فرو رفت
و ماهی‌ها که با هفت قلم آرایش
هلهله سر دادند
در دریا به خاکم بسپار
کنار آن ماهی مُرده که بوی نفت می‌داد
و گاهی اجازه بده
به یاد مادرم
استخوان‌هایم را بغل کنم

از گنجشک‌های کوچک حلالیت می‌خواهم
من واقعن درخت نیستم
اما
اگر حق ندارم بگویم افسوس
دست کم می‌توانم
از دست‌های کاغذی‌ام
قایقی بسازم
و آهسته
به فرزندانم بگویم:
کم کنید صدای #موسیقی را
می‌خواهم برایتان
صدای غرق شدن دربیاورم

#حسین_صفا
#نرگس #شعر_معاصر
@roozgoftar

در گلویم صدای پایی نیست
در سرم گوش آشنایی نیست
می‌نشینم کنار پنجره ، تا
متوسل شوم به سیگارم...

#حسین_صفا

@roozgoftar

‏از كجايِ دلم بياويزم ، قاتلي را كه دوستش دارم؟
@roozgoftar
#حسین_صفا

و برای غمگین شدن دوباره تو را انتخاب‌ کرده‌ام

#حسین_صفا
@roozgoftar

اینجا در انزوای جهان، چیزی
شکلِ ستاره ای ست که می سوزد
آیا قرار نیست ببینیدم؟
من نیز در میان شما هستم!

#حسین_صفا

@roozgoftar

گلی نماده خودت گل باش
تو را بکار و شکوفا شو
#حسین_صفا
@roozgoftar

#حسین_صفا
@roozgoftar

... از هر که لطمه می‌زد و می‌رفت
لبخند را دریغ نکردیم

#حسین_صفا
@roozgoftar

ای کاش رنج آخر داشت...

#حسین_صفا

@roozgotar

گُلی نمانده
خودت گُل باش
#حسین_صفا
@roozgoftar

بباف مویت را
مگر مرا آن مو
طناب دار شود

مرا بکش بالا
چنان که عاطفه‌ات
جریحه‌دار شود

مرا بخندان ای
مرا بگریان ای
که مرده‌ایست قلیل

کسی که حاضر نیست
نه شادمان شود و
نه سوگوار شود

کسی به شدت تو
به صخره‌ام کوبید
و من فرو رفتم

به قعر دریاها
که قعر دریاها
پر از مزار شود

بباف دارم را
و روزگارم را
سیاه کن آنگاه

مرا بکش بالا
چنان که خرخره‌ام
جریحه‌دار شود

علاج دلتنگی
زیارت است و غم است
و ناامیدشدن

جهان مگر با غم
به ناامیدشدن
امیدوار شود

به دست مرگ مگر
تو را هوس نکنم
که زنده‌ایست علیل

گناهکاری که
به توبه می‌خواهد
درستکار شود

زبان چموش من است
بگو پیاده شود
کسی که می‌ترسد

گوش قطار من است
به هر که سیلی نیست
بگو سوار شود

بباف دارم را
و روزگارم را
سیاه کن آنگاه

مرا بکش بالا
چنان که خرخره‌ام
جریحه‌دار شود

#حسین_صفا

@roozgoftar

از بستنِ درها
چیزی‌ نمی‌داند
دستی که لرزان است

#حسین_صفا
@roozgoftar

نگران نیستم که آسمان فلک‌زده را از من بگیرند
نگران بذری هستم که در کتف‌هایم کاشته‌ای
به گمانم
بال، بار سنگینی باید باشد
بر دوش ملائک

پرنده بودن
انگیزه می‌خواهد.

#حسین_صفا

همیشه هرگزم از نیلی!
همیشه قرمزم از سیلی!
و گاهی از همه قرمزتر...
و گاهی از همه هرگزتر...
مرا ببخش اگر هرگز!
مرا ببخش اگر گاهی...!

#حسین_صفا

كسانی را می‌شناسم كه هرگز نخنديده‌اند
حتي در عكس‌هاي خانوادگی.

#حسین_صفا

که زندگی دو سه نخ کام است
و عمر سرفه‌ی کوتاهی

#حسین_صفا
@roozgoftar