✍🏼zahra
رومینا هرگز برنمیگردد و زخمش همیشه تازه می ماند
بغض وخشم می شود و گوشه ای از قلبمان جا خوش میکند
اما
ما برای رومینا های بعدی چه میکنیم ؟
برای رومیناهایی که داس آبروی مردان خانواده گردن آرزوهایشان را نشانه رفته، چه میکنیم ؟
منتظریم تا کارد به استخوان برسد
خنده هایشان دفن شود و آرزوهایشان خاکستر شود
تا دست از زن کشی های پنهان کوچه و خیابان و گوشه خانه برداریم ؟
منتظریم رومینای بعدی قربانی کدام داس غیرت مردانه باشد؟
که آبروی در گرو شال و روسری دخترمان
ارزش گذاری وابسته به بکارت خواهرمان
قدرت وابسته به خانه نشین ماندن همسرمان
و اعتبار بخشیدن به این اعتباروآبروی پوشالی
فاصله زیادی با آن داس های آغشته به خون رومینا ها ندارد.
کاش می شد
مقابل برادرانمان
پدرانمان
و همسرانمان
فریاد بزنیم
که داس های خود را زمین بگذارند
و اجازه بدهند که ما هم نفس بکشیم.
#من_هم_رومینا
#زن_کشی
#ناموس
#غیرت
#شورای_مدیریت_گذار
@IranTC_Official
رومینا هرگز برنمیگردد و زخمش همیشه تازه می ماند
بغض وخشم می شود و گوشه ای از قلبمان جا خوش میکند
اما
ما برای رومینا های بعدی چه میکنیم ؟
برای رومیناهایی که داس آبروی مردان خانواده گردن آرزوهایشان را نشانه رفته، چه میکنیم ؟
منتظریم تا کارد به استخوان برسد
خنده هایشان دفن شود و آرزوهایشان خاکستر شود
تا دست از زن کشی های پنهان کوچه و خیابان و گوشه خانه برداریم ؟
منتظریم رومینای بعدی قربانی کدام داس غیرت مردانه باشد؟
که آبروی در گرو شال و روسری دخترمان
ارزش گذاری وابسته به بکارت خواهرمان
قدرت وابسته به خانه نشین ماندن همسرمان
و اعتبار بخشیدن به این اعتباروآبروی پوشالی
فاصله زیادی با آن داس های آغشته به خون رومینا ها ندارد.
کاش می شد
مقابل برادرانمان
پدرانمان
و همسرانمان
فریاد بزنیم
که داس های خود را زمین بگذارند
و اجازه بدهند که ما هم نفس بکشیم.
#من_هم_رومینا
#زن_کشی
#ناموس
#غیرت
#شورای_مدیریت_گذار
@IranTC_Official
.
🔶️از رومینا تا مبینا: معضلی به نام تقدس مالکیت مردانه بر وجود زن ایرانی، حسن محدثی‌ی گیلوایی
داستان قتل مبینا زن (!) چهارده ساله‌‌ای در لرستان بار دیگر مرا به یاد رومینا دختر سیزده‌ساله‌ی تالش انداخت و باز هم همان داستان پرآب‌چشم ایرانی که دایماً تکرار می‌شود.
این خاک و این سرزمین از خون زنان و دختران ایرانی رنگین است. روح قبیله‌ای (بیناسوبژکتیویته‌ی جمعی‌ی قبیله‌ای) در این سرزمین هنوز تشنه‌ی خون دختران و زنان ایرانی است. چه فرقی میکند اسم‌شان چیست؟ و از کجای این سرزمین است؟
روح قبیله‌ای با ناموس زنده است و ناموس یعنی مالکیت مردانه بر جسم و وجود و هویت زن. ناموس یعنی جسم زن تحت تملک مردان گروه خویشاوندی است. روح قبیله‌ای، فردیت زن را انکار میکند.
جسم زن (در هر سنی) و اصلاً کلیّت پیکر زن از آنِ خود او نیست. اگر زن رابطه‌ای با مردی بیگانه داشته باشد یا حتا اگر تصوّر شود که او یحتمل رابطه‌ای با مردی اجنبی داشته باشد، این بدان معنا است که در مالکیت مردانه بر وجود و هستی‌ی زنانه خللی وارد شده است.
هر نوع خلل در مالکیت وجود زن و هر آن چیزی که متعلّق به او است، روح قبیله‌ای را دردمند و رنجور می‌سازد و تقدس مالکیت مردانه بر وجود زن را در ذهنیت مشترک قبیله‌ای نابود می‌سازد.
لاجرم، برای جبران این خلل در مالکیت مردانه، پیکر زن می‌بایست نابود شود تا روح قبیله‌ای آرام گیرد. خون زن باید ریخته شود و جسم او به زیر خاک برود تا روح قبیله‌ای خویشاوندان، آرام گیرد.
تقدس مالکیت مردانه بر جسم زن، معادله‌ای همه یا هیچ است. کوچک‌ترین خللی، این تقدس مالکیت مردانه را نابود میکند و لاجرم موضوع مالکیت مردانه (یعنی وجود و پیکر زن و هر آن‌چه به او تعلق دارد)، باید نابود گردد.
چه مدت دیگری باید منتظر بمانیم تا روح قبیله‌ای بمیرد (از بین رفتن حس تملک مردان بر وجود زنان) و زن ایرانی مالک جسم و جان و وجود خویشتن گردد؟
هر وقت چنین چیزی تحقّق یافت، آن‌گاه می‌توانیم بگوییم که انسان تازه‌ای و جهان اجتماعی‌ی به‌کلی متفاوتی متولد شده است و ما از جهان حاکمیت روح قبیله‌ای به‌نحو همه‌جانبه‌ای به‌در آمده‌ایم.
۱۴ شهریور ۱۴۰۰
#ناموس
#زن
#حقوق_زنان
#تهران
#اصفهان
#ایذه
#کرمانشاه
#کرمان
#اعتراضات_سراسری
#اعتصابات_سراسری
#شورای_گذار
#شورای_مدیریت_گذار
@irantc_official
@irantc_backup
🔶️از رومینا تا مبینا: معضلی به نام تقدس مالکیت مردانه بر وجود زن ایرانی، حسن محدثی‌ی گیلوایی
داستان قتل مبینا زن (!) چهارده ساله‌‌ای در لرستان بار دیگر مرا به یاد رومینا دختر سیزده‌ساله‌ی تالش انداخت و باز هم همان داستان پرآب‌چشم ایرانی که دایماً تکرار می‌شود.
این خاک و این سرزمین از خون زنان و دختران ایرانی رنگین است. روح قبیله‌ای (بیناسوبژکتیویته‌ی جمعی‌ی قبیله‌ای) در این سرزمین هنوز تشنه‌ی خون دختران و زنان ایرانی است. چه فرقی میکند اسم‌شان چیست؟ و از کجای این سرزمین است؟
روح قبیله‌ای با ناموس زنده است و ناموس یعنی مالکیت مردانه بر جسم و وجود و هویت زن. ناموس یعنی جسم زن تحت تملک مردان گروه خویشاوندی است. روح قبیله‌ای، فردیت زن را انکار میکند.
جسم زن (در هر سنی) و اصلاً کلیّت پیکر زن از آنِ خود او نیست. اگر زن رابطه‌ای با مردی بیگانه داشته باشد یا حتا اگر تصوّر شود که او یحتمل رابطه‌ای با مردی اجنبی داشته باشد، این بدان معنا است که در مالکیت مردانه بر وجود و هستی‌ی زنانه خللی وارد شده است.
هر نوع خلل در مالکیت وجود زن و هر آن چیزی که متعلّق به او است، روح قبیله‌ای را دردمند و رنجور می‌سازد و تقدس مالکیت مردانه بر وجود زن را در ذهنیت مشترک قبیله‌ای نابود می‌سازد.
لاجرم، برای جبران این خلل در مالکیت مردانه، پیکر زن می‌بایست نابود شود تا روح قبیله‌ای آرام گیرد. خون زن باید ریخته شود و جسم او به زیر خاک برود تا روح قبیله‌ای خویشاوندان، آرام گیرد.
تقدس مالکیت مردانه بر جسم زن، معادله‌ای همه یا هیچ است. کوچک‌ترین خللی، این تقدس مالکیت مردانه را نابود میکند و لاجرم موضوع مالکیت مردانه (یعنی وجود و پیکر زن و هر آن‌چه به او تعلق دارد)، باید نابود گردد.
چه مدت دیگری باید منتظر بمانیم تا روح قبیله‌ای بمیرد (از بین رفتن حس تملک مردان بر وجود زنان) و زن ایرانی مالک جسم و جان و وجود خویشتن گردد؟
هر وقت چنین چیزی تحقّق یافت، آن‌گاه می‌توانیم بگوییم که انسان تازه‌ای و جهان اجتماعی‌ی به‌کلی متفاوتی متولد شده است و ما از جهان حاکمیت روح قبیله‌ای به‌نحو همه‌جانبه‌ای به‌در آمده‌ایم.
۱۴ شهریور ۱۴۰۰
#ناموس
#زن
#حقوق_زنان
#تهران
#اصفهان
#ایذه
#کرمانشاه
#کرمان
#اعتراضات_سراسری
#اعتصابات_سراسری
#شورای_گذار
#شورای_مدیریت_گذار
@irantc_official
@irantc_backup
Telegram
ITC Gallery