🔖 رونقت را روز روز افزون کنم!

مصطفی را وعده کرد الطاف حق
گر بمیری تو نمیرد این سبق

من کتاب و معجزه‌ات را رافعم
بیش و کم کن را ز قرآن مانعم

رونقت را روز روز افزون کنم
نام تو بر زر و بر نقره زنم

چاکرانت شهرها گیرند و جاه
دین تو گیرد ز ماهی تا به ماه

تا قیامت باقیش داریم ما
تو مترس از نسخ دین ای مصطفی

آن چنان کرد و از آن افزون که گفت
او بخفت و بخت و اقبالش نخفت

📍معنای ابیات:
خداوند به پیامبرش وعده‌ای جاودانه داده است:
اگر تو از میان مردم برخیزی، دینت نمی‌میرد. من قرآن که کتاب و معجزه ات است را محافظت می کنم،
من نام تو را روز به روز بلندتر می‌کنم،
و دین تو را تا پایان دنیا زنده نگه می‌دارم.
روزگار برای تو و آیین ات، همواره اقبال و فزونی در برخواهد داشت.

📍مفهوم و درس زندگی:

إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا (سوره احزاب، آیه ۵۶)
خداوند و فرشتگانش بر پيامبر درود مى‌فرستند؛ اى اهل ايمان! شما نيز بر او درود بفرستيد و سلامى شايسته كنيد، و همواره تسليم او باشيد.
 
  خدا و فرشتگان، پیوسته بر پیامبر ﷺ درود می‌فرستند؛
محمد ﷺ ستوده‌ شده آسمان و زمین است و محبوب و مقبل در دنیا و عقباست.
محبوبِ خداست، و در دل‌های اهلِ ایمان صدر نشین است.
در جهانی که حاقدان می‌کوشند نامش را کم‌فروغ سازند،
خدا وعده داده:
«نام تو بر زر و بر نقره زنم»
و همان گونه که مولانای عزیز  فرموده:
«او بخفت و بخت و اقبالش نخفت»

📍ما نیز بخشی از این زنجیره‌ی ارادتیم.
درود فرستیم و ابراز ارادت کنیم و بر نهج و شیوه او زندگی و طی مسیر کنیم !
هر «صلوات» ما، نوری‌ست که بر جان‌مان فرو می‌تابد، و کاممان را شیرین و راه مان را روشن می کند.
«من صلّى عليّ واحدة، صلّى الله عليه عشراً» (مسلم) هر که بر من درودی گوید، خداوندﷻ بر او ده درود بفرستد.
هر سلامی که بگوییم، به گوش جان پیامبر ﷺ می‌رسد:
«إن لله ملائكةً يُبلّغوني من أمتي السلام» (نسائی) خداوند فرشتگانی دارد که سلام امتم را به من می رسانند.
و فراموش نکنیم که پیامبر فرمود:
«إن من أفضلِ أيامِكم يومَ الجمعة، فأكثروا عليَّ من الصلاةِ فيه، فإن صلاتَكم معروضةٌ عليَّ»
(ابن خزیمة)
📍روز جمعه، طلایی‌ترین فرصت برای صلوات است؛ لحظه‌هایی که درود تو، مستقیماً به محضر ایشان ﷺ می‌رسد.
خدا در قرآن فرمود:
«هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَمَلَائِكَتُهُ... لِيُخْرِجَكُم مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ»
درود ما بر پیامبرﷺ، سببی است برای درود خدا بر ما.

و آن درود، ما را از تاریکی‌های روزمره و تردید ها و ابهام ها رهایی می بخشد،
و به سوی تصمیم های درست و مبتنی بر آگاهی و آرامش می‌برد.

اردتمند او باشیم؛
دعا کنیم برای رفعت او،
زندگی‌مان را به رنگِ او درآوریم،
و با تسلیم در برابر فرمانش،
دل‌مان را به قافله‌ی دوست‌دارانش گره بزنیم.

✍الحاق جوادی

#درود_بر_پیامبر #محمد_رسول_الله #صلوات #نور #قرآن #مثنوی #محبت_با_پیامبر #درس_زندگی #مولانا

📲 در شبکه‌های اجتماعی همراه ما باشید: 

🔸 اینستاگرام 🔸 تلگرام 🔸 وب‌سایت 🔸 آپارات

‍ 🔖 با صالحان باش، نه فقط در خیال!

✍️ الحاق جوادی

ای خدای بی‌نظیر، ایثار کن
گوش را چون حلقه دادی زین سخن

گوش ما گیر و بدان مجلس کشان
کز رحیقت می‌خورند آن سرخوشان

چون به ما بویی رسانیدی ازین
سر مبند آن مشک را، ای ربِّ دین!
(مولوی)

📍معنا:
خدایا! این گوشِ ما را تو حلقه‌دارِ دعوت کردی،
پس ما را به بزم پاکان برسان؛
همان‌ها که از شراب رحمتت سرمست‌اند.
اکنون که بویی از آن مشک به جان ما رساندی،
ما را محروم مکن! ادامه‌اش ده!

📍مفهوم و درس زندگی:
وقتی در نماز، از عمق جان «اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِيم» را می‌خوانی،
این فقط جمله‌ای تکراری نیست؛
یک دعای بزرگ و درخواست وجودی‌ست.
با این خواسته، به سفری خیالی اما حقیقی برو:
به جمع پیامبران، صالحان، شهیدان و راست‌کرداران بپیوند؛
آنان‌که رحیق رب را چشیدند و شادمانه در راه خدا زندگی کردند و پاکجان و عاشق به سوی او بازگشتند.
زندگی و مواقف شان در در ذهن تجسم کن، با چشم دل ببینشان، احساسشان کن، و از خدا بخواه در زمره‌شان زنده‌ات دارد و محشور سازد.
در این راه: خیال، جرقه‌ی اشتیاق است؛
و اشتیاق، آتشِ حرکت.
👌🏼ره آسمان درون است،
پر عشق را بجنبان
پر عشق  چون قوی شد،
غم نردبان نماند»
(مولانا)
نردبان لازم نیست وقتی دل پرواز را آموخته!

#نماز
#مولانا
#صراط_مستقیم
#سفر_معنوی
#صالحان
#مثنوی

📲 در شبکه‌های اجتماعی همراه ما باشید: 

🔸 اینستاگرام 🔸 تلگرام 🔸 وب‌سایت 🔸 آپارات

👌 عصر جمعه ی خود را با صلوات و ابراز ارادت به پیشگاه رسول الله ﷺ غنا و صفا و برکت بخشید.

🔖 نامت بمانا تا ابد!
از درم‌ها نام شاهان برکنند
نام احمد تا قیامت می‌زنند
(مثنوی معنوی)
📍معنا:
نام شاهان از روی سکه‌ها پاک می‌شود،
اما نام پیامبر ﷺ تا ابد ماندگار است.

📍مفهوم و درس زندگی:
افلاکی در مناقب‌العارفین نقل می‌کند:
هرگاه مؤذن به «اشهد ان محمداً رسول الله» می‌رسید،
مولانا دست بر زانو می‌گذاشت، می‌ایستاد و با دلی پرشور می‌گفت:
«نامت بمانا تا ابد، ای جان ما روشن به تو!»
این تعظیم، فقط ادب عاشقانه یک مشتاق نیست؛
اعترافی‌ست روشن به این حقیقت که تمام معنویت، اخلاق، عرفان و زیبایی که از مولانا می‌شناسیم، از دریچه‌ی محبت به رسول اکرم ﷺ و از میراث وحیانی ایشان ﷺ به او افاضه شده است.
در نگاه او، «نام احمد»، نام همه انبیا و برگزیدگان خداوند است، آیین او جامع همه‌ی برکات و هدایتگری های آسمانی هست.
نام احمد نام جمله انبیاست
چون که صد آمد نود هم پیش ماست‌
                     (مثنوی)

✍ الحاق جوادی
@elhaqjavadi

#مولانا
#رسول_الله
#مناقب_العارفین
#اذان
#تعظیم
#نامت_بمانا
#عشق_نبوی
  #مثنوی

➣ T.me/islahweb

🔖 آن بینی که در پیِ آنی!

گاو در بغداد آید ناگهان
بگذرد او زین سران تا آن سران

از همه عیش و خوشی‌ها و مزه
او نبیند جز که قشر خربزه

👌طالب هر چیز، ای یار رشید
جز همان چیزی که می‌جوید ندید.

📍معنای روان:
✓ مولانا می‌گوید آدمی در این جهان، تنها همان چیزی را می‌بیند که به‌دنبالش است. کسی که با نیت غلط و غرض آلود وارد دنیای حقیقت شود، هرچند در مرکز معرفت و معنا باشد، چیزی جز حاشیه‌ها و پوسته‌ها نخواهد دید. گاو، در قلب دانایی و نعمت یعنی بغداد، همچنان در پی پوست خربزه است.

📍مفهوم و درس زندگی:
✓ جهان پُر از صدا و حضور است؛ بیشتر افراد فقط برای گفتن آمده‌اند، نه برای شنیدن. همه آماده‌اند تا نظر خود را تحمیل کنند، و به هر قیمتی آن را بقبولانند، برای آن نیامده اند که از دیگری چیزی بیاموزند. هر گروهی در بند آتوریته‌ی فکری (مرجعیت فکری یا ذهنی) خویش است.
✓ و بدتر از آن، بسیاری با چشمی پر از پیش‌داوری و دلی سرشار از تعصب به سراغ قرآن و دین و معنویت می‌روند. سراسر قرآن را می‌خوانند، اما جز شبهه و اشکال نمی‌جویند. حقیقت در مقابل‌شان است، اما طالب آن نیستند. چون:
ای بسا کس رفته تا شام و عراق
او ندیده هیچ جز کفر و نفاق
وی بسا کس رفته تا هند و هری
او ندیده جز مگر بیع و شری
✓ قرآن خود می‌گوید: «پس هر کس چشم بدین آیات بگشاید به سود خود کار کرده است و هر کس چشم فرو بندد، ضرر آن بر خودش است…» (انعام: ۱۰۴)
اما دیدن آیات نیازمند «خالی بودن» است؛ از پیشداوری، از تعصب، از شهوت قدرت، از غرض‌های نفسانی.
✓ یکی از بزرگ‌ترین موانع درک حقیقت، پیش‌داوری و ذهنیت‌های تثبیت‌شده‌ای است که با خود به سراغ معنا می‌بریم. همین است که حتی در برابر کتاب خدا نیز نه به تدبر، بلکه به تأیید و تطبیق دانسته‌های پیشین خود می‌نشینیم. حال آن‌که تدبر در قرآن یعنی آمادگی برای دست کشیدن از هر آن‌چه پیش‌تر “مسلم” می‌پنداشته‌ایم. گاه فهم درست آیه‌ای، ما را ناگزیر می‌سازد که از اندیشه‌ای رایج یا تفسیر متداول بگذریم و به نوری نو در دل آیه تن در دهیم. و مگر نه آن است که خداوند فرمود:
«أَفَلَمْ يَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ أَمْ جَاءَهُمْ مَا لَمْ يَأْتِ آبَاءَهُمُ الْأَوَّلِينَ»
(آیا در این سخن نمی‌اندیشند؟ یا گمان دارند چیزی بر آنان نازل شده که بر پدرانشان نازل نشده بود؟)
این پرسش نه‌تنها اهل جاهلیت، بلکه هر ذهن مألوف‌زده‌ای را خطاب می‌گوید: آیا در پی دریافت تازه‌ای از وحی هستی یا فقط به دنبال تطبیق آن با دانسته‌های پیشینی؟
✓ گاه راه سکوت است و تأمل، گاه طلب ملتمسانه از خدا که حق را به ما بنمایاند، و گاه راه، گفت‌وگوست. گفت‌وگویی از سر فهم و تماشا، نه مجادله و سلطه.
وقتی هرکس بخواهد که نه از موضع دلیل و برهان بل از موضع یقین حرف بزند، و چون پذیرفته نمی‌شود، به زور متوسل گردد،
حاصل این روند، چیزی جز خشونت و ویرانی نخواهد بود.
نردبان‌هایی‌ست پنهان در جهان
پایه‌پایه تا عنان آسمان
هر یکی از حال دیگر بی‌خبر
ملک با پهنا و بی‌پایان و سر
✓ این جهان راه‌های پنهانی بسیار دارد. هرکس در نردبان خود بالا می‌رود، اما اگر اهل شنیدن نباشیم، تنها صدای خودمان را می‌شنویم.
قبله جان را چون پنهان کرده‌اند
هر کسی رو جانبی آورده‌اند
✓ در پایان این تأملات، هیچ دعایی گویا‌تر و ضروری‌تر از این نیست که از خداوند بخواهیم: «اللهم أرِنا الحق حقّاً وارزقنا اتباعه، وأرِنا الباطل باطلاً وارزقنا اجتنابه، ولا تجعله ملتبساً علینا فنضلّ، واجعلنا للمتقین إماماً». دعایی که از صالحان امت نقل شده و ابن‌کثیر آن را در شرح آیه اختلاف میان انسان‌ها (بقره: 213) یاد کرده‌اند. مولانا نیز در مثنوی این دعا را چنین آورده:
ای خدا بنمای تو هر چیز را
آن چنان که هست در خدعه سرا
✓در جهانی که هرکس از زاویه‌ی میل و منفعت خویش می‌نگرد، این دعا التماس صادقانه‌ای است برای دیدنِ حقیقت به‌سانِ حقیقت و اجتناب از خلط باطل به جامه‌ی حق.
تمنایی است برای پاکسازی درون از گرایش‌ها، آتوریته‌ها، و تیرگی‌هایی که چشم جان را کور می‌سازند. در مسیر گفت‌وگو، درک، و دوری از خشونت، چنین دعایی نه فقط زبان دل بلکه قطب‌نمای روح انسان بیدار است.

✍ الحاق جوادی

#مثنوی #مولانا #تفکر_نقادانه  #دیدن_عالم_معنی #گفت‌وگو #خشونت #یقین_کشنده #نردبان_پنهان #آگاهی #ادراک

https://t.me/islahweb

🔖 صفات خدا؛ نذیر و نوید!

از پیِ آن گفت حق ، خود را بصیر
که بُوَد دیدِ وَی ات هر دَم نذیر
از پیِ آن گفت حق ، خود را سمیع
تا ببندی لب ز گفتارِ شَنیع
از پیِ آن گفت حق ، خود را علیم
تا نیندیشی فسادی تو ز بیم
نیست اینها بر خدا اسمِ عَلَم
که سِیَه ، کافور دارد نام هم
(مثنوی معنوی، دفتر چهارم)

📍ترجمه روان ابیات:
  مولانا می‌گوید: خداوند خود را «بینای مطلق» نامیده، تا بدانی هر لحظه زیر نگاه اویی؛ خود را «شنوا» خوانده، تا مراقب زبانت باشی و سخن ناروا نگویی؛ و «دانا» بر پنهان و آشکار، تا حتی اندیشه‌های ناسالم را هم در دل راه ندهی.
این نام‌ها، فقط لقب نیستند؛ هشدارند. مثل اسم‌های اشیاء بی‌جان نیستند، بلکه صفت هایی واقعی اند که ذات باری تعالی به آن موصوف اند.

📍مفهوم و درس زندگی:
   صفات خدا فقط برای شناخت ما بیان نشده اند، بلکه برای توجه و تاثیر پذیری ما بازگو شده اند.
👌اگر بدانی دیده می‌شوی، مراقب رفتارت می‌شوی.
👌اگر باور داشته باشی صدای تو شنیده می‌شود، زبانت را مهار می‌کنی.
👌اگر ایمان داشته باشی که از دل تو باخبر است، نیتت را پاک می‌کنی.
✓اما این صفات فقط هشدار نیستند، امید هم هستند.
خدا وقتی می‌گوید «بصیر» است، یعنی تلاش تو و حضور صادقه ات را و حتی اشکِ پنهانت را هم می‌بیند؛
وقتی می‌گوید «سمیع» است، یعنی صدای بی‌صدای دلت را هم می‌شنود؛
وقتی می‌گوید «علیم» است، یعنی نیت پاکت هم نزد او گم نمی‌شود.
قرآن از دو رویه سخن می‌گوید:
«أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى» — این آگاهی، بازدارنده است؛
و هم‌زمان: «إِنَّنِي مَعَكُمَا أَسْمَعُ وَأَرَى» — این حضور، قوت دل و مایه پشت گرمی است.
پس یکی از مهم‌ترین راه‌های تقویت ایمان، یاد خدا و توجه عمیق به صفات اوست.
صفاتی که اگر با باور به آنها و توجه دائمی به آنها زندگی کنیم، جان ما بی نیاز از وادارنده ها و بازدارنده های بیرونی، خود مسیر پاکی و صفا و البته قوت و عزت نفس را پی خواهد گرفت.
👌پس بدان که: صفات خدا، اگر تنها خوانده نشوند بلکه زیسته شوند، انسان را پاک‌تر، قوی‌تر و آرام‌تر می‌سازند.

✍ الحاق جوادی

#مولانا
#مثنوی
#اسماء_حسنی
#صفات_الهی
#تربیت_معنوی
#حضور_خدا
#بازدارندگی_گناه
#پشتگرمی_ایمان
#مثنوی_معنوی
#قرآن_کریم
#معنویت_کاربردی

https://t.me/islahweb

🔖 نفحه ای دیگر رسید آگاه باش
(به مناسبت فرا رسیدن دهه اول ذیحجه 1446)

گفت پیغمبر که نفحت‌های حق
اندر این ایام می‌آرد سبق
گوش و هُش دارید این اوقات را
در رُبایید این چنین نفحات را
نفحه آمد مر شما را دید و رفت
هر که را می‌خواست جان بخشید و رفت
نفحه‌ی دیگر رسید، آگاه باش
تا از این هم وانمانی، خواجه‌تاش
(مثنوی معنوی، دفتر اول)

📍ترجمه روان ابیات:
حضرت رسول فرمود: در ایام خاصی از سال، نسیم‌هایی از رحمت الهی می‌وزد، نسیم‌هایی بی‌مانند که بی درنگ فرا می رسند و از سایر نسیم ها پیشی می‌گیرند.
پس هوشیار باشید و این لحظات را از کف ندهید؛ نفحه‌ای ممکن است بیاید، جلوه ای بنماید و بگذرد، و تنها آن‌که مستعد و آماده است از آن بهره‌مند شود.
و بدان که این نفحات پیوسته‌اند؛ یکی می‌رود و دیگری می‌رسد، اگر از فرصت های پیشین جا مانده ای، نقد فرصت حاضر و پیش رو را دریاب، غفلت نکن و این نسیم‌های جان‌نواز را از دست مده.

📍مفهوم و درس زندگی:
  مولانا، با شرح حدیث نبوی «إنَّ لِرَبِّكم في أيّامِ دَهرِكم نَفَحات، فتعرَّضوا لها...»،(طبرانی) ما را به بیداری جان فرا می‌خواند. این حدیث، اشاره دارد به لحظات ویژه‌ای از سال که درهای آسمان گشوده‌تر، و نفحات الهی جاری‌ترند. یا لطف خداوند ما را با فرصت ویژه ای و یا همنشینی با انسان صالح و وارسته ای مواجه می کند، باید آن فرصت ها را مغتنم دانست، خود را در معرض آن نسیم های جانبخش قرار داد، از مشغله ها و سرگرمی های غفلت آور خود را رهانید.

یکی از بزرگ‌ترین این فرصت‌ها، دهه اول ذی‌الحجه است؛
ایامی که پیامبر (ﷺ) درباره‌اش فرمود:
(ما من أیّامٍ العملُ الصالحُ فیها أحبُّ إلى الله من هذه الأیّام) (صحیح بخاری)
(اعمال صالح در هیچ روزی نزد خدا محبوب‌تر از این ده روز نیست)
در این دهه:
۱- در ارتباط با خداوندﷻ:
✓ نماز با حضور قلب و خشوع
✓ تلاوت قرآن همراه با تدبر
✓ ذکر گفتن آگاهانه: «سبحان‌الله، الحمدلله، لا‌اله‌الاالله، الله‌اکبر»
✓ دعا و مناجات با خدا، مخصوصاً در شب‌های این ایام
✓ توکل راستین بر خدا در دشواری‌ها
✓ استغفار و بازگشت صادقانه به درگاهش
۲- در ارتباط با خود (تزکیه و رشد و توسعت شخصیت):
✓ ترک عادت‌های ناپسند و آغاز مسیر خودسازی
✓ خلوت با خویش برای بازنگری و اصلاح نیت‌ها
✓ مدیریت خشم، زبان، و نگاه
✓ یادگیری مهارت‌های لازم برای بهتر زیستن
✓ تلاش برای زندگی متعادل، هدف‌مند و با وقار
۳- در ارتباط با خلق (احسان و انصاف):
✓ کمک به نیازمند، احوالپرسی از دل‌شکستگان
✓ پرهیز از غیبت، تهمت، بی‌انصافی و قضاوت عجولانه
✓ بخشیدن آن‌که به تو بدی کرده
✓ برداشتن باری از دوش کسی، حتی با کلامی آرام‌بخش
✓ مهربانی با خانواده، همکار، همسایه و حتی غریبه‌ها
۴- در ارتباط با طبیعت و محیط زیست :
(هو انشأکم من الارض واستعمرکم فیها)
✓ صرفه‌جویی در آب، غذا، و انرژی
✓ کاشتن درخت، نگهداری از گیاهان
✓ پاکیزه نگه‌داشتن محیط زندگی
✓ مصرف آگاهانه و پرهیز از اسراف و تجمل‌گرایی
✓ نگاهی خاشعانه و مسئولانه به زمین، چون امانتی الهی
هر چه خیر است، هر چه زیباست، و هر چه حق است، مصداق عمل صالح است.
از نمازی که با عشق خوانده می‌شود، تا لبخندی که از سر مهربانی بر لب کسی می‌نشیند.

این دهه، فرصتی برای بازگشت، بازسازی و بازآراستن زندگی است؛
تا با هر ذکری، هر کار نیکی، هر نیت پاکی، و حتی هر سکوتی از سر تقوا، به آن نفحه‌ی جان‌بخش نزدیک‌تر شویم.

و خوشا به حال کسی که آماده باشد، و دریابد و مغتنم بشمرد.
شب صحبت غنیمت دان، که بعد از روزگار ما
بسی گردش کند گردون، بسی لیل و نهار آید.(حافظ)

✍ الحاق جوادی

#مولانا
#نفحات
#ذی_الحجه
#دهه_اول_ذی_الحجه
#عرفه
#نفحه_الهی
#مثنوی

https://t.me/islahweb

📝 اخلاص، روح کعبه است

کعبه را که هر دَمی عزّی فزود
آن ز اخلاصات ابراهیم بود
فضل آن مسجد ز خاک و سنگ نیست
لیک در بنّاش حرص و جنگ نیست
(مثنوی، دفتر چهارم)
📍 معنای روان:
✓ شکوه فزاینده‌ی کعبه، نه از سنگ و مصالح، بلکه از اخلاص حضرت ابراهیم (علیه السلام) در ساختن آن سرچشمه می‌گیرد.
✓ ارزش مسجدالحرام از عناصر مادی نیست، بلکه از آن جهت والاست که در نیت و ساختش، هیچ حرص، رقابت یا نزاعی راه نیافت.

📍 مفهوم و درس زندگی:
✓ مولانا به ما یادآور می‌شود که آن‌چه به کارِ ما ارزش می‌دهد، نیت پاک ماست، نه شکل ظاهری اعمال.
✓ عبادت های ما، همچون یک سازه است؛ اگر در ساخت آن ریا، خودنمایی، یا حس رقابت باشد، از معنا تهی خواهد بود، اگرچه در ظاهر باشکوه باشد.
✓ کعبه از روز نخست، نماد صلح و توحید بود؛ هر بنای دینی و معنوی نیز باید از «حرص و جنگ» تهی باشد تا جلوه‌گاه خدا گردد.
✓ در زندگی روزمره ما هم، هر عمل کوچک یا بزرگی—اگر با نیت صادقانه و خالص انجام شود—می‌تواند چون کعبه، جایگاه حضور نور و توفیق و عزّت و رونق روز افزون شود.
📖 قرآن نیز این دعا و دغدغه و فروتنی سیدنا ابراهیم علیه السلام را چنین یادآوری می‌کند:
رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا، إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
(بقره: ۱۲۷)
⬅️ این دعای حضرت ابراهیم در حین بنای کعبه است؛ اگر چه کار بزرگی بود، اما ابراهیم خوب می دانست، اگر به حلیه‌ی قبول خداوند آراسته نشود، هیچ نمی ارزد، و رونقی نمی پذیرد، لذا از سر تضرع و تواضع خواهان پذیرش آن از جانب الله شد و نزد انجامش به او غرور دست نداد بلکه توبه کنان به سوی خداوند برگشت و به اتفاق فرزندش اسماعیل دعا کردند:«رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ
پروردگارا! ما را [با همه وجود] تسلیم خود قرار ده، و نیز از دودمان ما امتی که تسلیم تو باشند پدید آر، و راه و رسم عبادتمان را به ما نشان ده، و توبه ما را بپذیر، که تو بسیار توبه پذیر و مهربانی

✍ الحاق جوادی

#مثنوی
#مولانا
#اخلاص
#حج
#کعبه
#توحید
#عبادت
#قلب_پاک
#نیت

📲 در شبکه‌های اجتماعی همراه ما باشید: 

🔸 اینستاگرام 🔸 تلگرام 🔸 وب‌سایت 🔸 آپارات

🔖کوششِ بیهوده بِهْ از خُفتگی

دوست دارد یار این آشفتگی
کوششِ بیهوده بِهْ از خُفتگی

اَندر این ره می‌تراش و می‌خَراش
تا دَمِ آخِر، دَمی فارغ مباش

تا دَمِ آخِر، دَمی آخِر بود
که عنایت با تو صاحب‌سِر بود
(مثنوی معنوی، دفتر اول، ابیات ۱۸۲۷ تا ۱۸۳۱)

📍 معنای روان
✓ پروردگار، دوستدارِ این بی‌تابیِ مشتاقانه است؛ آن کوششی که به ظاهر بی‌حاصل می‌نماید، اما نشان زندگیِ درونی است.
✓ اگرچه راهی پیدا نیست و قفلی گشوده نمی‌شود، برخاستن و تراشیدن و خراشیدن همچنان مطلوب است.
✓ حتی واپسین نفس‌ها، گاه نخستین لحظه‌ی عنایت است.

📍 مفهوم و درس زندگی
✓ اگر هیچ نشانه‌ای در دست نداری، اما دلی در سینه داری، برخیز و حرکت کن؛ زیرا نشستن، مرگ تدریجیِ جان است.
✓ مولانا به ما می‌آموزد: در این راه، باید تراشید و خراشید، ولو به ظاهر بی‌نتیجه.
✓ همانگونه که عطار نیشابوری می گفت:
تو پای به راه درنه و هیچ مپرس
خود راه بگویدت که چون باید رفت
✓ در همین معنا، «اقبال لاهوری» حکایتی تکان‌دهنده دارد:
اقبال گوید که در دوران دانشجویی در کمبریج انگلستان، هنگام خواندن مثنوی، به بیتی رسیدم که بر اثر آن فریاد برکشیدم و همسایگان را به تعجب وادار کردم. آنگاه برای آنان توضیح دادم که مسلمانان اگر همین یک بیت را سرلوحه‌ی حیات خویش کنند، خاک بر سر انحطاط کنند:
دوست دارد یار این آشفتگی
کوشش بیهوده به از خفتگی
✓ همین بیت، تجلی حکمت دیرین سالکان است: طلب کن، ولو نرسی؛ حرکت کن، ولو ندانی کجا؛ بیفکن دانه، ولو ندانی کِی می‌روید.
✓ افتادن، اگر در راه او باشد، خود نوعی رسیدن است… و این آشفتگی، کلید آن گشایش بزرگ است. مولانا می گفت:
آنکه پایش در ره کوشش شکست
در رسید او را بُراق و بر نشست.

✍ الحاق جوادی

#مثنوی
#مولانا
#اقبال
#طلب
#حرکت
#امید

🌐اصلاحوب را در فضای مجازی دنبال کنید:

🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗آپارات | 🔗تلگرام

🍏 دانه های معنا در مثنوی مولانا(۲۷)

🔖 رازِ ملال‌ها و خستگی‌های جان‌فرسا

تا تو تاریک و ملول و تیره‌ای
دان که با دیو لعین همشیره‌ای
(مثنوی معنوی)

📍 معنای روان
✓ هرگاه دل‌تنگ و افسرده‌ای و از خودت بیزار شده‌ای، بدان که چیزی ناپاک در درونت جا خوش کرده است.

📍 مفهوم و درس زندگی
✓ آن‌کس که درونش روشن است، از خودش خسته نمی‌شود؛ پس این «خستگی» نه از خود، بلکه از «ناخود» است، از آن دیوی که درونت راه یافته است.
✓ مولانا می‌گوید انسان ذاتاً دل‌پذیر و دوست‌داشتنی‌ست؛ کسی از خودِ واقعی‌اش بیزار نمی‌شود.
✓ وقتی می‌گویی: «از خودم سیر شده‌ام»، یعنی چیزی در درونت هست که به تو تعلق ندارد؛ مثل یک دیو تاریک که به سبب غفلت ها و فراموشی خدا فرصت یافته است در دل تو جا خوش کند.
✓ راه نجات از این ملال و بیزاری، روشن شدن دل است؛ با دو چراغ: عشق و ایمان.
✓ عشق، تو را از غم بیرون می‌برد و ایمان، جانت را برمی‌انگیزد؛ این دو، داروی اندوه‌اند و خورشید ظلمت‌زدا.
✓ اگر شب‌زده‌ای و راه را گم کرده‌ای، از خودت متنفر نشو، بلکه این ناخود را بشناس و بیرونش کن.
✓ دل، خانه‌ی نور و تجلی گاه خدا است؛ هرچه ظلمت در آن است، از بیگانه است. اگر با آن بیگانه همدل شوی، از خودت دل‌زده می‌شوی؛ اما اگر برخیزی و چراغ عشق و ایمان را برافروزی، دوباره خودت را دوست خواهی داشت.

✍ الحاق جوادی

#مولانا
#مثنوی
#ملال
#خودشناسی
#افسردگی
#ایمان
#عشق
https://t.me/islahweb

🍏 دانه های معنا در مثنوی مولانا(۲۷)

🔖 رازِ ملال‌ها و خستگی‌های جان‌فرسا

✍️ الحاق جوادی

تا تو تاریک و ملول و تیره‌ای
دان که با دیو لعین همشیره‌ای
(مثنوی معنوی)

📍 معنای روان
✓ هرگاه دل‌تنگ و افسرده‌ای و از خودت بیزار شده‌ای، بدان که چیزی ناپاک در درونت جا خوش کرده است.

📍 مفهوم و درس زندگی
✓ آن‌کس که درونش روشن است، از خودش خسته نمی‌شود؛ پس این «خستگی» نه از خود، بلکه از «ناخود» است، از آن دیوی که درونت راه یافته است.
✓ مولانا می‌گوید انسان ذاتاً دل‌پذیر و دوست‌داشتنی‌ست؛ کسی از خودِ واقعی‌اش بیزار نمی‌شود.
✓ وقتی می‌گویی: «از خودم سیر شده‌ام»، یعنی چیزی در درونت هست که به تو تعلق ندارد؛ مثل یک دیو تاریک که به سبب غفلت ها و فراموشی خدا فرصت یافته است در دل تو جا خوش کند.
✓ راه نجات از این ملال و بیزاری، روشن شدن دل است؛ با دو چراغ: عشق و ایمان.
✓ عشق، تو را از غم بیرون می‌برد و ایمان، جانت را برمی‌انگیزد؛ این دو، داروی اندوه‌اند و خورشید ظلمت‌زدا.
✓ اگر شب‌زده‌ای و راه را گم کرده‌ای، از خودت متنفر نشو، بلکه این ناخود را بشناس و بیرونش کن.
✓ دل، خانه‌ی نور و تجلی گاه خدا است؛ هرچه ظلمت در آن است، از بیگانه است. اگر با آن بیگانه همدل شوی، از خودت دل‌زده می‌شوی؛ اما اگر برخیزی و چراغ عشق و ایمان را برافروزی، دوباره خودت را دوست خواهی داشت.

#مولانا
#مثنوی
#ملال
#خودشناسی
#افسردگی
#ایمان
#عشق

https://t.me/islahweb