🔴جنبشِ بی‌رسانه؛ تاریخِ بی‌آرشیو

#30اقتراح

#ده‌سالگی‌جنبش‌سبز

#نوشته‌بیست‌‌ونهم

🔹کلمه: مسائل مربوط به جنبش سبز و شرایط امروز کشور را در قالب یک اقتراح با مخاطبان خود در میان گذارده و پاسخ نویسندگان و فعالان و صاحبنظران را در روزهای آتی که جملگی ایام موسوم به شکل گیری و ریشه دوانی جنبش سبز ملت ایران است، منتشر می کند. همچنین این باب گشوده است تا تمامی نویسندگانی که خود را مخاطب این پرسش ها می یابند و برای آن دغدغه یا مسئله ای دارند پاسخ خود را برای ما ارسال کنند تا رنگین کمان ملت که در خرداد 88 برآمد و آن جنبش بیافرید، سهم خود و حق خود را در نقش آفرینی در تولید متون و ادبیات دهمین سالگرد جنبش سبز ادا کند.

🔹متونی که در ایام آتی ذیل مسئله فوق در کلمه منتشر می شوند حاوی نکاتی سرنوشت ساز و تذکراتی بنیادین اند؛ برخی از نویسندگان بر شکل گیری مجمعی ملی برای نجات ایران از قید و بند استبداد سیاه حاکم بر آن تاکید کرده اند. دسته ای خواهان مشارکت زنده و موثر رهبران جنبش، بویژه مهندس میرحسین موسوی در قبال مسائل و رخدادهای حیاتی پیشاروی کشور و ملت شده اند و جمعی از اصلاح بنیادین قانون اساسی سخن رانده اند. در تمامی متون فوق آنچه به چشم می خورد دغدغه منافع کشور و حقوق ملت و رهایی ایران در کنار انتقادات اساسی به جنبش و نحوه پیش برد و سرکوب آن نهفته است و کلمه بی کم و کاست و ذره ای قضاوت یا دخالت به انتشار آنهمه دست می یازد.

✍🏻#محمدجواد_اکبرین

🔹جنبش سبز نه رسانه دارد نه آرشیو؛ وقتی در عصر شبکه‌های اجتماعی، وسیع‌ترین و فراگیرترین جنبش سیاسی و اجتماعی ایران بدون رسانه و آرشیو باشد چگونه می‌توان به صورت منسجم و هدفمند، از هویت و مطالبات جنبش دفاع کرد؟

🔹جنبش سبز یک جنبش ناتمام است. و این «ناتمام» بودن هم معنای مثبت دارد هم منفی؛ در معنای مثبت، ناتمام است به همان معنا که دشمنانش می‌گویند! کسانی که هر چند وقت یکبار هشدار می‌دهند که فتنه‌ای در راه است و اعتراف می‌کنند که همان آتش زیر خاکستر دوباره سر بر خواهد آورد. این بار بدون نام جنبش سبز.

🔹میرحسین موسوی در بیانیه شانزدهم دقیقا این وضعیت را روایت و پیش‌بینی کرده است: «آنهایی که اصرار دارند بگویند مردم دیگر ساکت شده‌اند و فقط دانشجویان مانده‌اند... کاش از پیش‌آگهی‌هایی که دربارهٔ تحولات دور و نزدیک می‌دهد درس می‌گرفتند و خود را با این تغییرات هماهنگ می‌کردند... بسیاری از فعالان دانشجویی امروز، گردانندگان فردای جامعه خواهند بود... از ما می‌خواهند که مسئله انتخابات را فراموش کنیم، گویی مسئله مردم انتخابات است. چگونه توضیح دهیم که چنین نیست؟ مسئله مردم قطعاً این نیست که فلانی باشد و فلانی نباشد؛ مسئله آنها این است که به یک ملت بزرگ بزرگی فروخته می‌شود. آن چیزی که مردم را عصبانی می‌کند و به واکنش وامی‌دارد آن است که به صریح‌ترین لهجه بزرگی آنان انکار می‌شود. مگر نمی‌خواهید که ما نباشیم و شما باشید؟ راهش توجه به این واقعیت است... این مسئله‌ای است که توجه به آن نه فقط گره انتخابات، که هزار گره دیگر را نیز می‌گشاید؛ و اگر بنا باشد حل نشود آرزو کنید که دامنه‌های مشکل در یک انتخابات، محدود بماند. برادران ما! اگر از هزینه‌های سنگین و عملیات عظیم خود نتیجه نمی‌گیرید شاید صحنه درگیری را اشتباه گرفته‌اید؛ در خیابان با سایه‌ها می‌جنگید حال آن که در میدان وجدان‌های مردم خاکریزهایتان پی در پی در حال سقوط است».

🔹آن «خاکریزهای در حال سقوط» بستر جریان‌های تازه‌ای شد که نامی از جنبش سبز ندارد اما در امتداد همان شمارش معکوسی است که از خرداد ۸۸ آغاز شده است.

🔹اینکه حکومت شکست خود را در «خاکریز‌های در حال سقوط» می‌پذیرد یا نه؟ پرسش ما نیست؛ تاریخ بی‌رحم‌تر از آن است که منتظر پذیرش یا عدم پذیرش حکومت بماند. پرسش اصلی این است که چرا جریان‌های تازه، علیرغم اشتراک مسئله‌ها و دردهای‌شان با جنبش سبز، نام و نشان از جنبش سبز ندارند. همین جا سوال دیگری طرح می‌شود: آیا نام و نشان جنبش مهم است؟ پاسخ دوم مقدم بر پاسخ اول است؛ بله مهم است چون اگر هویت یک جنبش اعتراضی و پرچم آن مشخص نباشد می‌تواند چنان منحرف شود که به نقض غرض خود و انکار خود بینجامد. جنبش بی پرچم که نقشه‌ی راهش دقیق نباشد و همزمان با این تعریف که «من چه می‌خواهم»، تعریف نکند که «من چه نمی‌خواهم» به شدت در معرض آسیب‌پذیری و نفی خویشتن است.

👈🏻متن کامل:

yon.ir/tak8v

✅@kaleme

🔴جنبش سبز؛ برانداختن تام و تمام پرده تزویر استبداد

#30اقتراح

#ده‌سالگی‌جنبش‌سبز

#نوشته‌سی‌ام

🔹کلمه :مسائل مربوط به جنبش سبز و شرایط امروز کشور را در قالب یک اقتراح با مخاطبان خود در میان گذارده و پاسخ نویسندگان و فعالان و صاحبنظران را در روزهای آتی که جملگی ایام موسوم به شکل گیری و ریشه دوانی جنبش سبز ملت ایران است، منتشر می کند. همچنین این باب گشوده است تا تمامی نویسندگانی که خود را مخاطب این پرسش ها می یابند و برای آن دغدغه یا مسئله ای دارند پاسخ خود را برای ما ارسال کنند تا رنگین کمان ملت که در خرداد 88 برآمد و آن جنبش بیافرید، سهم خود و حق خود را در نقش آفرینی در تولید متون و ادبیات دهمین سالگرد جنبش سبز ادا کند.

🔹متونی که در ایام آتی ذیل مسئله فوق در کلمه منتشر می شوند حاوی نکاتی سرنوشت ساز و تذکراتی بنیادین اند؛ برخی از نویسندگان بر شکل گیری مجمعی ملی برای نجات ایران از قید و بند استبداد سیاه حاکم بر آن تاکید کرده اند. دسته ای خواهان مشارکت زنده و موثر رهبران جنبش، بویژه مهندس میرحسین موسوی در قبال مسائل و رخدادهای حیاتی پیشاروی کشور و ملت شده اند و جمعی از اصلاح بنیادین قانون اساسی سخن رانده اند. در تمامی متون فوق آنچه به چشم می خورد دغدغه منافع کشور و حقوق ملت و رهایی ایران در کنار انتقادات اساسی به جنبش و نحوه پیش برد و سرکوب آن نهفته است و کلمه بی کم و کاست و ذره ای قضاوت یا دخالت به انتشار آنهمه دست می یازد.

✍🏻#ابوالفضل_قدیانی

🔹نظام استبداد دینی حاکم بر ایران ظرفیت و توان اصلاح از درون ندارد و بایستی آن را با اتحاد نیروهای سیاسی و مدنی و نتیجتا شکل‌گیری اراده ملی و مقاومت سراسری مدنی ِ درونزا، وادار به پذیرش اصلاحات ساختاری کرد. چراکه با تسلط نهاد ولایت فقیه، به عنوان رکن اصلی استبداد دینی بر ارکان اساسی کشور انتظار امکان هیچگونه اصلاح ساختاری را نمی‌توان داشت.

🔹در آستانه سالگرد انتخابات 22 خرداد 1388 و شکل‌گیری جنبش تاریخی سبز، نگاهی دوباره به ریشه‌های این جنبش، دلایل فروکش‌کردن آن در خیابان و اثرات آن در کمک به نیل به خواست‌های تاریخی ملت ایران روشنگر خواهد بود.

🔹به گمان من جنبش سبز دو سر منشأ اصلی دارد. اولین منشأ که خصلتی عمومی دارد سرکوب خواست تاریخی ملت ایران در برقراری حکومت دمکراتیک قانونی، حفظ آزادی‌های فردی، جمعی، سیاسی و فرهنگی و همچنین توسعه اقتصادی و اجتماعی است. دومین منشأ به شرایط خاص انتخابات ریاست جمهوری 88 و فتنه تقلب و کودتای انتخاباتی استبدادطلبان حاکم به رهبری علی خامنه‌ای باز می‌گردد. اگر سرچشمه‌های اصلی جنبش سبز این دو مسئله عینی باشد به نظر می‌رسد که با لاینحل ماندن هر دو موضوع، همچنان جنبش موضوعیت تام و تمام دارد هرچند به دلیل سرکوب گسترده و پاره‌ای از اشتباهات تاکتیکی جنبش، آتش آن زیر خاکستر باشد.

🔹بی‌شک همچنان خواست تاریخی برقراری حکومت قانون در محاق است، آزادی‌های فردی و اجتماعی-سیاسی لگدکوب شده است، کشتی اقتصاد کشور نه در مسیر توسعه، بلکه اسیر گرداب‌هایی است که سکانداری استبداد مسبب اصلی‌اش بوده است و البته زخم کودتا و تقلب انتخاباتی سال 88 همچنان با حصر رهبران و مفتوح بودن پرونده شهیدان و زندانیان و تبعیدیان جنبش، باز است. اگر چنین است که هست، پس با نگاهی جامعه‌شناختی می‌توان گفت که جنبش سبز زنده است، که هست.

👈🏻متن کامل:

yon.ir/L8GzZ

✅@kaleme