مانیفست بودن

در چنین روزی،
 پس از تلاشی پر رنج و دردی حجیم که به مادرم تحمیل شد،
به دنیا آمدم
در راهِ آمدن، نفس درسینه ام
 حبس بود
اما پس از رسیدن به اینجا
و خلاصی از آنجا
به صدا درآمدم و سخت گریه کردم.
از شوق رسیدن بود یا زخمِ فراق
نمی دانم.
 اما آن گریه تا به امروز،  پشتِ پلک های من جاریست.
من  نه به اختیار آمدم و نه به دلخواه می روم! اما انتخاب کردم تا فاصله ی بین این دو را زندگی کنم؛
زیستنی درست، با عشق و پر اندیشه.
می شود یا نه، نمی دانم!
اما مصمم هستم، چرایی بودنم را، ذکر هر روزه کنم چون تنها اینگونه است که هرسال در چنین روزی می توانم به خود بگویم عزیزم به دنیا خوش آمدی!

#نوشین_غریب_دوست
۲۸ دی ۹۷

#اندیشه
#فلسفه_بودن
#مسئله_چگونه_بودن_است
https://www.instagram.com/p/BswQPIsHt99/?igshid=14nzn06rrnrcl