اتحاد_پایدار_چپ_ضرورتی_عاجل(1).pdf
96.4 KB
#مطالب_رسیده
#اتحاد_پایدار_چپ_ضرورت_عاجل
✍ #هلمت_احمدیان
💎کانال رسمی حزب کمونیست ایران
@peshrawcpiran
@peshrawcpiran
#اتحاد_پایدار_چپ_ضرورت_عاجل
✍ #هلمت_احمدیان
💎کانال رسمی حزب کمونیست ایران
@peshrawcpiran
@peshrawcpiran
🛑جنبش های اجتماعی در ایران از قبیل جنبش کارگری، زنان، معلمان، دانشجویی، ملی، محیط زیست و ... در جامعه ای مبارزات خود را پبش می برند که ساده ترین حقوق انسانی یعنی حق اعتراض با سرکوب و فشار و زندان و در کل با مرعوب کردن جامعه از طرف رژیم روبرو است. این درست است که بر اثر مبارزات کارگران و توده های محروم و تهیدست جامعه و زنان و جوانان و سایر فعالین جنبش های اجتماعی توازن قوای جدیدی بوجود آمده و قدرت رژیم را برای سرکوب محدود کرده است و هر تلاشی در این راستا را برای نیروهای سرکوبگر رژیم پرهزینه و محتاط ساخته است، اما باید تاکید شود که این توازن قوای جدید را با احساسات و هیجانات آنی نمی توان حفظ یا گسترش داد، بلکه این رویارویی و فضای خفقانی شکاف برداشته را، با تقویت مبارزات جاری، با گسترس و استمرار مبارزه طبقاتی، با گسترش مبارزه برای آزادی های سیاسی و اجتماعی می توان بیشتر به نفع خود تبدیل کرد. این تلاش تا حد زیادی در اوضاع سیاسی جامعه عمل می کند و هر روز شکل ها و شیوه های نوینی از نافرمانی و مبارزات توده ای را شاهد هستیم. این جنبش ها تکیه گاه های اجتماعی و واقعی برای جنبش کارگری و سوسیالیستی در ایران هستند و زمینه را برای گزینه سوسیالیستی فراهم تر ساخته اند. روند اوضاع بیش از هر زمانی به نفع گرایش سوسیالیستی در درون این جنبش هاست و یکی از راه های دیگر تقویت این گرایش ، منزوی کردن راهکارهای رفرمیستی و لیبرالی است که بجای دادن نقش هژمونیک به جنبشی که در همه ابعاد اقتصادی، سیاسی و اجتماعی از وضع موجود بیش از همه ضربه خورده است، به اقشار میانی و راهبری آنها در عمل اولویت می دهد. از این روی مبارزه ایدئولوژیک، سیاسی و امروزی، می تواند سلامت و اصالت این جنبش ها را از سموم این نوع راهکارها پاسداری کند و از منظر سوسیالیستی جایگاه و رسالت هر یک از این جنبش ها را به همگان نشان دهد و آنها را به یک نیروی متحد و همسو تبدیل کند. این وظیفه هر نیروی سیاسی چپ و کمونیست است که ضمن اصلی دیدن مبارزه با رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی، مخاطرات و انحرافاتی را که فراروی این جنبش ها قرار دارد، را نقد و طرد کند.
✍#هلمت_احمدیان
🆔 @peshrawcpiran
🆔 @peshrawcpiran
✍#هلمت_احمدیان
🆔 @peshrawcpiran
🆔 @peshrawcpiran
همکاری_و_همگرایی_نیروهای_چپ_و_کمونیست!.pdf
108.8 KB
🗒:#مقاله
🖌:همکاری و همگرایی نیروهای چپ و کمونیست!
یک ضرورت عاجل!
✍️:#هلمت_احمدیان
🆔️ @peshrawcpiran
🆔️ @peshrawcpiran
🖌:همکاری و همگرایی نیروهای چپ و کمونیست!
یک ضرورت عاجل!
✍️:#هلمت_احمدیان
🆔️ @peshrawcpiran
🆔️ @peshrawcpiran
Peshrawcpiran
Photo
"همه با هم"؟!
#مطالب_رسیده
#هلمت_احمدیان
جمعه - ۱۱ مرداد - ۱۳۹۸ , 02 - 08 - 2019
🖎غالبا از اقشار متوسط جامعه می شنویم که: "اگر همه اپوزیسیون رژیم با هم متحد نشود، نمی توان رژیم را ساقط کرد". این روحیه "وحدت طلبی" را نه فقط از مردم عادی، بلکه گاها از بعضی از افراد و نیروهای چپ هم می شنویم که: "نباید اپوزیسیون اپوزیسیون بود". یا می شنویم: "چپ ها و کمونیست ها در حال حاضر می توانند در برابر جمهوری اسلامی با بعضی از طیف های لیبرال همکاری های معینی با هم داشته باشند، اما مسلما با تعمیق مبارزه طبقاتی صفوف آنها از هم جدا خواهد ". (1)
"همه با همی" وجود ندارد و اگر هم داشته باشد، همواره آن بخشی از این "همه" سرش بی کلا می ماند که محروم و ستمدیده و استثمار شده است.
بگذراید مورد به مورد بحث کنیم که ببینیم این "خیرخواهی" عامیانه و یا این توصیه "عامدانه" در پوشش چپ چقدر مخرب است!
▪وحدت طلبی توده ها و پوپولیسم
وحدت طلبی پوپولیستی توده ها هر چند نشان از انزجار و نفرت مردم از رژیم دارد و خواست وحدت اپوزیسیون، آرزو و رویای شریفی است، ولی از این واقعیت بدور است که جامعه و به تبع آن گروه بندی های سیاسی نمی توانند از نیازها و خواسته ها و منافع طبقات مختلف تاثیر نگیرند، چرا که اپوزیسیون بودن رژیم بخودی خود امری نیست که از افق های سیاسی و استراتژی (نقشه راه) نیروهای مختلف تاثیر نگیرد.
بخشی از این اپوزیسیون دعوایش با رژیم خانگی است و بخشی بدور از این دایره. ابوزیسیون راست و بورژوایی رژیم در این دعوای خانگی و جنگ قدرت با بورژواری حاکم در ایران جامعه ای را می طلبند که نظام حاکم بر آن از حواشی دست و پاگیر رژیم که مانعی برای همسویی کامل این رژیم با نظم جهانی سرمایه داری است خود را خلاص کرده و می خواهد "در را بر همان پاشنه" تداوم استثمار و ستم و استبداد بورژوایی بچرخاند. بخشی از آنها چشم به کمک خارجی و قدرت های امپریالیستی برای کنار زدن رژیم جمهوری اسلامی دارند و بخشی در همان میدان بازی رژیم برای نرم کردن و استحاله آن می کوشند.
بخش دیگر اپوزیسیون که خواهان سرنگونی انقلابی رژیم است، اتکایش به نیروی مستقل توده های کارگر و زحمتکش و ستمدیده است و راهکارهای اپوزیسیون رنگارنگ بورژوایی را، ادامه و استمرار همان وضع موجود می داند. از این روی "وحدت خواهی" توده ها، ندیدن این دو تفاوت بنیادی و نتایج این دو نقشه راه متضاد و در واقع سراب و یا امری است که بارها تجربه شده است. سرمایه دار با عمامه یا بی عمامه، اسلامی یا لائیک، همان راهی را می پیماید که نتیجه اش محرومیت و نابسامانی و به قهقرا بردن بیشتر نه فقط طبقه کارگر، بلکه حتی اقشار متوسط و میانی جامعه است.
ممکن است گفته شود، که نیروهای مختلف اپوزیسیون اگر چه بدیل های اجتماعی و طبقاتی متفاوتی را دنبال می کنند، اما در بعضی از خواست های دمکراتیک و روبنایی و تاکتیکی با هم همسو هستند. در این رابطه ها هم ندیدن رابطه ارگانیک تاکتیک و استراتژی این نیروها و تغریفی که هر یک از این نیروها برای این مطالبات روبنایی دارند، توهمی کاذب را بوجود می آورد. از این روی هر نیروی سیاسی ای که بخواهد "کالایش" را ظاهرا در پاسخ به این "وحدت طلبی" عرضه کند، به همان مردم مورد نظرش هم دروغ گفته و در چشمشان خاک پاشیده است.
▪اپوزیسیون و امر سرنگونی رژیم
اگر از ناکارایی و غیرعملی بودن "وحدت طلبی" توده ها و توجیهات پوپولیستی بعضی از نیروها در پاسخ به این "نیاز" بگذریم، ما با راهکارهای گوناگونی هم در میان نیروی راست و هم نیروهای چپ برای امر سرنگونی رژیم روبرو هستیم.
در صف اپوزیسیون پرو آمریکایی، ما اکنون عمدتا سلطنت طلبان و مجاهدین و بخشی از جمهوری خواهان و نیروهای ناسیونالیست را می بینیم. نقطه اشتراک همه اینها استراتری سرنگونی به کمک نیروهای امپریالیستی است. آنچه مشخص است این است که علیرغم آرزو و خوش خدمتی این طیف به امپریالیست ها، در شرایط کنونی این نیروها گزینه آنها برای سرنگونی رژیم نیستند. سلطنت طلبان که با یک قیام یا انقلاب توده ای از قدرت ساقط شده اند، علیرغم ساپورت آشکار بلندگوهای تبلیغی نیروهای امپریالیستی از پایگاه اجتماعی آنچنانی در جامعه ایران برخوردار نیستند و نفوذ آنها تنها در میان بخش های بسیار محدودی از سرمایه داران و تکنوکرات ها است. مجاهدین هم کمابیش از این موقعیت برخوردارند و تنها به عنوان نیرویی کنترا و ضد انقلابی در شرایطی که جامعه در دوران اعتلای انقلابی قرار داشته باشد و خطر ریزش انقلابی رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی محرز باشد، می توانند در کنار دیگر نیروهای این طبف، از طرف امپریالیست ها شانسی بدست آورند.
🆔️ @peshrawcpiran
🆔️ @peshrawcpiran
👇👇👇
#مطالب_رسیده
#هلمت_احمدیان
جمعه - ۱۱ مرداد - ۱۳۹۸ , 02 - 08 - 2019
🖎غالبا از اقشار متوسط جامعه می شنویم که: "اگر همه اپوزیسیون رژیم با هم متحد نشود، نمی توان رژیم را ساقط کرد". این روحیه "وحدت طلبی" را نه فقط از مردم عادی، بلکه گاها از بعضی از افراد و نیروهای چپ هم می شنویم که: "نباید اپوزیسیون اپوزیسیون بود". یا می شنویم: "چپ ها و کمونیست ها در حال حاضر می توانند در برابر جمهوری اسلامی با بعضی از طیف های لیبرال همکاری های معینی با هم داشته باشند، اما مسلما با تعمیق مبارزه طبقاتی صفوف آنها از هم جدا خواهد ". (1)
"همه با همی" وجود ندارد و اگر هم داشته باشد، همواره آن بخشی از این "همه" سرش بی کلا می ماند که محروم و ستمدیده و استثمار شده است.
بگذراید مورد به مورد بحث کنیم که ببینیم این "خیرخواهی" عامیانه و یا این توصیه "عامدانه" در پوشش چپ چقدر مخرب است!
▪وحدت طلبی توده ها و پوپولیسم
وحدت طلبی پوپولیستی توده ها هر چند نشان از انزجار و نفرت مردم از رژیم دارد و خواست وحدت اپوزیسیون، آرزو و رویای شریفی است، ولی از این واقعیت بدور است که جامعه و به تبع آن گروه بندی های سیاسی نمی توانند از نیازها و خواسته ها و منافع طبقات مختلف تاثیر نگیرند، چرا که اپوزیسیون بودن رژیم بخودی خود امری نیست که از افق های سیاسی و استراتژی (نقشه راه) نیروهای مختلف تاثیر نگیرد.
بخشی از این اپوزیسیون دعوایش با رژیم خانگی است و بخشی بدور از این دایره. ابوزیسیون راست و بورژوایی رژیم در این دعوای خانگی و جنگ قدرت با بورژواری حاکم در ایران جامعه ای را می طلبند که نظام حاکم بر آن از حواشی دست و پاگیر رژیم که مانعی برای همسویی کامل این رژیم با نظم جهانی سرمایه داری است خود را خلاص کرده و می خواهد "در را بر همان پاشنه" تداوم استثمار و ستم و استبداد بورژوایی بچرخاند. بخشی از آنها چشم به کمک خارجی و قدرت های امپریالیستی برای کنار زدن رژیم جمهوری اسلامی دارند و بخشی در همان میدان بازی رژیم برای نرم کردن و استحاله آن می کوشند.
بخش دیگر اپوزیسیون که خواهان سرنگونی انقلابی رژیم است، اتکایش به نیروی مستقل توده های کارگر و زحمتکش و ستمدیده است و راهکارهای اپوزیسیون رنگارنگ بورژوایی را، ادامه و استمرار همان وضع موجود می داند. از این روی "وحدت خواهی" توده ها، ندیدن این دو تفاوت بنیادی و نتایج این دو نقشه راه متضاد و در واقع سراب و یا امری است که بارها تجربه شده است. سرمایه دار با عمامه یا بی عمامه، اسلامی یا لائیک، همان راهی را می پیماید که نتیجه اش محرومیت و نابسامانی و به قهقرا بردن بیشتر نه فقط طبقه کارگر، بلکه حتی اقشار متوسط و میانی جامعه است.
ممکن است گفته شود، که نیروهای مختلف اپوزیسیون اگر چه بدیل های اجتماعی و طبقاتی متفاوتی را دنبال می کنند، اما در بعضی از خواست های دمکراتیک و روبنایی و تاکتیکی با هم همسو هستند. در این رابطه ها هم ندیدن رابطه ارگانیک تاکتیک و استراتژی این نیروها و تغریفی که هر یک از این نیروها برای این مطالبات روبنایی دارند، توهمی کاذب را بوجود می آورد. از این روی هر نیروی سیاسی ای که بخواهد "کالایش" را ظاهرا در پاسخ به این "وحدت طلبی" عرضه کند، به همان مردم مورد نظرش هم دروغ گفته و در چشمشان خاک پاشیده است.
▪اپوزیسیون و امر سرنگونی رژیم
اگر از ناکارایی و غیرعملی بودن "وحدت طلبی" توده ها و توجیهات پوپولیستی بعضی از نیروها در پاسخ به این "نیاز" بگذریم، ما با راهکارهای گوناگونی هم در میان نیروی راست و هم نیروهای چپ برای امر سرنگونی رژیم روبرو هستیم.
در صف اپوزیسیون پرو آمریکایی، ما اکنون عمدتا سلطنت طلبان و مجاهدین و بخشی از جمهوری خواهان و نیروهای ناسیونالیست را می بینیم. نقطه اشتراک همه اینها استراتری سرنگونی به کمک نیروهای امپریالیستی است. آنچه مشخص است این است که علیرغم آرزو و خوش خدمتی این طیف به امپریالیست ها، در شرایط کنونی این نیروها گزینه آنها برای سرنگونی رژیم نیستند. سلطنت طلبان که با یک قیام یا انقلاب توده ای از قدرت ساقط شده اند، علیرغم ساپورت آشکار بلندگوهای تبلیغی نیروهای امپریالیستی از پایگاه اجتماعی آنچنانی در جامعه ایران برخوردار نیستند و نفوذ آنها تنها در میان بخش های بسیار محدودی از سرمایه داران و تکنوکرات ها است. مجاهدین هم کمابیش از این موقعیت برخوردارند و تنها به عنوان نیرویی کنترا و ضد انقلابی در شرایطی که جامعه در دوران اعتلای انقلابی قرار داشته باشد و خطر ریزش انقلابی رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی محرز باشد، می توانند در کنار دیگر نیروهای این طبف، از طرف امپریالیست ها شانسی بدست آورند.
🆔️ @peshrawcpiran
🆔️ @peshrawcpiran
👇👇👇