🔴#استراتژی_حزب_کمونیست_ایران
مصوب کنگره یازدهم حزب کمونیست ایران
#بخش_دهم
• از آنجا که اساس روابط مالکانه تولید در نظام سرمایه داری مقدس و غیر قابل تغییر فرض می شود، رأی دهندگان قادر نخواهند بود از طریق رأی خود از سرمایه داران که قدرت اقتصادی را در دست دارند، سلب مالکیت کنند. از آنجا که در دموکراسی پارلمانی رای دهندگان نمیتوانند اساس این روابط مالکانه را از طریق رأی خود تغییر دهند، در واقع نمیتوانند دارای حقوق یکسان در تعیین سرنوشت جامعه باشند. وقتی بقای نظام سرمایه داری مفروض گرفته میشود، از آنجا که انسانها در موقعیت یکسانی از لحاظ اقتصادی قرار ندارند، در شرایط عادی این امکان را نخواهند داشت تا با شرایط یکسان وارد رقابتهای انتخاباتی شوند و از طریق امکاناتی که در اختیار دارند، خود را به جامعه بشناسانند. در جامعهای که انسانها به طور عینی در موقعیتهای یکسانی از لحاظ اقتصادی قرار ندارند، نظام پارلمانی در واقع چیزی جز سلب حق رأی نیست. در استراتژی ما مناسب ترین و در عین حال دموکراتیکترین راه مشارکت توده ها در تعیین سرنوشت خود و در حیات سیاسی و اجتماعی خود، شوراها هستند. نظام انتخاباتی شورائی آحاد این جامعه را از هر لحاظ در موقعیتی یکسان برای اعمال حق رأی خود در تعیین سمت و سوی جامعه و در اجرای آنچه که درمورد آن تصمیم میگیرند، قرار خواهد داد. بعلاوه در دورهی کنونی پارلمانها علاوه بر عقیم بودن تاریخی خود، دچار محدودیتهای دیگری نیز شدهاند. مشروعیت دولتهای متکی بر نظام پارلمانی در همین سیستم هم به سه دلیل اساسی زیر سؤال رفته است: اول، تصمیمات پارلمانها در تضاد با رأی اکثریت قاطع مردم که در خیابانها و در اعتصابها ابراز میشود، قرار گرفته است. یعنی مشروعیت پارلمانها به وسیله کسانی هم که به آن رأی داده اند، از بین رفته است. دوم، کاهش مشارکت مردم در بسیاری از کشورها که گاهی کمتر از حداکثر 50 درصد واجدین شرایط رأی دادن است. سوم، نبود آزادی انتخابات و ملزومات و شرایط مساوی برای شرکت کنندگان، حتی در چهارچوب قواعد پذیرفته شده نظام پارلمانی. با اتکاء بر این اصول سیاست ما در قبال پارلمان در شرایط سیاسی مشخص در چهارچوب تاکتیک و سیاستهای خرد حزب در هر مقطع تعیین میشود.
🆔️ @peshrawcpiran
🆔️ @peshrawcpiran
مصوب کنگره یازدهم حزب کمونیست ایران
#بخش_دهم
• از آنجا که اساس روابط مالکانه تولید در نظام سرمایه داری مقدس و غیر قابل تغییر فرض می شود، رأی دهندگان قادر نخواهند بود از طریق رأی خود از سرمایه داران که قدرت اقتصادی را در دست دارند، سلب مالکیت کنند. از آنجا که در دموکراسی پارلمانی رای دهندگان نمیتوانند اساس این روابط مالکانه را از طریق رأی خود تغییر دهند، در واقع نمیتوانند دارای حقوق یکسان در تعیین سرنوشت جامعه باشند. وقتی بقای نظام سرمایه داری مفروض گرفته میشود، از آنجا که انسانها در موقعیت یکسانی از لحاظ اقتصادی قرار ندارند، در شرایط عادی این امکان را نخواهند داشت تا با شرایط یکسان وارد رقابتهای انتخاباتی شوند و از طریق امکاناتی که در اختیار دارند، خود را به جامعه بشناسانند. در جامعهای که انسانها به طور عینی در موقعیتهای یکسانی از لحاظ اقتصادی قرار ندارند، نظام پارلمانی در واقع چیزی جز سلب حق رأی نیست. در استراتژی ما مناسب ترین و در عین حال دموکراتیکترین راه مشارکت توده ها در تعیین سرنوشت خود و در حیات سیاسی و اجتماعی خود، شوراها هستند. نظام انتخاباتی شورائی آحاد این جامعه را از هر لحاظ در موقعیتی یکسان برای اعمال حق رأی خود در تعیین سمت و سوی جامعه و در اجرای آنچه که درمورد آن تصمیم میگیرند، قرار خواهد داد. بعلاوه در دورهی کنونی پارلمانها علاوه بر عقیم بودن تاریخی خود، دچار محدودیتهای دیگری نیز شدهاند. مشروعیت دولتهای متکی بر نظام پارلمانی در همین سیستم هم به سه دلیل اساسی زیر سؤال رفته است: اول، تصمیمات پارلمانها در تضاد با رأی اکثریت قاطع مردم که در خیابانها و در اعتصابها ابراز میشود، قرار گرفته است. یعنی مشروعیت پارلمانها به وسیله کسانی هم که به آن رأی داده اند، از بین رفته است. دوم، کاهش مشارکت مردم در بسیاری از کشورها که گاهی کمتر از حداکثر 50 درصد واجدین شرایط رأی دادن است. سوم، نبود آزادی انتخابات و ملزومات و شرایط مساوی برای شرکت کنندگان، حتی در چهارچوب قواعد پذیرفته شده نظام پارلمانی. با اتکاء بر این اصول سیاست ما در قبال پارلمان در شرایط سیاسی مشخص در چهارچوب تاکتیک و سیاستهای خرد حزب در هر مقطع تعیین میشود.
🆔️ @peshrawcpiran
🆔️ @peshrawcpiran
Telegram
attach📎