#ایذه، کیانِ من

کرکسِ کوه
چون کمانه کشید
کبوتر بچهٔ بارانْ خورده
به خون… پَرپَر زد.

هی سَر بُرانِ تورانی
تو در زادْ‌رودِ ایذه چه می‌کنی!؟

زودا… شیرهای سنگی
از مزار هزارِ کیانِ کمر بسته
برخواهند خاست
تا شغال‌های اِقلیمِ اَیاپیر
گمان نبرند
خونْ پالایِ کبوتر
آرام خواهد گرفت.

رو به مُنکَشت*
سواری بختیاری به تاخت می‌آید،
از دور
انگار سی سالگیِ کیانِ ماست.

شیرهای سنگی راه افتاده
پیشْ‌بازِ پسرِ لُر می‌روند؟
اینجا سرزمینِ اتابکانِ ماست؛
با قشونِ خورشیدْ‌پوشِ خویش
که تیغ بی‌غلاف‌شان
رنگین‌کمانِ گلوگاهِ زاگرس است.

کیان
دورادور
ایذه را به آرشِ کمانگیر نشان می‌دهد:
خدنگِ خداوندِ رنگین‌کمان
هر کجا بر نشست،
همانجا مرزِ آزادیِ ایلِ من است.

کیانِ من!
سربازِ خردسالِ شادمانی‌ها،
شازده‌کوچولویِ کوچه‌های ایذه!
همهٔ ما
با لالاییِ یک مادر
قبولِ این قصه شدیم.

بابا… کیان!
این تازه
سرآغازِ ستاره‌های سَر بداران است.

*منگشت: از کوه‌های آسمانسای بختیاری

✍️شعر:علی صالحی
#کیان_پیر_فلک

🎼ترانه محلی بختیاری «گل باوینه»
◾️خواننده: #مسعود بختیاری
(بهمن علاالدین)

#نابود_باد_حکومت_آدمکشان
#قیام_ژینا

💢جمعه ١٩ آبان ۱۴۰٢
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn