Peshrawcpiran

پنجشنبه ۴ اردیبهشت
۲۴ آوریل ۲۰۲۵

t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1

58 viewsedited 08:42

بیانیه‌ی اتحاد بازنشستگان

آینده‌ی کودکان ما در سایه‌ی سرنیزه ساخته نمی‌شود

🖌 امضای تفاهم‌نامه میان وزیر آموزش و پرورش دولت پزشکیان با رادان، فرمانده نیروی انتظامی، نشان از تداوم پروژه‌های شکست‌خورده‌ی ایدئولوژیک و امنیتی‌سازی مدارس دارد؛ آن‌هم در شرایطی که نظام آموزشی کشور با انبوهی از بحران‌های جدی نظیر افزایش کودکان بازمانده از تحصیل، گسترش پدیده‌ی کودکان کار و خیابان، افت کیفیت محتوای آموزشی، کمبود معلمان متخصص، اخراج و بازداشت معلمان متعهد، کمبود مشاوران توانمند و شکاف عمیق میان مدرسه و نیازهای واقعی نسل امروز مواجه است.

دشواری‌هایی که امروز بر دوش دانش‌آموزان سنگینی می‌کند، تنها برخاسته از مسائل اقتصادی خانواده‌ها نیست؛ سویه‌ی مهم‌تر این بحران، فروپاشی امنیت روانی در مدارس است که مسئولیت کامل آن با حاکمیتی‌ست که اکنون با صرف بودجه‌های کلان برای امنیتی‌سازی فضاهای آموزشی، اولویت‌بندی‌های معکوس و ناتوانی مزمن خود در درک کارکرد واقعی نهاد مدرسه را آشکار می‌سازد. به‌جای رسیدگی به ریشه‌های نارضایتی، اضطراب و بحران‌های روانی دانش‌آموزان – که خود محصول سیاست‌های سرکوبگرانه همین ساختارند – حضور نیروهای انتظامی در حیاط مدارس به‌عنوان نمادی از نمایش قدرت تحمیل می‌شود؛ ترفندی جدید برای نظامی‌کردن مدرسه، در لوای «نگرانی برای تربیت».

مدرسه نه قرارگاه است، نه میدان رزمایش. پافشاری بر این رویکرد بیش از آن‌که ناشی از دغدغه‌ی تربیتی باشد، برخاسته از وسواس ایدئولوژیک نسبت به کنترل پوشش، سبک زندگی و هویت متفاوت دانش‌آموزان است. مسئله‌ی اصلی این تفاهم‌نامه نه «مراقبت اجتماعی»، بلکه مقابله با استقلال فکری و تفاوت فرهنگی‌ست. این سند، گواه ناتوانی نظام در گشودن درهای گفتگو، شنیدن صداهای متفاوت و پذیرش ذهن‌های جست‌وجوگر است؛ همان نظامی که به‌جای گفت‌وگو، درها را به روی نظامیان می‌گشاید.

آنانی که از امر دموکراسی در آموزش واهمه دارند، به اجبار و انضباط پناه می‌برند، غافل از آن‌که اقتدار، جایگزین اندیشه نمی‌شود، و نظم تحمیلی، هرگز به پرورش انسان‌های آزاد و مسئول منجر نخواهد شد. اگر بناست نسلی خلاق، مشارکت‌جو و متفکر تربیت شود، نخست باید مدرسه را از سایه‌ی سنگین اقتدارگرایی بیرون کشید و آن را به فضایی انسانی، آزاد و گفتگومحور بدل کرد.

امنیت واقعی از اعتماد میان دانش‌آموز و نهاد آموزش می‌گذرد، نه از حضور مأمور. هر گام در مسیر امنیتی‌سازی، گامی‌ست در جهت حذف تفکر انتقادی و تثبیت ترس؛ و بدیهی‌ست که چنین نظامی، توان پرورش شهروند مسئول را نخواهد داشت. عنوانی که بر این تفاهم‌نامه نهاده‌اند، «نظام مراقبت‌های اجتماعی» است؛ عنوانی مضحک و عوام‌فریبانه که بیش از آن‌که معنای مراقبت بدهد، خبر از کنترل و سرکوب می‌دهد. اینان نه می‌توانند و نه می‌خواهند درهای گفتگو را بگشایند، چرا که بقای وضعیت موجود، در گرو به بند کشیدن ذهن‌هاست، نه رهایی آن‌ها.

۱۴۰۴/۲/۳
اتحاد بازنشستگان

بازنشر:
پنجشنبه ۴ اردیبهشت
۲۴ آوریل ۲۰۲۵

t.me/peshrawcpiran
fb.com/peshrawcpiran
instagram.com/peshrawcpiran1