#dalida


Dans une taverne du vieux Londres
درمیکده ای در لندن قدیم
Où se retrouvaient des étrangers
جایی که غریبه ها همدیگر را پیدا میکردند
Nos voix criblées de joie montaient de l´ombre
صداهای مملو از شادی ما از درون تاریکی برمیخواست
Et nous écoutions nos cœurs chanter
و ما به قلب های آوازخوان همدیگر گوش میسپردیم

C´était le temps des fleurs
روزگار شکوفه ها بود
On ignorait la peur
ترسی به دل راه نمیدادیم
Les lendemains avaient un goût de miel
روزهای آتی طعم عسل میدادند
Ton bras prenait mon bras
آغوش تو آغوش مرا در برمیگرفت
Ta voix suivait ma voix
صدای تو صدای مرا دنبال میکرد
On était jeunes et l´on croyait au ciel
جوان بودیم و به آسمان باور داشتیم
La, la, la...
On était jeunes et l´on croyait au ciel

Et puis sont venus les jours de brume
و سپس روزهای مه آلود فرا رسیدند
Avec des bruits étranges et des pleurs
همراه با گریه و هیاهویی غریب
Combien j´ai passé de nuits sans lune
چه شب هایی را که بدون ماه سپری کردم
A chercher la taverne dans mon cœur
در جستجوی میکده درون قلبم
Tout comme au temps des fleurs
درست به مانند روزگار شکوفه ها
Où l´on vivait sans peur
که بدون ترس سپری میکردیم
Où chaque jour avait un goût de miel
و هر روز طعم عسل میداد
Ton bras prenait mon bras
آغوش تو آغوش مرا دربر میگرفت
Ta voix suivait ma voix
صدای تو صدای مرا دنبال میکرد

On était jeunes et l´on croyait au ciel
جوآن بودیم و به آسمان باور داشتیم
La, la, la...
On était jeunes et l´on croyait au ciel

Je m´imaginais chassant la brume
تصور میکردم با از بین بردن این مه
Je croyais pouvoir remonter le temps
میتوانم ورای زمان بروم
Et je m´inventais des clairs de lune
مهتاب را برای خودم خلق میکردم
Où tous deux nous chantions comme avant
جایی که مثل سابق میتوانستیم هر دو آواز بخوانیم

C´était le temps des fleurs
روزگار شکوفه ها بود
On ignorait la peur
ترس را نادیده گرفته بودیم
Les lendemains avaient un goût de miel
روزهای پیشرو طعم عسل داشت
Ton bras prenait mon bras
آغوش تو آغوش مرا در بر داشت
Ta voix suivait ma voix
صدایت صدای مرا دنبال میکرد
On était jeunes et l´on croyait au ciel
جوآن بودیم و آسمان را باور داشتیم
La, la, la...
On était jeunes et l´on croyait au ciel

Et ce soir je suis devant la porte
De la taverne où tu ne viendras plus
و امشب روبروی همان در هستم
در میکده ای که تو دیگر نخواهی آمد
Et la chanson que la nuit m´apporte
و ترانه ای که شب برایم به ارمغان خواهد آورد
Mon cœur déjà ne la reconnaît plus
قلبم دیگر آن را نخواهد شناخت
C´était le temps des fleurs
روزگار شکوفه ها بود
On ignorait la peur
ترس را به فراموشی سپرده بودیم
Les lendemains avaient un goût de miel
روزهای پیشرو طعم عسل داشتند
Ton bras prenait mon bras
آغوش تو آغوش مرا در برمیگرفت
Ta voix suivait ma voix
صدایت صدای مرا دنبال میکرد
On était jeunes et l´on croyait au ciel
جوآن بودیم و آسمان را باور داشتیم
La la la...
On était jeunes et l´on croyait au ciel
@NassirBot
@Nassirinst
#Le_français 🇫🇷🇫🇷🇫🇷
#فرانسه 🇫🇷🇫🇷🇫🇷