سپوژمی زریاب، چراغدار متعهد ادبیات داستانی

✍️ قدسیه امینی

سپوژمی زریاب در میان بانوان داستانسرا به بالاترین مقام داستان‌نویسی کشور تکیه دارد و کمترین نویسنده را می‌توان سراغ کرد که با تعهد و مسوولیت دوگانه دست به قلم داشته باشد.

تنوع درونمایه داستانی، زبان داستان، توجه به شگردهای داستان و انسجام مضون و شگل از دیگر ویژه‌گی‌های داستان‌نویسی سپوژمی زریاب را می‌سازد. سپوژمی زریاب از اندک نویسند‌گان ماست که با مدرن‌ترین شگردهای داستان‌نویسی آشنایی دارد.

او زبان پارسی را به‌خوبی می‌داند و مردم و سرزمین‌اش را دوست می‌دارد. این تعهد در برابر مردم و هنر نویسند‌گی در بسیاری از داستان‌هایش تجلی دارد. سپوژمی زریاب در داستان‌هایش نه تنها با زمانه ما و مصایب ما، ما را آشنا می‌سازد و پیوند هنری و گفتگو برقرار می‌کند، بلکه این مصایب و رنج‌ها را در تمامیت انسانی ما به تصویر می‌کشد و بومی‌ترین نام‌ها، روایت‌ها، رنج‌ها و هویت ما را در قالب معاصرترین شگردهای داستان‌پردازی جاویدانه می‌سازد.

میکائیل باری منتقد فرانسوی ادبیات فارسی، در پا برگ کتاب «دیوارها گوش دارند» می‌نویسد که سپوژمی که نامش «مهتاب کامل» معنا دارد، در کنار خلیلی و مجروح، یکی از سه نویسنده بزرگ افغان در روزگار مـاست. شماری زیادی از پژوهشگران ادبی و به‌ویژه حوزه‌ای نگارش داستان باور دارند که بانو سپوژمی زریاب از همان ابتدا، نه تنها در میان بانوان داستان‌نویس، بلکه در میان همه نویسند‌گان افغانستان جای خودش را باز کرده بود.

#سپوژمی_زریاب
#داستان_نویسی
#زنان_ادبیات
#هنر
#رسانه_گوهرشاد

ادامه مطلب را در سایت گوهرشاد بخوانید...

https://gowharshadmedia.com/66l/

در کشور دیگر؛ اثر منحصر به فرد از بانوی داستان‌نویس افغانستان

✍️ قدسیه امینی

در اینجا سرگذشت آدم‌هایی را می‌خوانیم که با صداقت می‌میرند و هم سرگذشت آدم‌هایی را که در برهوت تنهایی و بی‌باوری رها شده اند؛ قصه خانواده‌های به هم پیوسته است و خانواده‌هایی از هم گسیخته؛ خانواده‌هایی که عشق و صمیمیت مهره‌های ساختاری آنهاست و خانواده‌هایی که بی‌گمان در پیله تنهایی دردناکی می‌تنند و می‌فرسایند.

آدم‌های داستان یک زن سالخورده، یک جوان و یک آدم شرقی اند که این آدم شرقی، «من» روایتی داستان را می‌سازد. نویسنده با دید شرقی و اشراقی به غرب می‌نگرد از این رو هم از آدم‌های مرکزی داستانش نفرت دارد و هم دوستشان دارد‌. او آدمی است که بسیار عاطفی می‌اندیشد و از این رو گاه گاهی در داوری‌هایش از مفاهیم کلی انسانی از انسان گرایی و هیومانیسم عالی بهره می‌جوید.

از زبان ژرار یکی از شخصیت‌های این داستان می‌گوید که به دوستش پاسکال خیانت روا داشته این خیانت مسیر زندگی پاسکال را دگرگون کرده است؛ او ترک آموزش می‌کند معتاد به مواد‌مخدر می‌شود و سرانجام در کشوری دیگر کشته می‌شود.

نویسنده گناه این خیانت‌ها را به گردن جامعه باختر زمین نمی اندازد، بلکه دست به یک طرح تاریخی می‌زند و نشان می دهد که همیشه قابیل‌هایی در پی هابیل‌ها بوده اند، شغادهایی به دنبال رستم ها و ژرارهایی در کمین پاسکال‍ها.

#نویسندگی
#زنان
#تاریخ
#رمان
#سپوژمی_زریاب
#رسانه_گوهرشاد

ادامه مطلب را در سایت رسانه‌ی گوهرشاد بخوانید...

https://gowharshadmedia.com/?p=16539