احتمالاً برای همه ما جالب است بدانیم:
«#فیلسوفان، که در بیشتر مسایل با هم اختلاف نظر جدی دارند، در چه مسایلی تا حد زیادی با هم اتفاق نظر دارند؟».

#حدس شما چیست؟
@IranianPhilosophers ♦️
«فیلسوفان در چه مسایلی تا حد زیادی به اتفاق نظر رسیده‌اند؟»
در سال 2009، #دیویدچالمرز، فیلسوف مشهور معاصر، به همراه همکارش، در پژوهشی، مواضعِ فیلسوفانِ مطرح را درباره 30 «مسئله اصلی فلسفی» ارزیابی کرد. آنها پرسش¬نامه¬هایی را برای اعضایِ 99 گروهِ تأثیرگذار #فلسفه در #آمریکا ی شمالی، #اروپا و #استرالیا (که غالباً به سنت فلسفه #تحلیلی تعلق دارند) فرستادند.
این پژوهش را #دانشجوی #دکتری ما، جناب آقای #سلیمانی، به فارسی برگردانده‌اند و برای درک آسان نتایج آن در #جدول‌های گوناگونی به پیشگاهتان پیشکش می‌شود.
#جدول زیر، گویای مسایلی است که فیلسوفان تا حد زیاد و معناداری با هم اتفاق نظر دارند.
بیشترین اتفاق نظرها، به‌ترتیب، عبارت‌اند از: (1) #جهان خارج؛ (2) #علوم تجربی؛ و (3) #خداوند.
82% از #فیلسوفان درباره جهان خارج «واقع‌گرا» هستند و وجود آن را می‌پذیرند. 75% از فیلسوفان نیز درباره «علوم تجربی» «واقع‌گرا» هستند. افزون بر این، 73% از فیلسوفان (که غالباً از سنت #تحلیلی هستند) به #وجود #خداوند باور ندارند.
هرچه از بالا به پایین می‌آییم درصد اتفاق نظر فیلسوفان کاهش می‌یابد.
کانال #فیلسوفان_ایرانی ♦️ برای درک ساده‌تر باورهای فیلسوفان، جدول‌هایی را به‌طور منظم در آینده منتشر خواهد کرد.
در پایان، اشاره دوباره بر این نکته لازم به نظر می‌آید که پاسخ‌دهندگان به این پرسش‌ها #فیلسوفان #تحلیلی #آمریکای_شمالی، #اروپا و #استرالیا هستند.
با سپاس دوباره از جناب آقای مهدی #سلیمانی برای ترجمه فارسی مقاله.
👇♦️👇

ادامه👇🏻
#معرفی_فیلم
#سکوت_دیگران
🎞همه چیز به قدری هنرمندانه جاگذاری شده، که فراموش می‌کنید این یک مستند است. برای یک ساعت و نیم، ایران در کنار اسپانیا قرار می‌گیرد و مخاطبِ فارسی‌زبان _آرزومندانه_ نفس‌هایش را حبس می‌کند تا ببیند آخرش چه می‌شود. گو اینکه آخرش هر چه بشود، در سرنوشت ما نیز تأثیر دارد!
.
📎با مرگ ژنرال فرانکو و پایان گرفتن رژیم دیکتاتوری در اسپانیا، دموکراسی آمد. امّا ردّپای دیکتاتور باقی ماند، آدمهایش ماندند و به بهانه‌ی بخشودگیِ زندانیان سیاسی، "قانون عفو عمومی" را تصویب کردند: عفوی که نه تنها زندانیان سیاسی را می‌رهانید بلکه در واقع، جنایتکاران و شکنجه‌گرانِ رژیم فرانکو را نیز رستگار می‌کرد.
جانی و قربانی، همگی عفو شدند!
قانون عفو عمومی به پیوستِ «پیمان فراموشی»، همگی را مُلزم به سکوت و فراموشی کرد. هیچ‌کس حق ندارد از آن دوران سخن بگوید!
📎امّا آیا قانونِ سکوت، برای جنایتکاران مصونیت می‌آورد؟ آیا قانون سکوت، برای قربانیان فراموشی و آرامش می‌آورد؟ و سکوت تا کِی؟
«مؤسّسات حافظه‌ی تاریخی» پیشگام می‌شوند و به کمک وکلا و فعّالین حقوق‌بشر، نجواها را به کارِ گروهی تبدیل می‌کنند... تا ببینیم آیا این‌همه سال "سکوت‌اجباری"، توانست فراموشی یا بخشایش بیاورد؟ در این میانه، عدالت چه شد؟
📎گاهی سکوت در برابر جنایت، آنقدر طولانی می‌شود که دادخواهان یکی‌یکی به مرگِ طبیعی می‌میرند و هیچکس باقی نمی‌ماند تا لحظه‌ی باشکوه «اجرای عدالت» را تماشا کند. سکوت در برابر جنایت، فقط عُمرها را تحلیل می‌بَرَد و اجرای عدالت را به تعویق می‌اندازد. و خوشا به حال زندگان
که لحظه‌ی عدالت را می‌بینند و به‌جای تمام آنها که مُرده‌اند، شادی می‌کنند.
.
📎🕯به رسم دو کارگردانِ این اثر، در پایان، چه خوش که نوشته شود: برای خاطره‌ی نازنین و گرانقدر کارلوس اسلپوی که چندی پس از پایان کار فیلم، درگذشت.
.
🌠تصاویر کادر پیشین
تصویر اوّل از سمت چپ: کارلوس اسلپوی، حقوق‌دان
تصویر دوّم از سمت چپ: خوزه ماریا گالانته معروف به شاتو، فعّال سیاسی
تصویر سوّم: اَسِنسیون مندیه‌تا ایبارّا در میان جمعیت
تصویر میانی: ماریا مارتین، نفَس‌های ضعیف و صدای کهنسال گذشته
تصویر آخر: اَلمادینا کاراسیدو و رابرت بهار، کارگردانان فیلم که نزدیک به "هفت سال"، برای ساختنش کوشش و شکیبایی کردند.
.
#the_silence_of_others
#documentary #masterpiece
#cinema_for_peace
#carlos_slepoy

#المادینا_کاراسیدو #رابرت_بهار
از #اسپانیا به #جهان
#ایران
Please feel free to spread the message.