#بیانیه

بیانیه‌ در اعتراض به بازداشت معلمان در تجمع ۱۱ اردیبهشت و انکار آن توسط سخنگوی دولت

بار دیگر، واقعیت با روایت رسمی، زمین تا آسمان تفاوت دارد. در روز ۱۱ اردیبهشت و در آستانه‌ی هفته‌ی معلم، چهار نفر از معلمان شریف و دغدغه‌مند این سرزمین به نام‌های:
#ولی_میرزاسیدی
#احمد_حیدری_نصرت
#حسین_عبادیان
#مهدی_فراحی‌شاندیز

در حالی که قصد داشتند به صورت مسالمت‌آمیز در مقابل اداره‌ی کل آموزش و پرورش تهران اجتماع کنند تا بار دیگر خواسته‌های صنفی و معیشتی خود را مطرح نمایند، توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند.

اکنون هفت روز است که این عزیزان در بازداشت به‌سر می‌برند، بی‌آن‌که خانواده‌ها از وضعیت دقیق‌شان اطلاع داشته باشند و بی‌آن‌که جرمی مرتکب شده باشند.

در چنین شرایطی، سخنگوی دولت، خانم مهاجرانی، در موضعی شگفت‌آور، اعلام می‌کند: کسی بازداشت نشده است!!!!
آیا حقیقت را نمی‌دانند یا می‌دانند و آگاهانه آن را انکار می‌کنند؟
آیا رنج خانواده‌هایی که در این هفت روز در بی‌خبری و اضطراب به‌سر می‌برند، به چشم نمی‌آید؟
آیا صدای دادخواهی ما معلمان، که جز معیشت، منزلت و امنیت شغلی برای خود، و آموزش رایگان و استاندارد برای فرزندان‌مان چیزی نمی‌خواهیم برای‌شان شنیدنی نیست؟

تلاش برای بی‌اهمیت جلوه‌دادن این تجمع و انکار واقعیت بازداشت‌ها، در حالی که شخص سخنگو نیز اذعان دارد که این حرکت جنبه امنیتی نداشته، نه تنها نمک‌پاشیدن بر زخمی است عمیق، بلکه نشانه‌ای روشن از سیاست‌های سرکوب‌گرانه‌ای است که به جای پاسخگویی و تعامل، راهِ تکذیب، تحریف و تهدید را در پیش گرفته‌ است.
ما این موضع رسمی را توهین به شعور افکار عمومی و بی‌حرمتی به جامعه‌ی فرهنگیان می‌دانیم.
ما خواهان آزادی فوری و بی‌قید و شرط همکاران بازداشت‌ شده‌مان هستیم و هشدار می‌دهیم که تداوم چنین برخوردهایی، تنها بر آتش خشم صنفی و اجتماعی خواهد افزود.
ما کانون‌های صنفی، نهادهای مدنی و همه‌ی معلمان آزاده را فرا می‌خوانیم تا با روشنگری، اتحاد، پیگیری و فشارهای قانونی، اجازه ندهند اینگونه مظلومیت‌ها در سکوت و انکاری ظالمانه دفن شود.

آزادی معلمان بازداشت‌شده، خواست فوری ماست.

کانون صنفی معلمان ایران(تهران)
                                      ۱۴۰۴/۲/۱۸

🔹🔹🔹
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران

بازنشر:
پنجشنبه ۱۸ اردیبهشت
۸ مه ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1

چشم‏‌های سـوخته/گزارشی درباره آخرین وضعیت کارگرانی که در انفجار بندرعباس از یک یا دو چشم نابینا شدند 


تعداد دقیق مصدومان چشمی انفجار هنوز مشخص نیست اما بررسی‌های هم‌میهن نشان می‌دهد بیش از ۳۰ نفر دچار آسیب چشمی شده‌اند

الناز محمدی
دبیر گروه جامعه

کارگرها دود نارنجی قبل از انفجار را اول با «چشم‌هایشان» دیدند. آنها که راننده بودند. آنها که آبدارچی بودند. آنها که بارخالی‌کن اسکله بودند. کارگرها اول با چشم‌هایشان دیدند که دودی موذی از روی زمین بلند شد، راهش را از میان آسمان باز کرد و هر دم رنگ عوض کرد؛ از نارنجی تا سیاه. «چشم‌ها» آن روز رنگ‌ها را خوب تشخیص می‌دادند.

آدم‌ها برای حس‌کردن آنچه اتفاق می‌افتد، برای دیدن رنگ‌ها، عادت کرده‌اند اول چشم‌هایشان را به سمت واقعه بگردانند. کارگرهای اسکله شهید رجایی هم ساعت 12 و چند دقیقه ظهر ششم اردیبهشت‌ماه 1404، برای درک کردن دردی که آدمِ حسی احساس می‌کند و بی‌انتهاست، اول چشم‌هایشان را به کار انداختند؛ سرگردان میان چشمخانه.


سرگردانی چشم‌ها چند دقیقه بیشتر طول نکشید. موج انفجار، کارگرها را مثل تابلوهایی که روی دیوار میخ شده باشند، مثل پنجره‌هایی که نیمه‌باز مانده باشند، مثل رخت‌های پهن‌شده روی طناب که گیره‌ای سست آنها را گیر انداخته باشد، پرت شدند و چشم‌هایشان برای همیشه بسته شد. یک نفر چشم‌هایش از میان گودی صورت، بیرون پریدند. یک نفر شیشه و تکه‌های آهن به اندازه یک بند انگشت، کمی کمتر از عرض چشم‌ها، داخل چشم‌هایش شد و همه‌چیز را پاره کرد و یک نفر ذرات دود، خاکستر و خاک توی چشم‌هایش رفت و عصب‌ها را از کار انداخت.  

هنوز ظهر فردای انفجار نیامده بود که منابع محلی، سرکارگرها و خانواده‌ها گفتند، بین زخمی‌ها، آنچه زیاد توی «چشم» می‌زند، کسانی‌اند که از چشم‌هایشان خون جاری است و بعد تیم‌های درمان اسم‌شان را گذاشتند مصدومان چشمی. آنها چند نفر بودند؟ هنوز مشخص نیست. از میان بیش از هزار نفری که انفجار کانتینرها در ظهر داغ اردیبهشت‌ماه بندرعباس، آنها را به بیمارستان فرستاد، چندنفر بینایی‌شان را یا نیمی از دیدشان را از دست دادند؟ هنوز مشخص نیست.

ادامه گزارش در لینک زیر
https://tinyurl.com/y4ttnzp9


بازنشر:
پنجشنبه ۱۸ اردیبهشت
۸ مه ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1

تهران قطع برق و خاموشی چراغ راهنمایی و ترافیک سنگین! در تقاطع بزرگراه ستاری| خیابان مخبری

پنجشنبه ۱۸ اردیبهشت
۸ مه ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1

کاسبان بازار و قطعی برق در ساعات کاری

قطع برق در ساعات کاری بازار، کاسبان را با مشکلات جدی مواجه کرده است. بسیاری از کسبه می‌گویند: «برق را در زمان کاسبی قطع می‌کنند، اما هیچ برنامه‌ریزی و اطلاع‌رسانی دقیقی وجود ندارد. این وضعیت نه تنها کسب‌وکارها را مختل می‌کند، بلکه فشار بیشتری به شرایط اقتصادی مردم وارد می‌آورد.»

پنجشنبه ۱۸ اردیبهشت
۸ مه ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1

قتل معلم سبزواری توسط همسرش؛ سند ناکارآمدی نظام در برابر خشونت خانگی

فاطمه برخورداری، معلم آموزش‌وپرورش سبزوار، روز چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۴ در یکی از خیابان‌های این شهر به شکلی هولناک توسط همسرش با ضربات قمه به قتل رسید. این مادر سه فرزند، که جدا از همسرش زندگی می‌کرد و درخواست طلاق داده بود، هنگام پیاده شدن از خودرو همراه دوستش از پشت مورد حمله قرار گرفت و جان باخت.

قاتل خود از کارکنان آموزش‌وپرورش است. فاطمه پیش‌تر با نامه‌های رسمی به اداره آموزش‌وپرورش از خشونت خانگی و تهدیدهای همسرش شکایت کرده بود، اما بی‌توجهی محض مسئولان فاسد به این هشدارها، او را بی‌دفاع رها کرد.

پنجشنبه ۱۸ اردیبهشت
۸ مه ۲۰۲۵
t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1

دادگاهی در آلمان محاکمه یکی از اعضای سابق گروه چپ ارتش سرخ (RAF) را که سال گذشته  در برلین دستگیر شده بود، آغاز کرد.

دانیلا کلت، که اکنون ۶۶ سال دارد، روز سه‌شنبه به اتهام اقدام به قتل، نگهداری غیرقانونی سلاح گرم و سرقت مسلحانه در دادگاهی نزدیکی شهر هانوفر در شمال آلمان حضور یافت. او بیش از ۳۰ سال را بصورت مخفیانه در میان مردم زندگی کرد.

او در سال ۲۰۲۴ دستگیر شد

گروه چریکی شهری RAF از جنبش دانشجویی ۱۹۶۸ ظهور کرد و تا سال ۱۹۹۸ فعال ماند.

پنجشنبه ۱۸ اردیبهشت ماه
۸ مه ۲۰۲۵

t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1

🔴برنامه سوسیال مدیا از تلویزیون حزب کمونیست ایران
پیرامون اعتراضات، اعتصابات کارگری و دیگر اقشار اجتماعی
🔹جمعه ۹ مه ۲۰۲۵

تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له
https://t.me/KomalaCpiranTv
https://alternative-shorai.tv
https://cpiran.org
https://komala.co

زنان زندانی اوین پانزدهمین سالگرد اعدام پنج زندانی سیاسی را گرامی داشتند

زندانیان سیاسی بند زنان زندان اوین روز سه‌شنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۴، در همراهی با کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، مراسم یادمانی به مناسبت پانزدهمین سالگرد اعدام پنج زندانی سیاسی به نام‌های فرزاد کمانگر، شیرین علم‌هولی، علی حیدریان، فرهاد وکیلی و مهدی اسلامیان که در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹ به‌دار آویخته شدند، برگزار کردند.

این مراسم که در فضای هواخوری زندان برگزار شد، با قرائت بخش‌هایی از نامه‌های ماندگار فرزاد کمانگر آغاز شد؛ نامه‌هایی که همچنان پس از سال‌ها، پیام‌آور امید، مقاومت و عشق به مردم هستند.

در ادامه، زندانیان به قرائت بیوگرافی و روایت مبارزات این پنج جان‌باخته پرداختند و داستان زندگی و ایستادگی آن‌ها در برابر سرکوب را برای حاضران بازگو کردند.

همچنین، اشعاری در ستایش مقاومت و مبارزه خوانده شد و روایت‌هایی از هم‌بندیان سابق شیرین علم‌هولی به اشتراک گذاشته شد که تصویری از شجاعت و انسانیت این زن مبارز را در ذهن‌ها زنده کرد.

مراسم با خوانش دسته‌جمعی سرود «خون ارغوان‌ها» به پایان رسید؛ سرودی که به نمادی از مبارزه برای آزادی و کرامت انسانی تبدیل شده است.

گلرخ ایرایی، زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین، در صفحه اینستاگرام خود این مراسم را روایتی از تعهد به آرمان‌های آزادی و ادای احترام به جان‌باختگان توصیف کرد و تأکید نمود که «راه آزادی را نمی‌توان در بند کرد.»

این یادمان در حالی برگزار شد که کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در داخل و خارج از ایران برای لغو مجازات اعدام و حمایت از حقوق زندانیان سیاسی ادامه دارد.

#نه_به_اعدام
#قيام_تا_سرنگونى

جمعه ۱۹ اردیبهشت ماه
۹ مه ۲۰۲۵

t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1

دانش‌آموزان روستای "مکینه صلیحاویه" با تجمع و در دست گرفتن نوشته‌هایی، به مشکل نبود کولر و امکان ریزش سقف مدرسه خود اعتراض کردند.

جمعه ۱۹ اردیبهشت ماه
۹ مه ۲۰۲۵

t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1

معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی صدوقی یزد از وارد شدن خسارات سنگین مالی به دستگاه‌ها و تجهیزات مراکز درمانی این استان به علت قطع مکرر برق خبر داد و گفت که شکواییه‌ای در این زمینه تنظیم شده و به دادستانی استان ارائه خواهیم کرد.
او افزود: «این معضل جان بیماران مراکز درمانی و بخش‌های ویژه را به خطر انداخته است.»

جمعه ۱۹ اردیبهشت ماه
۹ مه ۲۰۲۵

t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1

روایت یک فاجعه خاموش | وقتی برق می‌رود، جان می‌میرد

قطعی برق در بخش کشاورزی و آبزی‌پروری، حالا دیگر فقط یک اختلال ساده نیست؛ فاجعه‌ای تمام‌عیار است که زیر پوست روستاها و مزارع کشور جریان دارد.

یکی از فعالان حوزه پرورش ماهی در شهرستان‌های گناباد، سرایان و قائن می‌گوید:
«به‌دلیل قطعی ناگهانی برق، بدون هیچ هشدار یا پیامکی، تمام ماهی‌های داخل استخرها تلف شدند. الان بیایید و نگاه کنید... این کیسه‌ها پر از ماهی‌های مرده است؛ ماهی‌هایی که برای تغذیه‌شان از غذای مخصوص کیلویی ۱۰۰ هزار تومان استفاده شده بود.»

او ادامه می‌دهد:
«ما برای دریافت پیامک اطلاع‌رسانی قطع برق ثبت‌نام کرده بودیم. اما نه پیامی آمد، نه خبری از هشدار بود. وقتی تماس گرفتیم، فقط گفتند: معلوم نیست کی وصل می‌شود!»

در شرایطی که این فعالان با سختی فراوان، هزینه خرید موتور برق را نیز تقبل کرده‌اند، نبود اطلاع‌رسانی، برنامه‌ریزی و پاسخگویی، تلاش شبانه‌روزی آنان را به نابودی کشانده است.

نتیجه؟
ده‌ها تن ماهی نابود شد. میلیون‌ها تومان سرمایه از بین رفت. و هیچ‌کس، هیچ نهادی، پاسخ‌گو نیست.

این تنها یک نمونه از ده‌ها مورد مشابه در مناطق دیگر کشور است.
وقتی برق می‌رود، فقط لامپ خاموش نمی‌شود؛ جان مردم، نان سفره‌شان، و امیدشان هم خاموش می‌شود.

جمعه ۱۹ اردیبهشت ماه
۹ مه ۲۰۲۵

t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1