🌵
امروز پنجشنبه پایان سال خیلی ها یادی از اموات خود میکنند و راهی مزار عزیزان از دست رفته میشن . به گمانم سنگِ قبر مهمترین نشانه شخصیت یک انسان است. تنها راه نمایش کیفیتِ متوفا به زنده های آشنا و نا آشنا. حتی فکر می کنم قبل از شبکه های اجتماعی، گورستان ها بهترین پروفایل ِ ممکن برای یک آدم بوده اند. متولد میمون بوده یا خروس؟ جوزا یا قوس؟ اول یا اخر ماه؟
خود سنگ قبر، تا حد زیادی بیانگر وضعیت مالی خاندان است. سنگ های سیاهِ کم نوشته برای آدم های معمولی تر و سنگِ مرمر سفید تزئین شده با عکس شادروان و خطی خوش، برای مایه دار تر ها. سنگِ مرمر سبزِ طلاکوب هم که برای از ما بهتران.
کلمات روی قبر، شخصیت متوفی را می سازند. مادری مهربان، پدری دلسوز، جوان ناکام، نوگلِ تازه شکفته، مهندس، نویسنده، دکتر، بازیگرِ محبوب.... حتا گاهی اوقات شعرهای روی سنگ ها، نحوه زندگی کردن یک انسان را نشان می دهد که البته بیشتر نوع نگاهی است که خانواده به متوفی داشته اند.
فاکتور بعدی، کیفیت نگهداری از سنگ قبر است. توی یک قطعه همین بهشت زهرای خودمان، سنگ قبر مرمر سبز رنگی است مزین به عکس پدری خوش تیپ، با سبیل های مخملی و موهای یک وری شانه شده. تابستان و زمستان، گل های قرمز و زرد، زیر پوششی از مشمای چسب کاری شده روی سنگ، به دقت نگهداری می شود. در همین قطعه، قبرهایی هست که سالها که شسته نشده اند. جوری که حتا باران و برف هم از پس نوچی و چسبندگی آن ها بر نمی آید. حتا گاهی اوقات بالای این قبرها سوراخی پیدا می شود که هیچ بنی بشری جرات نگاه کردن به داخلش را ندارد. حالا اگر سال مرگِ خدا بیامرز نزدیک باشد، یعنی اینکه در زندگی اش هم آدم تنهایی بوده.
کمی روی موضوع ، ریز تر بشویم خواهیم یافت که حتا قطعه قبر هم به شخصیت آدمِ پیش از این زنده، مربوط است. اینکه توی یک قطعه دنج، سر سه راهی و برِ خیابان خاک شده یا طبقه وسط یک گور سه طبقهِ نیمه رایگان کنار آدم هایی که نه اسم و رسم مشترکی دارند، نه اندوه و هیاهوی یکسانی.
بیش از این نمی خواهم واقعی ترین پروفایل های انسان های زنده دیروز را واکاوی کنم. اما دلم میخواهد که وقتی این شتر دم خانه من خوابید، سنگ قبری داشته باشم سیاه که فقط یک جمله در درازای آن نوشته شده باشد بی هیچ اضافه ای، شماره ای و تاریخی. دیوانه از قفس پرید
@roozgoftar
امروز پنجشنبه پایان سال خیلی ها یادی از اموات خود میکنند و راهی مزار عزیزان از دست رفته میشن . به گمانم سنگِ قبر مهمترین نشانه شخصیت یک انسان است. تنها راه نمایش کیفیتِ متوفا به زنده های آشنا و نا آشنا. حتی فکر می کنم قبل از شبکه های اجتماعی، گورستان ها بهترین پروفایل ِ ممکن برای یک آدم بوده اند. متولد میمون بوده یا خروس؟ جوزا یا قوس؟ اول یا اخر ماه؟
خود سنگ قبر، تا حد زیادی بیانگر وضعیت مالی خاندان است. سنگ های سیاهِ کم نوشته برای آدم های معمولی تر و سنگِ مرمر سفید تزئین شده با عکس شادروان و خطی خوش، برای مایه دار تر ها. سنگِ مرمر سبزِ طلاکوب هم که برای از ما بهتران.
کلمات روی قبر، شخصیت متوفی را می سازند. مادری مهربان، پدری دلسوز، جوان ناکام، نوگلِ تازه شکفته، مهندس، نویسنده، دکتر، بازیگرِ محبوب.... حتا گاهی اوقات شعرهای روی سنگ ها، نحوه زندگی کردن یک انسان را نشان می دهد که البته بیشتر نوع نگاهی است که خانواده به متوفی داشته اند.
فاکتور بعدی، کیفیت نگهداری از سنگ قبر است. توی یک قطعه همین بهشت زهرای خودمان، سنگ قبر مرمر سبز رنگی است مزین به عکس پدری خوش تیپ، با سبیل های مخملی و موهای یک وری شانه شده. تابستان و زمستان، گل های قرمز و زرد، زیر پوششی از مشمای چسب کاری شده روی سنگ، به دقت نگهداری می شود. در همین قطعه، قبرهایی هست که سالها که شسته نشده اند. جوری که حتا باران و برف هم از پس نوچی و چسبندگی آن ها بر نمی آید. حتا گاهی اوقات بالای این قبرها سوراخی پیدا می شود که هیچ بنی بشری جرات نگاه کردن به داخلش را ندارد. حالا اگر سال مرگِ خدا بیامرز نزدیک باشد، یعنی اینکه در زندگی اش هم آدم تنهایی بوده.
کمی روی موضوع ، ریز تر بشویم خواهیم یافت که حتا قطعه قبر هم به شخصیت آدمِ پیش از این زنده، مربوط است. اینکه توی یک قطعه دنج، سر سه راهی و برِ خیابان خاک شده یا طبقه وسط یک گور سه طبقهِ نیمه رایگان کنار آدم هایی که نه اسم و رسم مشترکی دارند، نه اندوه و هیاهوی یکسانی.
بیش از این نمی خواهم واقعی ترین پروفایل های انسان های زنده دیروز را واکاوی کنم. اما دلم میخواهد که وقتی این شتر دم خانه من خوابید، سنگ قبری داشته باشم سیاه که فقط یک جمله در درازای آن نوشته شده باشد بی هیچ اضافه ای، شماره ای و تاریخی. دیوانه از قفس پرید
@roozgoftar
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🌵
سخنان به یادماندنیِ «دانیلُف»، در فیلم «دشمن، پشتِ دروازه ها»
انسان، همیشه انسانه؛ انسانِ تازه وجود نداره!
همیشه چیزی برای حسادت هست... چیزی که نداری و می خوای داشته باشی... در این دنیا، همیشه دارا و ندار خواهد بود...!
@roozgoftar
سخنان به یادماندنیِ «دانیلُف»، در فیلم «دشمن، پشتِ دروازه ها»
انسان، همیشه انسانه؛ انسانِ تازه وجود نداره!
همیشه چیزی برای حسادت هست... چیزی که نداری و می خوای داشته باشی... در این دنیا، همیشه دارا و ندار خواهد بود...!
@roozgoftar
🌵
به کجا روم ز دردت؟ چه دوا کنم؟ چه چاره؟!
که هزار باره خون شد جگرِ هزار پاره
#هلالی_جغتایی
@roozgoftar
به کجا روم ز دردت؟ چه دوا کنم؟ چه چاره؟!
که هزار باره خون شد جگرِ هزار پاره
#هلالی_جغتایی
@roozgoftar
🌵
مادربزرگ می‌گفت:
خدا نگاه میکنه ببینه تو با بنده‌هاش چه جوری تا میکنی تا همون‌جوری باهات تا کنه.
خوب تا کنیم.
@roozgoftar
مادربزرگ می‌گفت:
خدا نگاه میکنه ببینه تو با بنده‌هاش چه جوری تا میکنی تا همون‌جوری باهات تا کنه.
خوب تا کنیم.
@roozgoftar
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
باران تندی می‌بارد. گاهی صدای چرخ ماشین‌هایی که در مونپارناس از روی آسفالت خیس می‌گذرند می‌آیند. دلم می‌خواست می‌زدم به خیابان و در دل تاریکی خلوت و سرد دم صبح شهر کمی راه می‌رفتم. اما به عشق آب باران دل از نرمای گرم رخت‌خواب کندن، آدم دریادل میخواهد. ماژلان! من عطّار را ترجیح می‌دهم که از همان پستوی دکان هفت شهر عشق را می‌گشت. هرچه باشد همکاریم و زبان یکدیگر را بهتر می‌فهمیم.
مدتی باران و تاریکی را گوش کردم. چه لذتی دارد از فردای نیامده نترسیدن، گوش به باران دادن، چای درست کردن، پادشاه وقت خود بودن؛ همین‌طوری ..
🔸شاهرخ مسکوب
مدتی باران و تاریکی را گوش کردم. چه لذتی دارد از فردای نیامده نترسیدن، گوش به باران دادن، چای درست کردن، پادشاه وقت خود بودن؛ همین‌طوری ..
🔸شاهرخ مسکوب
🌵
فاجعه ی تنهایی را پشت نقاب حاجی فیروزی دیدم که بجای جمله های ریتمیک و شادی آفرین حاجی فیروزه و سالی یه روزه...
با تنبکی زیر بغل می نواخت و سوزناک میخواند که: زن و بچه دارم، خدا خیرت بده، کمکم میکنی؟
و بهارش پاییزی بود که زیر خروارها برف نباریده ی زمستانی مدفون شده است.
#عادل_رستمکلایی
@roozgoftar
فاجعه ی تنهایی را پشت نقاب حاجی فیروزی دیدم که بجای جمله های ریتمیک و شادی آفرین حاجی فیروزه و سالی یه روزه...
با تنبکی زیر بغل می نواخت و سوزناک میخواند که: زن و بچه دارم، خدا خیرت بده، کمکم میکنی؟
و بهارش پاییزی بود که زیر خروارها برف نباریده ی زمستانی مدفون شده است.
#عادل_رستمکلایی
@roozgoftar
🌵
خوشبختی فقط دوتایی خندیدن و خاطره‌ی خوش ساختن که نیست.
بخشی از خوشبختی همینه که وقتی حالت بد بود بتونی بهش بگی و پیشش گریه کنی و بدونی دلش میگیره از گریه‌ت و تلاششو میکنه واسه آروم کردنت.
اینکه اونی که کنارته اونقد بیخیال باشه نسبت به تو و حالت که مجبور باشی خودت حال خودتو همش خوب کنی، بدترین حاله! اینکه مجبور باشی قوی باشی و کم نیاری و مُدام تظاهر کنی خوشبخت و خوشحالی!
پایه‌ی خنده‌های آدم همه هستن... اگه شونه برا گریه‌هاتون دارید خوشبختید...
اگه وقتی ازش دورید و دلتنگی داره خفه‌تون میکنه خیالتون راحته اونم اونجا که هست پشت این فاصله داره از دلتنگی میمیره خوشبختید!
زندگی اشک و لبخند باهمه و شریک زندگی اونیه که گریه هاتم شریک میشی باهاش!
#مانگ_میرزایی
@roozgoftar
خوشبختی فقط دوتایی خندیدن و خاطره‌ی خوش ساختن که نیست.
بخشی از خوشبختی همینه که وقتی حالت بد بود بتونی بهش بگی و پیشش گریه کنی و بدونی دلش میگیره از گریه‌ت و تلاششو میکنه واسه آروم کردنت.
اینکه اونی که کنارته اونقد بیخیال باشه نسبت به تو و حالت که مجبور باشی خودت حال خودتو همش خوب کنی، بدترین حاله! اینکه مجبور باشی قوی باشی و کم نیاری و مُدام تظاهر کنی خوشبخت و خوشحالی!
پایه‌ی خنده‌های آدم همه هستن... اگه شونه برا گریه‌هاتون دارید خوشبختید...
اگه وقتی ازش دورید و دلتنگی داره خفه‌تون میکنه خیالتون راحته اونم اونجا که هست پشت این فاصله داره از دلتنگی میمیره خوشبختید!
زندگی اشک و لبخند باهمه و شریک زندگی اونیه که گریه هاتم شریک میشی باهاش!
#مانگ_میرزایی
@roozgoftar
چترت را کنار ایستگاهی
در مه فراموش کن
خیس و خسته به خانه بیا
نمی خواهم شاعر باشی ،
باران باش
همین برای هفت پشت
روییدن گل کافیست
چه سرخ
چه سبز
چه غنچه...
#سید_علی_صالحی
@roozgoftar
در مه فراموش کن
خیس و خسته به خانه بیا
نمی خواهم شاعر باشی ،
باران باش
همین برای هفت پشت
روییدن گل کافیست
چه سرخ
چه سبز
چه غنچه...
#سید_علی_صالحی
@roozgoftar
Forwarded from مجله روز گُفتار ⛾ (Mina)