رویکردهای مختلفی در مواجهه با چالشهای علوم انسانی در ایران مطرح شده است. رویکرد کتاب پیش رو "آموزشی" است. مطابق این رویکرد، نهادهای رسمی آموزش علوم انسانی در ایران به دلیل غلبه شیوه آموزش حافظه محور، از پرورش متخصصان شایسته عاجزند و این به بحرانهای مختلفی منجر شده است. غالب استادان علوم انسانی اگرچه در سخن آموزش را حوزه ای تخصصی می‌دانند، اما عملا آگاهی چندانی از شیوه های نوین یاددهی-یادگیری ندارند و همچنان همان کاری را انجام میدهند که نزد استادان خود تلمّذ کرده‌اند. ایشان غالبا معلمی را با انتقال آموزه‌هایی در حوزه تخصصی خود معادل می‌دانند و به جای تلاش برای یاد دادن بازی رشته خود به دانشجویان، سرنا را از سر گشاد آن زده و محصولات نهایی دانش را به دانشجویان منتقل می‌کنند، بدون آنکه کلاس را به محلی برای تمرین بازی ساخت دانش در آن درس تبدیل کنند. اینکه چگونه می توان دانشجویان را در رشته های مختلف از جمله علوم انسانی با بازی متخصصان آن رشته آشنا کرد مسیری است که دانشگاه‌های بزرگ دنیا با جایگزینی پارادایم تأملی به جای پارادایم سنتی حافظه محور مدتهاست در پیش گرفته اند. مولف
#معرفی_کتاب
#روح_الله_کریمی

@iranianlls
https://www.instagram.com/p/CsCCN1uOdg8/?igshid=MTc4MmM1YmI2Ng==