🔴 ماجرای یک قتل و دانشگاهی فتح‌شده
با وجود گذشت نزدیک به سه ماه از قتل امیرمحمد خالقی، دانشجوی ۱۹ساله‌ی دانشکده‌ی مدیریت دانشگاه تهران و اعتراضات متعاقب آن چرا اصرار داریم که در این مورد بنویسیم؟ می‌شد اکنون که بنا به خواست دانشجویان دانشگاه همراه با «حجاب‌بان» دیگر «نگهبان» هم دارد به اکنون و آینده بپردازیم، اما می‌خواهیم به اعتراضات بعد از قتل خالقی بپردازیم چرا که آن را یکی از لحظاتی می‌دانیم که شدت موجود در آن موجب شده است محتوای حقیقی اعتراضات بعد از آن قتل و برخی وقایع دیگر مرتبط با آن، به درستی آشکار نشود؛ شدتی که خود ما و رفقای ما را هم در بر گرفته بود. اکنون با فاصله‌ای نسبتا مناسب از آن وقایع می‌توانیم بازگردیم و نگاهی بیندازیم به آنچه گذشت و آنچه در پی آن آمد.
اعتراضات دانشجویی به قتل «امیر محمد خالقی» هرچند در آغاز نقطه‌ی روشنی در فضای عمومی می‌نمود، اما تمرکز عمیق بر لایه‌های این اعتراض و مابه‌ازای سیاسی آن، پرسش‌هایی جدی را برابر دانشجویان مبارز می‌گذارد. این پرسش‌ها، اگر در متن اعتراضات به درستی مورد توجه قرار می‌گرفتند، می‌توانستند ماهیت این خیزش را عمیق و تأثیرگذار کنند. چرا اعتراضات دانشجویی در واکنش به ناامنی به جای ریشه‌یابی اقتصادی-اجتماعی ماجرا، بیشتر معطوف به تأمین امنیت خوابگاه‌ها و فضای دانشگاه در قالب مطالبه‌ای از حکومتی به غایت امنیتی شد؟ چرا مطالبه‌ی اصلی، عملا منتج به کنترل بیشتر محیط‌های دانشگاهی از طریق ایجاد کیوسک پلیس یا نصب دوربین شد، آن‌هم توسط همان نیروهای امنیتی‌ای که دانشجویان را سرکوب کرده‌اند؟ این واکنش‌ها چگونه زمینه را برای پیشبرد سیاست‌های سرکوبگرانه‌ی حکومت هموار کرده و می‌کند؟ و در نهایت، آیا تحلیل‌هایی که مسئله را صرفاً به مسئولیت فردی تقلیل می‌دهند، چیزی جز مانیفست نئولیبرال‌ها برای تبرئه‌ی نظام سرمایه‌داری‌اند؟
اردیبهشت ۱۴۰۴
کمیته دانشجویی اول اردیبهشت
#کمیته_دانشجویی_اول_اردیبهشت
#منجنیق
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://bit.ly/3ZdW9nm
@ManjanighCollective
بازنشر:
سه شنبه ۲۳ اردیبهشت
۱۳ مه ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1
با وجود گذشت نزدیک به سه ماه از قتل امیرمحمد خالقی، دانشجوی ۱۹ساله‌ی دانشکده‌ی مدیریت دانشگاه تهران و اعتراضات متعاقب آن چرا اصرار داریم که در این مورد بنویسیم؟ می‌شد اکنون که بنا به خواست دانشجویان دانشگاه همراه با «حجاب‌بان» دیگر «نگهبان» هم دارد به اکنون و آینده بپردازیم، اما می‌خواهیم به اعتراضات بعد از قتل خالقی بپردازیم چرا که آن را یکی از لحظاتی می‌دانیم که شدت موجود در آن موجب شده است محتوای حقیقی اعتراضات بعد از آن قتل و برخی وقایع دیگر مرتبط با آن، به درستی آشکار نشود؛ شدتی که خود ما و رفقای ما را هم در بر گرفته بود. اکنون با فاصله‌ای نسبتا مناسب از آن وقایع می‌توانیم بازگردیم و نگاهی بیندازیم به آنچه گذشت و آنچه در پی آن آمد.
اعتراضات دانشجویی به قتل «امیر محمد خالقی» هرچند در آغاز نقطه‌ی روشنی در فضای عمومی می‌نمود، اما تمرکز عمیق بر لایه‌های این اعتراض و مابه‌ازای سیاسی آن، پرسش‌هایی جدی را برابر دانشجویان مبارز می‌گذارد. این پرسش‌ها، اگر در متن اعتراضات به درستی مورد توجه قرار می‌گرفتند، می‌توانستند ماهیت این خیزش را عمیق و تأثیرگذار کنند. چرا اعتراضات دانشجویی در واکنش به ناامنی به جای ریشه‌یابی اقتصادی-اجتماعی ماجرا، بیشتر معطوف به تأمین امنیت خوابگاه‌ها و فضای دانشگاه در قالب مطالبه‌ای از حکومتی به غایت امنیتی شد؟ چرا مطالبه‌ی اصلی، عملا منتج به کنترل بیشتر محیط‌های دانشگاهی از طریق ایجاد کیوسک پلیس یا نصب دوربین شد، آن‌هم توسط همان نیروهای امنیتی‌ای که دانشجویان را سرکوب کرده‌اند؟ این واکنش‌ها چگونه زمینه را برای پیشبرد سیاست‌های سرکوبگرانه‌ی حکومت هموار کرده و می‌کند؟ و در نهایت، آیا تحلیل‌هایی که مسئله را صرفاً به مسئولیت فردی تقلیل می‌دهند، چیزی جز مانیفست نئولیبرال‌ها برای تبرئه‌ی نظام سرمایه‌داری‌اند؟
اردیبهشت ۱۴۰۴
کمیته دانشجویی اول اردیبهشت
#کمیته_دانشجویی_اول_اردیبهشت
#منجنیق
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://bit.ly/3ZdW9nm
@ManjanighCollective
بازنشر:
سه شنبه ۲۳ اردیبهشت
۱۳ مه ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1