🔳⭕️ #لایک_بارگی مسوولان و نخبگان
ما در دنیای لایک و دیسلایک به سر می بریم. لایک= حمایت یا اعلام دوست داشتن چیزی در فضای مجازی و دیسلایک= مخالفت و یا ابراز انزجار از چیزی. فلان سلبریتی اینستاگرامی از کجا و ناکجایش تصویر می گیرد و به اشتراک می گذارد و «لایک» و «فالوئر» کاسبی می کند. کار به جایی رسیده است که برای افزایش لایک ها تا فیها خالدون خود را به نمایش می گذارند. کمیاب ترین تصاویر زندگی شخصی و خصوصی ترین امور نیز به اشتراک گذاشته می شوند. مرزهای زندگی شخصی و حیا از پنج سال پیش تا کنون جابه جا شده.
این ويژگی را لایک بارگی می نامیم: «جستجوی دیوانه وار لایک به هر قیمتی». همانگونه که عده ای دچار زن بارگی و شکم بارگی هستند. برخی نیز از بیماری لایک بارگی رنج می برند. [این نام توسط یک جامعه پژوه جوان؛ جلائی پور پیشنهاد شده]. تا اینجای قضیه مساله ای نیست. مساله آنجاست که لایک بارگی دامن مسوولان و نخبگان را بگیرد. بگذارید بیشتر توضیح دهم.
لایک بارگی یعنی اینکه می دانیم این شیوه توزیع بودجه رفاهی-حمایتی (چند ده هزار میلیارد تومانی) اشتباه است اما نه من حاضرم آن را ملغی کنم و نه هیچ نهاد و گروه دیگر حاضر است پیشقدم شود. چرا؟ محبوبیت (لایک) مان چه می شود؟ مردمی که تا کنون به اشتباه یارانه/حمایت دریافت می کردند چه می گویند؟ رای دور بعدی ما چه می شود؟ دیسلایک می شویم.
لایک بارگی یعنی نخبگان علمی و فنی فقط نقد کنند و اگر جایی افکار عمومی به چیزی متمایل است که اشتباه است، افکار عمومی را نقد نکنند و فقط بر دولت بتازند. چرا؟ چون فعلا نون (یا همان لایک) در نقد دولت است و نه نقد برخی برداشت های اشتباه مردم. (دقت کنید الان همین جمله کوتاه در مورد برخی برداشت های اشتباه مردم نیز منجر به دیسلایک شدن من خواهد انجامید).
لایک بارگی یعنی اینکه یک مقام ذینفوذ محلی یا استانی، مدیران اجرایی را تحت فشار قرار دهد که در شهر آنان فرودگاه/کارخانه/سد تاسیس شود. با آنکه آن پروژه توجیه اقتصادی-اجتماعی ندارد. چرا؟ چون من برای دور بعد نیاز به محبوبیت (=لایک) دارم و رای می خواهم.
لایک و دیسلایک در سطح سلبریتی های فضای مجازی دردسرآفرین است اما لایک بارگی در سطح کشورداری فاجعه آفرین است. فاجعه به معنای دقیق کلمه!
☑️⭕️تجویز راهبردی:
تمایلات و انگیزه ها، رفتارسازند. در این شکی نیست. منتها نمی توان صرفا بر اساس موعظه اخلاقی مسوولان را به تصمیم گیری صرفا بر اساس منافع ملی/خیرعمومی فراخواند. چه می توان کرد؟ راستش را بخواهید بسیار سخت است. شاید به همین خاطر باشد که برخی نظام های سیاسی در دنیا سازوکارهای متعدد از جمله این دو سازوکار را برگزیده اند:
۱. مجلس دو سطحی: برخی از کشورها دو مجلس دارند. مجلس ملی (مردم) و مجلس سنا (نخبگان و خبرگان) که به اشتباه گاهی مجلس سفلی و مجلس علیا نیز نامیده می شوند. یک مجلس بر اساس انتخابات محلی است و مجلس دیگر بر اساس انتصابات یا انتخابات ملی و با شیوه ای خاص تر. بخشی از نمایندگان مجلس تحت فشار مستقیم مردم نیستند لذا دیگر در زمان تنظیم بودجه گروکشی برای زدن سد برای روی رودخانه خشک شده! نمی کنند.
۲. نظام حزبی: در نظام حزبی، حتی اگر یک رییس جمهور یا نخست وزیر بخواهد که محبوبیت خود را مبنا قرار دهد. حزب بر او فشار وارد خواهد کرد. چرا و چگونه؟ چون احزاب در این کشورها ماهیتی مستقل از افراد دارند. عمری گاه بیش از یک قرن دارند و می خواهند همواره در راس قدرت باشند. لذا محبوبیت ناشی از کارآمدی بلندمدت هدف آنان است و نه محبوبیت ناشی از رانت های کوتاه مدت یا محبوبیت ناشی از معطل کردن تحولات اساسی. بر فرض که در یک دوره هم به خاطر اصلاحات ساختاری محوبیت شان کاهش پیدا کرد اما یک رییس جمهور یا نخست وزیر فدا می شود تا یک جریان ریشه دار سیاسی بماند و اگر کارآمدی اش را اثبات کرد دوباره انتخاب شود.
قوانین اصلی به گونه ای طراحی شده اند نمایندگان برامده از نظام انتخابات؛ تحت فشار خواست های محلی و منطقه ای هستند و احزاب به معنای دقیق کلمه وجود ندارند. بکوشیم با افزایش آگاهی، حلاجی تجربیات صد سال گذشته و بهگزینی تجربیات جهانی و مطالبه گری فعالانه؛ نظامی را طراحی کنیم که محبوبیت خواهی مسوولان و مدیران در جهت خیر عمومی و منافع ملی باشد.
در یکی از کشورها، می گفتند نخست وزیر آن دچار مشکل زن بارگی است، چه داستان ها که برایش نساختند. لایک بارگی مسوولان و نخبگان بسیار بسیار هراس انگیزتر از زنبارگی و شکم بارگی است.
پی نوشت: هر کسی فانتزی های دارد، فانتزی من در حوزه کشورداری این است که یک دولت-مجلس بیاید و دندان طمع دو دوره بودن را بکشد و فقط برای چهار سال، چند اقدام اساسی محبوبیت سوز (دیسلایکی) انجام دهد و برود. ولی در پیشگاه خداوند، وجدان شخصی و تاریخ سربلند باشد.
✍مجتبی لشکربلوکی
📱 @kelarna
🖥 Kelarna.ir
ما در دنیای لایک و دیسلایک به سر می بریم. لایک= حمایت یا اعلام دوست داشتن چیزی در فضای مجازی و دیسلایک= مخالفت و یا ابراز انزجار از چیزی. فلان سلبریتی اینستاگرامی از کجا و ناکجایش تصویر می گیرد و به اشتراک می گذارد و «لایک» و «فالوئر» کاسبی می کند. کار به جایی رسیده است که برای افزایش لایک ها تا فیها خالدون خود را به نمایش می گذارند. کمیاب ترین تصاویر زندگی شخصی و خصوصی ترین امور نیز به اشتراک گذاشته می شوند. مرزهای زندگی شخصی و حیا از پنج سال پیش تا کنون جابه جا شده.
این ويژگی را لایک بارگی می نامیم: «جستجوی دیوانه وار لایک به هر قیمتی». همانگونه که عده ای دچار زن بارگی و شکم بارگی هستند. برخی نیز از بیماری لایک بارگی رنج می برند. [این نام توسط یک جامعه پژوه جوان؛ جلائی پور پیشنهاد شده]. تا اینجای قضیه مساله ای نیست. مساله آنجاست که لایک بارگی دامن مسوولان و نخبگان را بگیرد. بگذارید بیشتر توضیح دهم.
لایک بارگی یعنی اینکه می دانیم این شیوه توزیع بودجه رفاهی-حمایتی (چند ده هزار میلیارد تومانی) اشتباه است اما نه من حاضرم آن را ملغی کنم و نه هیچ نهاد و گروه دیگر حاضر است پیشقدم شود. چرا؟ محبوبیت (لایک) مان چه می شود؟ مردمی که تا کنون به اشتباه یارانه/حمایت دریافت می کردند چه می گویند؟ رای دور بعدی ما چه می شود؟ دیسلایک می شویم.
لایک بارگی یعنی نخبگان علمی و فنی فقط نقد کنند و اگر جایی افکار عمومی به چیزی متمایل است که اشتباه است، افکار عمومی را نقد نکنند و فقط بر دولت بتازند. چرا؟ چون فعلا نون (یا همان لایک) در نقد دولت است و نه نقد برخی برداشت های اشتباه مردم. (دقت کنید الان همین جمله کوتاه در مورد برخی برداشت های اشتباه مردم نیز منجر به دیسلایک شدن من خواهد انجامید).
لایک بارگی یعنی اینکه یک مقام ذینفوذ محلی یا استانی، مدیران اجرایی را تحت فشار قرار دهد که در شهر آنان فرودگاه/کارخانه/سد تاسیس شود. با آنکه آن پروژه توجیه اقتصادی-اجتماعی ندارد. چرا؟ چون من برای دور بعد نیاز به محبوبیت (=لایک) دارم و رای می خواهم.
لایک و دیسلایک در سطح سلبریتی های فضای مجازی دردسرآفرین است اما لایک بارگی در سطح کشورداری فاجعه آفرین است. فاجعه به معنای دقیق کلمه!
☑️⭕️تجویز راهبردی:
تمایلات و انگیزه ها، رفتارسازند. در این شکی نیست. منتها نمی توان صرفا بر اساس موعظه اخلاقی مسوولان را به تصمیم گیری صرفا بر اساس منافع ملی/خیرعمومی فراخواند. چه می توان کرد؟ راستش را بخواهید بسیار سخت است. شاید به همین خاطر باشد که برخی نظام های سیاسی در دنیا سازوکارهای متعدد از جمله این دو سازوکار را برگزیده اند:
۱. مجلس دو سطحی: برخی از کشورها دو مجلس دارند. مجلس ملی (مردم) و مجلس سنا (نخبگان و خبرگان) که به اشتباه گاهی مجلس سفلی و مجلس علیا نیز نامیده می شوند. یک مجلس بر اساس انتخابات محلی است و مجلس دیگر بر اساس انتصابات یا انتخابات ملی و با شیوه ای خاص تر. بخشی از نمایندگان مجلس تحت فشار مستقیم مردم نیستند لذا دیگر در زمان تنظیم بودجه گروکشی برای زدن سد برای روی رودخانه خشک شده! نمی کنند.
۲. نظام حزبی: در نظام حزبی، حتی اگر یک رییس جمهور یا نخست وزیر بخواهد که محبوبیت خود را مبنا قرار دهد. حزب بر او فشار وارد خواهد کرد. چرا و چگونه؟ چون احزاب در این کشورها ماهیتی مستقل از افراد دارند. عمری گاه بیش از یک قرن دارند و می خواهند همواره در راس قدرت باشند. لذا محبوبیت ناشی از کارآمدی بلندمدت هدف آنان است و نه محبوبیت ناشی از رانت های کوتاه مدت یا محبوبیت ناشی از معطل کردن تحولات اساسی. بر فرض که در یک دوره هم به خاطر اصلاحات ساختاری محوبیت شان کاهش پیدا کرد اما یک رییس جمهور یا نخست وزیر فدا می شود تا یک جریان ریشه دار سیاسی بماند و اگر کارآمدی اش را اثبات کرد دوباره انتخاب شود.
قوانین اصلی به گونه ای طراحی شده اند نمایندگان برامده از نظام انتخابات؛ تحت فشار خواست های محلی و منطقه ای هستند و احزاب به معنای دقیق کلمه وجود ندارند. بکوشیم با افزایش آگاهی، حلاجی تجربیات صد سال گذشته و بهگزینی تجربیات جهانی و مطالبه گری فعالانه؛ نظامی را طراحی کنیم که محبوبیت خواهی مسوولان و مدیران در جهت خیر عمومی و منافع ملی باشد.
در یکی از کشورها، می گفتند نخست وزیر آن دچار مشکل زن بارگی است، چه داستان ها که برایش نساختند. لایک بارگی مسوولان و نخبگان بسیار بسیار هراس انگیزتر از زنبارگی و شکم بارگی است.
پی نوشت: هر کسی فانتزی های دارد، فانتزی من در حوزه کشورداری این است که یک دولت-مجلس بیاید و دندان طمع دو دوره بودن را بکشد و فقط برای چهار سال، چند اقدام اساسی محبوبیت سوز (دیسلایکی) انجام دهد و برود. ولی در پیشگاه خداوند، وجدان شخصی و تاریخ سربلند باشد.
✍مجتبی لشکربلوکی
📱 @kelarna
🖥 Kelarna.ir
اهتمام برای تکامل فنآوری اطلاعات در بستر هوای‌ملی ؛ دودپیام ، سورپرایز بعدی وزیر جوان!
📱 @kelarna
🖥 kelarna.ir
محمدجواد آذری جهرمی، وزیر ارتباطات و فنآوری اطلاعات دولت دوازدهم، که در میان اهالی سیاست به وزیر جوان شهره شده است، از همان بدو صدارت قرار بود که دستش روی دکمه‌ی فیلترینگ نرود، اما خُب خیلی زود دست‌هایی نه تنها روی دکمه‌ی فیلترینگ که بعدها روی گلوی اینترنت هم رفت، و وزیر جوان عملاً هیچ مسئولیتی در قبال خفگی جریان اطلاعات به گردن نگرفت و صرفا به مانند یک خبرنگار جویای نام و نه همچون یک وزیر! اخبار و گمانه‌‌زنی‌های پیرامون قطع و وصل اینترنت را منتشر می کرد!!
یعنی زمانی که مردمِ گرفتار، که کسب و کارهای مبتنی بر اینترنت خود را در سراشیبی می‌دیدند، به دنبال خبرهای جدیدی از وضعیت اینترنت بودند تا بدانند چه سرنوشتی در انتظار معیشت‌شان است، وزیر جوان اما در تلاش بود تا با بهره جستن از اطلاعاتی که در اختیار داشت( رانت اطلاعاتی ) خبرهای دست اول‌تری را منتشر و بر تعداد فالووِرهای خود در اینستاگرام و البته توئیتر( که برای عموم فیلتر است و برای ایشان و سایر خواص نه! ) بیافزاید!!!
باری؛ گذشته از اینها وزیر جوان طی هفته‌ای که گذشت مدام تاکید کرد پنجشنه(۲۱اُمین روز از آذر ۱۳۹۸) سورپرایزی برای مردم دارد؛ مردم نیز که همچنان در حال و هوای بیم و امید ناشی از قطع و وصل اینترنت هستند، سورپرایز وزیر جوان را به نحوی به اینترنت ربط می دادند، تا آنجا که هر چه به پنج‌شنبه‌ی موعود نزدیک‌تر می شدیم، شایعاتی همچون رفع فیلتر تلگرام، رفع فیلتر یوتیوب و یا حتی جایگزینی کامل اینترنت ملی به جای اینترنت جهانی رفته‌رفته قوت بیشتری می گرفت...
اما سرانجام پنجشنبه و موعد اعلام سورپرایز وزیر جوان فرارسید: "شرکت ملی پست ایران به توانمندی حمل و‌نقل بسته‌های پستی با استفاده از پهپاد(پست پلاس) مجهز شد."
بسیار عالی! یعنی اینکه اگر روزی روزگاری مجدداً اینترنت قطع شد، مردم نگران نباشند؛ چرا که پست پلاس هست و نامه ها و اطلاعات را می تواند در بستر #هوای‌ملی منتقل کند!!
البته با توجه به درایت وزیر جوان! پیش‌بینی می‌شود که سورپرایز بعدی وی در راستای همین سورپرایز فعلی باشد؛ یعنی تکمیل فنآوری انتقال اطلاعات در بستر هوای‌ملی!!
یعنی با توجه به اینکه در تکنولوژی پست‌پلاس فعلاً امکان ریپلای و کامنت وجود ندارد، به زودی ابزار انتقال پیام با استفاده از دود( #دودپیام ) در اختیار مردم گذاشته می شود؛ به این ترتیب که بلافاصله پس از دریافت اطلاعات از طریق پست‌پلاس، می توانند با استفاده از دودپیام، که دودهایی در رنگ‌های مختلف تولید می کند، کامنت خود را برای فرد فرستنده ارسال نمایند!!!
مثلا #دود_سبز به معنای: " #لایک " ، #دود_قرمز به معنای " #دیسلایک " و ... و البته #دود_بنفش هم به معنای: " #تدبیر_کردم_امیدوار_باش"
▫️ یادداشت‌های آقای میم
▫️✍مهدی معصومی
بیست و یکم / آذر / ۱۳۹۸
〽️ @mehdimaasoumi
📱 @kelarna
🖥 kelarna.ir
محمدجواد آذری جهرمی، وزیر ارتباطات و فنآوری اطلاعات دولت دوازدهم، که در میان اهالی سیاست به وزیر جوان شهره شده است، از همان بدو صدارت قرار بود که دستش روی دکمه‌ی فیلترینگ نرود، اما خُب خیلی زود دست‌هایی نه تنها روی دکمه‌ی فیلترینگ که بعدها روی گلوی اینترنت هم رفت، و وزیر جوان عملاً هیچ مسئولیتی در قبال خفگی جریان اطلاعات به گردن نگرفت و صرفا به مانند یک خبرنگار جویای نام و نه همچون یک وزیر! اخبار و گمانه‌‌زنی‌های پیرامون قطع و وصل اینترنت را منتشر می کرد!!
یعنی زمانی که مردمِ گرفتار، که کسب و کارهای مبتنی بر اینترنت خود را در سراشیبی می‌دیدند، به دنبال خبرهای جدیدی از وضعیت اینترنت بودند تا بدانند چه سرنوشتی در انتظار معیشت‌شان است، وزیر جوان اما در تلاش بود تا با بهره جستن از اطلاعاتی که در اختیار داشت( رانت اطلاعاتی ) خبرهای دست اول‌تری را منتشر و بر تعداد فالووِرهای خود در اینستاگرام و البته توئیتر( که برای عموم فیلتر است و برای ایشان و سایر خواص نه! ) بیافزاید!!!
باری؛ گذشته از اینها وزیر جوان طی هفته‌ای که گذشت مدام تاکید کرد پنجشنه(۲۱اُمین روز از آذر ۱۳۹۸) سورپرایزی برای مردم دارد؛ مردم نیز که همچنان در حال و هوای بیم و امید ناشی از قطع و وصل اینترنت هستند، سورپرایز وزیر جوان را به نحوی به اینترنت ربط می دادند، تا آنجا که هر چه به پنج‌شنبه‌ی موعود نزدیک‌تر می شدیم، شایعاتی همچون رفع فیلتر تلگرام، رفع فیلتر یوتیوب و یا حتی جایگزینی کامل اینترنت ملی به جای اینترنت جهانی رفته‌رفته قوت بیشتری می گرفت...
اما سرانجام پنجشنبه و موعد اعلام سورپرایز وزیر جوان فرارسید: "شرکت ملی پست ایران به توانمندی حمل و‌نقل بسته‌های پستی با استفاده از پهپاد(پست پلاس) مجهز شد."
بسیار عالی! یعنی اینکه اگر روزی روزگاری مجدداً اینترنت قطع شد، مردم نگران نباشند؛ چرا که پست پلاس هست و نامه ها و اطلاعات را می تواند در بستر #هوای‌ملی منتقل کند!!
البته با توجه به درایت وزیر جوان! پیش‌بینی می‌شود که سورپرایز بعدی وی در راستای همین سورپرایز فعلی باشد؛ یعنی تکمیل فنآوری انتقال اطلاعات در بستر هوای‌ملی!!
یعنی با توجه به اینکه در تکنولوژی پست‌پلاس فعلاً امکان ریپلای و کامنت وجود ندارد، به زودی ابزار انتقال پیام با استفاده از دود( #دودپیام ) در اختیار مردم گذاشته می شود؛ به این ترتیب که بلافاصله پس از دریافت اطلاعات از طریق پست‌پلاس، می توانند با استفاده از دودپیام، که دودهایی در رنگ‌های مختلف تولید می کند، کامنت خود را برای فرد فرستنده ارسال نمایند!!!
مثلا #دود_سبز به معنای: " #لایک " ، #دود_قرمز به معنای " #دیسلایک " و ... و البته #دود_بنفش هم به معنای: " #تدبیر_کردم_امیدوار_باش"
▫️ یادداشت‌های آقای میم
▫️✍مهدی معصومی
بیست و یکم / آذر / ۱۳۹۸
〽️ @mehdimaasoumi
Telegram
یادداشت های آقای میم
ارتباط با نگارنده:
@maasoumi
@maasoumi